Bah. Zo'n laatste dag is niet leuk......
Bruiloft
Afgelopen vrijdag had ik een bruiloft. Dat was de halfbroer van Jan en omdat Jan op zee zit, ben ik daar alleen naar toe gegaan. Lekker onverwachts een dagje niet werken. Maar natuurlijk zag ik er wel tegenop, want ik was alleen en dan ook nog met de auto, druk, verkeer, onbekende weg, je kent het wel. Allemaal onzin, dat weet ik ook en daarom ga ik ook gewoon. Ik ben zo rond kwart over tien weggereden - het zou om 12.45 beginnen - en maar goed dat ik wat vroeg ben weg gereden, want er was (natuurlijk) weer file bij Rotterdam en ik heb de weg genomen die werd geadviseerd (A58 richting Tilburg) wat ik beter niet had kunnen doen, maar gewoon doorrijden tot in België en daar dan net over de grens naar links zeg maar, naar Merksplas. Nu kwam ik om half één het parkeerterrein bij het Gemeentehuis opstuiven met volle blaas. Ik kwam gelijk aan met de andere halfbroer van Jan en diens moeder, maar haastte mij toch snel even naar binnen om mijn blaas te legen.
Het was prachtig weer en Jan z'n vader en diens vrouw en de rest stonden al buiten. Ik kende de familie van de bruid - die overigens ook een Nederlandse is - niet, maar dat duurde niet echt lang - niet verlegen als ik ben - en al snel had ik de zus en moeder en vader al gesproken. De ouders van de bruid zijn ook al niet meer bij elkaar (wat een ellende toch), maar ze waren wel samen op de bruiloft, allebei met nieuwe partner. De bruid en bruidegom kwamen gewoon aangewandeld, hij in een soort boeren-outfit en zij in een paarse jurk die wat weg had van een middeleeuws gewaad. Verder geen poespas, geen bloemetje, geen make-up, gewoon: zij, zoals ze zijn.
Binnen in het Gemeentehuis werd iedereen welkom geheten en kregen eerst de vader van de bruid, de moeder van de bruid, de vader van de bruidegom en de moeder van de bruidegom het woord. In Nederland vrij ongebruikelijk: dat doe je later op het feest of receptie. De plechtigheid zelf was simpel en sober en snel, net zoals bij ons toen wij trouwden in Oostende en toen was het afgelopen. Nog niet feliciteren, dat kon later bij de feestzaal.
Wij dus allemaal weer naar buiten waar inmiddels een hele schare volk stond. Allemaal bewoners van Widar, de zorgboerderij waar het paar werkt. Verstandelijk gehandicapten dus, met een lied. Was leuk om te zien.
Dan met z'n allen naar de feestzaal, een eindje verder weg in een erg mooie omgeving. Een fraai, groot wit gebouw met een grasveld ervoor met hoge bomen. Schijnt ook eigendom te zijn van Widar.
Daar konden we het bruidspaar feliciteren en het kado overhandigen. Dan gingen we naar binnen waar een mooie bruidstaart op ons stond te wachten en koffie, thee, fris, en de zaal was opgesierd met overal vazen vol weidebloemen: boterbloemen, gras en nog meer bloemen waarvan ik de naam niet weet. Stond erg vrolijk.
Na de koffie en taart gingen we zo zoetjes aan weer naar buiten, want het was prachtig weer. Ik heb me wel vermaakt door met veel mensen gewoon even een praatje te maken, vooral met de familie van de bruid, maar ook met de vader van Jan en diens vrouw. Ik had mijn camera mee, dus heb ook in de gauwigheid flink wat foto's gemaakt. Goed idee van mij eigenlijk. Geeft je altijd een soort vrijbrief om overal te gaan en te staan en zo raak je met veel mensen in gesprek.
's Middags hadden we nog spelletjes. We moesten groepjes maken en een achttal spelen doen als sjoelen, reuzenjenga, cricket, vijfpersoonsskilopen, darten, slurflopen, whatever. Ik ben niet zo'n spelletjespersoon maar heb me toch uitstekend vermaakt. Jan z'n vader had het ook wel naar z'n zin.
In de loop van de middag arriveerde ook een pizza-oven op een aanhanger. Er werd een kraampje opgebouwd en er werden pizza's gemaakt. De oven aangestoken - echt hout! wat ruikt dat toch altijd lekker! - en tegen zes uur konden we aanvallen: een heerlijk saladebuffet en natuurlijk de overheerlijke pizza's. Was erg lekker allemaal. De zon scheen nog steeds volop, hoewel die natuurlijk steeds lager zakte en er stond een aardig windje. Heb lekker in de zon gezeten samen met de familie van de bruid, gekletst over Jan natuurlijk en hoe wij leven.
Na het eten gingen we allemaal weer naar binnen waar een paar sketches werden opgevoerd door de familie van de bruid. Ik vind dat persoonlijk nooit zo leuk, maar goed, voor de familie is dit altijd leuker omdat het herkenbaar is. Het is altijd letterlijk het leven door, dit keer van de bruid dan, met verhalen van vroeger en zo.
Tegen half tien ben ik naar huis gereden. Er was nog een huifkar met paarden geregeld, maar die zat toch vol en ik had het wel gezien en vond het wel genoeg. Ik was sneller thuis dan op de heenweg en lag zo rond twaalf uur in bed. Erg naar mijn zin gehad, maar had het toch leuker gehad met Jantje erbij. Nou ja, nog een paar dagen en dan is hij er weer, alleen geen bruiloft in het verschiet...
Het was prachtig weer en Jan z'n vader en diens vrouw en de rest stonden al buiten. Ik kende de familie van de bruid - die overigens ook een Nederlandse is - niet, maar dat duurde niet echt lang - niet verlegen als ik ben - en al snel had ik de zus en moeder en vader al gesproken. De ouders van de bruid zijn ook al niet meer bij elkaar (wat een ellende toch), maar ze waren wel samen op de bruiloft, allebei met nieuwe partner. De bruid en bruidegom kwamen gewoon aangewandeld, hij in een soort boeren-outfit en zij in een paarse jurk die wat weg had van een middeleeuws gewaad. Verder geen poespas, geen bloemetje, geen make-up, gewoon: zij, zoals ze zijn.
Binnen in het Gemeentehuis werd iedereen welkom geheten en kregen eerst de vader van de bruid, de moeder van de bruid, de vader van de bruidegom en de moeder van de bruidegom het woord. In Nederland vrij ongebruikelijk: dat doe je later op het feest of receptie. De plechtigheid zelf was simpel en sober en snel, net zoals bij ons toen wij trouwden in Oostende en toen was het afgelopen. Nog niet feliciteren, dat kon later bij de feestzaal.
Wij dus allemaal weer naar buiten waar inmiddels een hele schare volk stond. Allemaal bewoners van Widar, de zorgboerderij waar het paar werkt. Verstandelijk gehandicapten dus, met een lied. Was leuk om te zien.
Dan met z'n allen naar de feestzaal, een eindje verder weg in een erg mooie omgeving. Een fraai, groot wit gebouw met een grasveld ervoor met hoge bomen. Schijnt ook eigendom te zijn van Widar.
Daar konden we het bruidspaar feliciteren en het kado overhandigen. Dan gingen we naar binnen waar een mooie bruidstaart op ons stond te wachten en koffie, thee, fris, en de zaal was opgesierd met overal vazen vol weidebloemen: boterbloemen, gras en nog meer bloemen waarvan ik de naam niet weet. Stond erg vrolijk.
Na de koffie en taart gingen we zo zoetjes aan weer naar buiten, want het was prachtig weer. Ik heb me wel vermaakt door met veel mensen gewoon even een praatje te maken, vooral met de familie van de bruid, maar ook met de vader van Jan en diens vrouw. Ik had mijn camera mee, dus heb ook in de gauwigheid flink wat foto's gemaakt. Goed idee van mij eigenlijk. Geeft je altijd een soort vrijbrief om overal te gaan en te staan en zo raak je met veel mensen in gesprek.
's Middags hadden we nog spelletjes. We moesten groepjes maken en een achttal spelen doen als sjoelen, reuzenjenga, cricket, vijfpersoonsskilopen, darten, slurflopen, whatever. Ik ben niet zo'n spelletjespersoon maar heb me toch uitstekend vermaakt. Jan z'n vader had het ook wel naar z'n zin.
In de loop van de middag arriveerde ook een pizza-oven op een aanhanger. Er werd een kraampje opgebouwd en er werden pizza's gemaakt. De oven aangestoken - echt hout! wat ruikt dat toch altijd lekker! - en tegen zes uur konden we aanvallen: een heerlijk saladebuffet en natuurlijk de overheerlijke pizza's. Was erg lekker allemaal. De zon scheen nog steeds volop, hoewel die natuurlijk steeds lager zakte en er stond een aardig windje. Heb lekker in de zon gezeten samen met de familie van de bruid, gekletst over Jan natuurlijk en hoe wij leven.
Na het eten gingen we allemaal weer naar binnen waar een paar sketches werden opgevoerd door de familie van de bruid. Ik vind dat persoonlijk nooit zo leuk, maar goed, voor de familie is dit altijd leuker omdat het herkenbaar is. Het is altijd letterlijk het leven door, dit keer van de bruid dan, met verhalen van vroeger en zo.
Tegen half tien ben ik naar huis gereden. Er was nog een huifkar met paarden geregeld, maar die zat toch vol en ik had het wel gezien en vond het wel genoeg. Ik was sneller thuis dan op de heenweg en lag zo rond twaalf uur in bed. Erg naar mijn zin gehad, maar had het toch leuker gehad met Jantje erbij. Nou ja, nog een paar dagen en dan is hij er weer, alleen geen bruiloft in het verschiet...
Hardlopen in de warmte
Zo. Net gelopen. Was daarvoor extra vroeg gegaan want het is warm. Ik denk vanmorgen al zo'n 17 graden. Ik was om tien over half negen in het bos. Ze waren daar ook een podium aan het opbouwen voor de viering van Pinksteren van de Pinkstergemeente. Is ieder jaar. Ze treffen het nu wel met het weer. Wat ik wel spijtig vond is dat het best wel een troep was vooral rond de picknicktafels. Kleine moeite om alles even de daarvoor bestemde prullenbakken te gooien. Kan ik me gewoon kwaad over maken.
Het ging dus ook niet zo denderend vanwege de warmte, maar goed, ben toch gegaan en daar ben ik wel blij mee. Het is wel perfect duikweer en ik zal blij zijn als Jan weer terug is. Ik wil wel eens een keer bij Vork & Mes gaan duiken. Schijnt toch wel leuk te zijn. Vanmorgen zag ik alweer de eerste duikers aankomen. Het jammere van daar is alleen dat er geen toilet in de buurt is. Het verbaast mij dat de horeca bij de duikgebieden daar niets mee doet. Wij duikers hebben best honger en dorst na een duikje. En een gelegenheid om even te plassen is altijd welkom. En ik heb daar best een euro voor over of zo. Je ziet het bij Toolenburg - hoewel je daar wel kunt plassen - als in het Haarlemmermeerbos en bij Vinkenveen heb ik ook nooit iets gezien. Goh, daar zal het ook wel druk zijn nu!
Ik weet ook nog niet wat ik ga doen deze dagen. Kan niet teveel fietsen want dan krijg ik last bij mijn slijmbeursontsteking - waar ik zo langzamerhand wat moe van word. Gaat ook maar niet over. Iedere keer maakt de fysio de ontsteking 'kapot' zeg maar - wat behoorlijk zeer doet - om zo de doorbloeding te stimuleren. Ik krijg dan een kunstzinnige tape op die plek om de huid zeg maar 'op te tillen' zodat mijn spier niet meer zo over die onsteking heen schuurt, maar gisteren was ik op de fiets boodschappen doen bij het tuincentrum en dan voel ik het toch wel vrij snel. Zeg maar (stopwoordje)...
Zit nu met mijn tweede kop koffie en broodje chocopasta en straks even douchen om al het zout van me af te spoelen. Ik heb de parasol maar opgezet buiten, maar ik zit binnen, TV aan (emo-TV) een beetje te prakkiseren hoe ik mijn dag ga vullen. Ik denk toch dat ik even op de fiets stap vandaag. Het zal wel megadruk zijn in het bos. Toen ik gisteren naar het tuincentrum fietste, was het ook zo loeidruk bij de Toolenburgseplas. Nu moet ik ook nog stofzuigen binnen, dus kan ik ook nog wel even doen. Want vrijdag komt mijn mannetje terug en dan moet het wel een beetje schoon zijn natuurlijk :-)
Volgend weekend wel een rommelig weekend met ook nog een verjaardag - en je weet wat ik van verjaardagen vind.... Maar goed, soms kom je er niet van onder. Vrijdag had ik trouwens een trouwerij van Jan z'n halfbroer, maar ik denk dat ik daar even apart over ga bloggen. Was in ieder geval erg leuk.
En nu maar douchen en zien hoe de dag gaat lopen....
(oei, wat klinkt dat depressief.....)
Het ging dus ook niet zo denderend vanwege de warmte, maar goed, ben toch gegaan en daar ben ik wel blij mee. Het is wel perfect duikweer en ik zal blij zijn als Jan weer terug is. Ik wil wel eens een keer bij Vork & Mes gaan duiken. Schijnt toch wel leuk te zijn. Vanmorgen zag ik alweer de eerste duikers aankomen. Het jammere van daar is alleen dat er geen toilet in de buurt is. Het verbaast mij dat de horeca bij de duikgebieden daar niets mee doet. Wij duikers hebben best honger en dorst na een duikje. En een gelegenheid om even te plassen is altijd welkom. En ik heb daar best een euro voor over of zo. Je ziet het bij Toolenburg - hoewel je daar wel kunt plassen - als in het Haarlemmermeerbos en bij Vinkenveen heb ik ook nooit iets gezien. Goh, daar zal het ook wel druk zijn nu!
Ik weet ook nog niet wat ik ga doen deze dagen. Kan niet teveel fietsen want dan krijg ik last bij mijn slijmbeursontsteking - waar ik zo langzamerhand wat moe van word. Gaat ook maar niet over. Iedere keer maakt de fysio de ontsteking 'kapot' zeg maar - wat behoorlijk zeer doet - om zo de doorbloeding te stimuleren. Ik krijg dan een kunstzinnige tape op die plek om de huid zeg maar 'op te tillen' zodat mijn spier niet meer zo over die onsteking heen schuurt, maar gisteren was ik op de fiets boodschappen doen bij het tuincentrum en dan voel ik het toch wel vrij snel. Zeg maar (stopwoordje)...
Zit nu met mijn tweede kop koffie en broodje chocopasta en straks even douchen om al het zout van me af te spoelen. Ik heb de parasol maar opgezet buiten, maar ik zit binnen, TV aan (emo-TV) een beetje te prakkiseren hoe ik mijn dag ga vullen. Ik denk toch dat ik even op de fiets stap vandaag. Het zal wel megadruk zijn in het bos. Toen ik gisteren naar het tuincentrum fietste, was het ook zo loeidruk bij de Toolenburgseplas. Nu moet ik ook nog stofzuigen binnen, dus kan ik ook nog wel even doen. Want vrijdag komt mijn mannetje terug en dan moet het wel een beetje schoon zijn natuurlijk :-)
Volgend weekend wel een rommelig weekend met ook nog een verjaardag - en je weet wat ik van verjaardagen vind.... Maar goed, soms kom je er niet van onder. Vrijdag had ik trouwens een trouwerij van Jan z'n halfbroer, maar ik denk dat ik daar even apart over ga bloggen. Was in ieder geval erg leuk.
En nu maar douchen en zien hoe de dag gaat lopen....
(oei, wat klinkt dat depressief.....)
Duik nummer 63
Ik ben gisterenavond geheel onverwachts gaan duiken in de Toolenburgplas. Om twaalf uur 's middags wist ik nog niet dat ik dat zou gaan doen. Ik zette een opmerking op Facebook en als reactie kreeg ik: dus je komt vanavond? en toen dacht ik: hé, ja, dat kan ik natuurlijk wel eens doen....
Dus heb ik 's middags na het werk om 15.15u - want 's woensdags ben ik altijd eerder vrij - even langs het duikcentrum gereden en heb ik daar een fles gehaald, want eigen flessen hebben we (nog steeds) niet. Meteen even met de eigenaresse daar wat gebabbeld over Egypte, want het is mijn bedoeling om met ze mee te gaan later dit jaar. Maar ik ga (natuurlijk) alleen - Jan zit op zee dan :-( - en ik ben wel wat benieuwd hoe dat dan gaat. Ik vind het nu al doodeng om alleen te gaan. Stom hè. Jaren gedaan en nu vind ik het niks.
Thuis dingen voorbereid, alles bij elkaar geraapt en ja, niks vergeten! in de auto gezet, in die kleine Peugeot, banken weggeklapt en alles past. Natuurlijk. M'n eten voorbereid want ik vond het wat vroeg om te eten. Wel een broodje weggewerkt, want met hele lege maag duiken is ook niet prettig. Voortaan eet ik wel ervoor, want het wordt ongemerkt toch wel laat. En dat voor een doordeweekse dag is niet prettig. Vind ik niet fijn.
Ik was vrij vroeg op de plek, om 17.55 zo'n beetje, en er zat al iemand - vraag geen namen. Robert geloof ik - en wat gekletst en zo en gezegd dat het voor mij de eerste keer was met andere buddy dus best eng. Zo langzaamaan druppelden er steeds meer duikers en zo zoetjes aan alles in elkaar gezet. Mijn buddy werd Hugo - een Advanced Open Water Instructor, zoals hij trots zei. Ik ken hem wel van gezicht maar verder nooit echt met elkaar gedoken of gesproken. Hij in z'n driedubbel gewatteerde droogpak, ik in mijn 7 mm natpak. En ik zweette al, laat staan hij. Bij de auto dus alles aan en dan richting plek waar we het water in zouden gaan. Dit was vanuit de parkeerplaats gezien meer naar links in plaats van rechts, waar de 'duikstek' is. Vinnen aan, masker op en dan voorzichtig het water in. Het zicht was op sommige momenten bar slecht maar over het algemeen toch erg goed: zo'n 7 meter en ik vond het ook best mooi, zo dat groen golvend landschap onder water. We hebben nog een paling gezien, of althans we zagen iets wat zich snel in z'n hol verstopte en ik hoorde later toen we weer boven water kwamen. We kwamen ook nog vijf andere duikers tegen. Ik heb alles gefilmd met de GoPro maar ik krijg het filmpje niet geupload. Tenminste, ik heb de film van 35 minuten ingekort naar 13 minuten met een programma wat ik niet helemaal goed ken en de film heeft nu een extentie waar ik nog nooit van heb gehoord.
Maar goed. Op zich ging het goed, maar ik ga toch liever met mijn eigen buddy. Je bent zo op elkaar ingespeeld. We hebben 33 minuten gedoken en ik had het wel wat fris op het laatst, maar ik had nog best wel een minuut of tien door kunnen duiken. Als ik met Jan was geweest had ik dat ook nog wel gedaan. Dan hadden we wat groen opgezocht en gekeken voor vis, want nu hebben we eigenlijk niet veel gezien, behalve dan baby-zoetwaterkreeftjes.
Na de duik alles af en uit en snel naar huis want ik had honger. Het was zo rond kwart voor negen eer ik at. Niet echt super ideaal en heb dan ook niet zo goed geslapen. Dat komt niet door het late eten, maar gewoon omdat ik 's avonds bezig ben geweest en dan is het zo lang nog onrustig in mijn hoofd. Bovendien kreeg ik best zware hoofdpijn daarna en dan slaap ik helemaal niet goed.
Al met al leuk want ik had zin om te duiken, maar toch liever met mijn mannetje hoor....
Dus heb ik 's middags na het werk om 15.15u - want 's woensdags ben ik altijd eerder vrij - even langs het duikcentrum gereden en heb ik daar een fles gehaald, want eigen flessen hebben we (nog steeds) niet. Meteen even met de eigenaresse daar wat gebabbeld over Egypte, want het is mijn bedoeling om met ze mee te gaan later dit jaar. Maar ik ga (natuurlijk) alleen - Jan zit op zee dan :-( - en ik ben wel wat benieuwd hoe dat dan gaat. Ik vind het nu al doodeng om alleen te gaan. Stom hè. Jaren gedaan en nu vind ik het niks.
Thuis dingen voorbereid, alles bij elkaar geraapt en ja, niks vergeten! in de auto gezet, in die kleine Peugeot, banken weggeklapt en alles past. Natuurlijk. M'n eten voorbereid want ik vond het wat vroeg om te eten. Wel een broodje weggewerkt, want met hele lege maag duiken is ook niet prettig. Voortaan eet ik wel ervoor, want het wordt ongemerkt toch wel laat. En dat voor een doordeweekse dag is niet prettig. Vind ik niet fijn.
Ik was vrij vroeg op de plek, om 17.55 zo'n beetje, en er zat al iemand - vraag geen namen. Robert geloof ik - en wat gekletst en zo en gezegd dat het voor mij de eerste keer was met andere buddy dus best eng. Zo langzaamaan druppelden er steeds meer duikers en zo zoetjes aan alles in elkaar gezet. Mijn buddy werd Hugo - een Advanced Open Water Instructor, zoals hij trots zei. Ik ken hem wel van gezicht maar verder nooit echt met elkaar gedoken of gesproken. Hij in z'n driedubbel gewatteerde droogpak, ik in mijn 7 mm natpak. En ik zweette al, laat staan hij. Bij de auto dus alles aan en dan richting plek waar we het water in zouden gaan. Dit was vanuit de parkeerplaats gezien meer naar links in plaats van rechts, waar de 'duikstek' is. Vinnen aan, masker op en dan voorzichtig het water in. Het zicht was op sommige momenten bar slecht maar over het algemeen toch erg goed: zo'n 7 meter en ik vond het ook best mooi, zo dat groen golvend landschap onder water. We hebben nog een paling gezien, of althans we zagen iets wat zich snel in z'n hol verstopte en ik hoorde later toen we weer boven water kwamen. We kwamen ook nog vijf andere duikers tegen. Ik heb alles gefilmd met de GoPro maar ik krijg het filmpje niet geupload. Tenminste, ik heb de film van 35 minuten ingekort naar 13 minuten met een programma wat ik niet helemaal goed ken en de film heeft nu een extentie waar ik nog nooit van heb gehoord.
Maar goed. Op zich ging het goed, maar ik ga toch liever met mijn eigen buddy. Je bent zo op elkaar ingespeeld. We hebben 33 minuten gedoken en ik had het wel wat fris op het laatst, maar ik had nog best wel een minuut of tien door kunnen duiken. Als ik met Jan was geweest had ik dat ook nog wel gedaan. Dan hadden we wat groen opgezocht en gekeken voor vis, want nu hebben we eigenlijk niet veel gezien, behalve dan baby-zoetwaterkreeftjes.
Na de duik alles af en uit en snel naar huis want ik had honger. Het was zo rond kwart voor negen eer ik at. Niet echt super ideaal en heb dan ook niet zo goed geslapen. Dat komt niet door het late eten, maar gewoon omdat ik 's avonds bezig ben geweest en dan is het zo lang nog onrustig in mijn hoofd. Bovendien kreeg ik best zware hoofdpijn daarna en dan slaap ik helemaal niet goed.
Al met al leuk want ik had zin om te duiken, maar toch liever met mijn mannetje hoor....
Thaise massage
Wat een fraai weer weer vandaag! We hebben niets te klagen en toch is het hier op kantoor inmiddels niet te harden. Maar ik weet wel waarom: als je direct onder een plat dak werkt bedekt met zwart bitumen, is het logisch dat het in no-time te warm wordt. Dus - helaas - moet de airco aan. Ik hou er niet van, want dat betekent ramen dicht, alles dicht, airco aan, droge ogen. Maar wel aangenamer om te werken. Bij mij is het meestal zo: airco aan, airco uit, airco aan, airco uit.
Afgelopen zondagmorgen bij het hardlopen was het ook zo lekker. Toen had het blijkbaar behoorlijk geregend maar toen ik rond 09.15u ging lopen, was het droog, dus alles was nog nat, grote plassen, druppels aan de bomen, natte weg en zo zalig. Het rook zo heerlijk! En dan die vogels. Die floten echt om het hardst! Op dit soort momenten kan ik echt genieten. Mij zie je dan ook niet lopen met muziek in m'n oren. De vogels zijn voor mij al de meest motiverende muziek die er is. Donderdagmorgen heb ik ook gelopen en toen was ik rond 08.30u al in het bos. Jaja, lekker vroeg. En dan die vier dagen doorkomen..... Maar het is me weer gelukt.
Donderdag heb ik mijn huiskamer omgegooid. Bijna letterlijk want het staat nu in spiegelbeeld zoals het eerst stond. Nu heb ik de zithoek bij het raam en de eettafel in de 'donkere' hoek. Het staat direct weer een stuk frisser. De TV staat nog waar-ie stond, maar ik denk dat ik 'm daar laat staan, want nu staat-ie niet zo priminent in de zithoek en je kan nog prima TV kijken.
Vrijdagochtend eerst naar de fysio voor mijn slijmbeursontsteking en ik mag niet meer zo lang hardlopen. Moet binnen de pijngrens blijven en die begon donderdag bij 7 km. Dus zondag 'maar' 6 km gelopen. Hij heeft me wel flink pijn gedaan (die plek gemasseerd, my god, wat deed dat zeer!) en ik heb nu een mooie ster op die plek van tape om zeg maar de huid als het ware op te tillen zodat er wat meer ruimte is. Die slijmbeurs doet zeer omdat je spier er constant overheen zwiept. Daarna ben ik naar de kapper geweest, weer een rib uit m'n lijf voor knippen en föhnen. Dan boodschappen gehaald en alles op de fiets weer terug. Op de markt een lekkere parelhoen gekocht. Kon nu hè. Normaal kom ik nooit op de markt omdat ik vrijdags normaal werk. En dan 's middags naar een Thaise massage, www.preuksa.nl. Ik kreeg vorige week een mail van de plaatselijke ondernemersvereniging en daar stond iets over in, dus ik dacht, ach, laat ik dit eens gaan doen. Altijd lekker een massage.
Ik er dus heen met de auto, want je weet niet hoe je ervan terug komt. Was even zoeken maar uiteindelijk gevonden. Ik werd ontvangen door zo'n petiterig klein Thais vrouwtje. Schoenen uit, sokken uit en ik moest plaatsnemen op een stoel. Kreeg een kop T en ondertussen werden mijn voeten gewassen. Ik zat in een ruimte met rode vloerbedekking en er lagen matrassen op de grond, afgeschermd met gordijnen waarvan sommigen open stonden. Er was verder niemand. Ik moest daarna naar één van die gordijnhokjes met zo'n matras op de grond, waar ik me helemaal moest uitkleden en een papieren onderbroekje moest aandoen. Dan moest ik op mijn rug plaatsnemen op het matras. Ik kreeg vervolgens een deken over me heen - dus geen handdoek - en ze begon met masseren bij mijn tenen zo naar boven. Toen ze mijn linkerbeen onder handen wilde nemen, deed dat erg zeer vanwege die blessure, dus die heeft ze dan maar overgeslagen. Dus succesievelijk naar boven, ook je buik en je armen en daarna ook nog je hoofd. Dan moest je je omdraaien op je buik en toen begon de torture pas echt. Ze heeft me goed aangepakt. En het deed wel zeer, maar op het moment was dat wel 'prettige' pijn eigenlijk. Aan het eind krijg je nog 'hete stempels' op je huid gedrukt. Wat daar de functie van is weet ik niet precies maar het voelde goed. En na een uur was het over. Ik kon me weer aankleden. Voelde me best moe. Zo'n uur kost je dan € 50,--.
Dus wat vond ik ervan? Op zich lekker, maar ik miste toch een beetje dat wellness gevoel, dat water-gevoel. Je ligt op de grond op een matras op vloerbedekking met een deken en er klinkt wel van die pingelmuziek, maar ja, je mist toch iets. En dat is denk ik juist het commerciële wat je dan mist, precies dat waar ik op zich niet op zit te wachten, maar het is nu enkel massage, kop T en dat is het. Je kunt niet nog even zwemmen, of chillen of wat dan ook. Of ik terug ga? Weet het niet. Je zou dan meer terug gaan omdat je stijf bent of pijn ergens, maar niet echt voor de algehele ontspanning die je verwacht van een wellness. Bij een wellness ben je wel minstens twee keer zoveel kwijt natuurlijk en dan is het echt voor ontspanning en niet om je van een pijntje af te helpen. Overigens kan je ook met een vriend(in) samen de massage ondergaan, dan lig je gewoon op je eigen matras en zijn er twee masseuses die tegelijk masseren. Ik denk dan wellicht dat het gordijn ertussen dan open geschoven zal zijn, maar weet dat niet zeker.
In ieder geval geen Thaise massage met 'happy ending'; dat stond ook nadrukkelijk op hun site. Een echt Thaise massage is dus eigenlijk net effe iets heftiger dan een normale lichaamsmassage.
Zo'n hamman lijkt mij ook wel wat. Dat is dan met veel sop - stel ik me zo voor - maar dan voel je je wel superschoon erna natuurlijk. Misschien een idee voor een ander keertje.
Afgelopen zondagmorgen bij het hardlopen was het ook zo lekker. Toen had het blijkbaar behoorlijk geregend maar toen ik rond 09.15u ging lopen, was het droog, dus alles was nog nat, grote plassen, druppels aan de bomen, natte weg en zo zalig. Het rook zo heerlijk! En dan die vogels. Die floten echt om het hardst! Op dit soort momenten kan ik echt genieten. Mij zie je dan ook niet lopen met muziek in m'n oren. De vogels zijn voor mij al de meest motiverende muziek die er is. Donderdagmorgen heb ik ook gelopen en toen was ik rond 08.30u al in het bos. Jaja, lekker vroeg. En dan die vier dagen doorkomen..... Maar het is me weer gelukt.
Donderdag heb ik mijn huiskamer omgegooid. Bijna letterlijk want het staat nu in spiegelbeeld zoals het eerst stond. Nu heb ik de zithoek bij het raam en de eettafel in de 'donkere' hoek. Het staat direct weer een stuk frisser. De TV staat nog waar-ie stond, maar ik denk dat ik 'm daar laat staan, want nu staat-ie niet zo priminent in de zithoek en je kan nog prima TV kijken.
Vrijdagochtend eerst naar de fysio voor mijn slijmbeursontsteking en ik mag niet meer zo lang hardlopen. Moet binnen de pijngrens blijven en die begon donderdag bij 7 km. Dus zondag 'maar' 6 km gelopen. Hij heeft me wel flink pijn gedaan (die plek gemasseerd, my god, wat deed dat zeer!) en ik heb nu een mooie ster op die plek van tape om zeg maar de huid als het ware op te tillen zodat er wat meer ruimte is. Die slijmbeurs doet zeer omdat je spier er constant overheen zwiept. Daarna ben ik naar de kapper geweest, weer een rib uit m'n lijf voor knippen en föhnen. Dan boodschappen gehaald en alles op de fiets weer terug. Op de markt een lekkere parelhoen gekocht. Kon nu hè. Normaal kom ik nooit op de markt omdat ik vrijdags normaal werk. En dan 's middags naar een Thaise massage, www.preuksa.nl. Ik kreeg vorige week een mail van de plaatselijke ondernemersvereniging en daar stond iets over in, dus ik dacht, ach, laat ik dit eens gaan doen. Altijd lekker een massage.
Ik er dus heen met de auto, want je weet niet hoe je ervan terug komt. Was even zoeken maar uiteindelijk gevonden. Ik werd ontvangen door zo'n petiterig klein Thais vrouwtje. Schoenen uit, sokken uit en ik moest plaatsnemen op een stoel. Kreeg een kop T en ondertussen werden mijn voeten gewassen. Ik zat in een ruimte met rode vloerbedekking en er lagen matrassen op de grond, afgeschermd met gordijnen waarvan sommigen open stonden. Er was verder niemand. Ik moest daarna naar één van die gordijnhokjes met zo'n matras op de grond, waar ik me helemaal moest uitkleden en een papieren onderbroekje moest aandoen. Dan moest ik op mijn rug plaatsnemen op het matras. Ik kreeg vervolgens een deken over me heen - dus geen handdoek - en ze begon met masseren bij mijn tenen zo naar boven. Toen ze mijn linkerbeen onder handen wilde nemen, deed dat erg zeer vanwege die blessure, dus die heeft ze dan maar overgeslagen. Dus succesievelijk naar boven, ook je buik en je armen en daarna ook nog je hoofd. Dan moest je je omdraaien op je buik en toen begon de torture pas echt. Ze heeft me goed aangepakt. En het deed wel zeer, maar op het moment was dat wel 'prettige' pijn eigenlijk. Aan het eind krijg je nog 'hete stempels' op je huid gedrukt. Wat daar de functie van is weet ik niet precies maar het voelde goed. En na een uur was het over. Ik kon me weer aankleden. Voelde me best moe. Zo'n uur kost je dan € 50,--.
Dus wat vond ik ervan? Op zich lekker, maar ik miste toch een beetje dat wellness gevoel, dat water-gevoel. Je ligt op de grond op een matras op vloerbedekking met een deken en er klinkt wel van die pingelmuziek, maar ja, je mist toch iets. En dat is denk ik juist het commerciële wat je dan mist, precies dat waar ik op zich niet op zit te wachten, maar het is nu enkel massage, kop T en dat is het. Je kunt niet nog even zwemmen, of chillen of wat dan ook. Of ik terug ga? Weet het niet. Je zou dan meer terug gaan omdat je stijf bent of pijn ergens, maar niet echt voor de algehele ontspanning die je verwacht van een wellness. Bij een wellness ben je wel minstens twee keer zoveel kwijt natuurlijk en dan is het echt voor ontspanning en niet om je van een pijntje af te helpen. Overigens kan je ook met een vriend(in) samen de massage ondergaan, dan lig je gewoon op je eigen matras en zijn er twee masseuses die tegelijk masseren. Ik denk dan wellicht dat het gordijn ertussen dan open geschoven zal zijn, maar weet dat niet zeker.
In ieder geval geen Thaise massage met 'happy ending'; dat stond ook nadrukkelijk op hun site. Een echt Thaise massage is dus eigenlijk net effe iets heftiger dan een normale lichaamsmassage.
Zo'n hamman lijkt mij ook wel wat. Dat is dan met veel sop - stel ik me zo voor - maar dan voel je je wel superschoon erna natuurlijk. Misschien een idee voor een ander keertje.
Draaiboek lang weekend
Ik val maar met de deur in huis door te zeggen dat het mij moeilijk valt om alleen te zijn. Zoals de overbuurvrouw zaterdag al tegen mij zei toen ik haar tegen kwam: het wordt alleen maar moeilijker. Nou ja, dat blijkt wel. Doordeweeks heb ik er minder last van, maar in de weekenden is het lastig. En dan heb je dit weekend ook nog eens een lang weekend.... Ben nu dus een soort draaiboekje aan het maken om mezelf bezig te houden. Hoe zielig kan je zijn....
Maar ik heb dat nodig. Ik moet opschrijven wat ik kan doen. Als ik dat niet doe verzand ik in gestaar en zit ik de hele dag niets te doen. Niet dat dat nu zo verkeerd is, maar ik hou er geen goed gevoel aan over.
Dus voor donderdag heb ik opgeschreven:
- 's morgens hardlopen
- 's middags een eindje fietsen
Er gaat een wielertocht door de stad, dus niet alle wegen zijn toegankelijk dan. Maar is tegelijk ook weer een leuke onderbreking van een anders misschien wat saaie dag.
Vrijdag:
- fysio 's morgens en boodschapjes
- daarna naar de kapper, haartjes knippen
- daarna Thaise massage.
Zaterdag:
- lekkere flinke wandeling maken
- eens een kijkje gaan nemen in het Historisch Museum. Woon hier al meer dan twintig jaar en ben daar nog nooit geweest
Zondag:
- 's morgens hardlopen
- rest van de dag: geen invulling
Zo. Hoe lijkt ons dat? Van die Thaise massage las ik vandaag iets in één van de mails die ik kreeg. Lijkt me wel eens lekker om te doen. Heerlijk ontspannen en is nog in de buurt ook. Kreeg ze alleen niet te pakken net dus hoop dat het doorgaat die vrijdag.
Volgend weekend is natuurlijk weer een lang weekend, maar die is al voor de helft gevuld met misschien een eerste overnachting in een tentje. Dat laat ik alleen even afhangen van het weer. De halfbroer van mijn mannetje gaat trouwen en ik ga daar naar toe. Weliswaar alleen, maar het lijkt mij wel leuk. Is niet zo super ver rijden - anderhalf uur - dus dan heb ik daar wat minder moeite mee.
Mijn agenda voor het najaar loopt 'gelukkig' (nu al) aardig vol. Zoals het er naar uit ziet heb ik alleen een lastige decembermaand. Maar wie weet komt dat met de tijd ook wel.
Dus....
Maar ik heb dat nodig. Ik moet opschrijven wat ik kan doen. Als ik dat niet doe verzand ik in gestaar en zit ik de hele dag niets te doen. Niet dat dat nu zo verkeerd is, maar ik hou er geen goed gevoel aan over.
Dus voor donderdag heb ik opgeschreven:
- 's morgens hardlopen
- 's middags een eindje fietsen
Er gaat een wielertocht door de stad, dus niet alle wegen zijn toegankelijk dan. Maar is tegelijk ook weer een leuke onderbreking van een anders misschien wat saaie dag.
Vrijdag:
- fysio 's morgens en boodschapjes
- daarna naar de kapper, haartjes knippen
- daarna Thaise massage.
Zaterdag:
- lekkere flinke wandeling maken
- eens een kijkje gaan nemen in het Historisch Museum. Woon hier al meer dan twintig jaar en ben daar nog nooit geweest
Zondag:
- 's morgens hardlopen
- rest van de dag: geen invulling
Zo. Hoe lijkt ons dat? Van die Thaise massage las ik vandaag iets in één van de mails die ik kreeg. Lijkt me wel eens lekker om te doen. Heerlijk ontspannen en is nog in de buurt ook. Kreeg ze alleen niet te pakken net dus hoop dat het doorgaat die vrijdag.
Volgend weekend is natuurlijk weer een lang weekend, maar die is al voor de helft gevuld met misschien een eerste overnachting in een tentje. Dat laat ik alleen even afhangen van het weer. De halfbroer van mijn mannetje gaat trouwen en ik ga daar naar toe. Weliswaar alleen, maar het lijkt mij wel leuk. Is niet zo super ver rijden - anderhalf uur - dus dan heb ik daar wat minder moeite mee.
Mijn agenda voor het najaar loopt 'gelukkig' (nu al) aardig vol. Zoals het er naar uit ziet heb ik alleen een lastige decembermaand. Maar wie weet komt dat met de tijd ook wel.
Dus....
Sportschool
En waar ben ik vandaag mee bezig? Toch lichtelijk genieten van het weer ondanks de donkere wolken en de regen. Doet mij een beetje denken aan het weer op Saba, want daar was het dan ook zo warm en zo vochtig. Heeft wel wat. Het is natuurlijk super groeizaam weer: de plantjes in de tuin schieten dan ook met centimeters de grond uit. En eindelijk groeit het eens echt goed. Vorig jaar om deze tijd was het al armoe troef.
Het is natuurlijk jammer dat het dan in het weekend weer zo 'koud' wordt. Maar misschien valt het mee: als de wind goed staat en de zon schijnt kan ik toch wel goed in de tuin zitten.
Ben ook bezig om mijn abonnement op de sportschool te herzien. Ik heb een zogenaamd Smile abonnement: dat betekent sporten tijdens daluren van maandag tot en met vrijdag. Op woensdagnamiddag, dus van vier tot vijf kan ik hiervan gebruik maken. Andere dagen gaat niet, want dan werk ik. En met dit mooie weer (mooi is in dit geval altijd behalve als het onweert) sport ik op de woensdagnamiddag liever buiten in het park. Gisterenmiddag ook een klein rondje van 4 kilometer gedaan. Als je vijf dagen in de week binnen zit de hele dag ga je niet nog eens binnen sporten. Dat is gewoon niet lekker. Alleen hardlopen is echter ook niet goed: je moet ook wat krachttraining doen daarnaast. De sportschool is daarvoor natuurlijk ideaal met al die toestellen, maar het hoeft niet persé. Als je hardloopt moet je eigenlijk je bovenbeenspieren extra trainen anders krijg je problemen met je knieën. Dat doe je bijvoorbeeld met de legpress oftewel squaten. Dat kan je zonder toestellen ook prima doen: gewoon dus squaten eventueel met wat extra gewicht in je handen of zo. Het grote voordeel van een sportschool is wel dat je je spiergroepen heel goed apart kunt trainen en dat je de ruimte hebt en dat je word begeleid. Thuis heb ik geen ruimte voor een sportbankje met wat gewichten. Kan dat daarentegen wel redelijk goed in de tuin doen. En het is bovendien een kwestie van discipline. In de sportschool is dat geen probleem, thuis moet je je er echt toe zetten. Maar dan rijst de vraag: is die paar keer sporten mij éénentwintig euro in de maand waard? Bovendien heb ik de meeste behoefte aan binnen sporten tijdens de wintermaanden, dus vanaf (eind) oktober tot en met maart. Dat zijn vijf maanden. En dan ga ik ook trouw iedere week. Ik heb snel even uitgerekend dat het mij zo'n € 60,-- per jaar scheelt als ik bij een andere sportschool zou gaan trainen met een 12-rittenkaart. En dan kan ik bovendien gaan wanneer ik wil, dus ook in het weekend. Dat zou ik nog wel eens kunnen doen als het bijvoorbeeld in de winter op zondag - mijn hardloopdag - niet mogelijk is om buiten te lopen, zoals in 2010 toen er zo lang bevroren sneeuw in het park lag. Nog een voordeel: deze sportschool met die 12-rittenkaart, is op het industrieterrein waar ik werk. Is dus supergoed bereikbaar. Ga er binnenkort maar eens even een kijkje nemen.
Het is natuurlijk jammer dat het dan in het weekend weer zo 'koud' wordt. Maar misschien valt het mee: als de wind goed staat en de zon schijnt kan ik toch wel goed in de tuin zitten.
Ben ook bezig om mijn abonnement op de sportschool te herzien. Ik heb een zogenaamd Smile abonnement: dat betekent sporten tijdens daluren van maandag tot en met vrijdag. Op woensdagnamiddag, dus van vier tot vijf kan ik hiervan gebruik maken. Andere dagen gaat niet, want dan werk ik. En met dit mooie weer (mooi is in dit geval altijd behalve als het onweert) sport ik op de woensdagnamiddag liever buiten in het park. Gisterenmiddag ook een klein rondje van 4 kilometer gedaan. Als je vijf dagen in de week binnen zit de hele dag ga je niet nog eens binnen sporten. Dat is gewoon niet lekker. Alleen hardlopen is echter ook niet goed: je moet ook wat krachttraining doen daarnaast. De sportschool is daarvoor natuurlijk ideaal met al die toestellen, maar het hoeft niet persé. Als je hardloopt moet je eigenlijk je bovenbeenspieren extra trainen anders krijg je problemen met je knieën. Dat doe je bijvoorbeeld met de legpress oftewel squaten. Dat kan je zonder toestellen ook prima doen: gewoon dus squaten eventueel met wat extra gewicht in je handen of zo. Het grote voordeel van een sportschool is wel dat je je spiergroepen heel goed apart kunt trainen en dat je de ruimte hebt en dat je word begeleid. Thuis heb ik geen ruimte voor een sportbankje met wat gewichten. Kan dat daarentegen wel redelijk goed in de tuin doen. En het is bovendien een kwestie van discipline. In de sportschool is dat geen probleem, thuis moet je je er echt toe zetten. Maar dan rijst de vraag: is die paar keer sporten mij éénentwintig euro in de maand waard? Bovendien heb ik de meeste behoefte aan binnen sporten tijdens de wintermaanden, dus vanaf (eind) oktober tot en met maart. Dat zijn vijf maanden. En dan ga ik ook trouw iedere week. Ik heb snel even uitgerekend dat het mij zo'n € 60,-- per jaar scheelt als ik bij een andere sportschool zou gaan trainen met een 12-rittenkaart. En dan kan ik bovendien gaan wanneer ik wil, dus ook in het weekend. Dat zou ik nog wel eens kunnen doen als het bijvoorbeeld in de winter op zondag - mijn hardloopdag - niet mogelijk is om buiten te lopen, zoals in 2010 toen er zo lang bevroren sneeuw in het park lag. Nog een voordeel: deze sportschool met die 12-rittenkaart, is op het industrieterrein waar ik werk. Is dus supergoed bereikbaar. Ga er binnenkort maar eens even een kijkje nemen.
Sabbatical
Ik zit in een gigantische dip - zegt ze met een glimlach. Ik ben dus pertinent niet depressief, maar ik heb weer dat enorme opgesloten gevoel, die enorme s-l-e-u-r, dag in dag uit, uur na uur, minuut na minuut.... [snurk, snurk].
Zit ik weer op mijn luie reet op mijn mooie Vitra burostoel die zelfs op een soort slaapstand kan, met mijn armen op de armleuningen te kijken naar mijn beeldscherm of naar buiten, kijken of dáár wat gebeurt. Maar nee. Een wal van groen met daar doorheen schemerend de contouren van het bedrijf daarachter. Sommige bomen zijn nog niet uit de knop, dus het strookje groen is nog goed doorzienbaar. Een paar houtduiven, wat kauwen en eksters en dan houdt het ook op. Waarschijnlijk te wachten tot ik weer een korstje brood uit het raam gooi. De zon die verwoede pogingen doet om door de wolken heen te breken - wat ook redelijk gaat lukken - en het oponhoudelijke gebrom van de stijgende (of dalende? Dat kan ik even niet goed zien..) vliegtuigen. Af en toe om mesjokke van te worden trouwens.
Ik ben toe aan een sabbatical. Even een jaar lang weg. Weg uit die sleur. Die sleur van iedere dag werken, steeds dezelfde collega's, steeds dat eeuwige gelaveer tussen al die ego's, auto's en mensen. Steeds maar weer dat eeuwige ritueel van opstaan, douchen, ontbijten, naar je werk rijden, terug naar huis rijden, eten, naar bed gaan. Eens een jaar iets anders doen, zodat je weer verlangt naar die sleur van alledag, het uitzicht vanuit je kantoor- of je huiskamerraam. Dat je weer verlangt naar het gebrul van een vrachtwagenmotor om half zeven 's morgens, het getoeter en gejakker, geduw en getrek van ouders die hun kinderen naar school brengen, of het geratel van supermarktkarretjes.
Een jaar lang met een kamper door Amerika of Australië. Wakker worden door vogeltjes of het gekabbel van een beek, de brul van een beer of het gekrijs van een koekoebaroe - of hoe zo'n ding ook heet. Niet in slaap kunnen komen door het gezoem van een mug of het concert van boomkikkertjes. Een jaar lang je wassen in een beek of onder een waterval of niet.
Een jaar lang zonder dat ene woord: MOETEN.
Zit ik weer op mijn luie reet op mijn mooie Vitra burostoel die zelfs op een soort slaapstand kan, met mijn armen op de armleuningen te kijken naar mijn beeldscherm of naar buiten, kijken of dáár wat gebeurt. Maar nee. Een wal van groen met daar doorheen schemerend de contouren van het bedrijf daarachter. Sommige bomen zijn nog niet uit de knop, dus het strookje groen is nog goed doorzienbaar. Een paar houtduiven, wat kauwen en eksters en dan houdt het ook op. Waarschijnlijk te wachten tot ik weer een korstje brood uit het raam gooi. De zon die verwoede pogingen doet om door de wolken heen te breken - wat ook redelijk gaat lukken - en het oponhoudelijke gebrom van de stijgende (of dalende? Dat kan ik even niet goed zien..) vliegtuigen. Af en toe om mesjokke van te worden trouwens.
Ik ben toe aan een sabbatical. Even een jaar lang weg. Weg uit die sleur. Die sleur van iedere dag werken, steeds dezelfde collega's, steeds dat eeuwige gelaveer tussen al die ego's, auto's en mensen. Steeds maar weer dat eeuwige ritueel van opstaan, douchen, ontbijten, naar je werk rijden, terug naar huis rijden, eten, naar bed gaan. Eens een jaar iets anders doen, zodat je weer verlangt naar die sleur van alledag, het uitzicht vanuit je kantoor- of je huiskamerraam. Dat je weer verlangt naar het gebrul van een vrachtwagenmotor om half zeven 's morgens, het getoeter en gejakker, geduw en getrek van ouders die hun kinderen naar school brengen, of het geratel van supermarktkarretjes.
Een jaar lang met een kamper door Amerika of Australië. Wakker worden door vogeltjes of het gekabbel van een beek, de brul van een beer of het gekrijs van een koekoebaroe - of hoe zo'n ding ook heet. Niet in slaap kunnen komen door het gezoem van een mug of het concert van boomkikkertjes. Een jaar lang je wassen in een beek of onder een waterval of niet.
Een jaar lang zonder dat ene woord: MOETEN.
Lensbaby
De week loopt weer op z'n eind. Zo zoetjes aan raken we door de weken eenzaamheid heen. Nog vier. Ondertussen is het vandaag supersaai. Hier op kantoor zijn er vandaag erg veel niet aanwezig en zit ik samen met nog een collega als enige in ons kantoor aan het eind van de gang. Ik zit ook met smart te wachten op mijn nieuwe camera. De vorige Olympus PEN EP-L3 was een DOA. Oftwel: Dead On Arrival en heb ik afgelopen dinsdag terug gestuurd. Ik had nu zo onderhand toch wel de nieuwe verwacht. Ben ik toch ietsje te vroeg geweest om ze een veer in hun kont te steken...
En dan het weer! Maar beter negeren. Het is koud en ongezellig. En voor het weekend ziet het er niet veel beter uit. Als ik een open haard, zou ik 'm aandoen. Gezellig. Maar helaas. Heb geen open haard.
Gisterenavond nog even aan het stoeien geweest met Lensbaby. Een paar foto's gemaakt van die mooie bos bloemen die de overbuurvrouw - van de bloemenwinkel - natuurlijk net tijdens dat ik zit te eten kwam afleveren. "Van wie zouden deze nou zijn..." zei ze met een lach. En ik: "Zou het niet weten...". Snel weer verder aan de gebakken zalm met dito aardappeltjes en een bak sla. Zo'n bos oranje bloemen geeft weer sfeer in huis. Leuk.
Maar dat Lensbaby-ding is dus een apart optiekje wat je op je spiegelreflex zet - of andere camera, want er zijn meerdere vattingen - en daar kan je hele speciale effecten mee krijgen. Het is wel wat vogelen en je moet wel weten hoe je manual fotografeert. Het nadeel wat ik heb met de Lensbaby op mijn Canon 30D, is dat ik moet scherpstellen door de zoeker. Bij sommige camera's, als bijvoorbeeld een Olympus, stel je scherp op het lcd-schermpje. Daar kan je dan inzoomen op je onderwerp en zodoende heel goed zien of het scherp is. Door een zoeker is dat toch iets lastiger omdat je misschien ook zelf wat bij- of verziend bent. Maar een beetje spelen en vogelen en dan weet je wel wat scherp is. De foto hierboven de blog is ook met de Lensbaby genomen. De rest van de foto's hier op deze pagina ook. Zal 'm eerdaags maar weer eens teruggeven en mijn oude vertrouwde Tamron 18-270 er weer op zetten. Het is jammer dat ik dit weekend niet kan stoeien met de Olympus. Nou ja, volgende week dan maar. Meteen testen met het onderwaterhuis.
Alles ligt en staat zo te gloeien om gebruikt te worden: de duikpakken, het onderwaterhuis.
En dan het weer! Maar beter negeren. Het is koud en ongezellig. En voor het weekend ziet het er niet veel beter uit. Als ik een open haard, zou ik 'm aandoen. Gezellig. Maar helaas. Heb geen open haard.
Gisterenavond nog even aan het stoeien geweest met Lensbaby. Een paar foto's gemaakt van die mooie bos bloemen die de overbuurvrouw - van de bloemenwinkel - natuurlijk net tijdens dat ik zit te eten kwam afleveren. "Van wie zouden deze nou zijn..." zei ze met een lach. En ik: "Zou het niet weten...". Snel weer verder aan de gebakken zalm met dito aardappeltjes en een bak sla. Zo'n bos oranje bloemen geeft weer sfeer in huis. Leuk.
Alles ligt en staat zo te gloeien om gebruikt te worden: de duikpakken, het onderwaterhuis.
Nog even geduld
Slaapkamer
En ... vannacht heerlijk geslapen! Gelukkig maar. Gisterenmiddag - mijn sportmiddag - gebruikt om even naar het tuincentrum te gaan om mijn koopdrang hoe-maak-ik-mijn-slaapkamer-gezellig te stillen. In gedachten zit ik dan mijn hele slaapkamer te redecoraten en iedere keer kom ik tot de conclusie dat ik dat toch echt niet alleen kan.
Ik zit namelijk met een grenen commode met marmeren bovenblad die in mijn slaapkamer staat en ik eigenlijk daar weg wil. Maar dan dient zich het volgende probleem aan: waar laat ik dat ding. Want mijn huis = niet groot en er is geen plek nergens om die commode neer te zetten. Bovendien is dat marmeren bovenblad loodzwaar en daar waar ik vroeger mijn hand er niet voor omdraaide om dat ding gewoon naar beneden te tillen - hoe ik dat ooit voor elkaar heb gekregen is mij nu een raadsel - nu begin ik daar niet meer aan. Dus de grote veranderingen moet ik even uitstellen tot ik weer hulp heb (nog vier weken) en ik heb nu beperkt tot de wat kleinere zaakjes als het behang van de luiken afgetrokken, wat foto's op andere plaatsen te hangen, een lavendelgeurzakje op te hangen, een stoel eruit (daar kon ik nog wel een plekje voor vinden) en de boel even flink gestofzuigd. Mijn slaapkamer is nu bijna overal wit.
Dit is de 'vóór' foto, hoewel ook niet helemaal up-to-date en nu volgt de 'na' foto:
Haha. Was dát maar waar! Die onderste foto vind ik echt een hele mooie slaapkamer. Dat is de sfeer waar ik van hou. Nee, de 'na' foto moet ik nog maken. In ieder geval het bruin wat op de luiken zit is er nu af: dat is behang. Was. Dus de luiken zijn nu wit. Te zijner tijd wil ik tegen die muur waar die commode nu staat lange vitrage én gordijnen. Ik heb me suf zitten piekeren hoe ik dat kan combineren met de luiken, maar dat is gewoon onmogelijk. De luiken zitten vlak onder het plafond en als ik daar gordijnrails zou hangen kunnen de luiken niet meer open of dicht. Dus heb ik al bedacht dat ik de luiken maar vast zet.
Na mijn bezoek aan het tuincentrum ben ik even doorgereden naar het 'bos'. Het was mooi weer en ik heb daar een eindje gewandeld en me daarna op een bankje gezet en wat zitten lezen in mijn e-reader. Ik ben bezig met The Night Angel Trilogy (in het engels) en zit nu in deel drie. Even genieten van het mooie weer en de geluidjes om je heen en kijken hoe helder het water wel niet is (nog even geduld!!).
Thuis dus even mijn slaapkamer wat aangepast en daarna lekker curry maken met (bio)kipfilet. En nu 's avonds voor de verandering eens even NIET voor de laptop maar gewoon op de bank, kijkend naar de ZVDM (Zender Van De Maand) - Travel Channel - en er toch vroeg in.
De weken zijn wat saai helaas, maar gelukkig staat de tijd niet stil en met iedere minuut die verstrijkt komt mijn mannetje weer eerder naar huis, komt de vakantie dichterbij en kunnen we weer snel gaan duiken. ;-)
Ik zit namelijk met een grenen commode met marmeren bovenblad die in mijn slaapkamer staat en ik eigenlijk daar weg wil. Maar dan dient zich het volgende probleem aan: waar laat ik dat ding. Want mijn huis = niet groot en er is geen plek nergens om die commode neer te zetten. Bovendien is dat marmeren bovenblad loodzwaar en daar waar ik vroeger mijn hand er niet voor omdraaide om dat ding gewoon naar beneden te tillen - hoe ik dat ooit voor elkaar heb gekregen is mij nu een raadsel - nu begin ik daar niet meer aan. Dus de grote veranderingen moet ik even uitstellen tot ik weer hulp heb (nog vier weken) en ik heb nu beperkt tot de wat kleinere zaakjes als het behang van de luiken afgetrokken, wat foto's op andere plaatsen te hangen, een lavendelgeurzakje op te hangen, een stoel eruit (daar kon ik nog wel een plekje voor vinden) en de boel even flink gestofzuigd. Mijn slaapkamer is nu bijna overal wit.
Dit is de 'vóór' foto, hoewel ook niet helemaal up-to-date en nu volgt de 'na' foto:
Haha. Was dát maar waar! Die onderste foto vind ik echt een hele mooie slaapkamer. Dat is de sfeer waar ik van hou. Nee, de 'na' foto moet ik nog maken. In ieder geval het bruin wat op de luiken zit is er nu af: dat is behang. Was. Dus de luiken zijn nu wit. Te zijner tijd wil ik tegen die muur waar die commode nu staat lange vitrage én gordijnen. Ik heb me suf zitten piekeren hoe ik dat kan combineren met de luiken, maar dat is gewoon onmogelijk. De luiken zitten vlak onder het plafond en als ik daar gordijnrails zou hangen kunnen de luiken niet meer open of dicht. Dus heb ik al bedacht dat ik de luiken maar vast zet.
Na mijn bezoek aan het tuincentrum ben ik even doorgereden naar het 'bos'. Het was mooi weer en ik heb daar een eindje gewandeld en me daarna op een bankje gezet en wat zitten lezen in mijn e-reader. Ik ben bezig met The Night Angel Trilogy (in het engels) en zit nu in deel drie. Even genieten van het mooie weer en de geluidjes om je heen en kijken hoe helder het water wel niet is (nog even geduld!!).
Thuis dus even mijn slaapkamer wat aangepast en daarna lekker curry maken met (bio)kipfilet. En nu 's avonds voor de verandering eens even NIET voor de laptop maar gewoon op de bank, kijkend naar de ZVDM (Zender Van De Maand) - Travel Channel - en er toch vroeg in.
De weken zijn wat saai helaas, maar gelukkig staat de tijd niet stil en met iedere minuut die verstrijkt komt mijn mannetje weer eerder naar huis, komt de vakantie dichterbij en kunnen we weer snel gaan duiken. ;-)
Kraaien
Ja, maak je borst maar nat, dit wordt geen leuke blog. Ik voel me op dit moment erg boos, verdrietig, moe en alleen. Ik lag er gisterenavond vrij betijds in, zo rond tien uur, nog wat liggen lezen en dan licht uit en dan begon het weer hoor: enge benen, of, zoals het officieel heet Rusteloze Benen (Restless Legs). Ik neem al iedere avond een Sifrol, medicijn. Weliswaar altijd maar een halve dosis want ik vind medicijnen maar niks, zeker omdat ik weet dat je eraan kunt wennen. Niet dat je er verslaafd aan raakt, maar op een gegeven moment is de aanbevolen dosis (één pilletje) niet meer genoeg en dan moet je steeds zwaarder gaan nemen. En daar heb ik geen zin in. Dus neem ik een halve dosis en meestal is dit voldoende, mits ik dat op tijd - rond half negen 's avonds - inneem. Soms vergeet ik 't wel eens, maar soms heb ik ook gewoon nergens last van.
Dus gisterenavond heb ik tot half één 's nachts liggen schoppen en op een gegeven moment word je daar zo pissig van, dat ik mezelf zelfs pijn heb gedaan door met mijn linkerbeen zo hard te schoppen, dat ik er pijn van in mijn kuit kreeg. Ik had 'm er ook het liefst af willen schroeven gisteren.
Dan eindelijk val je in slaap maar dan nog vrij onrustig en rond half drie er weer uit - plassen. Ik moet wel vier keer naar de WC als ik in bed lig. Gek word je daar van - en om zeven uur weer wakker. Denk je, ik zal wel moe zijn, blijf lekker slapen tot een uur of acht. Nee, om zeven uur wakker. Door het verkeer. Een motor. Erg fijn. Wakkert mijn verlangen naar een huis in de natuur echt niet aan, hoor. Werkt echt heel positief mee in het accepteren van alles wat mij 'dwars' zit, zoals dat fijne winkelcentrum en het feit dat ik eigenlijk niet met een raam open kan slapen vanwege de herrie. En proberen in te slapen lukt dan niet, want dan is de bovenkamer al lang wakker en gaat er van alles door dat hoofd. Dus met een grote zucht er dan maar uit, rond acht uur. Douchen en boos zijn. Dan dwalen mijn gedachten af naar een huis waar ik 's morgens als ik me zo voel de ramen wijd open kan zwaaien en het gezang van de vogeltjes mij uit dat dalletje halen. Als ik nu de ramen open zwaai, hoor ik enkel de vuilniswagen die het brengparkje komt legen. Eén van de vele vuilniswagens die hier dagelijks voorbij rijden. Ik heb er op een dag wel tien geteld.
In de auto wil ik het liefst vol gas weg rijden richting zuiden, gewoon weg. De natuur in, de wind door je haren voelen, zoals vroeger als ik me dan zo rot voelde ik altijd het bos in ging. De natuur geeft mij weer die rust en dan voel ik vaak weer een stukje beter. Nu mis ik Jan heel erg en vraag ik me telkens af hoe het wel niet zal gaan straks als hij weer vier maanden weg is. Ik weet tegelijkertijd ook dat ik wel zal overleven, maar leuk is anders. Dan zou ik willen dat het anders kon, dat er eens iets gebeurde wat ons leven positief verandert, een baan in Nederland bijvoorbeeld, die lang 'beloofde' plek in Den Helder die ons als een lekkere worst al zovele jaren wordt voorgehouden. Of dat ik tegen iets leuks aan loop in de buurt van Zeebrugge of Oostende. Dat ik gebeld word dat de B&B in Took wordt verkocht of dat ons bedrijf een tweede vestiging opent in België bijvoorbeeld. Of op Bonaire. Mag ook.
En ja, ik doe mee met de Staatsloterij, maar aangezien ik niets heb gezien nog ga ik ervan uit dat ik ook niets heb gewonnen afgelopen maandag. En dankzij het 'nieuwe' kabinet moet ik in ieder geval zeker tot mijn 66e blijven werken. Niet dat ik dat nou echt erg vind: ik was toch al niet van plan te blijven werken tot mijn pensioen, maar je weet het nooit. Wie weet wordt alles wel zo superleuk dat ik nooit stop met werken. Waar dan ook.
En in de verte hoor ik nu kraaien en dat geluid doet mij enorm denken aan Canada en Alaska waar je ze ook zoveel hoorde. Toch een beetje troost uit de natuur vandaag...
Dus gisterenavond heb ik tot half één 's nachts liggen schoppen en op een gegeven moment word je daar zo pissig van, dat ik mezelf zelfs pijn heb gedaan door met mijn linkerbeen zo hard te schoppen, dat ik er pijn van in mijn kuit kreeg. Ik had 'm er ook het liefst af willen schroeven gisteren.
Dan eindelijk val je in slaap maar dan nog vrij onrustig en rond half drie er weer uit - plassen. Ik moet wel vier keer naar de WC als ik in bed lig. Gek word je daar van - en om zeven uur weer wakker. Denk je, ik zal wel moe zijn, blijf lekker slapen tot een uur of acht. Nee, om zeven uur wakker. Door het verkeer. Een motor. Erg fijn. Wakkert mijn verlangen naar een huis in de natuur echt niet aan, hoor. Werkt echt heel positief mee in het accepteren van alles wat mij 'dwars' zit, zoals dat fijne winkelcentrum en het feit dat ik eigenlijk niet met een raam open kan slapen vanwege de herrie. En proberen in te slapen lukt dan niet, want dan is de bovenkamer al lang wakker en gaat er van alles door dat hoofd. Dus met een grote zucht er dan maar uit, rond acht uur. Douchen en boos zijn. Dan dwalen mijn gedachten af naar een huis waar ik 's morgens als ik me zo voel de ramen wijd open kan zwaaien en het gezang van de vogeltjes mij uit dat dalletje halen. Als ik nu de ramen open zwaai, hoor ik enkel de vuilniswagen die het brengparkje komt legen. Eén van de vele vuilniswagens die hier dagelijks voorbij rijden. Ik heb er op een dag wel tien geteld.
In de auto wil ik het liefst vol gas weg rijden richting zuiden, gewoon weg. De natuur in, de wind door je haren voelen, zoals vroeger als ik me dan zo rot voelde ik altijd het bos in ging. De natuur geeft mij weer die rust en dan voel ik vaak weer een stukje beter. Nu mis ik Jan heel erg en vraag ik me telkens af hoe het wel niet zal gaan straks als hij weer vier maanden weg is. Ik weet tegelijkertijd ook dat ik wel zal overleven, maar leuk is anders. Dan zou ik willen dat het anders kon, dat er eens iets gebeurde wat ons leven positief verandert, een baan in Nederland bijvoorbeeld, die lang 'beloofde' plek in Den Helder die ons als een lekkere worst al zovele jaren wordt voorgehouden. Of dat ik tegen iets leuks aan loop in de buurt van Zeebrugge of Oostende. Dat ik gebeld word dat de B&B in Took wordt verkocht of dat ons bedrijf een tweede vestiging opent in België bijvoorbeeld. Of op Bonaire. Mag ook.
En ja, ik doe mee met de Staatsloterij, maar aangezien ik niets heb gezien nog ga ik ervan uit dat ik ook niets heb gewonnen afgelopen maandag. En dankzij het 'nieuwe' kabinet moet ik in ieder geval zeker tot mijn 66e blijven werken. Niet dat ik dat nou echt erg vind: ik was toch al niet van plan te blijven werken tot mijn pensioen, maar je weet het nooit. Wie weet wordt alles wel zo superleuk dat ik nooit stop met werken. Waar dan ook.
En in de verte hoor ik nu kraaien en dat geluid doet mij enorm denken aan Canada en Alaska waar je ze ook zoveel hoorde. Toch een beetje troost uit de natuur vandaag...
Genieten
Ik ben wakker, maar mijn ogen blijkbaar nog niet. Valt ook niet mee om na drie dagen uitslapen - of lees: slapen in je eigen bioritme - weer in het keurslijf te worden gedrukt. Voordeel is wel dat het deze week heerlijk rustig is in de straat vanwege de schoolvakanties en dan voel ik me direct een stuk relaxter. Was het altijd maar zo! Ik werd dit keer gewekt door een flink onweer dat vrijwel recht boven de 'stad' (grinnik) hing. Ik dacht nog, maar even wachten met douchen. Sta je straks met je haren ingezeept, valt de stroom uit. Maar het viel mee. We hebben toch al nauwelijks last van stroomuitval.
Op kantoor is het al net zo rustig. Een aantal zijn op vakantie en de baas ligt voor een dag in het ziekenhuis voor een kleine ingreep. Ik zit hier dan met halfwakkere ogen en een weemoedige herinnering aan het weekend, hoewel die niet echt opwindend was. Ik was zaterdag naar een vriendin van mij gereden in Culemborg en daar ben ik gebleven tot zondagmorgen. Zij en haar man hebben twee dochtertjes. Eén van vijf en één van zeven. Als ik daar dan zo bij zit denk ik echt: wat ben ik blij dat ik geen kinderen heb. Niet dat ze nou zo vervelend zijn of zo, maar gewoon, dat gedoe eromheen, vooral met eten. Maar ik kijk er dan ook van een afstand naar en dat is natuurlijk al heel anders dan dat je zelf kinderen zou hebben.
Gisteren ben ik gewoon thuis gebleven. Ik ben eerst gaan hardlopen - weer 7 km, kon het niet laten - en daarna heerlijk met een vers opgepiept broodje met koffie en chocoladepasta in de tuin ontbeten. Maar al snel was de rust ver te zoeken en werd ik het zat. Niet dat het nu aan één stuk door herrie is, maar het is zo per vlagen en dan vind ik het meest irritante die mensen die hun motor laten draaien terwijl hun wederhelft even snel boodschappen doet. De Lidl bleek dus open te zijn - tot een uur of één - en dat geeft toch onrust. En dan dat geknal van die portieren de hele dag! Pang, pang, pang, pang, knal. Je staat er niet bij stil, maar het is heel irritant. IK WIL HIER WEG!! Maar als je dan kijkt hoe de tuin er bij ligt, dan heb ik best een leuk en gezellig stukje zo. Niet groot, maar wel leuk. Maar dat winkelcentrum mag van mij afbranden.
Ik ben gisterenmiddag dus toch nog wel even naar het park gefietst met m'n e-book - die raar doet overigens - en daar nog even gelegen. Maar het begon te betrekken en ben er al met al niet lang geweest. Eenmaal weer in mijn tuin was het een stuk rustiger - de winkel was dicht - en brak de zon ook gewoon weer door. Ach ja. Veel gelezen dus en dan zit er zo'n duveltje op mijn schouder me in te fluisteren dat ik niet genoeg geniet van het leven... Je moet wat doehoen! Feestùh.... zit je maar duf in je tuintje...
Dat is dus wat een 'aantal' mensen om mij heen mij proberen wijs te maken, dat ik niet genoeg geniet van het leven. De één omdat die vind dat ik naar België moet verhuizen om samen met Jan te kunnen zijn en de ander omdat die geld zat heeft en overal heen gaat met 'vrinden' en veel shopt en uit eet. Het is allemaal zo gemakkelijk gezegd. Ja, ik zou ook het liefst samen met Jan zijn, maar of ik nu hier zeven weken alleen ben of in België, dat maakt niet veel verschil. Ja, ik zou ook het liefst midden in de bossen wonen of in een omgeving waar je zó de natuur in loopt, want dát is voor mij genieten. Ja, ik zou ook willen dat ik een hoop geld had om dat te kunnen realiseren. En veel uit eten: Jan en ik gaan zo af en toe, maar we kiezen dan met zorg het restaurant uit. Dat is voor ons genieten. Samen zijn, dat is genieten. Samen leuke dingen doen, samen duiken, samen ontbijten, samen eten maken. Dát is genieten. En ja, als ik alleen ben geniet ik inderdaad minder omdat ik alleen wat moeilijker kan genieten van het ontbijt of het eten klaar maken. En alleen ga je zowiezo al niet uit eten, of alleen een glaasje wijn gaan drinken op een terras ergens aan het strand. Did it, done it, survived it, maar was NOOIT leuk, dus dat is voor mij niet genieten.
Ik kan genieten van twee jonge merels die samen met pa zich komen wassen in mijn fonteintje, zoals gisterenavond. En dat pa dan een mega vette worm voor ze vangt en de kleintjes luid kwetterend de worm komen opeisen. Dát is genieten voor mij...
Op kantoor is het al net zo rustig. Een aantal zijn op vakantie en de baas ligt voor een dag in het ziekenhuis voor een kleine ingreep. Ik zit hier dan met halfwakkere ogen en een weemoedige herinnering aan het weekend, hoewel die niet echt opwindend was. Ik was zaterdag naar een vriendin van mij gereden in Culemborg en daar ben ik gebleven tot zondagmorgen. Zij en haar man hebben twee dochtertjes. Eén van vijf en één van zeven. Als ik daar dan zo bij zit denk ik echt: wat ben ik blij dat ik geen kinderen heb. Niet dat ze nou zo vervelend zijn of zo, maar gewoon, dat gedoe eromheen, vooral met eten. Maar ik kijk er dan ook van een afstand naar en dat is natuurlijk al heel anders dan dat je zelf kinderen zou hebben.
 |
| Werk Aan Het Spoel - Culemborg |
 |
| Mijn tuin |
Ik ben gisterenmiddag dus toch nog wel even naar het park gefietst met m'n e-book - die raar doet overigens - en daar nog even gelegen. Maar het begon te betrekken en ben er al met al niet lang geweest. Eenmaal weer in mijn tuin was het een stuk rustiger - de winkel was dicht - en brak de zon ook gewoon weer door. Ach ja. Veel gelezen dus en dan zit er zo'n duveltje op mijn schouder me in te fluisteren dat ik niet genoeg geniet van het leven... Je moet wat doehoen! Feestùh.... zit je maar duf in je tuintje...
Dat is dus wat een 'aantal' mensen om mij heen mij proberen wijs te maken, dat ik niet genoeg geniet van het leven. De één omdat die vind dat ik naar België moet verhuizen om samen met Jan te kunnen zijn en de ander omdat die geld zat heeft en overal heen gaat met 'vrinden' en veel shopt en uit eet. Het is allemaal zo gemakkelijk gezegd. Ja, ik zou ook het liefst samen met Jan zijn, maar of ik nu hier zeven weken alleen ben of in België, dat maakt niet veel verschil. Ja, ik zou ook het liefst midden in de bossen wonen of in een omgeving waar je zó de natuur in loopt, want dát is voor mij genieten. Ja, ik zou ook willen dat ik een hoop geld had om dat te kunnen realiseren. En veel uit eten: Jan en ik gaan zo af en toe, maar we kiezen dan met zorg het restaurant uit. Dat is voor ons genieten. Samen zijn, dat is genieten. Samen leuke dingen doen, samen duiken, samen ontbijten, samen eten maken. Dát is genieten. En ja, als ik alleen ben geniet ik inderdaad minder omdat ik alleen wat moeilijker kan genieten van het ontbijt of het eten klaar maken. En alleen ga je zowiezo al niet uit eten, of alleen een glaasje wijn gaan drinken op een terras ergens aan het strand. Did it, done it, survived it, maar was NOOIT leuk, dus dat is voor mij niet genieten.
Ik kan genieten van twee jonge merels die samen met pa zich komen wassen in mijn fonteintje, zoals gisterenavond. En dat pa dan een mega vette worm voor ze vangt en de kleintjes luid kwetterend de worm komen opeisen. Dát is genieten voor mij...
Abonneren op:
Posts (Atom)
IK GA VERHUIZEN!!!
Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...
-
Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ... -
Ik ben soms wel eens jaloers op 'normale' stellen. Stellen die doordeweeks bij elkaar zijn. Zeker nu met de lange zomermaanden h... -
Reizen. Ja, ik reis graag. Of nee, laat ik anders zeggen: ik verruim graag mijn horizon. Het reizen op zich vind ik soms niet zo leuk en...