Brommerig

Ik ben een beetje pissed. Ik had bij Zalando (aaaaaaaaah) laarsjes besteld, kom ik daar met geen mogelijkheid in. Enkel omdat de ontwerper te beroerd is om er een klein ritsje in te zetten.....Grrrr. Ik baal ervan want het zijn leuke laarsjes. Maar ja, geen echt leer hè. En normaal gesproken koop ik alleen maar echt leren schoenen. Direct afgestraft....



Het zal niet alleen dat zijn. Het aankomende vertrek van Jan drukt zijn stempel op mijn humeur helaas. Daarbovenop de verhalen in de pers dat onze zorgverzekering nóg duurder wordt....Het komt er dus op neer dat ik de premie moet gaan betalen voor de mensen die dat niet kunnen. Voor mij betekent dit zo'n 800 euro netto méér per jaar. Het probleem daarbij is dat je het wel eerst moet betalen en dat je dat via je belastingformulier voor een deeltje terug krijgt. Voor mij is het een zorgpremie van bijna 3100 euro per jaar (!). Basisverzekering. Daar boven op nog mijn aanvullende verzekeringen. Oh my god. Zou daar zomaar van wakker kunnen liggen vannacht.... :-(


Ik weet 't niet. Bah. Beetje brommerig nu. Daarentegen is mijn tuin mooi aan het worden. De nieuwe stenen liggen tot de helft nu en ik ga er van uit dat het morgen klaar is.

Nu eerst maar eten: pompoen met stoofvlees... Misschien voel ik me daarna iets beter...

Verwarming

Soort libelle (Saba) - (Joany Photography)

Ik lijk wel de klusjesman vandaag: een collega meldt dat de radiator in zijn kantoor steenkoud is, een volgende collega meldt hetzelfde, maar zit in een heel ander kantoor.
Bij nummer één was het simpel: de batterijen van de klokthermostaat - die overigens op een hele andere locatie hangt - waren leeg. Deze vervangen en hup, de klep springt open en de radiatoren worden warm. Opgelost.
Bij nummer twee was het nóg simpeler: gewoon de thermostaatknop op de radiatoren op 5 gezet en hup, de radiator wordt warm. Dûh. En dan zeggen ze van mij dat ik blond ben.... My God....

En het is dus rotweer vandaag en dus geen tuinman. Maar op zich ook geen probleem, want ze hebben mij er niet bij nodig en of ik nu wel of niet thuis ben, dat maakt voor hun niet uit. Ik heb een briefje achter mijn ruit geplakt met nog wat aanwijzingen en ik merk het vanzelf vanavond als ik weer thuis kom of de tegels eruit liggen ja of nee. Woensdag worden de nieuwe tegels gelegd, dat is in ieder geval zeker. Ben érg benieuwd...!

En vanmorgen dus het hele pand door om alle klokken terug te zetten én om de verwarmingen na te zien, thermostaten aan te zetten en dergelijke. Sommige thermostaten zijn zó ingewikkeld, dat ik daar maar liever niet aan kom, maar de klok goed zetten is niet zo moeilijk en spreekt meestal voor zich op zo'n toestel. 

Ik lag gisterenavond om 21.00u al in mijn bed (22.00u zomertijd): ik was gewoon supermoe. Had natuurlijk bijna tien kilometer hardgelopen die ochtend, maar was niet persé daarvan zo moe eigenlijk. Dus ik ben gewoon lekker naar boven gegaan met (digitaal) boek en lag al vrij vroeg te snurken. Vanmorgen dus wel om 06.00u wakker (07.00u zomertijd), wat mijn 'normale' tijdstip is om wakker te worden. Ik heb namelijk zo'n accurate inwendige klok, dat ik in feite nooit mijn wekker hoef te zetten. Ik was er dan om 07.00u uit - normaal pas rond 07.30u - en dat was best lekker. Moest wel om 08.05u bij de fysio zijn en kon op mijn gemak douchen, aankleden, smoothie maken én opdrinken. Maar het zal wel even wennen zijn vanmiddag als zo tegen vijf uur het al schemerig is en ik na de boodschappen het donker in rijdt. Het is weer de tijd van de vele kaarsjes aansteken 's avonds. Gelukkig ga ik komend voorjaar mijn plafond maar weer eens (laten) witten, want kaarsjes zijn wel gezellig, maar geven ook  veel roet. Nou ja, ach. Het is alweer vrij lang geleden dat mijn plafond is gewit, dus het is daarom geen wonder dat het wat grijzig aan het worden is. Per slot van rekening kook ik in dezelfde ruimte en hou je dat toch niet tegen.

Wintertijd

Hydrangea (foto: Joany Photography)

Ik kan op dit moment niet zeggen dat ik onverdeeld zin heb in de winter. Vandaag is de wintertijd ingegaan en opeens is het een uur vroeger. Dat is misschien het enige voordeel. Vanaf morgen zullen we merken dat - als we naar huis rijden van het werk - het donker is als we thuis komen. Het gaat voor mij veel te snel. Ik hoop dat de komende vier maanden net zo snel gaan, of nóg sneller.

De klok tikt door en nog een dikke week en Jan vertrekt voor vier maanden. Hij is vandaag al op zee om de gerepareerde motoren en alles wat daarmee samenhangt te testen. Er zit dan altijd zo'n klein duiveltje op mijn schouder die zegt: ze zijn nog iets vergeten, het gaat niet goed, ze kunnen niet weg.... Dan zit ik tenminste niet alleen met kerst en met oud-en-nieuw. Maar het gaat niet om wat ik wil.

Vanmorgen was ik dus megavroeg in het bos voor mijn hardloopsessie. Ik was er al om tien over half negen! En het was opvallend rustig. Maar omdat ik tegenwoordig een uur loop, zie je in de loop van dat uur steeds meer lopers op het parcours. Doet me een beetje denken aan de app Flight Control, waar op een gegeven moment ook van alle kanten een vliegtuig komt. Al met al heb ik wel lekker gelopen, achteraf gezien, want tijdens had ik wat moeite. Het ging niet echt super lekker. Eigenlijk pas na een kilometer of zeven ging het lekker. Mijn runkeeper deed ook weer zo vreemd met dat 'auto pause'. Die ging om de haverklap in 'auto-pauze'. Ga dat weer snel uitzetten.

En dan ook nog mijn verjaardag over twee weken.... Joepie.... Zo'n zin in..... Niet dus. Van mij mag dat ieder jaar gewoon voorbij gaan. Of anders op die dag alleen gezellig uit eten met mijn mannetje, maar verder geen gedoe. Ik doe er al jaren niets meer aan en ik mis het ook niet. Dat verplichte gedoe altijd.

En ondertussen krijg ik alweer honger, ondanks dat ik vanmorgen na het lopen lekker drie broodjes heb gegeten met roerei, tomaten en sla. Maar weer even op rooftocht.....

Update: krijg ik net een mail van het tuinmannetje dat hij als het regent morgen niet komt omdat ze anders ziek worden.... Nou vraag ik je.... Ik ben echt geneigd om te zeggen: stuff it in your ass! Wat een gedoe steeds. Eerst afspreken dat ze op 22-10 komen, dan zeggen dat ze niet kunnen dat het een week later wordt, steeds te laat op afspraken komen. Gezeur, gezeik, ge-eikel. Ik ben dus erg benieuwd hoe het resultaat zal zijn. Anyway, ik heb geantwoord dat ze hun best maar moeten doen omdat ik afspraken heb die ik niet kan verzetten. Grrrr......

Ouder worden

We worden allemaal ouder. Ook ik. Over een week of twee wordt ik alweer vijfentwintig.... eh... tweeënvijftig.... :-(

Het zal niet echt een geheim zijn dat ik - en wie niet - wat moeite heb om ouder te worden. Zeker als je een jonge vent aan de haak hebt geslagen, wil je het liefst zo strak mogelijk blijven. Helaas hebben wij te maken met de 
zwaartekracht en die trekt alles naar beneden. Nou ja, bijna alles ;-)

Maar het zijn met name de rimpeltjes en de huid rondom de hals die bij het ouder worden steeds prominenter worden en waar ik me aan kan ergeren, zeker met zo'n nieuwe iMac voor je met zo'n blinkend scherm waarin je jezelf zo mooi kunt zien. Haha. Wat ik met name moeilijk vind is om je een beetje goed te kleden. Eigenlijk zo te kleden zoals je je voelt. En daarmee moet je wel uitkijken want je kunt niet meer alles aan. Nu ben ik gezegend met een goed figuur (tja, veel sporten hè) en kán ik alles nog aan, dus ook de jonge mode. 

Probleem met ouder worden is dat je nergens objectief informatie krijgt. Als je gaat zoeken op internet dan zijn de sites over ouder worden en wat je kunt doen om dat zeg maar goed te begeleiden, allemaal met een commerciële achtergrond. Geen enkel blad of magazine is objectief. Ze draaien op advertentiegelden en de artikelen in die bladen zijn allemaal geschreven om hun adverteerders tevreden te houden. Ik weet dat maar al te goed. Erg vervelend vind ik dat. 

Want waar moet je nu op letten als je ouder wordt en in het specifieke geval voor vrouwen: als je in de overgang bent. Je huid, je haren, sporten, gewrichten, mode. Wat ik dan maar doe qua mode is goed om me heen kijken en kijken hoe anderen zich kleden, even lettend op leeftijd en figuur. Maar ook je kapsel. Ik worstel al jaren met mijn haar. Niet dat het onhandelbaar is of zo, maar het is erg lastig om je eigen kapsel te beoordelen. En de kappers van tegenwoordig vragen altijd aan je: En, wat moet er gedaan worden? of: En, hoe wil je het hebben? Maar zij moeten kunnen zeggen, je zou beter dit of dat. Ze moeten kijken naar je gezicht, de vorm ervan, je leeftijd, je type, of je haar dik is of dun, de kleur. Dat vind ik met make-up precies hetzelfde. Maar als je zo'n Douglas binnen loopt, dan zie je alleen maar van die jonge huppelkutjes die jou wel even gaan vertellen hoe je je op moet maken, terwijl dat misschien helemaal niet bij je type past. Dat is ook altijd in die modewinkels. Allemaal van dat jonge spul dat in mijn ogen jou niet goed kan adviseren. Toevallig - nou ja, toevallig - heb ik onlangs een goede kledingwinkel gevonden en dat is Sogno. Helaas ook een niet echt een goedkope winkel..... Daar heb ik echt een heel mooi leren jasje gekocht waar ik echt heel blij mee ben en daar ben ik erg goed geholpen. Echt zo'n winkel die pakt wat bij je past en je ook zegt als iets niet staat.

Al met al, wat doe je eraan.... weinig. Proberen zoveel mogelijk te blijven genieten en je er niet teveel van aantrekken als ze maar 'mevrouw' tegen je blijven zeggen. Voor je gevoel ben je nog steeds achttien en blijft mevrouw erg oud klinken. Helaas zullen we het allemaal moeten accepteren dat we ouder worden en die mensen die zich er bewust zo enorm tegen verzetten vind ik persoonlijk nogal zielig. Aan de andere kant moet iedereen gewoon lekker doen wat-ie fijn vindt...

 

Tuin en zo

Als het goed is ben ik er klaar voor om mijn tuin te laten omgooien. Dinsdagmiddag even kort alles doorgenomen met het tuinmannetje en ik hoop - oprecht - dat het goed gaat komen.
'Heb ik je dan een offerte gestuurd?' 'Ja, André, en ik heb 'm zelfs al een keer doorgestuurd'. Maar niet gezegd dat de offertes tegenstrijdig waren: ik heb natuurlijk de voor mij meest gunstige offerte doorgestuurd. Kost me toch al aardig wat vind ik: 32 m2 voor 1700 Euro. Maar als ik hoor wat sommigen uitgeven om hun tuin te laten doen, dan valt dit nog mee. En ik heb het opzij gezet dus in principe geen centje pijn. Bovendien kan ik me er dan ook wel weer op verheugen als het eenmaal klaar is. Probleem voor meneer de tuinman is wel dat het wat lastig wordt voor hem om één en ander te lossen. Want zo even een vrachtwagen parkeren in mijn straat: dat gaat niet lukken zonder slag of stoot. Maar ja, dat is in feite niet mijn probleem en ik merk er toch weinig van. Ik ben gewoon aan het werk. Ze gaan eerst de tegels eruit halen en woensdag gaan ze pas de nieuwe tegels leggen. Dus ik denk zelf dan donderdagnamiddag klaar. Het zal wel even een zanderig zootje worden.

Maar vooralsnog voor het goede doel.

Mijn autootje heeft vandaag zijn eerste kleine beurt gehad. Met nog geen 8000 km op de teller en een jaar oud. Gelukkig als een kind ben ik met mijn ingebouwde temperatuurmetertje. Gewoon zo'n simpel ding bij de Halfords gekocht, maar iets wat ik enorm mis in deze auto, zeker in de wintermaanden. Als ik weet dat het vriest, scheur ik toch iets minder hard door de bochten. En hij kan er weer een jaar tegenaan: in oktober 2013 wordt-ie opnieuw verwacht óf bij een km-stand van 22.000. Haha. 22.000...... Lachen.....

En volgende week om deze tijd is het pas tien over half drie, is het al bijna donker dus en moet je nog twee uur... Gatver. Die wintertijd! Ik pleit ervoor om de wintertijd af te schaffen en gewoon in de zomertijd te blijven. Dan wordt het hartje winter weliswaar pas rond tien uur 's morgens licht, maar ach, de ochtenden zijn toch niet zo productief. Maar ik heb er al eens een hele blog aan gewijd en wie ben ik, als simpele burger, roepende in de woestijn.

Gisterenmiddag trouwens weer lekker hardgelopen. Zat eerst zo te twijfelen, zal ik wel, zal ik niet, misschien naar de kapper. Maar het was mooi weer, echt zo'n prachtige herfstdag, lekker fris buiten en dan lonkt het lopen mij meer dan zo duf bij de kapper te zitten, kijkend naar je eigen spiegelbeeld. Dus heb ik de loopschoenen aangedaan, blarenpleistertje op mijn voet en 6 km gelopen, lekker rustig tempo. Had zondag 9 km gelopen (op naar de 10!) en had de laatste meters weer last van mijn linkerbeen/heup en vreesde weer voor een blessure, maar het ging goed, nergens pijn. Had natuurlijk mijn telefoon weer vergeten op te laden [zucht], maar gelukkig, ik had nog 3% prik toen ik mijn Runkeeper uitzette. Blijft een leuke stimulans, dat Runkeeper. Blijf even wat rustig aan doen qua afstand, even een paar keer zo rond de 7 à 8 km en op de woensdagen 6, even afhankelijk van hoe lang ik erover doe en het tijdstip dat de zon onder gaat. En dan op een gegeven moment eens de 10 km proberen. Moet toch gaan lukken lijkt mij.


Zomaar een dinsdag







Kom ik gisteren thuis, zie ik aan de gevel van het winkelcentrum tegenover mij de feestverlichting al weer hangen. Ik had al zo'n donkerblauw vermoeden toen ik gisterenmorgen van de fysio terug liep naar huis. Ik zag al van die kleine vrachtwagens staan met zo'n hijsbakkie erop. Ik dacht eerst: gaan ze eindelijk die lelijke letters van het dak halen? Maar nee, het was de feestverlichting. Vrolijk twinkelend mensen lokkend om maar vooral gezellig te komen winkelen, geld uit te geven, beetje kerstsfeer terwijl het buiten zo'n 21 graden was. 

Maar dat het herfst is is toch wel erg duidelijk: er zijn enkele bomen die op een blad na toch al kaal zijn en de straten liggen vol met blaadjes. Mijn tuin is inmiddels ook in een aardige puinhoop veranderd met al die uitgebloeide planten. Normaal gesproken zouden ze nu bezig zijn met het herbestraten van mijn tuinterras, maar dat is een week uitgesteld en ze komen nu aanstaande maandag. Ben heel erg benieuwd hoe het één en ander eruit gaat zien. Ik kan me er enorm op verheugen en zeker ook op de tijd erna, als ik de tuin weer kan herinrichten. Mooi, strak terrasje. Ja, zie het helemaal zitten.

Helaas zal ik dat zelf moeten gaan doen (alsof ik dat al niet deed), want nog enkele dagen en de Louise-Marie gaat op missie. Als het goed is tenminste, want de werken aan de motor zijn nog niet afgerond en binnenkort gaan ze op zee om de boel te testen. Er is dus nog een (kleine) kans dat het hele verhaal niet doorgaat. Op dit moment zou ik niet kunnen zeggen hoe ik dan zou reageren: aan de ene kant zou het natuurlijk fijn zijn om mijn mannetje in de buurt te hebben. Aan de andere kant heb ik mij er nu zo'n beetje op ingesteld en heb ik zo hier en daar wat afspraakjes gemaakt (een gezellig mutsweekendje met de meiden bijvoorbeeld) en heeft het voor ons financieel gezien wat voordeeltjes. Goed, ik weet ook wel dat mijn voorkeur uitgaat naar 'niet weggaan', altijd een beter vooruitzicht dan wat ik nu heb. Stiekem diep in mijn hart hoop ik daar natuurlijk wel op. Dat ze een boutje zijn vergeten aan te draaien of zo. Maar ik weet dat wat ik vind of wil niet ter zake doet en dat het gaat om 'het grote goed'. Ik heb gelukkig dan mijn werk nog. Ik zou er niet aan moeten denken als je hele dagen thuis zou zitten en je man is dan voor vier maanden op zee. Af en toe mag ik dan wel eens mopperen dat ik zo'n beetje laatste der Mohikanen ben op het gebied van full-time werkende vrouwen, maar in de periodes dat Jan weg is ben ik er toch wel soort van blij mee. 

Het zal weer veel hardlopen worden de komende maanden. Tegenwoordig loop ik al twee rondjes bos, dat is zo'n 8 km. Nadeel hiervan is dat ik langer bezig ben: toch bijna een uur. Dit is overigens pas een nadeel straks als de dagen op z'n kortst zijn, want ik loop hard op woensdagmiddag en ben dan pas om kwart voor vier in het bos en om half vijf wordt het dan al donker. Dus ofwel ik loop minder, gewoon tot het donker wordt, of ik moet nog ietsje eerder weg. Of ik loop harder.... We zien het wel. Als het weer zo'n winter wordt als de afgelopen twee jaar, zal ik weer een aantal weken niet kunnen lopen. Als de sneeuw vers is dan gaat het nog wel, maar als het één grote ijsvlakte is zal ik er weer tandenknarsend op een andere manier doorheen moeten komen, want ik moet de energie gewoon kwijt en baal enorm als ik niet kan lopen.

Maar laten we niet op de zaken vooruit lopen en zien wat er komen gaat. Koning Winter is in aantocht maar hoe lang hij blijft ......

Zwaard van Damocles

Krab - Bonaire


Nog even en mijn mannetje gaat weer voor een maand of vier naar Verweggiestan. Later dan voorzien. Normaal gesproken zou hij nu al bijna een maand zijn weggeweest. Dat zou ik bijna nog liever hebben gehad, dan was hij ook weer sneller terug. Nu is het vertrek voorzien begin november. Ik zie er dit keer niet zo erg tegen op - geloof ik..... Misschien komt het omdat ik er ook nog niet zo mee bezig ben en omdat de herfst nu al in volle gang is en ik heb de meeste 'problemen' met zijn wegzijn in het begin als de dagen korter worden. Nu lijkt het minder lang omdat er in mijn hoofd een soort gordijn hangt op 31 december en alles wat ná 31 december komt, is weer nieuw en licht en vrolijk. Die eerste twee maanden van een nieuw jaar zijn per definitie saai, maar is ook meteen weer zo'n nieuw begin, kerstboom naar buiten, krokusjes naar binnen, de dagen worden weer langer en alles straalt weer positivisme uit. 

Dus nu - ja - begin of half november weg. Ik weet nog niet helemaal zeker of ik hem uit ga zwaaien. Ligt er een beetje aan wanneer precies hij weg gaat. Als het op zondag 4-11 is dan zal ik wellicht wel daar zijn. In feite maakt het niets uit van waar hij vertrekt: of het nu bij mij vandaan is of ik sta daar tussen al die trieste mensen op de kade te zwaaien naar een grijs schip waarop ik ternauwernood mijn mannetje zal herkennen. Dan zie ik nog het meeste op tegen de terugreis van Zeebrugge naar huis. Bah, nooit leuk. Als ik alleen al aan dénk voel ik mijn neus kriebelen. Al met al zal het toch geen leuke dag zijn, of ik nu thuis blijf of mee ga. Vooral de avond ervoor is doordrenkt van somberheid en het wachten op het moment. Zo stom. 

Dus wat is nu minder erg? Ik weet het niet. En dan duurt het een week of twee om weer in mijn ritme te komen. Doordeweeks heb ik over het algemeen nergens last van omdat het voor mij normaal is dat we elkaar niet zien, maar de weekenden zijn vervelend. En dat besef ik meestal als ik op vrijdag moet gaan verzinnen wat ik ga eten het weekend. Ik heb dan ook nooit zin om te koken. Meestal maak ik op vrijdag of zaterdag iets klaar voor twee dagen. Oh, ik kan dan zo energieloos zijn, ongelofelijk. Meestal loop ik op zaterdag te rommelen in huis, dan vermaak ik me ook wel, en zondagmorgen loop ik dan mijn rondje, maar als dát eenmaal achter de rug is.... die zondagmiddagen..... pfffff. Dan ben ik blij dat de TV is uitgevonden. Nu is digitale TV heb kan ik ook een film kijken in de 'videotheek'. Vooral op druilerige zondagmiddagen kan dat een uitkomst zijn. Als het zonnig is ga ik meestal toch wel naar buiten. 

Tja. Ik kom die maanden wel door, maar het is anders. Je leeft gewoon anders. Alsof je het allemaal niet bewust meemaakt. Alsof je in een cloud zit. Dan is ieder teken van leven ineens heel belangrijk en kijk je daar enorm naar uit. Gelukkig heb ik dan nog wel mijn werk en kan ik goed voor mezelf zorgen - heb per slot van rekening tien jaar alleen gewoond - en heeft het lange wegzijn ook zo zijn voordelen. Maar pas als hij weer terug is.... Vooralsnog voel ik het als een soort zwaard van Damocles boven me hangen... Jak...

IK GA VERHUIZEN!!!

Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...