Voel mij weer erg onrustig vandaag.... :-(

En het wordt kouder

Langzaam begint het buiten steeds ietsje kouder te worden. Aan het einde van deze week wordt verwacht dat het overdag niet boven de vijf graden is met 's nachts vorst. Tijd om de schaatsen weg te brengen want je weet maar nooit. Jan heeft vorig jaar ook noren gekocht - van die noren met een kunststof schoen - maar heb toen geen tijd gehad ze te laten slijpen. Hij heeft er toen aardig op rond gereden en dat voor de eerste keer! Dus ik heb goede hoop dat als er nog meer van dat soort winters komen, hij misschien wel eens beter zou kunnen gaan schaatsen dan ik. Ikzelf heb van die ouderwetse basic noren, dus geen klapnoren, daarvoor schaats ik te weinig. Het was toen even een investering, maar je doet er járen mee, er kan niets mee gebeuren. Goed opbergen, goed schoonmaken en schoen invetten en ieder jaar laten slijpen. Ik heb ze al meer dan tien jaar. Ooit gekocht toen ik op les zat en geen spijt van gehad. Ik heb twee seizoenen les gehad. Erg leerzaam, maar niet toegekomen aan pootje-over. Daarentegen als je altijd op natuurijs schaatst, heb je dat ook niet echt nodig. Op de baan wel. Maar ik vind de baan veel te druk. Je zou dan eigenlijk doordeweeks overdag moeten kunnen, dan is het wel leuk.

Het nadeel van zo weinig te schaatsen, is dat je ook maar één dag echt goed kunt schaatsen op natuurijs. De dag erna heb je zoveel spierpijn in je voeten en kuiten, dat je dan alleen maar aan het zwikken bent. Vaak heb je ook maar één dag de tijd. Tegenwoordig is zelfs de plas bij de dijk in Lelystad betalen. Vroeger kon je daar gewoon op wanneer je wilde. Nu betaal je vijf euro. Dan krijg je wel een 'medaille'. Op zich heb ik er geen bezwaar tegen om te betalen: ze houden ook de baan schoon. Maar het is toch raar. Vroeger kon je overal vrij schaatsen. Ik ga het liefst op de Oostvaardersplassen omdat ik daar de weg ken en je vrijwel altijd je auto kwijt kunt. Hier in de randstad is het vaak propvol met auto's en het schaatsen is vaak op van die smalle sloten en vaarten. En erg druk. Niets voor mij. Helaas ligt de Haarlemmermeersebosplas nooit dicht. Dat zou mooi zijn, want erg dichtbij en daar kan je dan op de fiets naar toe. Maar het schijnt er te diep te zijn. Ik weet eigenlijk niet goed waarom deze plas nooit dicht vriest. Er ligt wel eens wat ijs, maar nooit voldoende om op te kunnen schaatsen. Maar je kunt er wel lekker omheen hardlopen...

Weer 10 kilometer...!!!

Het was vandaag een stormachtige dag. Ik werd er al erg vroeg wakker van, maar dat had meer te maken met dat ik me wat zorgen maakte of ik wel kon gaan lopen. Er was immers windkracht 8 tot 9 verwacht. Ik ben er rond half negen maar uitgegaan ondanks dat het nog zo donker was, dat het net leek of het nog steeds zes uur 's morgens was. Mijn hardloopkleding aangedaan en na een banaantje met de auto naar het bos (tja, bos. Ik vind het meer een park maar het heet nu eenmaal bos). Het was erg rustig. Veel mooi-weer lopers dus normaal gesproken. Op die enkeling na dan waaronder ik. Ik heb heerlijk gelopen. Af en toe fors wind mee maar natuurlijk ook zo hier en daar wind tegen. Ik loop mijn rondjes echter zodanig dat ik meestal wind mee heb. Ik was niet van plan om 10 kilometer te lopen - tja, wanneer wel eigenlijk - maar toch weer de 10 k volgemaakt en zelfs nog ietsje sneller dan de vorige keer, hoewel ik het daar niet om doe. Ik was zelfs niet moe! Ik heb ook regen gehad en nog behoorlijk ook. Altijd lekker met die harde zijwind op dat moment, maar als je eenmaal op gang bent, dan kan regen mij niet zoveel schelen. Ik heb echt genoten vanmorgen!

Ze waren - as usual - ook weer aan het duiken. Wel een stuk minder dan vorige week toen de zon scheen, maar toch. Echte bikkels (met droogpak).

Verder vandaag niet zoveel bijzonders gedaan. Natuurlijk lekker uitgebreid gedoucht na het lopen en een lekker roerei gemaakt voor mezelf met twee gebakken tomaten en koffie. Zalig ontbijtje. Nog een wasje gedraaid, buiten op het rek - wel vastgebonden - laten drogen. Ik gebruik zo weinig mogelijk de droger, zeker als ik ander goed heb gewassen dan handdoeken of lakens. Zonde van de energie en bovendien ruikt het super lekker als het buiten droogt.

Lekker met Jan gechat op Facebook en gelezen in Game of Thrones. Helaas kwam rond vijf uur de hoofdpijn opzetten, dus maar snel twee pijnstillers genomen en een sjaal in mijn nek. Ik heb ook voortdurend koude voeten. Heel vervelend. In mijn volgende huis komt vloerverwarming hoor! Dat is zó aangenaam. 

Jan

Het schip ligt nog in Djibouti en Jan had de wacht vandaag. Morgen liggen ze er nog en dan gaat Jan duiken. De bofkont. Ik mis het wel moet ik zeggen. Had vandaag mee kunnen gaan naar Eco Mare met de duikclub, maar het was in eerste instantie voor de jeugd en bovendien was het erg vroeg op en dan toch weer laat thuis, dus had daar niet zoveel zin in. Gisteren hadden ze Koningsdag op het schip en iedereen moest in het wit. Stoere mannen (en vrouwen)....

En morgen weer maandag en dan begint het zo langzaamaan weer druk te worden voor mij. Ik weet niet wat het is met december, maar ik heb het dan altijd behoorlijk druk. Nou ja, beter dat dan niets te doen hebben. Gaan de dagen ook rap voorbij. Nog 93 dagen en 14 uur.... 

Van ongemakjes en andere zaken

Ik voel mij vandaag tamelijk agressief. Dat uit zich bij mij doordat ik heel serieus ben en geen zin heb om te lachen. Maar ik ben dan ook boos. Boos op een collega die niet normaal kan doen en zich blijkbaar een houding moet aanmeten om zijn eigen onzekerheid te maskeren. Mij "het" noemen en altijd klaar staan met gevatte opmerkingen, zeker als er andere collega's bij zijn. Zwak. Er komt een keer een dag en dan krijgt-ie de wind van voren.

Verder geen reden om boos te zijn, of het moet zijn dat het nog 96 dagen duurt eer mijn mannetje weer thuis komt. Ik word gelukkig regelmatig op de hoogte gehouden door de blog van Tim en de foto's en dit keer staat Jan er vaker op dan de vorige reis. Ook al denkt hij dat ik 'm niet zie, ik weet toch wel dat hij het is...

Z'n Be-Book verraadt 'm, plus twee foto's ervoor waar zijn blauwe drinkflesje op staat en een stukje van z'n Be-Book en zijn kamergenoot. Dan moet ik zeker niet weten dat hij dat is.... Dah!

Gisterenmiddag ben ik met de baas en diens vrouw even naar de locatie geweest waar we ons nieuwjaarsdiner gaan organiseren (ik heb dus niet hardgelopen). Een mooie locatie waar ik al eens eerder ben geweest. In ieder geval een plek waar de doorsnee mens niet zo snel naar toe zal gaan. Ik voelde me weliswaar niet zo top gisteren en de hele week ervoor al niet, en gisteren is dan eindelijk duidelijk waardoor dat allemaal komt: na een poosje afwezigheid toch weer mijn maandelijkse ongemakje. En dat ging gisterenavond toen ik thuis was gepaard met heftige krampen en voelde me echt super slecht. Gelukkig had ik voor de zekerheid een pijnstiller genomen en even later ging het wel weer. Het is dan net of er een ballon vol water in je buik zit die ieder moment kan ontploffen. Nou ja, geen 'ontploffing' meegemaakt maar het was wel even doorbijten. 

Gisteren lekker twee wildzwijn kotelletjes klaargemaakt met spruitjes, aardappelen en een uitje gebakken in de wok en het heeft mij goed gesmaakt. Nog even De Wilde Keuken gezien, waar het ging over Fruits de Mer en daarna het wetenschappelijk programma Labyrint waar het ging over slaap en de uitslagen van een groot onderzoek waar ik ook aan had meegedaan. En toen was het: licht uit, verwarming uit en naar boven. Nog even mijn bed omgedraaid - dat moet zo af en toe - en ik heb goed geslapen vannacht. Eindelijk weer eens. 

Ondertussen zit het schip vlakbij Djibouti waar ze binnenkort zullen aanmeren. Jan heeft weer moeite met de warmte, as usual, maar ja, je moet toch proberen daarmee te leren leven en gewoon lekker zweten, veel zweten. Dan maar een klotsende oksels, hij zal niet de enige zijn. Hier was het vanmorgen een graadje of 6. Ik wil wel ruilen....

Nare droom

Eén van de nadelen van alleen thuis zijn, is wel dat ik teveel uitgeef. Dat zijn allemaal van die troost-aankopen.
Net gordijnen besteld, aankomende zaterdag laat ik me even verwennen bij de schoonheidsspecialiste, morgenavond ga naar een Thaise masseuse voor mijn schouder (no happy end!), begin december een weekendje mutsen met twee vriendinnen..... 

Ik ondervond nu al dat de maand november langer duurt dan mijn salaris. Aj! Gelukkig heb ik nog wel wat reserves, maar is voor volgende maand toch even rustig aan doen.

Buiten begint het langzaam te betrekken en de wind begint ook wat toe te nemen. Ik vind het fris: heb koude handen en voel me wat rillerig. Vannacht weer niet al te best geslapen en ik werd wakker met hoofdpijn. Geen goed begin van de dag. Heb ook erg naar gedroomd van Jan. Zal niet in detail treden, maar het liep niet goed af... Zoiets blijft je dan een hele dag bij. Nee, hij kreeg geen ongeluk of zo, maar was meer in de relationele sfeer. Hoe kom je daarbij hè. Nergens enige aanleiding toe geweest. Gelukkig zijn dromen bedrog.

Hardlopen

Mijn zondag-loopje weer achter de rug. En het ging niet echt vanzelf. Alweer niet. Misschien komt het omdat ik al drie nachten niet zo goed heb geslapen. Afgelopen nacht gelukkig wel, maar ik werd wakker met een lichte hoofdpijn. Dat beloofd meestal niet veel goeds voor de dag. Als ik op zondag ga hardlopen neem ik altijd een medicijn in speciaal tegen hardlopershoofdpijn, of hoe dat ook mag heten, dus nu, bijna twee uur nadat ik mijn rondjes heb gelopen geen hoofdpijn, maar als het medicijn is uitgewerkt kan de hoofdpijn zo terug komen. Als dat zo is, gaat mijn middagje whiskyproeven in combinatie met een film niet door. Overigens heb ik het nu na mijn warme douche, nog steeds wat koud. Nou ja, ik weet niet wat het is vandaag. Ik lag er gisteren ook al om 22.00u in, wat natuurlijk best vroeg ik voor een zaterdagavond, maar ik zou niet weten waarom ik langer op moet blijven. Ik heb me toch voorgenomen deze winter gewoon vroeg naar bed te gaan. Ik zie geen nut in het op de bank blijven zitten als er niets op TV is, dan kan ik beter lekker in bed nog wat lezen.

Overigens was het best wel lekker weer om te lopen. Zo'n zeven graden en het had geregend. Ik was er vrij vroeg - nog vóór negen uur - dus het was nog rustig, maar ik kwam er gewoon niet echt in. Ik had geen last van mijn blaar, maar wel pijn in de borsten, wat ik vaak heb in de winter. Mannen hebben daar overigens ook last van: dat zijn de tepels die langs het stof schuren. Dat is best pijnlijk. Sommigen hebben dat tot bloedens toe. Dat heb ik weliswaar niet, maar flink insmeren met vaseline of andere vette crème is wel noodzakelijk en dat heb ik deze keer niet gedaan. Er waren ook weer aardig wat duikers in de weer. Als ik dat dan zo zie, dan heb ik er ook wel weer zin in, maar niet nu, niet in dat koude water. 

Jan krijgt z'n prikje. Ik wil er ook één: slapen tot eind februari...

Jan heeft gisteren wel gedoken op Kreta. Twee grotduiken. Dat is nog iets wat ik ook wel wil. Denk dat ik daar nu wel aan toe ben na honderd duiken. Dus wie weet aankomende vakantie, anders die daarop. We kunnen onze vakantie nu nog niet plannen, omdat de plannen van de LoMa nog niet helemaal vast liggen. Pas als er meer duidelijkheid is, kunnen we aan de slag voor onze reis naar Nieuw-Zeeland volgend jaar. En dan in het najaar zouden we bijvoorbeeld naar Kreta kunnen, of Spanje. We zien wel. Zo zie je dat soort landen eens op een hele andere manier.

Hé, ik zie de zon door de ramen schijnen! Ik zit met mijn rug naar het raam dus ik moet mijn hoofd zowat 180 graden draaien om dat te kunnen zien. Ziet er altijd meteen al een stuk gezelliger uit, zeker op zo'n duffe zondag. Mijn nieuwe terras is erg mooi geworden en het is net of de zon daar de hele dag schijnt, zo zonnig zien die stenen eruit. Ik heb ook mijn gordijnen besteld want ik wil ze wel erg graag hebben, dus heb ik weer iets om me op te verheugen. Ik denk dat ze over een week of twee wel klaar zullen zijn.

Overigens ben ik blij dat Facebook bestaat. Ik ben er wel erg actief op en op één of andere manier voel ik me daardoor toch wat minder alleen. Af en toe kunnen Jan en ik chatten en dat is wel leuk natuurlijk. Zijn collega is dan wat actiever dan Jan is en op diens wall vind ik dan ook nog wat meer info. Ik krijg weliswaar commentaar op wat ik erop zet (belachelijk), maar ik trek me daar weinig van aan of ik blokkeer de personen die commentaar hebben. Het is iets van mij persoonlijk en ik mag zelf bepalen wat ik erop zet. Overigens is het zo dat de ontvanger kan dirigeren wat-ie wel of niet wil zien, dus dat commentaar slaat nergens op. Ik doe wat ik doe op Facebook en anders ontvrienden ze me maar. Ik let wel op wat ik schrijf: geen zakelijke dingen of andere info die gevoelig kan liggen, maar gewoon onschuldige zaken. Maar ja, sommigen vinden dat zelfs te veel.

Kreta

Zo heel langzaam kruipen de tentakeltjes van moedeloosheid om mijn ziel, het besef dat Jan nog zo lang weg is. Overdag niet echt veel last van maar 's avonds toch wel een beetje. Zeker omdat er de laatste dagen niks interessants op TV is en zeker met deze donkere dagen voel ik de donkerte zo mijn systeem in kruipen. Ik wil dat niet, maar soms is het moeilijk om die gevoelens te weerstaan. Ik slaap dan ook drie dagen al niet al te best. Wordt iedere keer 's nachts een paar keer wakker met het idee dat het tijd is om op te staan. En dan kijk ik op de wekker, is het pas 04.32u of zo. Gewoon bizar. Al de tweede nacht op rij.

Het schip is nu op Kreta na drie dagen storm en naar het schijnt is het nu een stuk rustiger. Ze kunnen eindelijk weer eens wat doen. Als ik nu gewoon een berg geld zou hebben, dan zou ik vanavond hier met Transavia even naar Kreta vliegen en zondag weer terug of zo. Op zich zijn het de kosten niet, maar het is toch snel een honderdje of drie-vier wat je kwijt bent inclusief alles en er gaan toch wel dagen voorbij dat ik dat niet in mijn portemonnee heb. In feite heb ik enkel wat stuivers in mijn portemonnee, maar wel een aantal bankkaartjes. O ja, en een creditcard.... Mmmmmm [peins]. Dat zou toch top zijn: gewoon effe op en neer. Nou, maar niet doen. Heb trouwens 'verplichtingen' dit weekend.

Ik leef momenteel als een echte vrijgezel. Overal ligt wat. Ik denk: komt zaterdag wel. Nu geen zin om op te ruimen. Dus ik zal schrikken als ik mijn huis  bij daglicht zie morgen... Hopelijk schijnt de zon niet. Want ik moet ook dringend mijn ramen aan de binnenkant wassen. Ik heb er alles voor in huis gehaald: spons, zeem en speciaal product. Maar ja, als ik ergens een hekel aan heb buiten stofzuigen en strijken, dan is het wel ramen zemen...

Nee, ik hoef me echt niet te vervelen de komende maanden, maar
zoals eerder gezegd moeten die tentakels weg blijven anders sla ik dood. De somberheid geen kans geven, maar het is nu al zo dat ik bij het minste of geringste trieste TV-beeld traantjes in mijn ogen voel. Ach ja, zo lekker labiel bij tijd en wijle... Moet ook kunnen en lucht best op.

Gordijnen en storm

Grote bonte specht (Veluwe) 

En daar zijn we weer. Op deze ietwat grijze woensdagmorgen, met de slaap nog in de ogen. Na een heerlijke doch wederom ietwat vermoeiende nachtrust - ik weet niet wat ik allemaal doe 's nachts, maar ik beleef een hoop avonturen - werd ik gewekt door mijn namaak wake-up light die ik gisterenavond maar weer eens naast mijn bed heb geïnstalleerd. Om 06.45 begon mijn radiolamp of lampradio rood op te lichten om uiteindelijk om 07.00u geheel zeg maar 'wit' te branden. Ik had daarna echter nog een alarm erop gezet met zo'n natuurgeluidje, maar my god, ik weet niet hoe ze aan die geluiden komen, maar het lijkt nergens op. Ik druk de wekker dan gewoon uit en draai me op mijn andere zij om dan even later wakker te worden van een vreselijke pijn in mijn borstkas. Heb ik wel vaker, althans vroeger, en dan zit er een spier dwars of zo. Wel super pijnlijk en dan is het zaak om heeeeel diep adem te halen en dan hoor je 'knak' en dan is de pijn weg. Toen ik opstond om te gaan douchen was er dus niets meer aan het handje.

Sta je je af te drogen, gaat die wekker weer af met vogelgeluidjes. Van die geluidjes in zo'n loop, dus je hoort steeds hetzelfde riedeltje.

Ik weet ook weer waarom ik gisteren wat nukkig was: ik had de offerte gekregen voor nieuwe gordijnen in mijn slaapkamer. En daar schrok ik wel een beetje van. Nou ja, nieuwe vitrage én overgordijnen met daarachter een voering. Bij elkaar toch bijna duizend euries. Het zal best mooi zijn als ze hangen maar ik heb even gezegd dat ik het nu niet doe, maar het eerst even bij elkaar ga sparen. Met de vitrage in de woonkamer erbij kom ik in totaal op zo'n dertienhonderd euro. Ja.....[zucht]. Maar met net een uitgave voor mijn nieuwe terras moet vrouwtje eerst even keihard werken om weer wat nieuws te kunnen kopen. Misschien dat de decembermaand wat verlichting gaat brengen, maar we verkopen de huid niet voordat de beer geschoten is....

Gisteren hebben de jongens en meisjes van de LoMa een behoorlijke storm gehad op de Middellandse Zee. Een collega van Jan heeft daar foto's van genomen en als je die snel achter elkaar aan klikt, krijg je een soort film te zien. Wel heftig en mooi. Zou erg ziek zijn denk ik. Er staan op internet wel meer van dat soort filmpjes van een fregat in de storm. Mooi om te zien. Schijnt dat ze niet eens op hun stoel konden blijven zitten, zo ging het schip te keer. Behalve de giga-beker van Jan (inhoud ongeveer 1 liter) en een multifunctional heb ik niet gehoord dat er nog meer zaken beschadigd zijn en dat is maar niet te hopen, want ze hebben al pech genoeg.

Foto: Tim van Rompaey

En zoals altijd in zo'n periode van lange afwezigheid - voor mij nu de derde keer - gaat het leven aan je voorbij en doe je je ding en probeert er het beste van te maken, met voor mij toch best wel drukke weekenden. Dat is wel eens anders geweest, maar op één of andere manier heb ik praktisch ieder weekend wel wat te doen tot half december. Geen weekend-absorberende zaken maar gewoon wat bezigheidjes. Heb ook nog genoeg op mijn to-do lijstje staan. Maar vaak ontbreekt mij de energie om het te doen. Ik word dan een soort lam geslagen door zo'n depri-gevoel en dan doe je weinig eigenlijk. Ik heb het nu nog niet echt gehad - gisterenavond een beetje - en ik hoop eigenlijk dat ik het onder controle kan houden.

Dit weekend heb ik zaterdagmorgen eerst mijn cursus meditatie. Niet dat ik nou zo zweverig ben, maar het is gewoon leuk om te doen en je praat nog eens met andere mensen. En zondagmorgen weer gebruikelijk eerst hardlopen en dan om drie uur heb ik me ingeschreven op een whisky proeverij bij de bioscoop in combinatie met de film 'Angel Share'. Leek me wel leuk. Ik ga alleen en ik zie het wel. Laat het gewoon met me gebeuren. Het duurt tot zeven uur en daarna gewoon lekker naar huis eten, TV kijken en slapen.

En dan is de maand november alweer bijna voorbij....

Malaga

Jan aan het werk (Malaga)

Ik ben een beetje uit m'n hum. Terwijl ik vanmorgen eigenlijk best heel opgewekt was: goed geslapen, betijds op, voel me prima. Maar nu door wat samenlopen van omstandigheden ben ik wat kribbig en zelfs labiel net.

Kan toch niet meer komen door de maandelijkse probleempjes, want daar heb ik al een paar maandjes geen last meer van. Zou het dan toch zover zijn? Als dat zo is nou dan teken ik ervoor, want ik heb me de laatste weken nog nooit zo goed gevoeld.

Nog even een fotootje van Jan bijgevoegd, hard aan het werk in Malaga, een onvoorziene stop. Nu zijn ze op weg naar Kreta, in een - naar ik heb begrepen - vliegende storm. Jan voelde zich 'mottig'. Och arme. Dat is thee met beschuit dan. Hier is alles rustig: koffie met gebak dus.

D-Day, nog 112 dagen... :-(

Vandaag is dan D-Day voor mij: vanmiddag om 15.00u vertrekt de Louise-Marie F931 vanuit Zeebrugge voor een vier maanden durende operatie in de wateren bij Somalië: Atalanta III. Na de nodige motorproblemen na de NOST in mei van dit jaar, is het dan toch op het laatste moment in orde gekomen, en kunnen ze - veel later dan gepland - toch vertrekken. De meesten hadden zich daar al ver van te voren op voorbereid - zowel mentaal als financieel (!) - dus afstel was, hoe prettig ook voor het thuisfront, nicht im Frage. Helaas is het wel zo dat ze met de feestdagen niet thuis zullen zijn. Oorspronkelijk was dat trouwens ook niet het geval geweest dus het is niet zo dat door dit uitstel alle feestplannen in duigen vallen. 

Ik ben niet lijfelijk aanwezig bij dit uitvaren. Het heeft voor mij niet zoveel nut. Ten eerste is het al een deprimerende dag, met nog deprimerender weer, en om nu 'even' naar Zeebrugge te rijden is ook zo'n mijl op zeven. Nou ja, ik ben er gek genoeg voor hoor. Gisterenavond om een uur of zeven zat ik toch even naar de klok te kijken zo van: mmmm, als ik nú vertrek ben ik om elf uur in Oostende en hebben we nog een avondje samen. Zeker omdat ze pas om 15.00u vertrekken had dat een optie geweest natuurlijk. Maar hoe je het ook went of keert, het blijft een zwaar kl***-dag. Of ik nu hier ben of daar. Bovendien verdwijnt Jan dan toch vanaf 13.00u in het schip en dan moeten wij - de thuisblijvers/uitzwaaiers - ons zien te vermaken in de aula met koffie en dito koek om ze dan nog even in onze armen te kunnen sluiten alvorens om 15.00u onder tromgeroffel de trossen worden los gegooid. Daar sta je dan. Gatver.... Ook vanaf hier is het gewoon KUT. Ik ga dan met veel liefde en overgave vanmiddag het er allemaal even flink uitrennen met mijn kop in de wind. Het liefst midden in een flinke plensbui om mijn depressieve gevoel nog eens extra te kunnen benadrukken. Hoe zielig kun je je voelen...

Ik kan mij nu moeilijk concentreren op mijn werk. Mijn gedachten zijn in België en bij Jan en bij al die anderen die in hetzelfde schuitje zitten als ik. Die nu in de auto stappen om hun man/vrouw/zoon/dochter whatever, weg te brengen. En de mannen en vrouwen zelf, met gemengde gevoelens. Toch met een bepaalde spanning kan ik me zo voorstellen. En zij zullen zich ook moeten plooien en dat zal ook z'n tijd nodig hebben net zoals bij de thuisblijvers. Zeker voor diegenen die nu voor het eerst meegaan (och arme...). Zij hebben dan nog de afleiding van elkaar, maar dat kan ook natuurlijk best lastig zijn want je hebt weinig privacy en er zullen zeker in het begin zo hier en daar wat traantjes gelaten worden, al is het maar in stilte. Het is ook lastig, maar op een gegeven moment kom je in een bepaald ritme en als je over de helft bent is het alleen maar aftellen en wordt de stemming alweer beter. Kan ik me zo voorstellen....

Het is jammer dat er geen webcam is dat ik het vanaf hier nog wat kan volgen, maar wie weet komt het vanavond in het nieuws op België en kan ik het toch nog zien. Jan zal toch niet op het dek staan, dat weet ik nu al. Niemand die hem uitzwaait.... ach..... Ik zwaai hem virtueel uit, met mijn hart en tel de dagen af: nog 112.