Eindelijk...

Het zit mij niet mee: weer niet goed geslapen vannacht. Volgens mijn SnoreLab-app weer een paar keer gehoest vannacht. Bovendien was ik erg vroeg wakker - zo tegen vijven - en heb daarna wat rommelig geslapen. Met als gevolg..... hoofdpijn en vermoeide ogen. Kribbig natuurlijk. En dat op de dag dat mijn mannetje thuis komt.... Op het moment dat ik dit schrijf, zit hij in de auto op weg naar mij. Dat is dan tot nu toe wel het enige lichtpuntje op de dag. En vanavond eten we lasagna, omdat hij dat zo graag eet. Mjammie hoor.

Gisterenmiddag ook weer hardgelopen. Het was heerlijk weer. Graadje of drie boven nul, zonnetje dus gaan met die banaan. Ik had mijn runkeeper op stil gezet dus wist eigenlijk niet hoeveel kilometer ik aan het lopen was, maar heb er uiteindelijk iets meer dan zeven gelopen, 7,36 om precies te zijn. Maar toen had ik het ook wel gehad ook. Toch wat gebrek aan training, maar je moet weer rustig aan opbouwen. Ik zal echt wel weer eens tien kilometer lopen. Bovendien heb ik steeds een - zij het kleine - blaar onder de muis van mijn voet en dan ga je toch een beetje anders lopen en je eraan irriteren. Het wordt tijd voor nieuwe sokken (X-socks) en eens een nieuw shirtje. Ik loop ze letterlijk tot in de rafels, want als je iets hebt wat lekker zit, waarom dan nieuwe kopen. En ik hoef niet volgens de laatste mode te lopen, hoewel ik die felle kleurtjes wel stoer vind. Nee, ik loop nu in de winter in feite in een schaatsbroek met daaroverheen een korte loopbroek (tegen de koude billen) en bijna vier laagjes kleding en een fel-oranje muts, tegen de koude oortjes. Handschoenen heb ik niet nodig. Al met al heb ik wel lekker gelopen en voelde mij heel voldaan. De lekkere warme douche daarna was zaaaalig......!

Een niet nader te beschrijven 'mislukte' foto gemaakt tijdens het lopen....


Dan thuis nog even de laatste troepjes opgeruimd, bed verschoond en eten gemaakt. Alles klaar voor mijn mannetje. Eindelijk ....

Weer thuis!

Ze zijn weer terug. Vanmorgen om 09.10u meerden ze aan aan de kade bij Zeebrugge. Ik kon ze mooi volgen via AIS. Ik zag ook dat ze eerder op de ochtend een mooi rondje hadden gevaren vóór de kust. Waarschijnlijk omdat ze iets voor op schema lagen.

Thuiskomst Louise-Marie (bron: mil.be)

Ik weet niet of het daardoor komt, maar ik slaap nu al twee nachten minder goed. Met als gevolg hoofdpijn, nu ook weer. Ik weet dat ik 's nachts een paar keer wakker word omdat ik moet hoesten. Ik heb namelijk sinds eergisteren een app gedownload op mijn iPhone dat heet SnoreLab. Ik heb daar gezien op TV bij het programma Labyrint, een wetenschappelijk programma - erg interessant altijd. Deze app neemt eigenlijk alle geluiden op 's nachts en dan met name je gesnurk. Dat is wel grappig. 

Vannacht bijvoorbeeld heb ik 33 minuten 'mild' gesnurkt en dat kan je ook horen. En op deze manier kan ik goed horen en zien dat ik 's nachts een keer naar de WC ben geweest - iets na middernacht - een paar keer hoest - om half drie 's nachts en om iets na drieën.

Maandagnacht iets om half twaalf gehoest, om half twee naar de WC en iets na vieren en na vijven weer hoesten. Ja, dan is het wel te begrijpen waarom ik me niet uitgerust voel nu en hoofdpijn heb.

Na zo'n nacht - en zeker twee na elkaar - voel ik mij in de ochtend alles behalve fit. Dan is het soms een geluk dat ik mijn eigen gang kan gaan, maar het is vechten om die hersencellen dan in beweging te krijgen. Begrijpelijk dat zo'n gevecht - wat ik vaak heb 's morgens - veel energie kost. Nu is het ook zo dat ik niet echt heel moe was gisterenavond, maar ik probeer toch, zeker doordeweeks, op een vaste tijd naar boven te gaan. Vanavond toch maar eens een half codeïnetabletje nemen om eens goed door te kunnen slapen. Zal me deugd doen denk ik, want ik moet morgen natuurlijk wel fit zijn om mijn mannetje te verwelkomen. 

Overlevende ramp toch overleden

PERSBERICHT

Vanmorgen is de laatste overlevende van de dramatische gebeurtenis in de vijver te H. middels euthanasie uit zijn/haar lijden verlost. Zo meld onze plaatselijke correspondent.

Afgelopen zaterdag had zich een drama voltrokken in de vijver bij C te H. Daar werd geconstateerd dat alle negen vissen waren overleden. Waaraan is tot op de dag van vandaag een raadsel. Nadat alle stoffelijke overschotten waren verwijderd uit de vijver, bleek er nog één vis dit drama te hebben overleefd. Deze vis werd in allerijl in veiligheid gebracht waar hij/zij op de IC verder is verzorgd. Helaas heeft dit niet mogen baten.

"Gisterenavond deed hij(zij) ook al zo raar! Alsof hij(zij) de gekke koeienziekte had, maar dan voor vissen," zegt de zichtbaar aangeslagen C. "Ik had toen al zo mijn vermoedens dat alle moeite voor niks zou zijn geweest. Ik heb op internet nog geprobeerd te zoeken wat er hand zou kunnen zijn, maar als het was wat ik misschien denk dat het was, was er toch niets meer aan te doen."

Toen C vanmorgen beneden kwam lag de vis al op zijn (of haar) zij. De vis ademende nog wel maar C bedacht zich geen seconde en heeft hij (of zij) uit zijn (of haar) lijden verlost middels een doeltreffende messteek in de vitale delen van de vis. De vis overleed ter plekke.

Onderzoek moet verder uitwijzen waaraan de vissen zijn overleden. Voorlopig komen er geen nieuwe bewoners in de vijver aanhangig het onderzoek en zal er verder worden bekeken wat er gaat gebeuren met de vijver en of er nog wel bewoners in komen.

Tot zover dit verslag.

Limoncello

Vandaag heb ik de Limoncello 'afgemaakt'. Werd wel eens tijd want ik had het al vanaf 31 december op alcohol staan, met mijn geheime ingrediënt... Ik heb natuurlijk wel even geproefd, zoals het hoort met een ijsklont erin (klein beetje Limoncello) en ik moet zeggen dat mijn geheime ingrediënt het een heel lekker accentje geeft. Ben tevreden. Content, zoals ze bij de zuiderburen zeggen. Alles goed opgeschreven natuurlijk voor de volgende keer, als Jan weer alcohol meeneemt.


De flesjes hierboven zijn in feite de flesjes met de Limoncello die ik nog had. De nieuwe lichting zit in zogenaamde diepvriesflessen, die zo de diepvries ingaan, want Limoncello drink je ijskoud dus stroperig met een paar ijsklontjes erin.

Overigens mag ik de naam Limoncello eigenlijk niet gebruiken omdat deze is voorbehouden aan de originele Limoncello die ook speciale citroenen gebruiken uit de streek. Omdat ik die luxe niet heb, gebruik ik gewoon bio-citroenen (want op de 'gewone' citroenen zit een bepaalde was om ze te laten glimmen en dat is niet goed voor in de drank) waarvan ik de schilletjes zonder het wit op bijna pure alcohol zet. In Nederland dus ook niet te krijgen: als je het hier zelf wilt maken moet je brandewijn gebruiken wat een lager alcoholpercentage heeft en dat heeft natuurlijk invloed op de afwerking. En dan is het de tijd dat je de schilletjes op alcohol laat staan plus de verdere afwerking (suikerwater) bepalend voor de smaak van het eindresultaat. Het was voor mij even zoeken, maar ik heb nu de juiste verhouding. In feite kan je op deze manier je eigen kruidendrankjes of fruitdrankjes maken. Zoiets kan natuurlijk ook met sinaasappels. Kwestie van uitproberen en alles goed opschrijven.

Helaas vandaag niet gelopen. Ik werd al vrij vroeg wakker door hoofdpijn. Wel een pijnstiller genomen, maar zo tegen de tijd dat ik meestal ga lopen was de hoofdpijn niet over. Beetje balen, maar ik heb het goed gemaakt door een flink eind te wandelen in de sneeuw, harde wind en kou. Kwam natuurlijk best veel hardlopers tegen in het overigens vrij verlaten H'meersebos en ze waren er zelfs aan het duiken. De bikkels...

Ik heb mijn stoep aangeveegd, de vijver - zonder vissen - bijgevuld, was gedraaid en opgehangen, gestofzuigd, de Limoncello gemaakt dus,  en tussendoor beetje TV gekeken. 

Mijn laatste weekend alleen - in deze reeks tenminste, want helaas is mijn marineman met Hemelvaart en Pinksteren ook weer foetsie. Lekker dan.... Vorig jaar ook al. Maar eerst komt hij donderdag naar mij toe. Woensdagmorgen komen ze aan, maar ik ga niet naar Zeebrugge want dat heeft geen enkele toegevoegde waarde voor mij. Voor Jan misschien wel omdat hij dan vervoer heeft naar huis - nu moet hij met de tram - maar dat is niet doorslaggevend om dan toch maar daarheen te rijden. Ik heb het nu twee keer meegemaakt en je staat alleen maar te kleumen op de kade. Het is even elkaar weer begroeten en dan moeten ze weer terug aan boord om alles op te ruimen en aan wal te brengen. Dan moet je als familielid naar een soort kantine waar het megadruk is en waar je koffie en koffiekoeken - die ik niet lekker vind - kunt krijgen. Daar moet je dan zo'n anderhalf à twee uur verblijven en dan kan je eindelijk weg. Meestal ging ik dan naar buiten om buiten te wachten, maar dan ben je wel heel erg verkleumd. Nu kan Jan lekker z'n gang gaan, alles op z'n gemak aan wal brengen, de auto halen en nog even 'z'n ding doen' en dan op het gemak donderdag naar mij toe. Dan mag hij lasagna maken waar hij zo'n trek in heeft en ik kan na vier maanden gewoon AANSCHUIVEN....


 

Zoetzure bietjes

Sinds ik abonnee ben van De Krat, krijg ik wel erg vaak bietjes. Ik heb nog nooit zoveel bietjes gegeten als de laatste weken. Nu weer in de krat twee bieten. Deze maar weer koken en er iets mee doen.

Met de bietjes van de vorige keer - chioggia bieten - wist ik me niet goed raad en heb ze daarom maar gekookt en nu opgelegd in azijn, oftewel zoetzure bietjes ervan gemaakt. Of ze lekker zijn te zijner tijd zullen we zien.


Met de goudvis gaat het nog niet zo goed. Ik ben er speciaal voor naar het tuincentrum gereden om een simpel aquarium te gaan halen en wat waterplantjes, maar hij (of zij) is óf heel erg van slag óf nog ziek óf gewoon bijna dood. Misschien had ik de goudvis ook moeten opleggen in azijn....

 

Trieste dag

Nog even een korte update van een toch wel trieste dag: ik merk dat bijna alle vissen in mijn kleine vijver dood zijn. Ik heb er nu één in de wasbak die nog wel leeft, maar of-ie het haalt is nog maar de vraag. Het water in de vijver is ijs- en ijskoud dus het is geen wonder dat ze het niet hebben overleefd. Misschien een kleine overweging om komende winter een soort van verwarmingselement erin te doen als dat tenminste bestaat. Nu kan ik dus weer een nieuw arsenaal vissen gaan kopen, terwijl ik er juist eentje had die behoorlijk groot was. En nu dood. Nou ja.

Deze heeft het niet overleefd...

Lente

Die vier dagen Barcelona gaan je niet in de koude kleren zitten: ik was gisteren zó moe en voelde me zo beroerd, dat ik achteraf gezien beter vrij had kunnen zijn. Moet iets verkeerd hebben gegeten daar in Barcelona, want ik voelde me donderdag al niet zo tof. Ben net op, dus moet even aankijken wat vandaag gaat brengen, maar kan je zeggen dat ik niet bruis van energie. 

De Louise-Marie is nu tenminste wel zichtbaar op AIS, en op deze manier kan je goed volgen waar ze nu zitten. Vandaag gaan ze de straat van Gibraltar door. 





Vandaag geen vast omlijnde plannen behalve twee wasjes draaien en hier en daar een beetje opruimen en natuurlijk de boodschappen, altijd leuk (maar niet heus). Even naar de Mercado, oftewel markt, kan ook Marqt zijn, maar het zal AH worden en biowinkel. Hoef gelukkig niet al te veel te halen met zo'n volle KRAT dus het wordt vanavond hoogstwaarschijnlijk kippenpoten met aardappels en pastinaak (nog nooit gegeten...) uit de oven. Dan misschien mijn limoncello dit weekend 'afmaken' en eens proeven wat het is geworden met dat geheime ingrediënt.

Buiten waait een koude wind, graadje of twee schat ik en met die wind natuurlijk een stuk kouder. We zijn de koude nu wel een beetje zat (we = alle Nederlanders) en verlangen toch wel naar de lente. Gelukkig zie ik zo hier en daar al wat krokusjes uit de aarde oppiepen en zelfs de narcissen zie ik boven komen. Verder is het natuurlijk nog één en al troosteloosheid in de tuin, maar het nodigt ook niet uit om met die kou eens lekker in de tuin te gaan lopen wroeten.


Die tijd komt nog wel en dan hopen dat we deze zomer wat in de tuin kunnen doorbrengen en dat is niet alleen afhankelijk van het weer, maar ook van de herrie in de straat. We moeten het maar ondervinden. En anders: dan maar verhuizen. Naar Barcelona.....???

:-)




 

Pintxos

Als aanvulling op mijn verhaaltje van daarstraks, heb ik gemerkt dat ik het woord 'pinchos' verkeerd heb geschreven: het is 'pintxos'. Daar in Catalonië - Noord Spanje eigenlijk meer - zijn ze gek op de 'x'. 




Wat zijn pintxos? Pintxos betekent letterlijk: stokje (tandenstoker of cocktailprikker). Ben natuurlijk geen kenner na twee keer Barcelona, maar voor wat ik heb begrepen komen pintxos uit Baskenland. Dat zijn sneetjes stokbrood opgetast met van alles lekkers, maar het meest bijzondere is het stokje wat erin zit. Aan de hand van die stokjes betaal je je rekening. Je komt dus zo'n pintxos etablissement binnen, meestal een bar, pakt een bord en pakt een aantal pintxos, de één ziet er nog lekkerder uit dan de ander. Je drinkt wat, biertje, wijntje, watertje en dan als je vol en voldaan bent, reken je af. Ze tellen je stokjes. Beetje het systeem zoals ze kennen bij de sushi: daar reken je af aan de hand van de schoteltjes, die dan ook nog verschillende kleuren hebben voor een verschillende prijs. Daar in Barcelona waar wij zijn geweest was het gewoon één soort stokje, dus voor alle pintxos dezelfde prijs.

Je hebt hartige pintxos, maar ook zoete. En ik kan me voorstellen ook pintxos-soepjes: smalle glaasjes met - wellicht koude - soep met een stokje erin. Je kunt natuurlijk overal een stokje insteken en het pintxos noemen. 

Zie ook http://en.wikipedia.org/wiki/Pincho.

Erg lekker, erg leuk en erg relaxt om te doen.

Barcelona

Prachtig weer. Fietstoertje langs de kust.

Mijn midweekje Barcelona zit er weer op. En nu voelt het voor mij aan alsof het maandag is. Bugger! Ook wat last van mijn inwendig rioolstelsel, dus dan voel je je al niet helemaal top. Gisteren voelde ik dat al maar ik dacht toen dat dat door de overvloedige hoeveelheid wijn was. Niet dus (denk ik). Ben blij dat het morgen lekker zaterdag is....

Ontbijtje in Bar del Pi, vlak naast ons hotel
Ik was maandagmorgen met de KLM met de vlucht van 10.05u naar Barcelona gevlogen. Ik had Economy Comfort geboekt, maar ik had toch een rotplek: stoel 8A en ik zat naar een blind stuk romp (dus geen raampje) en dan nog een vrij forse man naast me die alleen maar heeft liggen slapen en dan zo licht schuin mijn kant op. Ik had van te voren een film gehuurd voor op mijn iPad en die heb ik gekeken (Killing them softly) met mijn nieuwe koptelefoon dus de vlucht duurde niet lang. In werkelijkheid al niet (1 uur en 45 minuten) maar met film al helemaal niet. Maar ik zat gewoon niet lekker en daardoor had ik overal pijn en was blij dat ik weer kon opstaan. Dan nog de uitgang vinden in dat immense vliegveld Barcelona. Het was in ieder geval een aardige tippel en dan was Jan daar die mij opwachtte. Met de bus naar de binnenstad en bij het hotel mijn koffertje neer gezet en meteen even een tapasje genuttigd. 


Wine lovers tour met Orange Monkey Tours.

We hebben het erg leuk gehad. Het was voor ons de tweede keer Barcelona, dus geen toeristenbus voor ons, wat overigens wel een hele goede manier is om Barcelona te ontdekken. Ons hotel zat aan het Placa del Pi. Die buurt is weliswaar redelijk toeristisch, maar het zit wel erg centraal en is niet duur. De kamers zijn prima en ik had dit keer een wat grotere kamer gehuurd dan de eerste keer dat wij hier waren, omdat de kleine kamers ook wel erg klein zijn. Maar goed, wat ben je nu op de kamer.... Nauwelijks. En dan heb je ook nog je ogen dicht. Het matras was wel wat aan de harde kant, maar heb over het algemeen prima geslapen. 's Morgens ontbijten buiten de deur en dan dwalend door de stad met af en toe een hapje (tapas). Geen echt restaurant gezien die dagen. Alleen maar tapas of pinchos en dat dan wegspoelen met wijn. Natuurlijk daardoor wel wat hoofdpijn gehad, maar ach.

Tapasbarretje vlak bij ons hotel

We hadden op dinsdag en woensdag een tour gereserveerd met Orange Monkey Tours. Dat is een organisatie die tours doet, vaste tours maar ook maatwerk en de gids is dan een Nederlander of Belg die in Barcelona woont. Geen studenten, maar echt inwoners, vaak getrouwd met een Spanjaard. Die weten natuurlijk best veel van de stad en het praat wel net zo gemakkelijk. De eerste tour was op een fiets met twee stops waarin we tapas hebben gegeten en het systeem van de pinchos ons ook is uitgelegd. Moet je ook maar weten. De dag erna hebben wij weer een fiets gehuurd en zijn we heerlijk langs het strand gefietst - het was prachtig weer - en via de Sagrada weer langzaam terug, fiets wegbrengen en aansluitend een wandelwijntour gedaan met dezelfde organisatie. Dat was aan het eind een proeverij - nou ja: proeverij! De glazen waren tot bovenaan gevuld! - van een vijftal wijnen met een hapje erbij. Zo kom je nog eens ergens. Was in de wijk Born. Ook een hele leuke wijn met veel verstopte tapastentjes. 

Ontbijten in Blis (Barcelona)

Donderdag hadden we nog de hele dag want mijn vlucht ging pas om 19.50u. We hebben lekker geslenterd (ramblar op z'n Spaans, vandaar de naam 'La Rambla'- plek om te flaneren). Niet specifiek over La Rambla, want zo bijzonder vind ik dat niet, maar wel door de straatjes van Barcelona en over de markt (weer). 



Ja, Barcelona is echt leuk. En als je de stad dan toch net even op een andere manier wilt beleven, raad ik ten zeerste Orange Monkey Tours aan. Ik heb voor mijn doen weinig foto's gemaakt, maar zodra ik mijn camera weer terug heb - meegegeven aan Jan - zal ik er te zijner tijd wat plaatsen.


Geweldig

He, ik wil naar huis....Gewoon lekker naar huis. Beetje aankloten, bed verschonen, lekker lezen, beetje TV kijken, huisje schoonmaken, eten, thee drinken....ja... lekker kneuterig, gewoon thuis. Voeten onder je kont.

De sneeuw is hier nu zo goed als weg. Tijd voor een nieuw, vers pak. Ik vind sneeuw wel leuk, hoor. Als het lekker veel is en lekkere droge sneeuw. Als de wegen maar schoon zijn zodat je lekker door kunt rijden. Niets mis mee. Nu de dagen weer langer worden mag het daarentegen van mij ook wel lente worden. Ik zie al van die knopjes aan de bomen die toch een klein beetje dikker worden zo zoetjes aan. Vogels die elkaar al achterna zitten.

En de Louise-Marie die nu in een rechte lijn op weg naar 'huis' vaart. Eerst nog een tussenstop in Barcelona en dan eind volgende week Spanje rond en naar huis. Het echte huis. Dan zijn die vier maanden alweer voorbij. Begin al wel wat kriebels in mijn buik te krijgen.

Morgen nog even naar de film met een paar collega's: Django Unchained. Lekkere Quentin Tarrentino film met veel geweld en bloed, denk ik zo. Deze film werd al net zo afgekraakt als Kill Bill terwijl ik dat ook een geweldige film vond (in beide betekenissen...). Soms zegt Jan wel eens: je bent zo geweldig! En dan zeg ik: ja hè.... En dan glim ik van trots, maar dat blijkt dan ongepast want dan is de betekenis van 'geweldig' toch niet die dat ik denk dat-ie is. Ach, die Vlamingen ook. 

:-)

Zomaar een dag

Terwijl we langzaam insneeuwen - één vlok sneeuw op drie cm2 - ben ik aan het vechten om wakker te worden. Mijn nek is stijf en ik heb hoofdpijn. Gisterenmiddag wezen hardlopen half half met de gedachte dat het er waarschijnlijk niet schoon zou zijn. Maar het viel allemaal reuze mee: er waren slechts twee plekken waar je even wat voorzichtiger moest doen omdat daar nog zwaar platgetrapte sneeuw lag, maar de rest was schoon en droog. Het gras en alles off-road lag nog vol met sneeuw. Vandaag dus een ferme laag erbij - is gezegd - en de komende dagen dan dooi.

Het lopen ging niet zo erg lekker. Ik had papbenen en pas na 5 km begon het een beetje lekker te gaan. Maar ik voelde de laatste kilometers - ik heb er iets meer dan zeven gelopen - dat ik weer hoofdpijn zou krijgen. Nou ja, laat ik er maar niets meer over zeggen. Het blijft een ellende iedere keer. Meestal is dat de dag erna wel voorbij na een pijnstiller, maar ik heb vandaag nog last. Het is ook weer de tijd van de maand, dus zal het waarschijnlijk daar weer mee te maken hebben. Het was wel een heerlijk temperatuurtje om te hardlopen: net even boven nul. Zalig is dat. Muts op, handschoenen aan en gaan met die banaan.

En nog slechts een paar dagen verwijderd van mijn echtgenoot... Ja, nog effies en ik lig niet meer alleen onder mijn dekbedje, ligt er eindelijk weer eens iemand te snurken naast mij voor een duet - want ik snurk ook, zeker als ik verkouden ben. Wordt er voor me gekookt, mijn smoothie staat klaar iedere morgen, het huis is schoon, de was gedaan, de strijk gestreken..... oh oh oh wat een héérlijk vooruitzicht!

Lekkere jaren negentig muziek op de radio! Ik luisterde eerst de hele tijd naar radio 2 maar ben nu maar weer eens overgestapt naar Q-Music. Moet toch een beetje bij blijven. Toen ik nog jong was, nog niet zo lang geleden, zei ik altijd dat ik altijd zou weten welk nummer er op nummer 1 zou staan. Nu weet ik niet eens of er nog wel een Top 40 bestaat of welke top er überhaupt nu de belangrijkste is. Ik weet wel wat er op de iTunes Download Top zoveel op nummer één staat: lekker nummertje Britney Bitch. Er is nog een lekker nummer maar ik weet de titel niet. Da's lastig zoeken hoor op internet, als je geen titel weet.

De sneeuw ligt inmiddels al 1 cm dik....

Nog effies

Daar heb je 'm weer.... Wie? Die man. Ah, die met de hamer? Ja, die. Alweer? Ja alweer. Maar vannacht niet zo super goed geslapen. Mijn eerste nacht proberen zonder hoestsiroop goed te slapen. Nou, niet dus. Vanavond dan toch maar weer een lepeltje. Maar weer een nieuw voorraadje kopen als ik in d'n Belgique ben...

Gisteren had ik ook een behoorlijk drukke dag met een MT-vergadering die van 's morgens tien tot 's middags drie uur duurde. Daarna ben ik dan meestal zo gaar als boter en komt er niet veel uit mijn handen. Ik hoefde gelukkig geen boodschappen te doen, want ik had De Krat natuurlijk gehad en daar eet ik van de komende week. 's Avonds ook nog eens niets bijzonders op TV, dus vrouwtje lag er al om half tien in. Met boek en eer ik het boek sloot was het tien uur, oogjes dicht en proberen te slapen.

En nu dan weer die hamer. Gewoon echt zin om even te slapen. Maar ja, gaat niet hè.

De dagen korten en vlotten en het aftellen zit in de enkele cijfers, even afhankelijk van hoe je er naar kijkt. Over twee weken om deze tijd naderen ze Zeebrugge van wel heel dichtbij en zullen ze morgen aanmeren en dan is mijn mannetje weer thuis.

Oude herinneringen


Op dit moment sneeuwt het enorm. Het blijft alleen niet echt goed liggen. Het blijft wel liggen, maar er smelt ook een deel. Ik hoop dat ik morgenochtend kan gaan hardlopen. De sneeuw is wat waterig en dat kan het erg glad maken, zeker als het vannacht vier graden gaat vriezen, zoals ze verwachten.

Ik ben vanmorgen - eigenlijk voor het eerst tijdens mijn 'eenzame' periode - naar Haarlem geweest. Dat was dus sinds begin november of eind oktober dat ik daar niet meer naar toe was. Even naar Marqt. Mooie supermarkt met allemaal verse streekproducten. Het ziet er allemaal even lekker uit. Niet schrikken als je moet afrekenen.... 

Ik was met de bus gegaan en in feite tamelijk snel weer terug thuis. Ik had geen zin om uren door de stad te gaan lopen slenteren. Thuis ben ik nog even met de fiets naar het centrum geweest om hier nog wat dingetjes te kopen, ook weer even 'snel en efficiënt'... Dus gewoon snel op en neer. Het is koud buiten dus niet echt aangenaam. Het begon ook zachtjes te sneeuwen toen ik weer naar huis reed.

En vanmiddag wat gestofzuigd en een oude koffer tevoorschijn gehaald op zoek naar oude foto's uit mijn vorige woonplaats Lelystad om te kunnen plaatsen op de facebookpagina van 'Herinner je Lelystad?', maar niet echt iets gevonden. In diezelfde koffer zitten ook mijn dagboeken en je verzand al snel in het lezen van die oude, maar o zo waardevolle annecdotes, sommigen leuk om te lezen, anderen minder prettig. Van oude liefdes (!) die je eigenlijk al vergeten was, of tenminste toch heel ver weg had gestopt. Verdwenen pagina's, oude briefjes... Vooral van mijn 'wilde' jaren tussen 1990 en 2001. Een onverwacht maar zeer rationeel verbroken relatie en de impact die dat op me had (alweer vierentwintig jaar geleden....). Tjonge jonge. Als je dat soort dingen niet opschrijft, verdwijnt dat gewoon in een stoffig laatje van je geheugen. Door het lezen van een dagboek weer opgerakeld maar toch lees je het dan vanaf een afstandje, alsof jij het niet was die dat heeft meegemaakt. Je vraagt je dan toch wel af wat er van die persoon geworden is. Ook een oude man nu, ongetwijfeld...

En dan bedenk je dat het wel erg leuk om dat allemaal op te schrijven en misschien om dat te blijven doen. Zoals eerder al geschreven ben ik gestopt toen ik RSI kreeg, maar de drang om te schrijven blijft, getuige deze blog. Misschien toch een impuls om maar weer eens te beginnen: met pen en papier!

Beperkte vocabulaire

Mijn vocabulaire van vandaag:

- goedenmorgen
- alstublieft (een paar keer)
- O ja, en ik heb nog vier losse aardappelen....
- doe maar zo'n broodje.
- dag, tot ziens, fijn weekend (een paar keer)
- nee, ik heb niks voor je (tegen de rosse)

.. zal blij zijn als Jan er weer is...



Weer die hamer....

Nog even over die hamer: die is er dus nog steeds... Die hamer is flink tekeer gegaan tegen mijn hoofd. Alsof er een laag van een meter verband omheen zit, zo voelt het. Vannacht ook niet al te best geslapen door de nasleep van die verkoudheid die maar niet over lijkt te gaan. Iedere dag een ietsiepietsie beter, maar o zo traag...

Vandaag weer De Krat in ontvangst genomen, dit keer een tweepersoonskrat. Die is naar verhouding een stuk goedkoper dan de éénpersoonskrat (26 euro versus 34 euro) en je hebt natuurlijk dubbele porties. Dit keer zit er een fles yoghurt bij - altijd goed -, stoofperen, grauwe erwten (wanneer eet je die nou??), prei, andijvie, een stokbrood, eikenbladsla, worstjes. Ja, ik vind het wel leuk. Mijn hele weekmenu moet ik natuurlijk nu schrijven rondom deze ingrediënten en dat is nu wel een beetje een uitdaging, zeker met die grauwe erwten. Daar waar ik het niet op krijg, moet ik kijken wat ik kan invriezen. Zo wordt mijn boodschappenlijstje wat ik nog moet halen wel erg kort. Gelukkig maar. 

Ondertussen zit ik in de zon. Het lijkt wel lente terwijl de komende tijd alleen maar temperaturen van rond het vriespunt worden verwacht. Kwakkelwinter. Nee, dan de warmte van Bonaire.... Bonaire.. Goh. Vroeger nooit gedacht dat ik daar nog zou komen, laat staan twee keer. Ik kan niet zeggen dat ik mijn hart heb verpand aan dat eiland, want zo mooi is het daar niet. Het is er wat rommelig, maar gaandeweg zie je wel wat verbeteringen nu het een 'bijzondere gemeente' is van Nederland, hoewel de inwoners daar niet allemaal even blij mee zijn. 
Bonaire is voor mij de geur en smaak van verse papaja's. Afgelopen keer hadden we onze staafmixer mee om daar ook smoothies te maken. Die smaken daar dus heel anders, alleen al vanwege de temperatuur: mijn ochtendsmoothie hier heeft denk ik een temperatuur van een graadje of tien, daar twee keer hoger. De yoghurt is anders: ze hebben daar niet die yoghurt zoals ik die altijd gebruik, maar meestal alleen maar stand-yoghurt en de papaja smaakt heel apart, heel bijzonder. Veel lekkerder dan dat je ze hier koopt. Meestal kochten wij ze bij dat kleine marktkraampje aan de 'boulevard'. Daar zitten dan van die Zuid-Amerikanen die hun handeltje daar komen verkopen. Ze kijken altijd even sjagerijnig - helaas - en je voelt je dan zo'n supertoerist met een uitbulkende portemonnee die die armzalige boertjes een handje helpt. Verder kan je al je boodschappen doen bij de Albert Heijn of de Jumbo daar. Ik vind mijn smoothies hier lekkerder, eerlijk gezegd, en dat komt echt door de yoghurt. 

Het marktkraampje (Bonaire - Kralendijk)
Nou ja, wie weet komen we er nog wel eens een keer. Misschien eind dit jaar, wie zal het zeggen. Eerst gaan we een andere reis maken....

Die hamer...

Het is pas half drie, en nu al komt de man met de hamer langs.... Ondanks de kop koffie die ik mezelf heb ingeschonken. Ondanks de zon die af en toe tussen de wolken doorpiekt. Ondanks het feit dat het nu wel erg hard gaat, die tijd...

Zitten sommigen op Facebook te klagen dat ze deze laatste weken niet doorkomen, voor mij gaat het juist razendsnel. Genoeg te doen op werk, thuis de gewone zaakjes, maar ik heb absoluut niet het idee dat de tijd nu ineens voorbij kruipt.

Ze zitten nu al in Djibouti en morgen is hun laatste missiedag en dan is het voorbij. Dan is het trossen los en naar de Rode Zee op weg naar de Middellandse Zee, op weg naar huis. 

Sommigen kunnen zich weer mega verheugen op de terugkomst van hun partner, alsof ze niet kunnen leven zonder. Ik verheug mij natuurlijk ook, maar ben tegelijkertijd wel weer zo realistisch dat ik weet dat het weer even wennen wordt. Aangezien wij een soort Living Apart Together relatie hebben, kunnen wij nooit echt goed wennen aan elkaar. Ons leven samen speelt zich voornamelijk af in de weekenden en vakanties. Soms zitten we elkaar gewoon in de weg, zeker in mijn woning want die is niet groot en zelfs als ik alleen ben kan me al mateloos ergeren aan de propperigheid van mijn huisje, laat staan als er nog een persoon meer is. Met slechts één slaapkamer en allemaal bescheiden afmetingen valt het soms niet mee om alles een plaatsje te geven en dan ook nog ongestoord rond te bewegen. Eigenlijk alleen daarom al zou ik willen verhuizen. Je gaat steeds meer de ruimte missen. Een grotere keuken, grotere living, grotere badkamer. In deze woning heb ik geen uitbreidingsmogelijkheden dus voorlopig zal ik ermee moeten leren leven. Wachten tot het moment daar is dat we een volgende stap kunnen nemen.

Maar goed. Die hamer. Wat doen we daaraan... De koffie heeft niet geholpen. Voel nog altijd dat mijn hoofd wat vol zit. Mijn verkoudheid is nog steeds niet helemaal weg. Maar ik hoor meer om mij heen dat het erg lang duurt. Gisterenmiddag weer de loopschoenen onder gebonden en een rondje gelopen van 5 km met een hele goede 'pace'. Daarna het trimparcours afgelegd en iets meer van de oefeningen gedaan dan de vorige keer want ik denk dat het wel goed is om meer te doen dan alleen maar hardlopen. Ik heb dat gemerkt aan de spierpijn die ik had van afgelopen zondag. Maar sommige toestellen hebben een iets te hoog Cirque du Soleil gehalte, dus die doe ik toch maar even niet. Ik ben geen twintig meer... De spierpijn zal nog wel komen denk ik.




Alweer vier jaar


Gisteren waren wij vier jaar getrouwd. Vier jaar geleden was ik in Oostende en zijn we daar getrouwd, maar wel voor de Nederlandse Wet. Na mijn eerste huwelijk heb ik altijd gezegd: ik trouw nooit meer. Maar zeg nooit nooit. Je ziet het maar weer. Nu was de reden dit keer om te trouwen wat minder romantisch dan misschien de eerste keer, als je nog groen bent en vol goede hoop. Nu was het vooral meer voor praktische redenen. Omdat Jan in de Marine zit, kan er altijd wat gebeuren. Als ik dan maar 'een vriendin' ben, ben je niets en hoor je wellicht via via dat er iets aan de hand is. Daarbij komt natuurlijk ook nog eens dat hij in België woont en ik in Nederland. Dan is het al helemaal niet evident. Dus zijn wij toentertijd maar eens gaan informeren hoe we daar wat vastigheid in konden brengen, en dat was alleen maar door middel van een huwelijk. Samenwonen gaat niet, een samenleveringscontract kennen ze niet in België, dus bleef trouwen over. Daar zit je dan voor de notaris die dat meedeelt. Dan kijk je elkaar aan en zegt: nou ja, dan moeten we maar trouwen.... Dat kwam er ook zo lekker romantisch uit! Die notaris moet wel gedacht hebben...

Dus zijn wij getrouwd maar wel voor de Nederlandse Wet omdat de Belgische Wet (of Vlaamse wet, dat weet ik eigenlijk niet) dicteert dat je verplicht op één adres moet wonen. En dat kunnen we niet. Daarom ook op huwelijkse voorwaarden getrouwd. In feite zou iedereen dat moeten doen. Het is en blijft een (zakelijk) contract wat je afsluit en je kan er nooit, maar dan ook nooit van uit gaan dat het nooit mis zal gaan. Als je dan op huwelijkse voorwaarden trouwt scheelt dat een hoop miserie. En dat is geen motie van wantrouwen: dat is je gezond verstand gebruiken.

Dus gisteren vier jaar geleden, waarvan Jan er twee heeft kunnen 'vieren'. De overige keren was hij op missie. Nou ja, goed, het is maar een datum en we halen het dubbel en dwars in. Voor mij is gisteren als een normale dag voorbij gegaan. Voor Jan niet. Een paar collega's hadden hem flink in de kijker gezet en een spandoek gemaakt en bovendien ook nog een taart.



Ze hadden dat op mijn facebook pagina geplaatst en ik was bijzonder aangenaam verrast toen ik gisterenmorgen daarop keek. Echt leuk. Attent. Dat was voor mij toch één van de betere maandagen...

Ja, het duurt nu echt niet lang meer en de weken lijken nu wel te vliegen. Ben nog niet helemaal 100% opgeknapt van mijn 'griep'. De laatste klodders moeten nog opgeruimd worden uit mijn lijf. Afgelopen zondagmorgen toch wel wat wezen hardlopen, maar dat ging zoals verwacht natuurlijk niet zo goed. Ik heb één rondje gelopen van vier kilometer en dat nog niet eens in één keer. Daarna mijn jas aangedaan en het fitnessrondje nog een keer gedaan. Dat is zo'n parcours met een twintigtal 'apparaten' waar je dan oefeningen bij kunt doen. Ik heb die oefeningen maar half gedaan, maar al met al toch lekker een uur buiten en ondanks dat het niet zo super ging, toch een goed gevoel dat ik ben gegaan. De rest van de zondag wel de nodige pijnstillers moeten slikken vanwege de hoofdpijn. Mijn bijholtes zitten wat verstopt, vandaar. 

Langzaamaan gaat het steeds beter...

IK GA VERHUIZEN!!!

Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...