Gammel

Vervelend, vervelend, vervelend. Heb ik nu de tweede vorm van de griep of de derde? Of toch de eerste? Dinsdag ben ik zwaar balend thuis gebleven. Deze griep heeft mij in zo'n tempo geveld, dat ik dacht, beter nu dan volgende week en dan maar thuis blijven. Denk ik een dag goed uit te zieken, de hele dag onder het dons, gaat om kwart over acht de telefoon. De fysio. 
"Wij hadden toch een afspraak om vijf over acht?" 
"Ja, dat klopt maar ik had je een mail gestuurd vannacht om twaalf uur dat ik het niet ga redden. Ik voel me nu niet in staat om even naar de overkant te komen."
Dus weer terug naar bed. Uurtje later. Klop klop! De voordeur. Ze gaan wel weg, dacht ik. Klop klop! Gvd. Weer uit m'n bed. De post. Met een doosje. Had ik inderdaad besteld, maar zou moeten worden afgeleverd op de zaak.
Weer terug in bed. Maar inmiddels ben je dan zo wakker en ik kan toch al niet goed slapen overdag, dan maar douchen en rustig aan doen op de bank. 

Ik ben die dag zeggen en schrijven een stuk of vijf keer 'gestoord' door de telefoon of iemand aan de deur. Het word je gewoon niet gegund om een dag ongestoord ziek te zijn.

Ik heb dan maar Mr. en Mrs. Smith zitten kijken en na de film toch even de ogen dicht op de bank. En ja, hoor.... gaat wéér de telefoon! 'onbekend'. En als het scherm 'onbekend' zegt neem ik niet op. Is toch om gek van te worden?

Moraal van het verhaal: als je ziek thuis bent, trek dan gewoon alle stekkers overal uit, anders gaat dat het niet worden. 

Gisteren was ik dan wel weer op kantoor en ging het ook wel wat beter. Had een hele Oxazepam ingenomen dinsdagavond plus dan nog die hoestsiroop met 10 mg Codeïne, en dan slaap je wel. Helaas vannacht niet zo goed geslapen ondanks de hoestsiroop en nu voel ik me toch weer erg gammel met een stevige hoofdpijn. 

Even doorbijten dus vandaag. Gelukkig is het bijna weekend....

Modderige grieploop

Vandaag lees ik in de krant dat Nederland wordt geteisterd door de ergste griepgolf in tien jaar en dat er drie varianten zijn. De eerste variant heb ik gehad onlangs, net na ons weekendje Winterberg en de tweede variant doet waarschijnlijk nu pogingen om toe te slaan bij mij. Not funny!
En dan ook nog zo plotseling. Gisteren echt nergens last van. Niet eens mijn gebruikelijke hoofdpijn na het hardlopen en vanmorgen, pats. Zo ineens. Beetje keelpijn ook en een verstopte neus. Als ik praat klink ik wat schor en ik voel mij lichtelijk niet helemaal in orde, branderige ogen, dichte neus en algeheel gevoel van 'het-is-het-allemaal-net-niet'.

Nu hoop ik dat de snelheid waarmee deze verkoudheid/griep komt opzetten in mijn voordeel zal werken, dat ik ook heel snel weer over het hoogtepunt heen zal zijn, want ik kan dit effe niet hebben. Maar liever nu dan straks.  

Dus handjevol antigrippine en paracetamol de hele dag door, veel water drinken, vanavond een grog maken dan maar en betijds onder het dons. En dan maar hopen dat het in de kiem te smoren is.

Fotootje van mijn autootje toen er nog sneeuw lag

Gisterenmorgen weer hardgelopen vanuit huis met Jan (natuurlijk). Er werd dit weekend de Mud Masters Obstacle Run georganiseerd in het H'meersebos dus de looproute moest wat worden aangepast. Je kon - volgens mij - als niet deelnemer in principe wel gewoon je rondje lopen ondanks dat het hier en daar afgezet was, want de linten lagen over de grond gespannen en niet op navelhoogte (héél irritant!) dus je werd niet gehinderd. Ik denk wel dat als je gaat lopen als die Run bezig is, je niet zo gemakkelijk loopt omdat je dan iets van een paar honderd (duizend?) mudlopers voorrang moet geven. Je zou maar van niets weten! Wij wisten het gelukkig wel dus zijn we vanuit huis gelopen wel langs en voor een deel door het 'bos', maar de loop was nog niet begonnen (wij liepen daar zo tussen negen en tien uur 's morgens, en de loop begon om tien uur) dus we hadden eigenlijk nergens last van, behalve van wat hekken en linten en wat gemotoriseerd organisatieverkeer waar je een beetje doorheen moest laveren, maar verder geen probleem. En zij horen zich aan ons aan te passen en niet andersom. Het is al 'erg' genoeg dat ze het volledige bos afzetten voor zoiets en het had er nog eens bij moeten komen dat ze ons zouden tegenhouden! 

Het gebeurt overigens wel steeds vaker dat ze dit terrein gebruiken voor evenementen. Mystery Land is een goed voorbeeld. Dan kan je als loper bijna drie weken niet lopen daar. Eerst omdat er wordt opgebouwd, dan als het evenement er zelf is, en daarna als het wordt afgebroken. Je past je dan natuurlijk wel aan en het is ook niet super erg, maar het wordt een ander verhaal als er straks ieder weekend iets wordt georganiseerd. Dan kan je nergens meer heen of je moet een (winderig) rondje rond de Toolenburgseplas lopen. En dat is lang zo leuk niet daar. Dat is een rondje van drie kilometer en omdat de boompjes daar nog vrij jong zijn, waait het er altijd en je kunt weinig variëren. In het H'meersebos daarentegen kan je heel creatief zijn met je rondje en het zo lang en zo afwisselend maken als je wilt, zeker als je de Groene Weelde erbij betrekt.

Van chaos en andere probleempjes

Het is een beetje troosteloos weer. Het sneeuwt. Natte sneeuw wel te verstaan, maar helaas geen zon. De lente laat op zich wachten.

Gisterenmorgen toen ik de gordijnen opende, blonk de witte wereld mij weer tegemoet. O, niet alweer..... dacht ik nog, terwijl ik het eigenlijk best leuk vind. Ik moest gisterenmorgen eerst naar de fysio want ik heb weer last van mijn rechterarm (RSI) en ben toch maar weer die sessies ingegaan, ondanks dat ik net voor dit jaar mijn ziektekostenverzekering behoorlijk heb gestript en bovendien mijn eigen risico flink naar boven heb getrokken. Ach ja. Dat is het risico en daarom heet het ook een verzekering. Niets aan te doen.

Toen ik na mijn behandeling weer buiten stond, was het een chaos van jewelste in de straat. Er stond in de straat een flinke oplegger aan het lossen en dat terwijl vrachtwagens rond dat tijdstip - het was rond half negen - vanwege de schoolzone die daar is, niet de wijk in mogen. Met als gevolg dat de hele straat shocking klem stond. Veel boze mensen, veel getoeter (alsof dat iets oplost). Ik heb me er maar niet mee bemoeid en ben naar huis gelopen en heb wat foto's genomen van de chaos. 

De chaos in de straat met verderop de oplegger met laadklep open.

Later op de dag heb ik het vervoersbedrijf aangeschreven omtrent dit incident met een cc naar de gemeente, en ik heb van beiden een reactie gehad. Ik had dat vervoersbedrijf al eerder gespot met hetzelfde probleem, dus het was niet de eerste keer dat dit gebeurde. Ik had het ook op hun facebook pagina gezet en daar was dus die reactie gekomen. Tja, die chauffeur was ook voor geen enkele reden vatbaar en bleef stoïcijns doorlossen. Nu is het opgelost met een paar mails heen en weer en de gemeente heeft mij nu zelfs uitgenodigd om eens te gaan praten met de ondernemers van het winkelcentrum met mij erbij als 'ambassadrice' van de omwonenden.... Helaas lukt mij dit niet meer op korte termijn, maar het is wel positief. Ik denk alleen niet dat ik de zondagsopenstelling daarmee kan stoppen. Wellicht wel de bevoorrading - die er overigens nu nog niet is op zondag - maar het verkeer zal er niet minder om worden.

Woensdagmiddag heb ik niet hardgelopen omdat ik met wat knieproblemen loop en ik heel effies wat rustig aan wil doen. We zijn wel lopend naar het centrum geweest dus toch wat beweging gehad. Ik loop dus een klein beetje te modderen met wat probleempjes hier en daar, en mijn fysio zegt dat dat allemaal met elkaar te maken heeft. Dan heb je gewoon een wat verminderde weerstand en dan komt alles tegelijk. Dat blijkt dus wel weer.

Je moet er dan voor waken niet teveel te gaan lopen piekeren over die probleempjes. Ik weet uit het verleden dat het allemaal weer over gaat en dat het nu gewoon eventjes balen is. Overigens mag ik van de fysio gewoon hardlopen omdat mijn knie niet van het hardlopen komt, maar van het fietsen in Barcelona (zadel stond veel te laag) en het squatten wat ik een paar keer heb gedaan na het lopen. 

En daarbij, ben ook geen twintig meer hé.....

Fotografie

Wat ik nu ga schrijven kan tegen me gebruikt worden, want vanuit mijn persoonlijke optiek en kritiek is nooit leuk..... Het gaat om het fotoboek 'New' van GUP met als ondertitel 'Dutch Photography Talent 2013'. 

Een mooi, dik boek, uitgegeven in samenwerking met of door GUP. Weet niet of iemand dit kent, maar de foto's zijn op z'n minst bijzonder te noemen. Als je er zo doorheen bladert denk je bij veel foto's dat deze mislukt zijn of toch op z'n minst dat ze gemaakt hadden kunnen zijn door iedere doorsnee burger met een camera. Foto's van kale muren, lege straten, sommige foto's fors overbelicht of onscherp, of van mensen die er ronduit onflatteus uitzien.

Foto uit het boek 'New'.

Aangezien ik niet erg artistiek ben aangelegd blader ik dit dikke boek dan ook met opgetrokken wenkbrauwen door en bij menig foto denk ik er het mijne van. Persoonlijk hou ik meer van natuurfotografie en kan ik alleen maar jaloers worden op foto's van bijvoorbeeld Frans Lanting of andere natuurfotografen die precies daar waren right time right moment... en dan de foto van hun leven maken. De foto's die in het hier eerder genoemde boek staan, spreken mij absoluut niet aan, maar zullen ongetwijfeld van waarde zijn anders zouden ze niet worden gepubliceerd. Je kan daarover discussiëren natuurlijk, want ieder zo z'n smaak. Dan zouden de foto's die ik ooit maakte in Doel niet misstaan in dat boek of andere min of meer mislukte foto's als de foto hieronder.

Uhm....

Ik kan daar natuurlijk ook een heel artistiek verhaal bij verzinnen dan 'de waarheid' dat deze foto gemaakt is met mijn iPhone, per ongeluk, tijdens het hardlopen. 

Toch is het leuk en stimulerend dat iedereen fotografeert tegenwoordig. De drempel is zo laag geworden en iedere foto wordt min of meer gewaardeerd, wat de kwaliteit dan ook wezen moge. Vaak kan een hele simpele foto zo veel zeggen dat je er langer naar kijkt dan naar andere foto's en je afvraagt wat de fotograaf bezielde om die foto te maken. De foto's in het boek New zijn in ieder geval intrigerender dan de gewone huis-tuin-en-keuken kiekjes die de gemiddelde vakantieganger maakt van de vakantie in Spanje aan de Costa del Sol. En dan nog...

Het is in feite net als met sporten: ze zijn gewoon lekker bezig en dat is op zich al fantastisch!

Het weekend

Wat denk je... hoe zit het? Opeens niks meer te melden? Mannetje is thuis en de informatie stopt? Nee hoor. Maar je moet wel in de gelegenheid zijn om te kunnen bloggen. En of ik wat te vertellen heb.... tja, in mijn ogen pietluttigheden maar wie ben ik....

Afgelopen weekend waren we in Oostende. Vrijdagavond daarheen gereden en in een lekker warm - een graadje of 12 - appartement toegekomen. Na een kop thee was het dan vrij vlot in bed kruipen. Zaterdag dachten we eens lekker uit te slapen, beginnen ze ergens naast ons met een drilhamer om acht uur 's morgens (!) te werken. Acht uur! Gek! En dan ook nog voor heel even, weet je.  Na een half uurtje hoorde je niets meer. Dan denk ik: kan je dat niet gewoon rond tienen doen dan? In ieder geval: vroeg wakker dus en Jan moest er uit voor pistoletjes en wat toespijs ('beleg' in het Nederlands). Daarna dan boodschapjes halen en even langs een wooninrichter - mooie tafel gezien in de etalage - en daarna even naar de stad en weer terug om daarna wéér terug naar de stad te gaan omdat we daar hadden afgesproken. En dat allemaal te voet! We hebben denk ik wel zo'n twintig kilometer gelopen die dag. Voelde dat ook wel aan mijn voeten.

Ik op de fiets in de nauwe straatjes van Barcelona.

Zondagmorgen zijn we wezen hardlopen over de dijk. Het was er mooi weer voor: bijna geen wind. Maar toch tégen dat kleine beetje wind in begonnen en terug dat kleine beetje wind mee. Al met al toch bijna weer tien kilometer gelopen, hoewel de registratie niet echt een goed beeld geeft, want de laatste kilometer was via de bakker en in zéér langzaam looppasje verder. Dan schiet meteen je 'pace' omhoog en dat is niet goed voor het gemiddelde. 
Het was erg rustig langs de dijk en toch altijd weer vreemd (voor mij) dat hier niemand je groet. Aan de andere kant ook wel lekker rustig, want als ik hier loop blijf je gedag zeggen. Ik heb er ook niet altijd zin in en op dagen als die kijk ik dan hardnekkig de andere kant op. 

Maandag zijn we via de stad waar we inkopen hebben gedaan voor bij mij thuis en via de dokter - voor Jan - weer naar Nederland gereden. Maar het was al tegen drieën toen we wegreden en waren pas tegen half zeven thuis. En dan begon dinsdag weer het oude leventje van werken met dat grote verschil dat mijn smoothies nu klaar staan als ik beneden kom. Scheelt mij toch vijftien minuten. Ben lekker vroeg op kantoor op deze manier en de smoothies zijn net zo lekker.

Zit wel een beetje in de lappenmand de laatste dagen. Ik heb weer erg veel last van mijn arm - RSI. Mijn linkerknie doet pijn. Niet constant, maar soms van die scherpe steken. Ik heb wel zo'n vermoeden waar het door komt: ik heb in Barcelona best veel gefietst en heb de laatste keren ná het hardlopen een bepaalde oefening gedaan waar je door je knieën moet, en toen voelde ik al wat pijnlijkheden. Moet daar dus even me kappen. Met hardlopen heb ik nergens last van. Dan heb ik daarnaast toch wat last van de overgang waar ik alweer een poosje mee te maken heb en dat uit zich dan voornamelijk in wat vage buikpijntjes, het uitblijven van mijn menstruatie, pijn in m'n borsten en vaak wakker 's nachts. Ik kan er altijd erg slecht tegen als ik wat heb en was gisteren en vandaag dan ook wat chagrijnig en brommerig. Komt nog bij dat er wat irritatiefactoren op het werk zijn en dat alles bij elkaar veroorzaakt stress wat zich weer uit naar de pijn in mijn arm, waardoor ik weer chagrijnig word, enzovoorts. Morgenochtend maar weer naar de fysio.... [zucht] en vanmiddag even weer een rondje lopen met mijn maatje. Het is nu nog mooi weer. Schijnt dit weekend weer bar koud te worden. Het is dan ook nog geen lente hoewel iedereen daar wel enorm veel zin in heeft.

Detail van de Sagrada Familia (Barcelona)