Nieuw kantoor en foto's

Vandaag dag drie van de grote verbouwing van mijn kantoor en IK WIL OVER!!! Zit zo onrustig op mijn voorlopige plekje! Maar het vordert gelukkig en ik hoop dat ik over een uurtje kan beginnen met rotzooi over te hevelen. En dan begint de ellende van alles weer op z'n plek zetten, erachter komen dat je stopcontacten te kort komt - vooral dat.



Daarbij komt ook nog dat ik mij vandaag niet zo fit voel en ik me dan altijd afvraag waarom. Heb goed geslapen en stond redelijk wakker op, vrij vroeg zelfs, lag er gisteren bijtijds in... Soms weet je dat gewoon niet. Misschien komt het gewoon omdat ik zo ontheemd ben en als ik straks begin te sjouwen alles weer goed komt. Dan zal ik er eens een prachtig kantoor van maken. Eens even een mooie foto uitzoeken, die laten vergroten en uitprinten, inlijsten en laten ophangen. Niet moeilijk doen over 'een beleid maken' van wat er aan de muur komt - al zijn er natuurlijk grenzen. Ik hang sowieso geen foto's van een ander aan mijn muur, al zijn ze nog zo mooi. Altijd een plaat van mezelf.

Zoals bijvoorbeeld deze foto's. Jaja, ik weet het: het gaat om het geheel, het gaat om de serie en ik zal het wel niet snappen, want kunst is niet te snappen. Dat vind je mooi of niet en ze krijgen er ook nog eens subsidie voor....

(foto: Mike Harris - zilver SO2013)
Het is prachtig en ik mag er alleen maar positief over zijn. Of zou ik ook mijn eigen mening over dit soort foto's in een blog mogen schrijven? Goh. Anderen misschien wel, maar ik?
Maar om nu zoiets aan mijn muur te hangen in mijn mooie, nieuwe, strakke kantoor.... Zou het de boel opfleuren denk je? Het is natuurlijk nogal zwart wit straks, dat kantoor .. 

Persoonlijk heb ik dan liever een plaat als hieronder. Past ook mooi in het geheel (zwartwit).

(foto: Joany Photography - oftewel ikzelf)



Lopen op donderdagmorgen en de lopende verbouwing

Dag twee van de grote 'refurbishment' van een aantal van onze kantoren. Ik ben voorlopig verhuisd naar een kamertje helemaal achter in de gang, en zit daar tussen de dozen, maar mijn Mac werkt dus ik kan gewoon mijn werk doen. Gisterenmiddag heb ik alles naar dat kamertje gesleept, geduwd of gebracht en ben dus niet gaan hardlopen. In plaats daarvan ben ik deze morgen gegaan. Ik moet zeggen: dat is mij uitstekend bevallen!

Ik stond op rond kwart over acht, beetje duf, smoothie gemaakt, daar de helft van opgedronken, dan me omgekleed en aangezien het regende een shirt met lange mouwen aangedaan en hup met de tuut naar het bos, waar het natuurlijk bijzonder rustig was. Net toen ik uit de auto stapte, begon het even wat door te regenen, maar in regen lopen is eigenlijk het allerlekkerst. Behalve als het écht stortgiet, maar dit was meer een gestaag buitje en die was even later ook voorbij. Ik heb in feite heerlijk gelopen in een bos vol met dampigheid en vogeltjes die om het hardst floten.... Zalig. Nog wel met een loopschema - vijf minuten hardlopen, drie minuten wandelen en dat vijf keer - in verband met mijn blessure, maar ik denk dat het daar best goed mee gaat. Toch keurig netjes mijn runkeeper gevolgd.

Daarna nog even goed strekken en dan weer terug naar huis, douchen, aankleden, haar doen, rest van de smoothie opdrinken en ik was tegen elf uur weer op kantoor, bruisend van energie. Direct aan de koffie met een koekje en even kijken hoe ver het ermee stond. Maar toch niet veel gedaan vandaag vanwege die puinhoop. 


Zo af en toe een kritische blik werpen op de voortgang en constateren dat ik toch een andere deur in de TV-kast wil hebben, dan toch maar weer proberen wat te doen, bijna de lunchpauze vergeten omdat het zo'n rare dag is en dan uiteindelijk tegen half zes naar huis. Mijn kantoor is dus nog niet klaar. De kasten staan wel over het algemeen, maar mijn burootje moet nog in elkaar gezet worden en dan hopelijk morgen alles weer terug schuiven. Of ik het dan ook meteen weer zal gaan inrichten, weet ik nog niet. Ligt eraan hoe laat het is, want voor morgenmiddag heb ik nu natuurlijk andere plannen, omdat ik dacht dat ik vandaag alles weer had kunnen terug schuiven. En het komt niet op een dag. Heb alles zo in dozen 'gesmeten' en moet natuurlijk wel kritisch zijn met het weer terug inruimen in die mooie nieuwe kasten. 

Even terugkomend op dat lopen: ik overweeg eigenlijk nu om voortaan op woensdagochtend te gaan lopen in plaats van de middag. Of daar in ieder geval flexibel mee om te gaan. In de winter is 's morgens lopen natuurlijk een uitkomst want dan hoef ik mij 's middags niet meer zo te haasten omdat het dan zo vroeg donker is. Een nadeel daarvan kan zijn dat het dan nog glad zou kunnen zijn.

Maar heeft in ieder geval potentie...

 

Nieuwe meubels

Ik zit op kantoor momenteel (weer) midden in een verbouwing, of zoals ze dat in het engels zo mooi zeggen: my room is being refurbished. In het Nederlands klinkt dat weer zo platvloers: ik krijg nieuwe meubeltjes in mijn kantoor. Overigens ben ik niet de enige: inmiddels hebben de boekhouding en de financial controller al een nieuwe inrichting en zijn ze bezig met de marketing. Donderdag ben ik aan de beurt. Zit er dus nogal verloren bij op een piepklein burootje en behoorlijk onthand want alles zit in dozen of ergens ver weg ingepakt. Ik ben gewoon helemaal van slag en loop een beetje met mijn ziel onder m'n armen.




Daarbij komt dat ik al een poosje niet heb hardgelopen en ik vreselijk onrustig begin te worden. Vorige week woensdag was het te heet en afgelopen weekend zat ik in Oostende en nu - vandaag - is normaal gesproken mijn hardloopmiddag, maar weet niet of ik nu wel weg kan. Ik heb nog wel een loopschema dus voluit lopen zit er toch nog niet in, maar die onrust begint nu wel ernstige vormen aan te nemen.

Ik heb weliswaar in het weekend behoorlijk veel gewandeld. Een paar keer de dijk op en neer in Oostende, is toch snel 4km en dat een stuk of vier keer. Had na een eerste heen-en-weertje dan ook behoorlijk veel last van mijn enkel, maar dat was zondag, toen we weer een heen-en-weertje deden, al helemaal verdwenen. Ik móet gewoon bewegen! Als ik dat niet doe krijg ik allerlei pijntjes en kwaaltjes.

Maar mijn geweten zegt dat ik vandaag niet moet weggaan, nu iedereen en alles zo in de rommel staat. Morgen kan ik niet op mijn eigen plekje zitten dus misschien zou het voor morgen een optie zijn dat ik op een gegeven moment er gewoon even twee uur tussenuit piep....





Dromen van een droomreis

Ik word wakker in een zacht, koel bed met witte lakens. Als ik om me heen kijk zie ik een grote slaapkamer, glimmende witte tegels op de vloer, grote ramen waarvan één raam volledig opengeklapt. In de verte hoor ik de zee en ik hoor de zeemeeuwen. Ik voel een zacht briesje waaien en vind dat het tijd is om op te staan. Naast me ligt Jan ook half wakker. Als ik goed kijk zie ik dat de tafel op het terras al gedekt is en de verse sinaasappelsap lonkt naar ons. Hoe weten ze dat toch? Ik sta op en voel de koele tegels onder mijn bruine, blote voeten. De tafel staat onder een grote parasol want de zon is al best warm ondanks dat het nog erg vroeg is. Jan staat ook op en samen ontbijten we een heerlijk ontbijt buiten op het terras, onder de parasol, in de verte de zee, om ons heen strand en tuin en palmen, mooie vogels en mooie bloemen. Alles is zorgeloos en lui en heerlijk en zalig. Je hoeft niet te doen, het eten is geregeld, zalig, afwisselend en niet te veel, je bed verschoont, opgemaakt, opengeklapt. Je badslippers staan klaar, je doucht lekker in de open lucht, alles is fris en schoon en luxe....



Ik weet niet wat ik heb de laatste dagen, maar voel me tamelijk somber. Ik kan dan wegdromen naar oorden als hierboven. Vroeger had ik niets met de tropen of tropische paradijzen, maar als je er een keer bent geweest dan weet je hoe het 'voelt' en weet je ook hoe zalig dat voelt. We hebben dan weliswaar maar één keer 'per ongeluk' bijzonder luxe gezeten op Sint Maarten (het Franse deel), maar de andere keren zeer basic tot gewoon middelmatig. Het lijkt mij het summum om eens een week in zo'n superdeluxe oord te vertoeven als op het plaatje hierboven, waar je echt in de watten wordt gelegd....

Op deze 'warmste' dag van het jaar tot nu toe (hier nog maar een graadje of 22...) kijk ik overdag een tikkie weemoedig naar buiten. De dagen gaan veel en veel te snel! Het is nu alweer de 19e juni. Over twee dagen is het de langste dag en gaan de dagen weer korten. Hoe kan je nu ten volle genieten van de zomer als je hele dagen werkt.... Dan vaak in het weekend nog van alles te doen hebt, je de mooie plekjes moet delen met nog een 15 miljoen anderen en het bovendien vaak veel minder mooi weer is, je geen prachtige, verlaten witte zandstranden hebt met kristalhelder water van een graadje of 26 waarin prachtige vissen ongeduldig op je wachten en jij met je 'burbujas' en vanachter je duikbril al dat moois kunt bewonderen....

Nog vijftien jaar werken. En dan maar hopen dat dat waar je nu alleen maar van kunt dromen nog eens tot uitvoering kunt brengen. Zo eens in de zoveel tijd begin ik mij dan af te vragen of ik dit nog vijftien jaar wil doen. Zo eens in de zoveel tijd begint het bij mij dan te kriebelen, maar dan telkens weer stuit je op dezelfde hindernis: money. Als je geld zat hebt kan je dromen echt waar maken. Valt er daarna weliswaar niets meer te dromen, maar toch. Nu droom je alleen van het geld waarmee je die dromen wilt waarmaken. En als er zo'n 10 miljoen mensen meedoen met de Staatsloterij, kan je wel uitrekenen hoe immens weinig kans je hebt dat JIJ, uitgerekend JIJ de jackpot wint. Of een ander significant bedrag, want ik zou niet weten wat ik moet doen met twintig miljoen, maar wel met één of twee miljoen. Mijn hoogste bedrag tot nu toe is duizend ... gulden. Ja, toen nog guldens. Toen deed ik mee met de bankgiroloterij. Je staat wel raar te kijken hoor, als je ineens zo'n bedrag bijgeschreven ziet op je overzicht! En zo erg veel is dat ook niet weer niet, maar wel leuk. En érg lang geleden...

Tsja. We nemen nog maar een bak koffie of zo en blijven voorlopig maar gewoon verder dromen en wie weet kunnen we ooit zo'n immens luxe droomreis maken. Zou wel leuk zijn....

Moodboard

Gisterenavond ben ik even bezig geweest om wat delen van ons reisverslag van onze reis naar Nieuw-Zeeland te voorzien van foto's en ze te publiceren. Er zitten er nog een paar in de pijplijn, en die zal ik ook zo snel mogelijk op mijn blog zetten. Dus nog even geduld, want het is best veel werk en heb er niet altijd tijd cq zin in....

Ondanks het feit dat er niet veel (=niks) gebeurt met mijn woning (gisteren stond de teller op 68 (!) keer bekeken - er gebeurt achter de schermen toch wel wat blijkbaar....), ben ik toch al een klein beetje aan het fantaseren over hoe wij ons volgende huis zullen gaan inrichten.


Dat doe je door inspiratie op te doen in de verschillende bladen die je doorleest. Je knipt dan datgene uit of je kopieert wat jij leuk vind, en plakt alles op één groot bord en dat noem je dan moodboard. Beetje letterlijk vertaald: stemmingsbord (mood = engels voor (emotionele) stemming). Dus op dat bord plak je je stemming, de sfeer die je nastreeft.  Nu heb ik niet zo'n bord en doe dat in mijn 'dagboekje' wat ik bijhoud sinds ik het huis in de verkoop heb gezet. 

Droombadkamer
Dus foto's van de sofa bij een gashaard die ik zo graag wil hebben of een idee voor de woonkeuken in ons volgende huis. Een foto van een badkamer die mij aanspreekt... Oh, haha, het is mijn eigen badkamer....
Dat is best een leuke bezigheid, hoewel je je er (nog) niet in moet gaan verliezen, want je hebt natuurlijk nog geen idee hoe lang het gaat duren eer je je eigen huis hebt verkocht. Voordeel is wel: hoe langer het duurt, hoe meer ik kan sparen. En omdat mijn woning in feite al een beetje mijn ideale woning is, heb ik geen haast. Ik beleef nog steeds plezier aan mijn tuin, de vijver - waar ik nu weer drie visjes in heb (hoop ik toch - er zit in ieder geval een pad in) -, de jonge merels in mijn tuin, de bloemenpracht (nog even en de pioenrozen gaan bloeien!). Ik heb een fijne badkamer, een heerlijke douche en niet te vergeten de bijna ideale keuken - voor mij toch...

Mijn heerlijke keuken met een echt Boretti fornuis en massief houten werkblad.
Ik vind het wel erg leuk om bezig te zijn met mijn interieur: mijn bank heeft geloof ik alle hoeken van de kamer al gezien, en dan is het nog leuker als je het straks weer opnieuw kunt doen. Je zit je een ongeluk te schetsen en te denken wat de ideale indeling is, een héle grote keuken en dan de woonkamer op de eerste verdieping en de slaapkamer op zolder, als die er is.... dat soort dingen. En dan gewoon iedere zaterdag naar een 'open huis' gaan om je te oriënteren, te zien wat er allemaal is, wat er mogelijk is in zo'n woning, of het haalbaar is, etcetera etcetera. Nu houden wij gelukkig wel van een beetje klussen, dus de volgende woning hoeft niet 'af' te zijn. 

Maar goed. Altijd leuk om jezelf bezig te houden, maar uitkijken dat je jezelf er (nog) niet in verliest....







Colonie de Vacances

Plaatsjes waar ik best wel eens naar toe zou willen:
- Marseille - nog nooit geweest
- Nice - weet ik niet meer
- Cannes - wel eens geweest
- Parijs - vroeger heel vaak geweest
- Corsica - ook al geweest (prachtig!!)

Hé, wel erg toevallig dat deze allemaal in Frankrijk liggen.... Ik heb wel wat met Frankrijk natuurlijk (hoezo, natuurlijk?), maar kom er toch niet meer zo vaak. Misschien vroeger te veel er naar toe geweest? Het is meer omdat er nog zoveel meer is dan Frankrijk alleen. En half Nederland gaat er al naar toe en is er zo lyrisch van. Nu is er ook niet echt een land - althans waar ik tot nu toe ben geweest - die de sfeer van Frankrijk kan evenaren. Er hangt een heel aparte sfeer, heel relaxt en ik kan me best voorstellen daar mijn oude dag te slijten.

Andere landen hebben andere sferen. Spanje, Bonaire (eigenlijk geen land), Amerika, Canada. Allemaal sferen op zich. Daardoor onderscheiden ze zich ook. Als overal dezelfde sfeer zou hangen zou het wel erg saai zijn. 

Ja, ik zie mezelf nog wel eens zitten op een plein onder de platanen met een café au lait voor me. Met uitzicht op de Mediterannée bijvoorbeeld. Of op het strand met een salade Niçoise en een fles frisse, koude rosé, en dan zéker met uitzicht over de Mediterannée, zo blauw, zo blauw. 

Dat ik wat heb met Frankrijk stamt uit mijn jeugd, want toen ik veertien was 'moest' ik van mijn ouders mee met een Colonie de Vacances. Mijn vader werkte toen bij een Frans bedrijf (Jeumont Schneider) en dat bedrijf organiseerde altijd vakantiekampen voor de kinderen van de medewerkers. Weet niet of dat nog zo is, maar toentertijd, jaren zeventig, in ieder geval wel. Ik was nog maar net dertien toen mijn vader daar al over begon en tijdens onze vakantie in Frankrijk werd dat iedere keer als we een groep kinderen voorbij zagen komen aangehaald: 'Kijk, daar had jij ook tussen kunnen lopen....'. Toen ik veertien was had ik twee jaar Frans gehad op school en toen ben ik in augustus 1975 naar Corsica geweest met zo'n Colonie de Vacances. In 1978 ben ik voor een tweede keer mee geweest naar Tunesië. Je begrijpt, als enige buitenlandse was dat best pittig, zeker de eerste keer, maar wel goed voor je talenkennis en je vorming. Van een super verlegen meisje in 1975 al heel wat minder verlegen in 1978 en tegenwoordig gewoon ronduit brutaal ;-)

Ja, er zijn heel wat traantjes gevloeid zeker in het begin, maar het was een goede leerschool. Ik heb ondanks alles leuke vakanties gehad en had in beide vakanties een 'vast' vriendinnetje. Grappig hè.... Ik vertrok altijd bij kennissen van mijn ouders die vlakbij Parijs woonden met hun dochter Louisette, en daar trek je dan heel in het begin even mee op - toch wat houvast - maar al snel had ik andere vriendinnetjes (en vriendjes....). Louisette was misschien toch mijn type niet. 

Nee, er is niets mis met Frankrijk dus wie weet kom ik er best nog wel eens. Nou ja, en weglopen zal het niet.

Ruzie

Tegenover mij zit een bloemiste, Leodoor. Zij zit er al een paar jaar met een hele leuke winkel. Beter dan dat wat er voor haar zat. Het ziet er altijd super gezellig uit en ik ben blij dat zij daar zit: het lift de omgeving enorm op.

Voor haar bevoorrading komt er tegenwoordig altijd een kleine vrachtwagen. Eerst deden ze dat met hun eigen auto, een gewone personenauto. Deze vrachtwagen komt meestal zo rond acht uur, parkeert dan in één van die parkeerhaventjes, maar door de breedte staat deze wagen met een deel op de weg. Nu geldt er in de straat een verbod voor vrachtwagens tussen 07.45 en 08.45u vanwege een zogenaamde schoolzone. Daarvoor is ook de weg daar versmald ondanks dat de weg al niet breed is. Als er een iets bredere wagen staat geparkeerd, kan je er nog maar met één auto tegelijk langs. 

Vanmorgen moest ik naar de fysio om even naar mijn voet te laten kijken. Toen ik langs haar winkel liep stond ze te 'praten' met de  wijkagent. Op dat moment waren ze bloemen aan het lossen uit de vrachtwagen en het was 08.05u en de wagen stond op de invalidenparkeerplaats. Die agent deed zijn werk: regels zijn regels, vrachtwagens zijn vrachtwagens. Maar ja, ik zei met mijn stomme kop: jaha, hij heeft wel gelijk..... (wat hij ook had) en moest doorlopen want ik was al laat. Zij zei duidelijk geïrriteerd, want het 'gesprek' met de agent verliep natuurlijk niet goed: hij heeft helemaal geen gelijk!

Nou ja, ik zat er wel een beetje mee omdat ik me natuurlijk weer met iets bemoei waar ik niets van af weet, behalve dat ik het wel kon raden natuurlijk, maar ik had gewoon mijn mond moeten houden.

Eenmaal weer thuis me klaar gemaakt en ben toch nog even bij haar naar binnen gelopen, maar ze was woest en wilde niet met me praten. Ik zei haar nog dat het niet mijn bedoeling was om me er mee te bemoeien, duizend keer sorry gezegd, maar ze was flink over de rooie en zelfs een andere dame van een paar huizen verderop die toevallig net langs liep, moest het ontgelden. Ik ben maar weggegaan dan terwijl zij smijtend met van die bloemenbakken haar winkel verder aan het inruimen was.

Een hele vervelende situatie. Die agent deed zijn werk, ik had - wellicht - mijn waffel moeten houden, maar voor haar gelden die regels natuurlijk net zo goed als voor de anderen. Ik had het al een paar maanden in het oog (en het oor, want dat ging met de nodige herrie gepaard), maar omdat ik het goed voor heb met haar heb ik dit nooit gemeld bij de Gemeente, in tegenstelling tot andere - vaak grotere - vrachtwagens die ondanks het verbod gewoon doodleuk hun vrachtwagen in de straat parkeren met een forse opstopping tot gevolg.

Ik heb het nu duidelijk verbrot bij haar en weet niet zo goed hoe dit nu verder gaat. Niet dat ik nu iedere week een bos bloemen kocht, maar toch wel heel regelmatig - afgelopen zaterdag nog - want als ik bloemen koop, koop ik die bij haar omdat ik het haar gun. Tja, ik had niets moeten zeggen, maar soms floept er wel eens wat uit - vrouwen zouden dat toch moeten weten. Ik had zo'n heftige reactie van haar niet echt verwacht. Ben toch wel blij dat ik nog even naar binnen ben gelopen, ondanks alles. Niet dat het veel heeft geholpen, maar ik heb mijn best gedaan. De bal ligt nu bij haar...

Een leuk begin van de dag die al zo leuk begon door zwaar bouwverkeer wat om 06.00u langs reed in verband met de bouw van een school....

Tijd om weg te gaan hier....

BBQ en (niet) duiken

Weer een druk en te kort weekend voorbij. En weer een duffe maandag in het verschiet. Wat is er nu zo erg aan de maandag? Het feit dat je binnen MOET zitten. Het opgesloten zijn tussen vier muren. Je vrijheid kwijt.

Het weekend was gelukkig zoals een weekend hoort te zijn. Vrijdagmiddag zijn wij een woning gaan bekijken. Niet dat mijn woning al verkocht is, maar je moet toch een klein beetje beslagen ten ijs zijn voor het geval je woning wel wordt verkocht en je dan pas moet gaan kijken. Dan weer terug naar huis en de fiets gepakt en in het centrum wat boodschappen gaan doen. Weer terug gefietst en de nieuwe BBQ (gas-barbeque, zo'n 'buitenkeuken' type) gepakt en lekkere vleesjes die ik al uit de vriezer had gehaald en gemarineerd, gebakken. De ene was een pootje van een everzwijn en dan nog twee koteletten van een lam, wat er ook al weer een poosje in ligt. Ik ben druk bezig om de oude meuk uit de vriezer op te maken en dat is voornamelijk nog everzwijn en restantjes lam. Maar die liggen er al meer dan een jaar in. Inmiddels is de vriezer alweer aangevuld met vlees van Schotse Hooglanders.

Zaterdagmorgen is Jan eerst gaan hardlopen. Ik even niet omdat ik last heb van shin-splint en even rustig aan wil doen. Ondertussen heb ik een was opgehangen, nog eentje gedraaid, koffie gezet, alvast wat (duik)spullen klaargelegd en me gedoucht. Dan een lekker ontbijtje met vers brood en paté en daarna op de fiets even naar een naburig stadje (dorp?) gefietst om daar even een huis te bekijken die deze dag Open Huis had. Dan via het tuincentrum weer terug om een nieuwe gasfles te kopen voor de BBQ, maar helaas uitverkocht. Haha, mooi weer en heel Nederland is weer aan het BBQen! Dan daar toch maar een borstel gekocht om de BBQ te reinigen en een broodplaat voor in de BBQ, want Jan had vrijdagavond weer brood gebakken in de BBQ maar was dit keer wat minder goed gelukt.

Toen we weer thuis waren hebben we alle duikspullen bij elkaar gezocht. We zouden die middag naar vrienden die bij Vianen wonen en morgen op de terugweg zouden we dan naar Vinkeveen om weer eens buiten te gaan duiken. Dus alles in de koffer plus nog twee kratjes, flessen in de auto en gaan met de banaan. We waren rond vier uur bij onze vrienden en daar lekker in de tuin gezeten onder het genot van de zon en een prosecco en weer even gezellig bijgekletst. Lekker buiten gegeten bij de Skottelbraai en toen het te koud werd weer naar binnen. Tegen half twaalf taaide ik af en ik denk even later Jan ook.

Zondag na het uitgebreide ontbijt zo tegen half twaalf daar weg gereden. Helaas was het bewolkt, stond er een flinke wind en was niet bepaald warm. We zijn wel even gestopt bij Vinkeveen, onze club nog wel even gedag gezegd, want de jeugd had lessen daar vandaag (iedereen stond er te kleumen met mutsen op), we hebben daar dan maar meteen onze jaarbadge gehaald, maar weer terug de auto in en naar huis gereden. De temperatuur van het water maakt niet uit, maar het moet bóven water warm zijn anders zit ik weer de hele middag de sjeeken van kou. Al had de zon maar geschenen dan had ik gaan duiken, maar nu dus niet. Duurde even voor ik mijn teleurstelling te boven was, want ik had er écht zin in! Maar wie weet komend weekend. Alles staat nog ingepakt en we kunnen hup! zo weg als het moet.

Helaas is Jan weer weg, op cursus ergens bij Namen en komt hij vrijdagavond pas weer thuis. Tja, ons leven is apart en soms vind ik het niet leuk. Zeker nu het zomer wordt en de avonden lang zijn en het wat warmer wordt, zou je dan nog lekker even weg kunnen of in het bos picknicken of zo. Dat mis ik dan wel. Maar goed. Het is gewoon niet anders. Gewoon een simpel winnend lot in de Staatsloterij is al meer dan voldoende en dan denk ik aan een bedragje met vijf nullen. Meer niet. Dan ben ik toch niet hebberig.......?

Over Shin Splints en andere narigheid

Ik heb last van shin splint, of zoals het tegenwoordig heet: mtss, Mediaal Tibiaal Stress Syndroom. Daar ben je mooi klaar mee...



Ik had er een jaar geleden ook al last van. Toen kwam ik tot de ontdekking dat mijn hardloopschoenen al meer dan drie jaar oud waren en heb dus nieuwe gekocht. Daarna geen last gehad van mtss of van mijn linkerheup, waar ik toen ook zo mee liep te sukkelen. Begin mei heb ik een paar keer achter elkaar een andere route gelopen waarbij de ondergrond wat minder egaal is dan ik gewend ben. Het is weliswaar een harde ondergrond, maar wat hobbeliger en soms wat minder hard, wat bol (dus het pad loopt iets bol) en dus iets meer moeite om je voet goed neer te zetten. Dat heb ik een paar keer gedaan en sindsdien is het begonnen. Ik heb dus het vermoeden dat dat de boel heeft verergerd. Wil niet zeggen dat dat de oorzaak was, want misschien 'sluimerde' het al, maar sindsdien heb ik die pijn.

Ik loop nu weer een paar keer op de 'normale' harde ondergrond en tijdens het lopen heb ik alleen in het begin last. Verder voel ik het dan wel heel lichtjes, maar heb er geen last van. Gisterenmiddag heb ik ook hardgelopen. Was natuurlijk veel te warm voor mij, vind dat niet fijn en het lopen ging dan ook niet zo lekker. Meer last gehad van mijn enkel - of waar is het dat het zeer doet - dan de andere keren en vandaag best veel last eigenlijk. Ben gewoon bang om op te staan want dan komt er geheid weer zo'n waanzinnige pijnscheut dat ik gewoon niet meer op die voet kan staan.

Dan maar weer naar de fysio [zucht]. Ik vrees ook dat ik even moet stoppen met lopen. Ik kan natuurlijk gewoon voor de zekerheid weer nieuwe schoenen kopen. Zal eens even kijken wat de fysio zegt want ik loop nu op schoenen met een anti-pronatiezool omdat eens is gezegd tegen mij dat ik licht over-proneer (je enkelgewricht zakt als het ware iets naar binnen toe). En misschien klopt dat wel helemaal niet. Ik ben natuurlijk ook meer gaan lopen en als je dan verkeerd schoeisel hebt plus het feit dat ik geen twintig meer ben (geen grapje, dat telt zeker ook mee, want alles herstelt een stuk trager) kan dat een negatief effect geven.

Eén en ander stemt mij wat somber vandaag, maar er gloort een lichtpuntje aan de horizon dat mijn mannetje vanavond weer bij mij is. 

De verkoop en aankoop van een woning en wat dat allemaal met je doet....


Eigenlijk heb ik mij voorgenomen om niet te bloggen over de verloop van de verkoop van mijn woning. Want alles wat je schrijft kan tegen je gebruikt worden natuurlijk. Maar aan de andere kant is het wel leuk om wat je meemaakt en hoe je je voelt en wat het allemaal teweeg brengt te delen. Bovendien is het ook nog eens zo dat als je het neerpent, je alles kunt 'ordenen' in je hoofd en het allemaal niet meer zo chaotisch wordt.

Het is ook niet zozeer de verkoop van mijn woning die mij in een stroomversnelling van emoties doet belanden. Het is meer: en wat erna.... Ondanks dat de woning nog maar sinds afgelopen vrijdag op funda staat en vandaag pas het Te Koop bord wordt geplaatst, zijn wij natuurlijk al wel om ons heen aan het kijken. Ik verkoop weliswaar eerst en dan pas doe ik een volgende stap, maar in het best-kaas-scenario kan het heel snel gaan en dan kan het handig zijn dat je dan tenminste een beetje weet wat er te koop is. En dan komen de beren.... 

Wij vrouwen hebben daar natuurlijk al snel last van, van die beren, maar ik denk wel dat je moet weten waar het 'gevaar' zit zodat je daarop kunt anticiperen. Echter als die beren een beetje verstopt zitten en je niet weet hoe groot ze zijn, worden die beren in gedachten alleen maar groter en groter.

Mijn budget is niet torenhoog. Zou dat natuurlijk best kunnen doen, maar dan moet je daar concessies voor doen. Ik kan natuurlijk massa's concessies doen! Dan heb je daar ook nog twee verschillende visies. Ik kan nog wel eens zijn van: wie dan leeft dan zorgt. Op een redelijk gezonde manier, wel te verstaan. Ik heb altijd zo geleefd, en ik leef nog steeds en best naar tevredenheid. De laatste jaren doe ik het wat meer gestructureerder, wat mij geld oplevert in die zin dat ik nog maar zelden rood sta (in feite nooit meer) en dat ik nog meer spaar voor een grote aankoop met behulp van spaardoelen. Niet dat ik dan minder buikpijn heb.... au contraire....ik weet het nog van de kozijnen in twee jaar terug. Zo'n forse uitgave en nu is dat dus al helemaal vergeten, betaald, vereffend, uit het zicht. Dus vandaar dat ik wat makkelijk ben of misschien steek ik m'n kop wel in het zand, maar ik kan toch nooit alles overzien van te voren en uit ervaring weet ik dat je daarna weer in de plooi komt en dat alles weer loopt zoals het lopen moet als je maar geen stomme dingen doet. Dus ik doe alles best met beleid, maar heb er altijd vreselijk veel stress van. 

Het is allemaal nu nog zo vreselijk koffiedik kijken, maar toch reken ik me suf. Gaat het me wel lukken? Kan ik me straks nog wel een mooie vakantie veroorloven? Maar wat is mooi.... Een duikvakantie naar Spanje of heerlijk twee weken ergens in Zuid-Frankrijk kan ook mooi zijn. Het hoeft niet altijd Nieuw-Zeeland te zijn natuurlijk. Dus persoonlijk denk ik dat het allemaal best gaat lukken. Heb een goede baan en krijg af en toe eens wat extra's, ik leef niet buitensporig op grote voet en .... ik hoef toch ook niet alles alleen te doen. Ik sta er niet alleen voor wat soms voor mij toch best lastig te beseffen is omdat je doordeweeks altijd alleen bent. En: het is wel míjn beslissing geweest en vaak bekruipt je dan toch het gevoel of je niet te egocentrisch bezig bent. Het brengt voor ons allebei verandering mee. Ik vind dat goed, maar vind de ander dat ook goed?

Nu is dit ook niet een beslissing die plots uit de lucht komt vallen: ik loop er al een aantal jaren mee. Gezien het feit dat ik nu vrij goedkoop woon, heeft niet echt meegeholpen om die beslissing uiteindelijk te nemen. Maar de woning is gewoon wat te klein voor ons tweeën en daar kan ik mij dan soms stevig aan ergeren. Als ik het huis zo kon optillen naar een plek waar ik wel in de gelegenheid was geweest tot een forse verbouwing, had ik dat gedaan. Maar ja goed, dan zit je met dezelfde financiële uitdagingen als dat ik nu heb. Dus ik kom in feite iedere keer weer op hetzelfde neer: ik kom hoe dan ook voor grote financiële uitgaven. Het nog vijftien jaar hier mee doen, dat zie ik niet zitten. Het blijft iedere keer terugkomen en dan moet je op een gegeven moment toch de beslissing durven nemen. 



De grote plannen die wij hebben 'over vijftien jaar' zijn zoals gezegd plannen. Je weet nooit hoe het leven loopt en je kunt wel plannen, maar dat blijven toch deels ook dromen. Zoals iedereen zegt: je leeft nu en niet over vijftien jaar. En ze hebben natuurlijk wel gelijk. Ik heb nogal de neiging om 'in de toekomst' te leven, maar weet ook - uit ervaring - dat dat zo in duigen kan vallen.

Ja. Zo lang je geen grote beslissingen hebt te doen, is de manier van leven zoals wij nu hebben goed te doen. Maar bij zulke grote veranderingen in je leven is het best lastig. Je kunt niet overleggen wanneer je wilt, maar moet het 'opsparen' en dan komt het soms niet altijd gelegen of zijn er andere dingen of het beheerst je weekend dan te veel. Maar al met al komt alles wel weer goed en zijn de valeriaantabletjes geduldig....


IK GA VERHUIZEN!!!

Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...