Hangmat

Nog even een vervolg op het immer voortslepende boze, ontevreden gevoel. Vandaag niet veel anders dan gisteren. Het is nog moeilijker te omschrijven dan ik had gedacht en ik denk dat alleen vrouwen die het al achter de rug hebben snappen hoe het is. 

Van paddo's en andere stemmingen

Sommigen mensen houden van koken, anderen niet. Maakt niets uit, ieder z'n ding. Het is echter niet leuk als er tamelijk denigrerend over mensen wordt gesproken die het leuk vinden om werk te maken van hun eten, die het leuk vinden om uitgebreid te koken voor hun gasten.

Dat is waarschijnlijk één van de eerste gesprekken die ik hier opving deze morgen. 

Overigens heb ik weer een behoorlijk slechte dag vandaag. Het is erg moeilijk te omschrijven hoe ik me voel. Maar de woorden moe, ongeduldig, ontevreden, prikkelbaar en verdrietig komen aardig in de buurt. Als dit de overgang is, heb ik nog wat te behappen de komende maanden, jaren....(??)

RLS...

Parijs sfeertje in onze kantine
Het begint vorm te krijgen, die huisshow van ons. Het thema Parijs vind ik dan enkel in onze eetruimte er goed uitkomen en daar straalt echt wel een bepaald sfeertje van uit. Voor de rest vind ik persoonlijk de bistro-tafeltjes een vlag op een modern modderschuit. We hebben zo'n mooi interieur en dan daar van die gammele - want dat zijn ze - tafeltjes en stoeltjes in zetten vind ik niet mooi. Bovendien is het zeer de vraag of ze wel geschikt zijn voor waar ze voor staan: het schrijven van orders. Dus er waren al enkele collega's die daar ook zo hun vraagtekens bij zetten. Maar ja, thema hè. Dat is belangrijker dan lekker zitten.

Franse sferen

Op dit moment wordt ons bedrijf zowat op z'n kop gezet voor een vierdaagse huisshow. Er lopen hier een flink aantal nogal gestrest rond... 

Het is dan ook voor de eerste keer dat wij zoiets organiseren en dan is het altijd wel spannend hoe één en ander gaat uitpakken. We hebben ook een thema aan deze 'beurs' gehangen en dat thema is Parijs en er verrijzen op diverse plaatsen geverfde panelen met idyllische Parijse en Franse taferelen. Franse muziek op de achtergrond maken het plaatje af. 

Het is nu nog een puinhoop, maar zo langzamerhand begint er vorm in te komen. Ikzelf ben niet direct betrokken bij de invulling, behalve dan dat ik verantwoordelijk ben voor de catering en het kadootje. Ik heb de lunchen en diners geregeld, wat natuurlijk wordt uitbesteed, dus in feite kom ik daar vrij makkelijk mee weg. Het kadootje is natuurlijk een verrassing en ga ik hier niet verklappen. Die staan klaar dus mijn taken zijn volbracht.

Ik heb ook wat vertalinkjes moeten doen, maar die werden dan naderhand nog door een andere na-gecorrigeerd wat ik natuurlijk niet zo leuk vond. Het ging dan om een nuanceverschil waarvan ik nu nog zeg: ik zou het zo niet zeggen.

"Fin d'octobre nous organiserons notre première ......" Ik had dit vertaald als volgt: "Fin d'octobre nous organisons notre ....". Dat 'organiserons' is grammaticaaltechnisch helemaal in orde, maar ik had het zo niet gezegd. Ik vind het té schoolfrans overkomen. Letterlijk zeg je nu: eind oktober gaan wij onze eerste huisshow organiseren (toekomstige tijd). Beter - vind ik - om te zeggen: eind oktober organiseren wij onze eerste huisshow. Dat staat. Baf. Maar goed. Ik was toen wel in mijn (franse) eer aangetast. Eerst mij iets laten vertalen en dan het toch nog door een ander laten controleren. Alors, cela se fait bouffer mes dougts....

Tout le monde sait comme ont fait des bébés, mais personne ne sait comme on fait des collègues....




Alles tegelijk....

Ik voel mij vandaag ontzettend opgejaagd en gespannen en gestrest. Het is één grote chaos in mijn hoofd en het lijkt of mijn hart op hol is geslagen!

Er hangt een soort spanning in de lucht of misschien hangt die wolk alleen boven mij, maar ik heb het gevoel alsof ik tegen een soort deadline aan leef. Mijn hoofd is één grote warboel en moet - naar mijn gevoel - alles tegelijk doen. Het lijkt ook wel of áls er iets gebeurt, het ook allemaal tegelijk gebeurt! Of zou ik het niet meer aankunnen....?

De tijd gaat ook veel te snel: het is alweer kwart voor één en ik heb nog niets gedaan! Dat is weliswaar niet mijn schuld, want we werden allemaal van tien tot elf 'opgehouden' dus dat hapt aardig weg in je dag.

En dan dat geplas! Echt hopeloos! Je blijft heen en weer lopen. En aangezien ik vandaag gewoon erg veel dorst heb - overgang [zucht] - word ik daar helemaal misch van....

Maarrrr.... ondanks dat toch wel lekker gelopen 's middags. Had me nu ECHT voorgenomen het 'achtje' te lopen: dat is zo'n 6 km en heb dat ook echt gedaan ook. Niet gedacht van: ach, er kan nog wel wat bij. Want ik feite heb ik lekker gelopen ondanks de 'warmte' - mijn autotemperatuurtje gaf zo'n 19 graden aan - en ook behoorlijk snel voor mijn doen: een pace van 6:30 per km. Het stomme was wel dat ik na het nemen van de foto op deze pagina ik per ongeluk op pauze heb gedrukt en ik daar pas achter kwam toen ik mijn achtje had volbracht. Dan thuis op runkeeper even mijn route goed ingevuld, tijdstip van eindigen aangepast en voila, dan heb je het weer compleet. Niet zozeer om anderen te laten zien wat ik heb gelopen, maar voor mezelf, voor de volledigheid om te zien hoeveel kilometers ik wegloop in een maand, een jaar, een lifetime. 

Vanzelfsprekend voelde ik mij na het lopen een stuk beter....

Mijn geheim

Ik heb het uiterlijk van mijn weblog eens aangepast. Af en toe moet je gaan voor verandering en dat heb ik bij deze gedaan.

De kop is eraf. Het is dinsdag. En vandaag wordt het voor een dag zomer. Zalig! Kan de winter niet altijd zo zijn? Zo, of anders met een dik pak sneeuw, daglicht tot een uur of zeven, blauwe lucht, graadje of -7 overdag.... Ja, als ik de wereld opnieuw zou moeten scheppen, dan wist ik het wel.

Onlangs kwam mij het boek Het Geheim van Slanke Mensen onder ogen. Er zijn hier een aantal collega's die blijkbaar tobben met wat overgewicht en daar wat aan gaan doen. Aangezien ik word bestempeld als slank, was ik wel een beetje benieuwd wat er in dat boekje geschreven wordt. Ik heb helaas maar even ingezien: ik heb niet zoveel iets van twintig euro uit te geven aan een boek wat ik nooit zal gebruiken. 

Wat is mijn geheim?

Familie

Zo. Maandag. Tijd voor een update na een enerverend weekend...(?). Vandaag voelt de maandag anders dan anders:

  • het is herfstvakantie hier, dus héérlijk rust
  • mijn mannetje is op de terugweg dus een weekend samen in het vooruitzicht.

Afgelopen vrijdagmiddag ben ik even naar het tuincentrum geweest, omdat ik via een site van onze bloemiste aan de overkant - die nog steeds niets tegen mij zegt - een leuk stilleventje heb gezien en ik dacht: dat kan ik zelf ook.

In Kiel ist immer wass zu tun...



Zo. De BNS F931 Louise-Marie ligt in de wereldstad Kiel. Immer etwas zu tun in Kiel!!


In Kiel hat mann immer spass.
Dann ist trocken, dann ist nass.... 
:-)

In de militaire haven aldaar, dus zo'n 45 minuten lopen naar 'het centrum'. Ik ken Kiel alleen van de paar keer dat wij daar de ferry hebben genomen naar Göteborg. Nooit daar de stad in geweest. Ik heb dus geen idee of Kiel leuk is of niet.

Afgelopen woensdag weer eens voor de verandering 10 kilometer gelopen. Was het absoluut niet van plan, hooguit acht, maar ik had een afspraak om half zes met de gemeente en de boswachter en moest wat tijd vollopen, dus heb een creatief rondje gelopen met lussen hier en daar en dan toch maar 10 K gelopen. Ik kan niet zeggen dat het 'vanzelf' gaat. Hoewel ik qua aerobic ik er geen probleem mee heb, maar ik heb steeds last van die verdomde blaren op de duim van mijn beide voeten en dit keer ook nog op mijn kleine teentje. Ik loop dan wel stug door, maar ik heb de indruk dat je onbewust toch niet goed bezig bent omdat je toch die pijn probeert te vermijden. De laatste kilometer voelde ik mijn beenspieren ook wel, maar ik liep nog wel met korte broek en het was een graad of 14, dus het kan ook best zijn dat dan de 'kou' op je spieren slaat. Al met al achteraf - ook nu niet - geen spierpijn gehad. 

Druivensap


Gisterenavond ben ik een beetje bezig geweest met de blauwe druiven die nu rijp lopen te hangen in mijn tuin en waarmee ik mij maar geen raad weet. Ik heb er nu een aantal geplukt: kleine, maar compacte trosjes met vrij kleine hele ronde druifjes. Ze smaken best goed, maar er zit een bepaalde grondsmaak aan waardoor ik denk dat het wijndruiven zijn. Ik heb er dus geplukt, van de tros gehaald, gewassen (de pissebedden er tussen uit!) en vermalen in de blender. Dan door een wat grove zeef gehaald, waarna ik een soort wat dikkige drap kreeg, die overigens best lekker was. Daarna heb ik die drap in een neteldoek gedaan en dat hangt nu al sinds gisterenavond boven een kom. Dat wat er dan nog overblijft is een druivensap en dan moet ik nog even bedenken wat ik daarmee ga doen. Heb er vanmorgen alvast wat van in mijn smoothie gedaan. 

Overigens was het deze morgen nog niet uitgelopen en hangt de zak met druivensap nog uit te lekken boven een kom.

Het gaat erg langzaam, echt druppeltje voor druppeltje. Maar als dit een beetje lukt dan pluk ik de rest ook en doe ik de rest op dezelfde manier. Ik zit eraan te denken om er alcohol bij te doen en dan aanlengen met (bron)water: misschien dat je dan toch een soort wijn krijgt, maar weet dat niet helemaal zeker. Ik ga het gewoon proberen.

Gisterenavond zag ik de vier oorlogsbootjes flink opstomen tussen Denemarken door naar boven, waardoor ik zoiets had van, hé, ze komen terug. Ze zouden toch naar Kiel? Dus had ik - wat nu blijkt valse - hoop dat ze onverwachts terug zouden komen en ik dit weekend niet alleen zou zijn. Maar vanmorgen zag ik ze nog ronddraaien boven het eiland tussen het vaste land van Denemarken en Zweden. Dan is een rondje om dat eiland snel gedaan om in Kiel uit te komen. Helaas dus. Moet me dit weekend nog even zelf vermaken.

Wat ook niet bijdraagt aan een gelukzalig gevoel is dat ik een flinke eindrekening moet betalen bij de Nuon. Ik ben overgestapt naar GreenChoice en ik betaal daar weliswaar per maand een iets lager bedrag - scheelt ook maar een tientje - maar ik krijg nu van de Nuon de eindafrekening natuurlijk en of ik maar even 165 euro wil aftikken. Daarbij deze maand ook nog de CV-controle, de afrekening voor de electra - die 165 was voor gas - dus het gaat lekker deze maand. Het verhaal van mijn teruggaaf belasting loopt ook nog en daar zit ik ook nog steeds op te wachten, hoewel dat wel ieder moment binnen kan lopen. En over lopen gesproken: vanmiddag is het weer sportmiddag en hoe gek het ook klinkt, ik zie daar altijd tegen op. Na het lopen, om half zes, heb ik een afspraak met iemand van de gemeente omdat ik een brief heb geschreven met de suggestie om ter hoogte van onze duikstek in het 'bos' sanitaire voorzieningen te plaatsen. Nu moet iedereen daar de bosjes in, wat ook niet zo fris is natuurlijk. En ja, ons kent ons natuurlijk, ook daar zie ik tegen op. 

Echt hopeloos dat ik altijd overal tegen op zie. Gelukkig ken ik mezelf een beetje en ga ik er gewoon doorheen, maar het is geen fijn gevoel. Je zou er bijna alles voor laten om dat irritante gespannen gevoel niet meer te hoeven hebben. Dat is mijn geheim om slank te blijven: gewoon altijd gespannen zijn, dan heb je geen honger en je verbruikt veel energie. Het enige 'nadeel' is dat je erna altijd enorme honger hebt.

Dromen, dromen.....

Raja Ampat
Ik ben weer in zo'n stemming dat ik soort van afgunstig ben naar mensen die écht hun dromen kunnen verwezenlijken. Als iemand je de tekeningen laat zien van zijn droomhuis, dan zou je toch willen dat je ook zwom in het geld en al die mooie dingen kunt doen waar je zo van droomt. Nu is voor mij een groot huis niet zo van belang, maar wel wat je ervan kunt maken en de omgeving. Mooie keuken, dat soort dingen.

Maar ook

Weer thuis...

Gashaard. Nummer één op mijn verlanglijstje....
Zo stom. Zo blij dat ik weer lekker in mijn eigen huisje ben! Ondanks dat ik hier niet zo'n heerlijke haard heb, maar wel mijn eigen spulletjes om me heen, de kachel op 19. 

Vanmorgen lekker uitgeslapen en om een uur of negen eerst met de hond rond. Ik ben daar dus blijven slapen. Daarna koffie gezet en ontbeten, TV gekeken. Nog even snel onder de zonnebank daar - toch een beetje van profiteren - en dan de weinige spullen ingepakt, nog even met Fred de wei in, en toen maar naar huis. Het waaide en regende behoorlijk, maar volgens buienradar zou dat voorlopig niet ophouden dus dan maar erdoorheen. Zeik en zeiknat kwam ik een dik half uur later thuis aan, maar ik vond het heerlijk! Ook omdat ik niet had hardgelopen natuurlijk kwam ik toch een ietwat aan mijn trekken op deze manier. 

J'en ai mare....

Tja. Daar zit je dan. Op te passen op een hond, op een huis. Ik zit hier al vanaf half één en eigenlijk verveel ik me te pletter. Thuis kan ik mezelf aardig bezig houden. Dan heb je je was, de tuin, dingen die je verandert of schoonmaakt of weet ik het. Maar hier, in een vreemd huis dan kan je geen kant op.

Jan zit op dit moment in Stockholm en ook hij zwerft wat door de stad. Allebei een beetje ontheemd, allebei liever samen. En ik wil eigenlijk niet zomaar even een stad in of zo, want dan ga ik toch weer geld uitgeven en ik heb niets nodig en ik wil geen geld uitgeven. Niet zomaar. Het is dan enkel om de tijd te doden en shoppen vind ik geen goede tijdsbesteding als je de tijd moet doden. Tenzij je loaded bent, maar dat ben ik niet.

Dus de TV staat aan, voor het behang, ik loop van de ene naar de andere ruimte. Ben al wel even onder de zonnebank geweest. Zou nog in de sauna kunnen, maar daar heb ik niet echt heel veel zin in. Wel als Jan hier ook zou zijn, dan is het gewoon wat gezelliger. Maar nu....

Volgens mij vervelen sommige mensen aan de overkant zich ook. Er zitten er een paar op balkon terwijl het niet echt zonnig is. Het is geen slecht weer, maar best wel wat fris. Nu zit je aan de overkant best wel lekker zo op je balkonnetje. Je kijkt uit over een weiland en over de ringvaart, dus is er altijd wel wat te zien. Ik kan ook wel voor het raam gaan zitten en naar buiten kijken, wat ik dan ook best wel doe. Maar op een balkonnetje heb je wat meer overzicht.

De balkonnetjes
Ik ga denk ik maar eens een bakkie thee zetten. Er staat ook niets lekkers hier. Alleen wat koekjes. En als ik me verveel, krijg ik altijd trek. Maar er is niet veel wat mij kan bekoren. Koekjes, chips... het doet mij niet zoveel.

Straks nog maar even de wei in met Fred, ben ik toch nog even buiten voordat het echt slecht weer wordt. Het is eigenlijk best jammer dat ze hier geen zwembad hebben of een fitness ruimte. Dan kon ik mezelf een beetje uit de naad fitnessen. Er is wel een jacuzzi maar daar heb ik eigenlijk ook geen zin in. Dat ding staat buiten onder het huis in feite en je hebt geen leuk uitzicht en is een wat ongezellig hoekje. Nou ja. Ik had niet echt plannen dit weekend, dus we moeten maar even proberen te ontspannen.

Hummmmmmmmmm...................



Assholes

De regen valt gestaag, de grond ligt overal inmiddels bezaaid met afgevallen blad. Het is echt herfst. Ik vind de wisseling der seizoenen iets moois, behalve dan dat ik nu iets minder uitkijk naar de winter vanwege de donkere dagen, maar dat had ik al eerder gedeeld met de wereld.

Gelukkig zitten we binnen en hoeven we er niet op uit met de fiets vandaag. Niet persé. De boodschappen gaat praktisch volledig overdekt van de garage tot aan de winkel, dus dat overleven we ook wel.

Vandaag kringelt er rook uit beide oren bij mij omdat ik vanmorgen weer op een bijzonder vriendelijke manier werd geconfronteerd dat er gisterenavond weer problemen werden ondervonden met het alarm. Ik was daar al direct van op de hoogte gebracht door mijn directe collega - op een normale manier -  maar de persoon die had afgesloten moest daar nog een fijn sarcastisch schepje bovenop doen met de mededeling: "Ik heb inderdaad gisterenavond moeten bellen! Top!" En dan nog ter illustratie met de duim omhoog en weglopend, zo van: 'GFY....' 

Nu kan ik dat best leuk opschrijven zo, maar vanmorgen kon ik daar dus echt niet om lachen. Dan vallen dat soort opmerkingen en dat het dus NIET aan mij ligt en ik het allemaal maar moet pikken en mij (wel) moet laten piepelen, helemaal verkeerd. Samenloop van omstandigheden (vader doodziek, Jan weg). Kan dat dan allemaal effe niet hebben. Nee, een hekel aan mijn werk heb ik niet, maar soms....

Zoals ik vandaag heel toevallig op Facebook te lezen kreeg:

"Before you diagnose yourself with depression and low self esteem, first make sure that you are not, in fact, just surrounding yourself with assholes".

Toeval bestaat niet....


Northern Archer

Het is alweer donderdag. Zo'n week vliegt voorbij. Is het maandag, dan ineens hup is het weer donderdag. Met meteen de eerste echt frisse dag van de herfst met buien en blauwe lucht, graadje of 12. Gisterenmiddag met hardlopen wat het nog zo'n 18 graden en dus nog best warm.

Had me dringend voorgenomen niet meer te lopen dan 6 km, maar dan ga ik weer zitten piekeren over welke route ik ga lopen, wind mee, wind tegen, dat soort dingen. Dan toch maar twee keer het grote rondje om de plas van zo'n 3,8 km per rondje en dan even doorlopen tot je 8 km loopt. Ik kreeg na 5 km weer wat last van mijn blaartjes onder de duim van beide voeten, ondanks dat ik ze had ingetapet. Verder heb ik eigenlijk best lekker gelopen met storm hoog in de bomen, maar daar beneden onder de bomen heb je daar weinig hinder van. Het mooie was dat ik erna eigenlijk niet eens echt moe was en - belangrijker - geen hoofdpijn erna. Niet eens een pijnstiller hoeven nemen toen ik ging slapen.

En dan thuis, die avonden. Nu het weer zo vroeg donker is, duren de avonden weer zo lang. Ik doe bijna nooit wat als het donker is en dat komt eigenlijk omdat alles dan zo obscuur is en ik het ook niet zo goed kan zien dan. Misschien ben ik wel nachtblind. Ik weet het niet, maar het is niet mijn ding die vroege donkerte. Soms zou ik best wel in Zweden of zo willen wonen, maar ik weet nog of ik daar die drie maanden volledige duisternis zou 'overleven'.  Aan de andere kant heb je daar wel weer veel meer natuur en kan ik mij zo voorstellen dat je dan sneller naar buiten gaat en veel meer tot rust komt dan hier in het drukke Nederland. En dat je dan misschien minder last hebt van die duisternis. I don't know. 

En over Zweden gesproken: Jan zit dit weekend in Stockholm en daar zijn webcams genoeg op deze site . Dus Big Brother is Watching Him. Of Big Sister dan meer. Edoch, het zal dit weekend voor mij wat lastig zijn om hem te volgen vanwege 'omstandigheden'. 

De bewegingen en verloop van de oefeningen die de LoMa doet daar in de Baltische Zee, zijn goed te volgen via de facebook pagina van de Koninklijke Marine. Helaas is de Belgische Marine niet zo communicatief ingesteld. Zij hebben nu wel sinds 4 september een facebook pagina (joehoe), maar daar wordt vrijwel niets verteld over Northern Archer, de naam van de oefening. En het is gewoon super leuk om als thuisblijver hun verrichtingen te kunnen volgen. Tenminste, dat vind ik. Het is nu soort van mazzel dat ze de oefening met drie Nederlandse schepen doen, anders was de info erg summier geweest. 


de LoMa in 'nood' op de Baltische Zee
Dat is nog een groot minpuntje vind ik van de B Marine, dat de communicatie naar het thuisfront altijd erg summier is. Niet iemand die het op zich wil nemen om dat gat te vullen, behalve dan wat persoonlijke initiatieven van bemanningsleden, maar die blogs zijn dan natuurlijk altijd doorspekt van persoonlijke noten, terecht natuurlijk, maar soms is het wel 'too much information'. Op zich is de site van de B Marine wel toereikend, maar de slideshow wil af en toe nog wel eens vastlopen en als ze op oefening zijn, zoals nu, dan staat daar noppes nada iets over vermeld. En dan zetten ze nog bij het boordjournaal van de Louise-Marie dat de Leopold I vervroegd naar de thuishaven komt. Suf!

Verder op het werk is het goed druk en loopt het goed door op wat kleine probleempjes na en ikzelf dan wat van slag door de fase waar ik in zit (overgang) waardoor ik erg vergeetachtig ben en ook het gemis voel van Jan natuurlijk en ik daardoor des te meer behoefte heb aan info. Komt wel weer goed....


BAH! IK VOEL ME ECHT WEL  K U T  VANDAAG.... :-(

Dierenliefhebber

Het is vandaag dierendag.

Vorige week zaterdag liep ik in Oostende toen daar zo'n grietje van het WWF op mij afstapte - om zieltjes te winnen - en aan mij vroeg:
"Mevrouw, bent u een dierenliefhebber?"
Waarop ik antwoordde:
"Ja, ik vind ze heel erg lekker."

Je had d'r gezicht moeten zien........

Arme Atlas

Is het omdat de r in de maand zit? De dagen weer korter worden? Zijn het mijn hormonen? Zit 't 'm gewoon in deze maanden? Of het seizoen? Wat is dat toch dat ik me rond deze tijd altijd zo opgejaagd, moe, gefrustreerd en opgejaagd voel?

Het kan ook zijn omdat de afgelopen zomermaanden het zo extreem rustig was op kantoor. Ik heb bijna twee maanden weinig te doen gehad omdat iedereen op vakantie was. En dan nog die super mooie zomermaanden waar je veel te weinig van hebt kunnen genieten omdat je toch moest werken. En dan nu opeens rijdt de trein weer op volle stoom en moet er weer van alles geregeld worden en word je weer van alle kanten gepasseerd en niet serieus genomen - wat mij overigens bijzonder frustreert. 

Gisterenavond in de auto op weg naar mijn favoriete bezigheid - boodschappen doen - had ik mij voorgenomen mij niet meer druk te maken over futiliteiten zoals het weer mislopen met de bezichtiging van mijn woning, het niet kunnen overtuigen van het gros van de Nederlanders dat De Nieuwe Wildernis met een x aan het eind dient te worden geschreven, dat ik gewoon gepasseerd wordt als ik iets in het Frans moet vertalen en het dan toch nog naar een familielid wordt gestuurd die lerares Frans is om het toch effe te checken, en nog meer banaliteiten die het noemen niet waardig zijn, kreeg ik zowaar gisterenavond een positieve reactie op een twitterbericht over de Oostvaardersplassen en die film en dan veer ik toch weer een ietwat op dat het misschien toch de moeite waard is je af en toe druk te maken.

Zeker als je dan hoort via Stichting Welzijn Grote Grazers dat een bepaalde boswachter in een bepaald gebied volgens hun de grootste dieren mishandelaar is die er rond loopt en ook waarom - er wordt namelijk flink geld verdiend aan de film, de publiciteit en wat al niet meer zij - dan besef je ook dat niet alleen staat in de 'strijd' om het grote publiek wakker te schudden. 

Het is een strijd tegen de bierkaai, net als Greenpeace tegen de Russen. Het grote geld verpest alles en iedereen en maakt mensen egoïstisch, blind en nep. Ik merk dat hier al met al die machomannetjes die dansjes doen en zich zo druk maken - om wat eigenlijk - om maar 'indruk' te maken op het alfa-mannetje om achter zijn rug om te grauwen en te pissen tegen het boompje wat het alfamannetje net heeft gebruikt, om maar even in wolvenroedel termen te praten. Want daar gaat de - overigens bijna eindeloze - discussie op de blog van bovengenoemde boswachter ook over: de introductie van wolven in de OVP. Aaaahhhh! Nou, die beesten vinden zelf hun weg wel als ze de geur eenmaal hebben kunnen opsnuiven van luilekkerland met de naam OVP. Dan zullen we eens zien of we de natuur daar z'n gang laten gaan! Want die wolven kunnen dan wel gaan en staan waar ze willen - die hekken houden ze echt niet tegen - maar die 'arme' edelherten, Konikpaarden en Heckrunderen kunnen geen kant op, anders dan het water in waar ze volgens mij direct tot hun buik in de modder verdwijnen. 

Om even terug te komen op de eerste alinea: er gebeurt gewoon te veel momenteel en het is even te vol in mijn hoofd op dit moment. Komt nog bij dat Jan weer voor een maand op zee zit wat natuurlijk ook weer even wennen is - dat besef komt pas vrijdag - en dan ga je je soms wel eens te buiten aan te veel piekeren en neig je naar het mee helpen torsen van de wereldproblemen op je schouders. Die arme Atlas kan het ook niet alleen...


IK GA VERHUIZEN!!!

Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...