Stof, stof, stof

Dag drie van de verbouwing met weer een vroege start, want vandaag wordt een tweede container. De andere container is voor het andere afval, deze speciaal voor het puin. Dat was wel wat rumoerig zo op de vroege woensdagmorgen, maar tegen dat de bak kwam waren er al twee grote vrachtwagens bezig, dus de buurt was toch al wakker :-\

We zijn na de boterham maar direct begonnen met het weghalen van het muurtje van het balkon wat straks bij de badkamer getrokken wordt. Dat ging redelijk snel. Een groot voordeel dat die bak in mijn tuin past anders hadden we de stenen emmer voor emmer naar bak moeten sjouwen. Nu was het afbreken en hup de bak in.


Een tijdje later was het muurtje weg en konden we de volgende klus aanpakken en dat was de koker in de badkamer verwijderen om te kijken wat dáár achter zit, want nu de koker van de ventilator weg kan, wordt die koker een stuk kleiner.

Ondertussen ook de wasmachine die buiten staat aan de praat gekregen wat nogal een gepuzzel was met het aansluiten van de tuinslang op de wasmachine, maar het is uiteindelijk gelukt. De tuinslang aan de oude wasmachinekraan boven in de badkamer aangesloten, was erin en ja hoor, hij deed 't. Probleem echter van vandaag was dat het gewoon k**weer was en er geen mogelijkheid was om de was buiten op te hangen. Dan maar op een droogrekje, alsof ik al geen ruimtegebrek genoeg had....


Jan heeft die dag wat elektra in orde gebracht nu alles mooi open ligt en wat kringen na gelopen. Ondertussen hebben wij de hele dag op de man gewacht die het kozijn er zou komen uitzagen. Net toen we alles zo tegen half vijf weer hadden gedweild en opgeruimd, stond er ineens een stoffige (letterlijk) man voor de deur die zich kwam melden via de aannemer. Ja, hij was aan het goede adres. Dus hij ging zijn zaag halen, ik moest de tuinslang weer boven aansluiten voor op de stofzuiger en hup daar ging de zaag als een warm mes door een pakje boter. Nat gezaagd, dus weinig tot geen stof. Jan moest hem assisteren. Dan de schuur in, die man zette de elektra weer aan en hij merkte dat er water in zijn zaag was gekomen wat normaal niet zo hoort natuurlijk. Het water loopt langs de zaag en niet door het elektrische gedeelte, dus kon hij niet verder. Tenminste niet nat. Hij kon wel droog verder... Ik zag de bui al hangen, dacht dat het wel mee zou vallen, toch ondanks dat geprobeerd een doek voor de al gezaagde sleuf te hangen, wat niet lukte en toen de zaag er aan de andere kant werd in gezet, kwam het fijne stof alweer naar binnen waaien, hup zo de net aangedweilde kamer in, naar boven, overal. Het duurde gelukkig niet lang maar toch. Alsof er iets rookte zo stofde het....

Dan toch maar weer alles afstoffen, stofzuigen en dweilen. Wat een ellende...Snel aan de overkant nog wat te eten gehaald want de varkenswangen die op het menu stonden konden niet in de oven vanwege deze perikelen. Dus dan maar een tartaartje met gebakken aardappelen en sla. Ook lekker. En als toetje en troost maar meteen zes mini Magnums meegenomen. Hadden we wel verdiend.

De aannemer niet gezien vandaag.

Dag 2 - tegenslag

Op dag twee van de verbouwing, moesten we vroeg op want de installateur kwam de zonnepanelen leggen. Dus om zeven uur naast ons bed. Douchen hoeft niet, want dat heeft toch geen zin.

De installateurs meldden zich om half acht met een aanhanger met zonnepanelen en ander materiaal.
De bakken voor de zonnepanelen.
Gelukkig lagen de bakken goed en konden ze aan de slag. Er was in het begin wat gesteggel over waar de converter zou komen te hangen. De converter is nodig om de ongeveer 240 Volt gelijkspanning die van de zonnepanelen komt om te zetten naar 220 Volt wisselspanning. De installateur wilde deze eerst in de berging hangen, maar omdat ruimte schaars is bij ons, heeft Jan bedacht dat deze best in de meterkast kan komen te hangen. Nu de ombouw daarvan weg is kunnen we goed zien hoe alles loopt en gezien de grootte van de converter kan deze gemakkelijk naast de elektriciteitsmeter. Gelukkig kwam de eigenaar nog even kijken en heeft ook beslist dat de converter in de meterkast kan komen. De stroomkabel ging via de buis van de ventilator, wat later niet zo'n slim idee was, want we hadden in feite besloten dat die buis verwijderd gaat worden want we hebben straks enkel ventilatie nodig in de badkamer boven. Zo tegen twee uur waren de zonnepanelen geïnstalleerd en waren ze al stroom aan het genereren, ondanks dat de zon niet scheen.


De panelen al wel aangemeld bij energieleveren.nl om te kunnen 'salderen'. Maar blijkt dat mijn meter niet 'slim' genoeg is, wat ik vreemd vind, want deze is pas vernieuwd en heeft zelfs een speciaal venstertje voor het salderen. We zullen het zien. De aanvraag is in behandeling.

Ondertussen hebben wij het muurtje weggehaald tussen de keuken/hal/kamer. Het lage muurtje was snel weg. De hoge muur vergde wat meer tijd. We besloten op een gegeven moment de haakse slijper er maar bij te halen, wat toch niet zo'n goed idee was: alles was in no-time veranderd in een sneeuw landschap! Net op dat moment kwam de aannemer even kijken....

Oef. He was not amused. We waren maar 'doe-het-zelvers', wat ook klopt natuurlijk. Dat zijn we ook. Ook was hij not amused over de elektrakabel die door de ventilatiebuis liep. Ietwat mopperend heeft hij de muur tussen de hal en de berging gecheckt - daar hadden wij een steen uit gekapt om te zien hoe die muur 'in elkaar' zit - en het kozijn op de muur getekend wat er morgen zou worden uitgezaagd. Blijkt overigens dat er geen extra steunbalk en dus ook geen stempels nodig zijn: er loopt al een betonnen balk. Scheelt weer. 

Slechte dag dus voor mij, want naar mijn mening zijn wij gewoon goed bezig. En ja, we zijn amateurs en de fout die wij maakten met de haakse slijper, zullen we niet snel meer maken. U bent dus gewaarschuwd: geen haakse slijper gebruiken als je een Ytong muurtje moet verwijderen, maar gewoon met een zaag. Tenzij natuurlijk het huis nog helemaal leeg is, maar dan nog.

Het heeft ons twee uur geduurd om alles weer schoon te krijgen, want natuurlijk zat het overal, ook boven.

De muur is er voor een deel nu uit.
Vanavond hebben we een lekkere bak nasi gehaald bij de indonesische toko wat we met smaak hebben opgegeten. Je krijgt wel trek van al dat klussen.

Na deze toch voor mij emotionele dag lagen we er vroeg in..


De verbouwing: het begin

Dag één van de echte aanvang van de verbouwing. Afgelopen vrijdag - tijdens mijn afwezigheid want ik was drie dagen naar Duitsland voor mijn werk - heeft de aannemer een bak geregeld. Deze is vrijdagmorgen vroeg in mijn tuin gehesen. Deze stond dus mooi aan de zijkant van de woning. Ik moest nog wel de twee normale huis-tuin-en-keuken containers er overheen tillen, maar dat heb ik de volgende dag gedaan.

Om half acht kwam de loodgieter om twee radiatoren weg te halen en wat leidingen af te doppen. Er loopt bij ons een leiding van de CV ketel achter langs de slaapkamer naar beneden naar de kamer, maar wij willen graag die leidingen daar weg en de radiator in de kamer kan via de kruipruimte worden voorzien van een flexibele leiding, die er in feite al ligt voor een radiator in de keuken. Maar aangezien deze laatste nu is weg gehaald, kan de flexibele leiding worden gebruikt voor de woonkamerradiator.

In de tussentijd hadden wij de ombouw die wij hadden gemaakt rondom de afvoer die van boven komt, weggehaald. Zo kon je goed zien wat waar zat. Ook hebben wij de berging helemaal leeg gehaald en alle troep direct in de container gedaan die gaandeweg de dag voller en voller werd. De wasmachine en droger hebben we zolang in ons fietsenhok gezet: een hok voorzien van een afdak waardoor het allemaal toch wel redelijk droog blijft daaronder. De fietsen staan zolang ergens anders.

Die dag kwam ook de installateur voor de zonnepanelen de bakken langs brengen waarop de panelen straks bevestigd worden. De aannemer was er net ook, dus kon worden overlegd via welk kanaal de elektriciteitskabel kon worden gelegd (dus niet door de buis van de mechanische ventilatie...). 

De bakken hebben wij toen eerst op het dak gezet. Dat ging gemakkelijker dan gedacht. Het grind op het dak op de plek waar de bak komt te staan weghalen, bak erop, grind er weer in en zo acht bakken door. Het grind was gemakkelijk te verplaatsen doordat het droog was. De vorige keer bij ons dakterras was het koud en nat en ging dat veel zwaarder. De bakken stonden in no-time. 

Vandaag ging alles dus vrij vlot en we zijn op tijd gestopt. Alles dweilen, douchen en biefstuk gegeten met gebakken aardappels.

De container al goed gevuld.



Wat zou je doen met 18 miljoen..

Ik krijg vandaag een mail binnen van iemand die beweert bij een bank te werken en dat zij met een probleem zitten. Want één van hun klanten is plots overleden en hij heeft een bankaccount nagelaten met een saldo van USD 18 miljoen. En die beste bankemployée weet niet wat hij ermee moet.

Arme man.

Wat zou ik doen....met achttien miljoen....

Nu even serieus: ik heb al maanden lang last van mijn vingerkootje aan mijn rechter middelvinger en iedere keer doe ik weer iets en dan... auw... O ja....

Dat was ook niet echt serieus... Gisteren weer hard gelopen. Dat doe je meestal als je hardloopschoenen aan hebt en een hardloopoutfit. Ik heb nieuwe schoenen zoals al gemeld: Asics. In een bijzonder trendy kleurtje.

Omdat dit een ander merk is dan ik normaal gewend ben, moet ik er wel aan wennen. Ik heb iedere keer dooie tenen. Dan doe ik mijn veters nog losser, maar ik hou geen veter meer over om te strikken. Ik heb een tamelijk hoge wreef en deze schoenen zijn duidelijk wat minder 'diep'. Ze lopen over het algemeen best goed, heel veerkrachtig, geen blaren, maar ik krijg na een poosje gewoon erge warme voeten en dus dan ook die dooie tenen. Deze schoenen kostten mij de lieve duit van bijna honderdvijftig euro...En dan zou het zonde zijn als ze niet lekker lopen. Het spijtige hiervan is dat je dat pas ondervind als je er echt op gaat lopen, dus echt kilometers maakt. Zo'n rondje even buiten de winkel van nog geen 15 meter zal het niet uitwijzen. Heb al eens zo'n akkefietje gehad. Mooi iets van honderdtwintig euro voor niets. Maar we blijven het even volhouden. Misschien wat dunnere sokken de volgende keer. En van die achttien miljoen kan ik daar heel wat van kopen..!

Nu de zon buiten schijnt (altijd buiten...) is mijn humeur een stuk beter dan bijvoorbeeld eergisteren. Dat is te merken. Nietwaar...?

Overigens voel ik mij ook wel soort van 'relieved' dat ik nu eindelijk weet dat en wanneer wij kunnen gaan beginnen met onze verbouwing. Weliswaar niet de badkamer, want daar heb ik nog geen vergunning voor, maar wel voor de andere onderdelen als de keuken, de gang en het toilet. Er komt binnenkort een container in mijn tuin te staan (gezellig) en dan kunnen we beginnen met slopen. Eerst het oude parket eruit. Ben wel begonnen met het kleine grut in dozen te doen en er wordt nog naar een oplossing gezocht voor de meubels want als het 'grote' werk begint, is het beter dat alles leeg is beneden. Ik moet daarin creatief zijn, wordt mij gezegd, maar ik vraag me af hoe creatief je kunt zijn als je geen groot huis hebt en dus geen zolder of een reservekamer. Kan moeilijk alles in plastic inpakken en op het dakterras zetten! Nu is het wel de bedoeling dat we - zeg maar - zoveel mogelijk 'boven' gaan wonen, in de slaapkamer dus (mmmm...) maar om daar nu hele banken en kasten in te zetten wordt wel erg krap. We zullen zien waar 'ons mannetje' mee komt.

We keep you posted in de vorm van blogs, ook als ik minder vrolijk ben... :-)



Over Pigcowturduckenligdouille en andere zaken

Soms denk ik wel eens dat het leven één grote treurnis is. Dan steekt mijn van nature nogal melancholische aard weer de kop op. Dat wordt veroorzaakt door allerlei factoren: de tijd van de maand, het weer, de vergankelijkheid der dingen... 

Tijdens dit soort dagen luister ik geen radio en zoek ik op TV enkel feel good programma's zoals The Big Bang of van die video bloopers. Naar het nieuws kijken kost mij dan erg veel moeite juist omdat zij enkel de rampen, drama's en misstanden naar voren brengen en nooit eens mooi nieuws melden. Zeker als je kijkt naar de Vlaamse TV met het nieuws van 19.00u dan is dat enkel rampspoed wat ze melden, gevolgd door het half acht journaal van RTL4 wat al niet veel beter is. Om treurig van te worden.

Gisterenavond echter werd mijn toen al wat sombere bui - zeer drukke dag gehad - weggeduwd door de aanwezigheid van een luid zingende merel in mijn tuin, die daarna, vergezeld door twee moedige musjes langdurig uit een bak gevuld met water zat te drinken of de vele naaktslakken zat op te peuzelen. Dat was wel een leuk gezicht. Ik sta dan vele minuten voorover gebogen over het aanrecht naar buiten te turen. Heerlijk al die vogels. Jammer dat er soms zo veel verkeer is waardoor ik zo weinig vogels in mijn tuin heb.

Het stikt er namelijk momenteel van de slakken dus volgens mij is het een luilekkerland voor merels en egels. Vroeger had ik die ook nog: een egel. Maar die heb ik al lang niet meer gezien. Ik heb altijd van alles in mijn tuin: padden, katten, vogels, slakken. En dat voor een tuin aan een toch overdag vrij drukke straat, een soort oase midden in beton en steen. 

En als je dan omdraait naar de TV waren ze op dat moment een Turduckenqua aan het maken: een kalkoen, gevuld met eend, gevuld met kip, gevuld met kwartel, en dan kan ik daar weer helemaal vrolijk van worden. Als je dan nog eens de video opzoekt van hoe ze een pigcowturduckenligdouille maken, dan krijg je helemaal zin om een groot gat in je tuin te graven en daar een varken voor 15 uur in te laten garen.... O, o, o, wat ziet dat er toch heerlijk uit als dat beest dan volledig doorgekookt uit die pit komt en het vlees er bijna afvalt! Water in mijn mond!

En dan komt direct dat 'ontevreden' gevoel dat ik niet zo'n tuin heb, niet in Amerika woon (of Canada) waar dat allemaal gewoon KAN. Nu moet je daarvoor ook wel voldoende vrienden hebben en we zouden al moeite hebben om voor de turduckenqua voldoende eters te vinden...

Het ziet er wat bizar uit, maar op deze video worden drie biggen geroosterd in de BBQ. Maar oh, wat zou ik dat toch een keer graag doen! Alleen al om de geur. En als je een echt goed varken hebt, dan is dat zálig!

We hadden al eens het idee om een keer speenvarken klaar te maken. We hebben een tamelijk grote oven en het leek ons wel leuk dit eens te doen. Dus wij naar de markt in Haarlem waar een kraam staat waar ze vlees van Berkshire varkens verkopen. Vragen naar speenvarken. De week erna kregen wij te horen dat de boerderij, Walnoot & Wilg, waar deze varkens vandaan komen er toch wat moeite mee had om zo'n klein biggetje te moeten slachten. Strange, niet? Kijk maar eens goed op de site, dan snap je het wel waarom. Dus we hebben nog steeds geen speenvarken klaar gemaakt. Nu hebben wij vorig jaar een Weber gas-BBQ gekocht (ja, sorry. We willen eigenlijk een Green Egg maar bit too expensive...) dus misschien nog eens een optie om het hier eens op uit te proberen met de nodige smoke boxen erbij. Weet alleen niet of je dan ook zulk lekker resultaat krijgt op een gasBBQ. Hout is en blijft nog altijd het smakelijkst. 

En de moraal van het verhaal: hoe je al schrijvend gewoon je sombere bui weg ziet drijven.... That's why I blog!!!!

Het is weer zover....

Zes maanden zijn nu voorbij sinds onze laatste vakantie - dus het is ook zes maanden geleden dat ik voor het laatst heb gedoken. Maar laten we het even over vakantie hebben. Zes maanden geleden dus.

Daarbij dan 'de tijd van de maand'. Daarbij de 'verbouwing' die nog steeds niet is begonnen - er is nog geen steen verlegd. Daarbij weer het bekende vijf-voor-twaalf beleid op het werk.

Je kunt begrijpen dat vandaag NIET mijn dag gaat worden!

U bent gewaarschuwd.

Ik ben eigenlijk zo slecht gehumeurd dat ik niet eens weet wat ik moet bloggen. Ik heb vannacht redelijk geslapen maar begon tegen vier uur weer te draaien. Het geprobeerd voor te blijven en even naar het toilet gegaan en daarna ben ik wel weer in slaap gevallen, maar ik ben nog steeds keimoe. Mede daardoor ben ik vreselijk ongeduldig vandaag en natuurlijk ook labiel (duh), maar erger nog: super sjaggie. 

Vanmorgen in de auto zat ik mij boos te maken om alles en dat ik nergens tijd voor heb. Ik werk de hele week en ik kan mij niet bezig houden met de dingen thuis als - dus - de verbouwing. Die persoon die ik maanden geleden al had gezegd dat ik graag wil dat hij het doet, laat niets van zich horen en ik ben op het punt gekomen dat ik vanmorgen in de auto tegen mezelf zei: 'Ik kap met die verbouwing. Ik geef m'n geld dan maar aan andere dingen uit'. Het begint mij behoorlijk op mijn zenuwen te werken dat het inmiddels al 8 mei is en er nog geen reet is gedaan. Ik had al een maand onderweg moeten zijn.

Nu gaat onze vakantie in juni hierdoor al niet door en als het zo door gaat is het november en zitten we met het volgende probleem.

Maar zoals ik er nu over denk kan volgende week weer anders zijn.

Daarbij komt dat ik ook nog eens hoofdpijn heb vandaag en ik heb sinds twee dagen een koortslip. Ook al een eeuwigheid niet gehad. Maar ik ben gestopt met vitaminepillen en ondanks dat ik me daardoor over het algemeen beter door voel, komen dit soort narigheden dan wel weer door.

Nee hoor, het gaat best lekker met me....

Hardloopblessures

De slaapproblemen steken weer de kop op bij mij. Het is heel gek: ik slaap stukken beter als Jan naast me ligt. Nu ben ik weer alleen doordeweeks (Jan zit in Den Helder) en ik slaap slecht. Veel wakker 's nachts en het is net of ik net onder het oppervlak slaap - ja, hoe leg je zoiets uit. Kwalitatief dus minder. Ik denk dat ik mijn uren wel haal, maar niet de kwaliteit.

Ja, en na de derde nacht op rij, ga je dat nu wel voelen. Zeker als de tijd van de maand er weer aankomt (sorry, vrouwenpraat) voel je je al helemaal niet helemaal in orde. Nou zit ik ook nog een beetje qua hardlopen in de lappenmand doordat ik wat last heb van shin-splint en een pijnlijke knie, dus heb ik afgelopen week niet gelopen en vandaag hou ik ook nog even een dag rust. In plaats daarvan even mijn coupe laten bijtrimmen - moet ook gebeuren - en dat doe ik liever nu dan in het weekend, waar de tijd samen al kostbaar genoeg is. 

Afgelopen zondag wel nieuwe hardloopschoenen gekocht van Asics. Ja ja, ik stap van mijn 'Saucony'-geloof af.... Kijken hoe dit gaat, want ik heb al eens eerder Asics gehad en die bevielen mij helemaal niet. Er is een professor gepromoveerd op een onderzoek dat hardloopschoenen geen blessures voorkomen, maar dan is het toch vreemd dat ik ieder jaar, altijd zo'n beetje rond deze tijd, blessures krijg. Dan koop ik nieuwe schoenen en dan verdwijnen die blessures. Toch vreemd. Het is niet dat ik nu ineens veel meer kilometers maak, of dat ik op een andere ondergrond loop. Het is raar. Die knie kan ik nog wel verklaren: ik fiets meer en dan krijg ik altijd last van mijn knieën, maar die shin-splint is niet te verklaren. Tenminste niet door het fietsen. Misschien komt het omdat ik nu de temperaturen aangenaam zijn ik geen sokken meer draag....
Wie zal het zeggen.




Drama bij de ooievaars....

Het is ieder jaar weer hetzelfde drama op de site van Beleef de Lente. Ieder jaar verdwijnen of sterven er kuikens van de diverse vogelsoorten die ze met een webcam volgen en ieder jaar weer steeds diezelfde reacties daarop.

Ik kijk graag en af en toe naar de beelden van de webcams, maar ik lees nooit, of toch bijna nooit, de commentaren in het Clubhuis. Vroeger wilde ik nog wel eens wat zeggen, maar ik heb meer het idee dat het een clubje breiende en koffiedrinkende dames en heren zijn, die overdag niets te doen hebben dan enkel maar naar die beelden te kijken en af en toe een strijkje doen, boodschappen of iets te ouwehoeren in het Clubhuis. 

Met name als er iets 'ergs' gebeurd, dan is het ach en wee niet van de lucht. De mensen achter BDL worden verrot gescholden omdat ze niet ingrijpen en omdat ze die gruwelijke clips plaatsen. Een ooievaar is ineens een 'monster' omdat dat beest teveel monden heeft om te voeden en gaat ruimen. De huiskat is een monster omdat het een nestje merels leegrooft, maar hun eigen kat weet van de prins geen kwaad. 

Vaak komen deze reacties omdat wij op televisie bij de meeste natuurfilms de wrede waarheid niet te zien krijgen. De natuurfilms over het algemeen worden zo gemonteerd dat het vrijwel altijd een verhaal is met een happy end. De dieren krijgen namen en afzonderlijke beelden worden tot een vrolijk verhaaltje aan elkaar gepraat.

Vooral die vroeger - althans op de EO - werden uitgezonden. De uitzendingen op Animal Planet zijn geloof ik wat natuurgetrouwer. Zo is het zo dat leeuwen zich nogal eens te goed willen doen aan hun eigen kroost of ze die afstoten omdat er vaak iets mee aan de hand is. Kijk maar naar Knut, die ijsbeer. Die had een hartprobleem wat waarschijnlijk al was 'gezien' door de moeder en dus is verstoten. Waarom energie steken in iets wat niet levensvatbaar is? Heel natuurlijk. Zou de mens nog eens wat van kunnen leren.... maar dat mag je niet hardop zeggen. 

De essentie van LEVEN is in de basis het garanderen van het voortbestaan van de soort en meer is het niet. Met wat voor doel? Ja, dat mag jij zeggen, dat is voor mij ook een raadsel. Maar in de natuur red je het niet als je niet voor 100% opgewassen bent voor je taak. Of het is direct na de geboorte of niet veel later. Bij de mens maken wij er een sport van om dat leven juist in leven te houden en dan hun hele leven lang te pamperen en te koesteren, koste wat het kost, tegen beter weten in, ongemerkt de soort zwakker en zwakker te maken tenminste als je daarmee doorfokt. Kijk naar de broodfokkers, kijk naar ons eten.

En dan krijg je van die uit mensenoogpunt geziene reacties op acties die voor de natuur en de dieren die het doen heel normaal zijn. Het behoud van de soort, en dat kan enkel met individuen die krachtig zijn en de goede genen hebben. Daarom zijn de vrouwtjes ook zo kieskeurig in het uitkiezen van hun partner. Met sukkeltjes wil je geen nageslacht......

Nieuwe keuken

Met mijn rechterarm in de zon en de linkerarm in de schaduw. Het is weer blue-monday. Na een lekker maar eeuwig te kort weekend hebben we ons weer voor vijf dagen achter ons buro genesteld. Nu schijnt het deze week ook behoorlijk baggerweer te worden, dus dan is het altijd iets minder erg om verplicht binnen te zitten.

Afgelopen vrijdag zijn wij naar de keukenboer geweest hier in de buurt om nog eens even te kijken naar een werkblad en de kastjes die we gaan nemen ter uitbreiding van de keuken. We zijn daar niet uitgekomen, maar hebben daar dit weekend even uitvoerig over gebabbeld. Even een kast en met schilderstape op de grond voor de proef gekeken hoe de aanbouw dan zou uitkomen en geconcludeerd dat het 'schiereiland' wel erg ver de kamer in zou komen en nu min of meer besloten om wat te minderen op de maten zodat het schiereiland minder groot wordt.

Dus waar nu die blauwe lijn staat, komt straks het eiland. De koelkast die je daar nog net ziet staan, komt in een hele andere hoek. De plavuizen gaan eruit en er komt ander parket. Dit parket zit er al ruim veertig jaar in, dus tijd voor iets anders. Op de foto ziet het er best mooi uit, maar ik vind het te geel en wat ik op het oog heb - hetzelfde als in Oostende - is veel stoerder. Dan komt er in het keukengedeelte vloerverwarming, hopelijk aan te sluiten op de CV-leidingen.

Maar ik ben nog steeds niet uit over het blad, want een zelfde blad als ik nu heb - white washed beuken - is lastig want je zit dan met kleurverschil, maar bovendien wil ik voor dat deel een wat robuuster werkblad. Ofwel natuursteen of iets van composiet. De kleur bepalen is dan het lastigst omdat je wel moet uitkijken dat het geen kermis wordt.

Dus nu op zoek naar een loodgieter die de CV-leidingen kan herleggen en vloerverwarming kan aanleggen en dan mag wat mij betreft de verbouwing beginnen!




Bouwvergunning afgekeurd

30 april 2014 zal bij mij niet te boek gaan als één van de leukere dagen. Begon de dag al slecht, het eindigde nog slechter. Om de spanning er maar niet te lang in te houden: mijn bouwvergunning is geweigerd.

Heeft iets te maken met het bestemmingsplan en het bouwvlak en dan iets daartussen in, leg het mij maar uit! Ik was behoorlijk pissed toen ik gisterenmiddag laat die mail ontving zo rond half zes. Ondanks dat de mail slechts uit een paar zinnetjes bestond, begrijp ik nog steeds niet precies wat er bedoeld wordt.

Tja, dat gooit natuurlijk al de oorspronkelijke plannen in het honderd. Maar ik zou ik niet zijn als ik me daartegen niet zou verzetten, dus gisterenavond heb ik nog een weerwoord in elkaar zitten draaien op de manier zoals ambtenaren dat graag zien. Heb daar wel enige ervaring in opgebouwd in de loop der jaren dat ik hier woon. Maar dit is wel iets anders dan vijf jaar lang proberen een boom weg te krijgen. Maar goed, niet geschoten is altijd mis, dus ik hoop dat ze de aanvraag nog eens goed bekijken, want ik heb de indruk dat er niet goed naar is gekeken. Bij mij in de buurt zijn diverse woningen die hun badkamer wél hebben vergroot en ik zie geen verschil tussen mijn woning en de andere woningen waar het blijkbaar geen probleem was. Ik weet niet of ik nog wat van 'mijn' architect kan verwachten, hoewel hij daar wel bij betrokken is en of hij daar nog wat beweging in zou kunnen krijgen. Maar we moeten nu gewoon maar even afwachten.

Daardoor natuurlijk niet al te best geslapen. Bovendien kwam gisterenavond ook nog een monteur langs om te kijken of het haalbaar is om mijn keuken uit te breiden, wat ook deel uitmaakt van de verbouwing. Gelukkig werd ik van dat gesprek wel wat vrolijker, omdat hij daar geen graten in zag en het goed met de bestaande keuken aan te vullen met wat nieuwe meubels te doen is. Dat scheelt dan weer. Geen moeilijke verhalen over dat het dan niet past of niet mooi is.... Het enige is dat Keller - de producent van onze keuken - niet meer dezelfde maten heeft als zo'n zes jaar geleden, dus het nieuwe deel wordt sowieso niet hetzelfde. Plintjes zijn bijvoorbeeld niet meer zo hoog. Maar goed. Het is net in een deel wat op zich niet erg opvalt en bovendien is een keuken om te koken en niet om mee te showen. Gelukkig dacht die monteur daar hetzelfde over.

Mocht nu de bouwvergunning zoals deze was ingediend toch niet worden goedgekeurd, dan moeten we in feite helemaal opnieuw beginnen met een ontwerp. Dát we de badkamer gaan verbouwen gaat wel door, maar nu is de ruimte slechts twee bij twee plus dat ik nog een droger en wasmachine moet stallen. Het toilet beneden wil ik nog steeds verplaatsen naar de berging, waardoor deze kleiner wordt, waardoor de wasmachine en droger dan niet meer zouden passen, toch in die zin, dat ik dan nog steeds naar beneden moet voor de was. Hoewel ik dat niet als een bezwaar zie. Maar probeer maar eens een nuttige bestemming te vinden voor dat suffe balkonnetje....

Het enige wat we kunnen bedenken is het balkon voorzien van mooie plankdelen en dan de WallFix van Brabantia van het dakterras weghalen en op het balkon hangen. Heb je het dakterras enkel en alleen om lekker op te toeven en heb je nooit last van de was. Het moet dan maar zo. Misschien een mooiere balkondeur en dan kijken hoe we de badkamer zo efficiënt mogelijk kunnen herinrichten...

Pfff.....




IK GA VERHUIZEN!!!

Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...