Een aannemer met gebruiksaanwijzing

De sfeer is momenteel om te snijden. Niet tussen Jan en mij, maar de aannemer heeft op z'n zachts gezegd een gebruiksaanwijzing. Hij beschuldigt Jan dat-ie aan het knoeien is met elektra, omdat zijn radio er ineens mee ophoudt, maar blijkt naderhand dat het aan zijn radio ligt en niet aan Jan zijn 'geknoei'. Ik kan mij voorstellen dat Jan daardoor gepikeerd raakt en dan zegt de aannemer ook nog doodleuk tegen mij: 'Gezellig hè...' Dan denk ik ook, ja man, dat ligt toch echt niet aan ons. 

De gaten worden opgevuld met tempex broodjes

Gisteren was een drama-dag, maar is dan uiteindelijk wel allemaal goed gekomen. Die tempex broodjes zijn gestandaardiseerd op de maten van de betonnen balken en die zaten er in no-time in. Zelfs nu zeg ik dat als ik had geweten hoe simpel dat gaat, had ik gezegd, gooi de hele vloer er maar uit. Maar nu zijn enkel de gaten gedicht en daaroverheen is beton gegoten. 

Dus zint eer ge begint met vloerverwarming in een bestaande woning! Het had de aannemer of de loodgieter gesierd als hij eerst de vloer had geïnspecteerd en daarop een advies had gegeven. Maar blijkbaar interesseert dat ze niet. Als ik het had geweten had ik het niet gedaan, dat is zeker. 

Voor de zoveelste keer boven een laag stof moeten ruimen. Bij de eerste laag stof aan het begin van de verbouwing is het vloeken, bij de tweede keer vloeken en janken, bij de derde keer de stofzuiger eroverheen - al niet eens meer dweilen - en de keren daarna haal je je schouders op en word je een soort apathisch en doe je gewoon je ding.

Momenteel is dus de dekvloer voor de vloerverwarming eruit, is de aannemer bezig met het verlaagd plafond wat er al erg mooi, stevig en professioneel uitziet - mag je ook wel verwachten natuurlijk - en is Jan met het elektra bezig waar hij écht wel verstand van heeft!

Ik lummel een beetje en probeer nog wat zaken aan de kant te zetten voor de dingen die komen gaan en erger me kapot aan de starre houding en gebrek aan communicatie van de aannemer. Het is dat ik voor de volle honderd procent vertrouwen in hem heb, maar het is geen gemakkelijke. Hij loopt ook te mopperen op de loodgieter en op iedereen die hij niet heeft uitgekozen - maar wij - voor een bepaalde klus. Ik hou mijn hart dan ook vast hoe het verder gaat lopen. Hij heeft weliswaar de regie, maar hij moet de afspraken die wij al hadden gemaakt ook respecteren vind ik, of dan tenminste iets zeggen.

Maar goed. Het botert niet echt helemaal goed tussen Jan en hem en ik kan niet zeggen dat dat aan Jan ligt. Gelukkig is Jan niet op z'n mondje gevallen en kan hij zich weren, maar ik vind het niet leuk om dat aan te horen. Ik had het graag anders gezien. Ik voel me er tamelijk ongemakkelijk bij...

Vloerverwarming

'O ja. Oh, heerlijk: vloerverwarming. Ja, natuurlijk wil ik dat. Dat is gewoon in feite een radiator onder de vloer. Zalig. Altijd al gewild....'

Het lijkt zo simpel. Vloerverwarming. 'Ja mevrouw, dan moet de dekvloer er af en daarop leggen we dan noppen en daar doorheen komen dan de leidingen. Fluitje van een cent.'

Vandaag wordt dan 'even' de dekvloer verwijderd. Het is nu bijna twaalf uur en de man is al vanaf half tien bezig. En het ergste is dat niet alleen de dekvloer eraf gaat, maar dat er hele stukken betonvloer meekomen. Op sommige plekken kijk je in de kruipruimte. Het zijn zogenaamde broodjes gemaakt van slakken, afval van de hoogovens. Daar overheen ligt dan de dekvloer, maar de slakkenvloer is slecht en dun en de dekvloer zit er helemaal in als het ware. 

Laat ik maar niet zeggen hoe ik mij momenteel voel. En als ik dan Jan zijn gezicht zie, bemoedigt mij dat ook niet. 'Het komt allemaal goed,' zegt de aannemer met een glimlach en knijpt in mijn schouders. 
'Ja maar.... ik heb wel een begroting gemaakt. Ik heb ook nog een badkamer te verbouwen....'
Hij houdt het voor me in de gaten. Hij is nu broodjes halen. Geen zachte kadetjes met maanzaad, maar tempex broodjes, voor op de vloer. 
'Komt goed. Ik heb wel erger meegemaakt.'

Het is hier een keet van jewelste. Er staat op de bovenverdieping een mega ventilator te draaien om boven overdruk te creëren en beneden komt het ene na het andere zware apparaat voorbij. Buiten draait een aggregaat en ik zit met oordoppen in. Gelukkig heb ik de buren gewaarschuwd. Dat is niet voor niets geweest, blijkt wel.

Ik zit momenteel wel in zo'n fase van 'waar ben ik aan begonnen'. Waarom persé vloerverwarming... Ik had net zo goed ergens radiatoren neer kunnen zetten. Maar nee. Er zijn veel dingen in het leven waarvan je op sommige momenten zegt: als ik het had geweten.... Nu laat ik de moed weliswaar niet zakken, maar ik zal pas echt gerust zijn als het ook daadwerkelijk goed komt....

Eén vijfde deel gedaan?

De verbouwing valt mij zwaar. In feite hebben wij nu vakantie, maar ik heb niet echt het vakantiegevoel. Ik weet dat ik me moet concentreren op het resultaat, maar dat is best lastig als in ieder geval de hele benedenverdieping overhoop ligt. De inhoud van de kamer staat op een hoopje met de bank op z'n kant en hier en daar een keukenkastje uit de keuken die wij gisteren voorzichtig voor een groot deel uit elkaar hebben gehaald.

Vanmorgen werden wij uit bed 'gebeld' door de aannemer - wat ik wel had verwacht - maar daar lig ik niet wakker van: als iemand hier door het hek komt, gaat er een bel en die beste man hoeft toch alleen maar beneden te zijn en wij hoeven enkel in ons werkkloffie te springen. Douchen is voor 's avonds. Er werd meteen quasi energiek begonnen met het plafond. Jan had gisterenmorgen een groot deel van het elektra al zover mogelijk voorbereid. Vandaag heeft de aannemer op de houten balken de verticale planken gemonteerd en daar dan weer de horizontale rachels onder. Jan heeft tussen de planken...eh, bedrijven door de electra verder geperfectioneerd - en geen flexibele buizen gebruikt (!) - onder wakend oog van de aannemer. Het was weer een stof van jewelste toen er een paar gleufjes nodig waren in de muur.

Waar ik persoonlijk nog de meeste moeite heb is de communicatie met de aannemer. Omdat dit voor mij allemaal nogal nieuw is, zou het toch leuk zijn als de aannemer ons in ieder geval zou vertellen wat zijn planning is. Morgen komt in ieder geval iemand de vloer eruit breken. OMG, wat zie ik dáár tegenop! Dan in feite 'pas' de 24e de vloerverwarming. En dan de dagen erna (?) de dekvloer en dan op een gegeven moment de toplaag en dan pas kan de keuken terug geplaatst worden. In die tussentijd is het voor ons 'behelpen' en roeien met de riemen die we hebben. 

Dan moet ik in de tussentijd nog een keer naar een bedrijf die badkamers doet om een tekening te laten maken. Ik heb ondertussen toestemming van de gemeente om de opbouw van de badkamer te realiseren, maar in deze zes weken zou het nog kunnen gebeuren dat iemand bezwaar maakt. Dus officieel moet ik zelfs nog wachten tot die zes weken om zijn. Ik verwacht geen bezwaar, maar als ik begin en er komt wél bezwaar, dan is dat voor mijn eigen risico. Nu, de badkamer wordt pas gedaan als het beneden klaar is, dus ik heb ook nog wel even.

Soms vragen mensen mij hoe lang ik nog aan het verbouwen ben. En eerlijk gezegd schat ik zelf in dat wij wel tot en met oktober bezig zullen zijn. Nog vier maanden dus. En we zijn al vier weken bezig. Wat een tijd hè.... Dat betekent dat we al één vijfde deel op weg zijn. Ik kan nu niet zeggen dat we al opbouwend bezig zijn. Niet zo lang ik weet dat er morgen nog flink gesloopt gaat worden. Het enige opbouwende wat er nu is gedaan is het verlaagd plafond. Daar hoeven nu enkel maar de gipsplaten op. Dan komt er ook nog een stukadoor....

Njammie, njammie...

De was doen tijdens een verbouwing

Er zit sinds deze week een zwartkop in de groenstrook achter ons kantoor. Wat een vrolijk fluiter is dat! Mijn raam dan ook wagenwijd open en geen radio. Zo kom ik wat tot rust.

Het gaat al stukken beter met mij. Gisterenmiddag kwam ik thuis en kwam tot de ontdekking dat er niets was gedaan. Dus geen stof. Ik 'durfde' eerst niet naar huis, en ben daarom tegen vieren eerst maar naar de schoonheidsspecialiste gegaan. Ik had expres mijn zinnen maar niet gezet om te gaan hardlopen, want als ik thuis was gekomen en het zou net zo'n troep zijn geweest als dinsdag, dan had het niet eens gekund. Dus om teleurstelling te voorkomen maar andere dingen gaan doen als de schoonheidsspecialiste en daarna het tuincentrum voor een nieuwe tuinslang, want de huidige is steeds weer op een andere plek lek en ik gebruik deze nu voor mijn wasmachine buiten. 

Het wassen met de wasmachine is - of hopelijk was - wel een gedoe hoor. Doordat de waterdoorvoer bijzonder laag is, duurde het wel drie uur eer een was gedaan was. Afgelopen zondag heb ik het water dan maar handmatig in de machine gedaan. Bij elke stop waar normaal gesproken water wordt ingenomen, kwam ik met m'n gieter en goot er water in. Er gaat best veel water in heb ik wel gemerkt. Al met al echt kamperen dus. Nog een mazzel dat het mooi weer is en ik alles lekker buiten aan het lijntje kan laten drogen. Dit weekend maar eens de nieuwe slang erop aansluiten en kijken of het nu wat sneller gaat.

Mijn wasdroger staat op marktplaats maar blijkbaar wil niemand 'm hebben. Die gaat dan maar naar het grofvuil. Het is dan ook al een oudje, maar functioneert in feite nog prima. Straks (ahum... straks.....) koop ik een nieuwe voor in de nieuwe badkamer. Ik mis 'm nu niet want ik hang toch het liefst mijn was buiten.

Jan was gisteren in de buurt en we hebben wel gezellig samen kunnen eten bij Papa's Beach House. Best een leuk tentje. Ziet er in ieder geval leuk uit, leuke opzet ook en vriendelijk personeel. Persoonlijk vind ik het niet goedkoop en vind ik zeventig euro voor twee hamburgers, een voorgerecht, brood, een fles water en twee prosecco's best veel geld voor zomaar even tussendoor. Dat is dan ook de reden waarom wij zo weinig tussendoor ergens gaan eten. Wij 'sparen' het dan liever op en gaan dan naar een echt goed restaurant waar we dan vijf gangen nemen of zo, je er dan ook echt wel de hele avond zit en wel wat meer kwijt bent dan zeventig euro, maar waar je dan ook echt van kunt genieten. Dit was meer nu een 'noodzakelijk kwaad' omdat ik nu niet echt meer kan koken. Dat is het meer om wat te eten binnen te krijgen, dan dat je echt gaat als avondje uit. 

Voor vanavond kijk ik het maar weer even aan. Als er weer niets is gedaan dan kan ik mijn salade maken die ik op het programma had en anders rij ik even naar een eetcafé waar ze daghappen serveren. Ontdek ik dat ook eens.

Dus na drie weken verbouwing is het echt kamperen en behelpen en ik hoop daarbij dat het voorlopig mooi (droog) weer blijft zodat we onze tweede huiskamer - het dakterras - daar goed voor kunnen blijven gebruiken. ...

Nog meer stof....

Alles onder het zaagsel en stof.... :-(

Gisteren kwam ik thuis nadat ik bij de AH eerst wat boodschappen had gedaan en ik kreeg de schrik van mijn leven. Alles, maar dan ook alles zat dik onder het stof en zaagsel.... De aannemer had de eerst rachels voor het verlaagd plafond aangebracht, maar blijkbaar had de zaagmachine binnen gestaan, omdat het hier gisteren nogal regende. Had ik eerst gewoon het idee om mijn overgebleven prakkie van zondag op te warmen in de magnetron, moest ik eerst de magnetron ontdoen van een dikke laag zaagsel en stof. En niet alleen de magnetron. Ook de waterkoker, de blender en de citruspers. En dan heb ik het nog niet eens over de rest van het huis....

Op zich natuurlijk te verwachten als je aan het verbouwen bent, maar ik had geen idee dat de aannemer dit vandaag zou oppakken anders had ik de boel goed afgedekt en opgeruimd. Gelukkig had ik de TV wel afgedekt met een doek, maar de rest niet (zie de foto op de blog van gisteren). Nadat ik eerst flink heb lopen tieren en janken en de magnetron heb uitgegraven, toch maar eerst mijn eten opgewarmd. Op het (stofvrije) dakterras samen met twee wijntjes verzachtte dit de boel enigszins en ik ben daarna het huis maar weer eens met de stofzuiger te lijf gegaan. Ik heb het niet eens afgenomen met een vochtige lap op zo, want voor hetzelfde geld is het vanavond weer 'feest'. Wel alles afgedekt en nog meer weggestoken en beseft dat eten thuis gewoon even niet mogelijk is. Vanavond dan maar ergens gaan eten, het is niet anders.

Ja, op zulke momenten voel je je dan wel heel alleen, maar aan de andere kant wel beter dat ik ook alleen was, want anders had een ander het wel moeten bezuren. Ik was pas tegen half negen klaar en heb daarna gedoucht en ben mijn bed in gekropen. Ik heb als te verwachten niet zo goed geslapen en erg veel last gehad van LRS. Je ziet dat dit dus ook samenhangt met stress. 

De volle containers worden weggehaald.

Vanmorgen was ik erg vroeg wakker - kwart voor zeven - en ben eruit gegaan, want vandaag komen ze de twee vuilcontainers ophalen en één nieuwe lege ervoor in de plaats terug zetten. De man was keurig op tijd en na een dik half uur had ik een nieuwe container aan de zijkant van het huis, dus heb ik mijn tuin ook weer terug. Ik had ondertussen mijn smoothie klaar gemaakt en alles van de blender en citruspers maar weer schoon in de vaatwasser gezet, want daar staat alles tenminste stofvrij. Daarna gaan douchen, mijn bed goed afgedekt, de dubbele gordijnen voor mijn slaapkamer vast getapet en nu maar hopen dat het vanavond minder erg is. Ik zal toch op z'n minst de trap en de gang boven redelijk schoon moeten houden wil ik mijn slaapkamer schoon houden, anders loop ik alles zo weer naar binnen.

Gelukkig is het dan goed weer en kon ik buiten op mijn terras eten en mijn bakkie thee drinken. Dan kom je daar toch wel even bij zinnen en daar is tenminste geen stof. Nu gaat het wel weer, maar ik baalde als een stekker gisteren.

Wat dan nog het meest bijzondere is aan dit euvel, is dat de aannemer Jan op z'n donder gaf toen die in zijn onwetendheid de haakse slijper in de muur zette, dat ik nu twee uur kon gaan lopen schoonmaken. En nu doet die man hetzelfde...

Nee, ik ben niet ontevreden over deze man, echter zijn communicatie is praktisch nul. Ik weet per toeval nu naar welke datum hij werkt - de 24e juni - maar tegen ons heeft hij dat niet verteld. Ik weet dat van de loodgieter. Ik weet nog steeds niet welk budget hij aan houdt. Ik ga ervan uit dat hij het door mij opgegeven bedrag aanhoudt, maar na een paar keer vragen zonder antwoord, ben ik benauwd het nogmaals te vragen. Bovendien weet ik ook wel dat het best lastig is om er een nauwkeurig prijskaartje aan te hangen, net zo goed als dat het erg lastig is om er een dagplanning af te geven omdat je nooit weet hoe iets loopt. Ik weet 100% zeker dat alles goed komt en ik wist ook dat ik het er moeilijk mee zou hebben, met zo'n drastische verbouwing. Dagen als gisteren horen daarbij, hoewel je er op dat moment niet om kunt lachen. Later hopelijk wel.

Eten maken zonder fornuis

Aankomende we(e)k(en) kan ik niet koken op mijn vertrouwde gasfornuis. Nog een geluk dat ik de magnetron nooit heb weggedaan. Die past en paste weliswaar niet in mijn keuken, maar die had ik nog altijd in de schuur staan en gebruikte deze zeer sporadisch.

Nu komt de magnetron wel van pas, maar toch ga ik de komende dagen mijn avondmaaltijden samenstellen uit ingrediënten waar ik niets voor hoef te koken. Word ik maar even een rawfoodist*...:-)

Vanavond eet ik de overblijfselen op van onze Nigella Lawson kip uit de oven, maar morgen eet ik Salade Niçoise. Omdat hier wel gekookte sperziebonen en dito aardappeltjes in horen, zal ik deze uit pot of blik moeten kopen. Het enige probleem wat ik heb is het eitje. Ik weet niet of deze voorgekookt te koop zijn eigenlijk, al zou het mij niet verbazen want er is veel wat kant-en-klaar te koop is.

Donderdag wil ik dan een tabbouleh salade maken met couscous, bosui, peterselie, komkommer, sardientjes (blik) en feta. Moet lukken lijkt mij. En vrijdag is mijn mannetje er weer en dan zie ik wel weer verder.

Op dit moment overigens ervaar ik een mega instort-momentje.... Vannacht was ik even goed wakker, daarna wel weer in slaap gevallen, maar het wreekt zich toch. Ik ben al een flinke poos behoorlijk moe, maar zie geen noodzaak om naar de huisarts te gaan want die zal hetzelfde zeggen als hij altijd doet om deze tijd: ga eerst maar eens lekker op vakantie en als je het dan nog hebt, kom dan terug. Bovendien kan het ook de overgang zijn plus dan daar nog eens de stress van de verbouwing erbij, misschien het warme weer, het gebrek aan echt zin om te werken... Oorzaken genoeg.

Vanwege de verbouwing én het warme weer heb ik dit weekend niet hardgelopen. Daarentegen wel gedoken en heen en weer gelopen tussen de bouwcontainer en de keuken, meegeholpen met de steigerbuizen (best zwaar, zo'n buis), dus genoeg bewogen dit weekend. 

Nog even een paar verbouwingsfoto's en dan is het afwachten of er vandaag wat is gedaan...

Mijn paar m2 woonruimte....

De contouren van de nieuwe keuken.

* never nooit niet van mijn leven...

De voortgang van de verbouwing en de eerste duikjes

Het is tropisch buiten. Maar dan ook perfect tropisch: overdag zon, 's nachts regen. Gisteren was het wel heel erg warm, maar ik zelf heb daar nooit zo'n last van. Gewoon lekker zweten en je niet druk maken.

Afgelopen vrijdag ben ik wat eerder van werk weggegaan. We moesten nog wat dingen doen vóór het weekend en dan maken die twee uur die ik wat eerder weg ga niet echt uit. Bovendien had ik mijn werk gedaan en dan kan ik mijn tijd - zeker nu - nuttiger besteden.

We zijn dus eerst naar Meijer geweest om daar een spoelunit met pot, een fonteintje en tegels voor het nieuwe toilet uit te zoeken. Dat hadden we eigenlijk vrij snel gedaan. En daarna door naar de Gamma voor het nodige elektrawerk.

Daarna zijn wij voor het eerst weer dit jaar wezen duiken. Een duikgenoot had een oproepje geplaatst op FB en ik had gereageerd met dat wij misschien wel mee konden. De flessen waren gelukkig nog vol, dus alle spullen weer bij elkaar gezocht die in principe allemaal al/nog in de auto van Jan lagen (want bij mij kunnen ze voorlopig niet gestald worden vanwege de verbouwing). De auto's worden dus ook als 'kast' gebruikt....

Gelukkig niets vergeten, dus na een hoop getrek en gehijg - altijd lastig zo'n 14 mm uitdossing - eindelijk weer eens het water in. En ik vond het niet eens koud. Mijn computer wees uiteindelijk 17 gr aan, dus dat valt nog wel mee - met maximale diepte van zo'n 7 meter. Als je onder de thermocline gaat - die op vijf meter lag - voelde je de kou duidelijk, vooral op de weinige onbeschermde delen in je gezicht. Maar we hebben het al met al toch een uur vol gehouden. Nog een 

Me en Mr. Snoek [foto H. Blok]

mooie vette grote snoek gezien die mij even kwam inspecteren en recht op me af kwam zwemmen. Beetje Bonaire revisited, maar toen was het met twee Eagle Rays.

Ik heb enorm genoten van deze duik. Maar ik ben dan ook best gespannen de laatste tijd natuurlijk in verband met de verbouwing. Er is geen plekje meer wat normaal is in mijn huis behalve mijn bed. Ik zit altijd nog te piekeren of alles wel goed verloopt en op tijd en zonder problemen.

Zaterdag hebben we het valse plafond wat boven de keuken hing, verwijderd. Daar zijn wij rond 13.00u mee gestopt - toen was het ook gedaan - en zijn we weer langs geweest bij Meijer om de spullen daadwerkelijk te kopen en te betalen zodat de aannemer ze kan komen ophalen, hebben we onze flessen gevuld en zijn we even naar Cruquius gereden om o.a. een waterkoker te kopen, want dit weekend wordt ook mijn Boretti afgekoppeld en wil ik wel op één of andere manier thee kunnen zetten 's avonds. We hebben 'gekookt' op de BBQ op het dakterras: Roodbaars met quinoa en sla. Erg lekker.

Zondag eerst eens wat uitgeslapen en eer we goed en wel aan de slag gingen, was de ochtend praktisch al om. Een oude vertrouwde rustige zondag - eerste Pinksterdag - met de winkels dicht. HEERLIJK!!! Natuurlijk nog wel een handjevol mensen die kwamen checken of ze toch nog wel waren geopend.... Losers...

Eén steigerbuis gemonteerd. Zo zijn er drie.

Zondag hebben we de steigerbuizen op het dakterras gemonteerd. Dat is nu een soort frame meer bedoeld om onze duikpakken en BCD's aan te kunnen ophangen om te drogen. Boven hangen ze prima en veilig en kunnen ze blijven hangen als je eens even weg moet. Dat gaat niet als je ze beneden laat drogen, wat we eerst altijd wel deden. De buurman was direct bezorgd: 'of we de boel gingen dicht bouwen, want we hebben al zo weinig zon....'. Ja hoor, buurman. We zetten er een muur en een dak tussen. Een dag later hadden zij zelf een zee van oranje vlaggetjes boven hun tuin hangen dus nu hebben ze toch ook geen zon meer en we hebben gezien dat de schaduw van de steigerbuis pas rond vijven op hun gevel zit, dus niet in hun tuin. En natuurlijk proberen we daar echt wel rekening mee te houden en hangen we daar geen doeken of planten op. 

Na deze exercitie hebben we weer onze duikspullen bij elkaar geraapt om nogmaals een duikje te doen. Dit keer geen groot leven gezien - er zitten daar tussen het wier wel heel veel mini kreeftjes en jong spul - maar het was wel weer erg aangenaam, want het was knap warm. Er zaten wel mensen op ons instapplekje, dus het was een beetje aanmodderen en als het dan zo warm is en je zit in je 14 mm dan is dat best even afzien. Nog even uitgelood op het laatst en ik kan wel af met 2 kg minder, dus volgende keer 7kg in plaats van 9. 

's Avonds op de BBQ het ultieme Nigella Bites recept: kip in een ovenschaal met aardappeltjes en allerlei groenten, ui, knoflook en kruiden. Dat in de oven-BBQ tot de kip gaar is... Mmmmm, overheerlijk. Het was ideaal weer om buiten te eten, nu onder onze stalen constructie waar we te zijner tijd dan zelfs een mooi zonnescherm tussen kunnen spannen - zonder de zon van de buren weg te nemen :-)

De gestripte keuken.

Gisteren - maandag, tweede pinksterdag - wel weer op tijd uit bed en we hebben het kozijn van de trapkast eruit gehaald en een groot deel van het parket waar straks vloerverwarming komt. Ook een kastje plus het fornuis uit de keuken gehaald en alles zowat op een hoopje op een paar vierkante meter in de woonkamer waar ik nu moet wonen. De eettafel op z'n kant tegen de muur, poten eraf en de leren stoel in de slaapkamer. Hopeloos. Ik zag het dan ook niet echt zitten gisteren toen we daar mee bezig waren en het overal nog een zootje was. Ik reageer dat natuurlijk dan af op Jan wat natuurlijk niet terecht is. Ik haat mezelf dan als ik dat doe, maar dan haat ik iedereen en alles. Toen alles weer redelijk 'schoon' was en alles aan de kant, was ik weer wat rustiger en kon ik zelfs nog even 'genieten' van een beetje zon op het terras, ondanks het klammige warme weer.

Desalniettemin....hoe lang nog....?

Gespannen

Nieuw kozijnen, maar zijn het wel de juiste ....?

Zo aan het begin van een tropisch warm weekend, zou ik mij verheugd en vrolijk moeten voelen, maar ik ben erg gespannen. Kan het (verlengd) weekend niet eens 'overzien'. 

Twee redenen:
Toen ik gisterenmiddag thuis kwam zag ik dat de aannemer zowaar bezig was geweest in mijn woning. Het toilet is gemaakt, de ruimte dus en er zijn twee kozijnen geplaatst. Echter toen ik de kozijnen zag, had ik zoiets van: oei, volgens mij zijn dit niet de juiste kozijnen. Want deze kozijnen zijn voor opdek deuren en niet voor stompe deuren, zoals ik graag wil. Op kantoor vandaag zag ik het verschil en vrees nu toch het ergste...Ik heb maar een notitie achtergelaten en ik ben in feite wel benieuwd hoe dit gaat aflopen. Heb nu ook een schets gemaakt van hoe ik het toilet graag wil. Het is toch mijn woning en het moet wel zo gedaan worden zoals ik het wil.

Daarnaast heb ik in mijn enthousiasme gereageerd op een oproep van iemand van Facebook voor een duik deze avond. Natuurlijk heb ik daar erg veel zin in, maar tegelijk is het ook de eerste duik sinds meer dan een half jaar en dus altijd wel een beetje spannend. Daar ben ik dus weer nerveus voor. Terwijl het nog niet echt helemaal is afgesproken dat wij ook gaan, dus er blijft een optie om niet te gaan, maar waarom zouden we niet gaan... We willen toch heel graag weer eens een duikje doen, dus waarom dan niet vanavond...

Tja, die eeuwige gespannenheid speelt mij wel parten de laatste tijd. Vandaar dat ik volgende week maar eens een proefles yoga ga doen. Mijn huisarts zegt al heel lang dat ik yoga moet gaan doen om tot rust te komen. Dus gaan we dat dan maar proberen.

Maar dit weekend is mijn mannetje er weer en dan zal het ook wel een stuk beter gaan...

Canada, I miss you....

Alweer donderdag. Alweer 5 juni. Voor je het weet worden de dagen weer korter :-( Maar goed genieten van het lange licht, hoewel mij dat niet lukt doordeweeks, want dan gaan bij mij de luiken (letterlijk!) al dicht rond kwart voor tien. Het is niet anders. Het is spijtig, maar ik kan niet wakker blijven tot het licht weg is. Ik heb gewoon mijn slaap nodig. In de zomer slaap ik met een oogmasker op, omdat ik anders veel te vroeg wakker wordt 's morgens. 

Ik zou willen dat ik echt midden in de zomer zat en dan projecteer ik mezelf op een vlakte met een tentje, zonder horloge en dan gewoon slapen en eten wanneer je lichaam aangeeft wanneer je moet slapen en eten. Net als toen in Canada (Yukon), waar ik Jan heb leren kennen, en waar er een grizzly rakelings langs ons kampement wandelde. Daar waren we rond begin juli dus de zon ging daar nauwelijks onder. Dan wordt je wakker om zes uur en dan kruip je maar je slaapzak uit, want er gaat niets boven die vroege ochtend. Die geuren, die geluiden... Dat mis ik af en toe heel erg! Straks alweer twaalf jaar geleden!

Wij hebben weer vage plannen om volgend jaar weer eens die kant op te gaan en in plaats van het najaar zouden we het misschien eens in juli moeten doen, want dan kan je volop genieten van die lange dagen. Eens een overdenking waard...

Met de verbouwing vlot het voorlopig - voor zover wij weten - niet erg, maar ik hoorde van mijn collega dat de beste man bij hem bezig was en dat wij zeker in 'pipeline' zaten. Ik wacht het dus maar soort van geduldig (...) af. 

Ik heb gisteren toen ik thuis kwam dus gewoon mijn hardloopkleding aangetrokken en heb een heerlijk zes kilometer rondje gedaan. Het was wat klammig buiten en mijn lange mouwen shirt ging al na vijf minuten uit, want ik had gedacht dat het wel fris zou zijn - het had geregend - maar dat shirt was veel te warm. Heb niet bijster hard gelopen, want warmte is niet mijn ideale looppartner. Tempootje van zeven minuten per kilometer. Ik heb wel uitgebreid stretching gedaan erna en genoten van de stilte in het 'bos'. 

Om deze tijd van het jaar bloeien de populieren, of liever gezegd: laten ze hun zaadjes los. Dus overal liggen witte pluisjes op de grond. Als ik dat zie moet ik altijd denken aan toen in Canada, toen ik Jan leerde kennen, in Haines Junction om precies te zijn, op die campground daar. Dat was daar dus weliswaar begin juli, maar daar lopen de seizoenen net even wat anders dan hier natuurlijk. Dat was leuk. Leuke trip toen ook met Nature Trek Canada. Alweer lang geleden dat we daar iets mee hebben gedaan... Dat waren wel de vakanties die ons altijd bij zullen blijven, that's for sure! 

Populieren pluisjes...

Time to go back!

Verbouwen, mijn lust en mijn leven...

foto: btmgrefkens

Toen ik gisterenmiddag thuis kwam, was het eerste wat ik zag de twee gele flacons van het afgewerkte frituurvet die op de stoep stonden. Er waarschijnlijk uitgehaald door de vuilophaler. Vandaag maar even een mail gestuurd naar de vuilverwerker, omdat het mij nu niet meer duidelijk is waar dit dan heen moet. De flacons staan inmiddels weer naast mijn eigen kliko in mijn eigen tuin, samen met de twee nog steeds met puin gevulde stalen containers van de verbouwing. Blijkt dat ik de afgewerkte frituurvet tóch bij de milieustraat moet inleveren óf in een gele container moet deponeren die blijkbaar bij diverse supermarkten staan. Voor recycling. Nooit op gelet.

Je komt dan thuis en ziet direct dat er niemand is geweest en alles nog zo staat als achtergelaten. Niet dat ik het had verwacht, maar je weet het maar nooit. 

Ik moest eerst even ontstressen want ik voelde mij behoorlijk gespannen, dus met een Crodino met ijs naar mijn dakterras en daar even lekker in de zon gezeten. Daarboven heb je niet echt het idee dat je huis overhoop ligt. Trouwens als ik op de bank beneden TV kijk ook niet, want dan zit ik met mijn rug naar alles toe. Het enige wat je hoort is af en toe een druppel die van het reservoir van het toilet beneden in de emmer druppelt. Om het toilet zit immers geen muur meer. Maar verder kan ik nog alles. Ik kan koken, ik kan douchen, ik kan zitten, slapen en op mijn dakterras zitten.

In feite heb ik nu zoiets van: ik doe niets meer, H. moet alles doen, maar ik zou wel graag willen weten wanneer het allemaal gaat gebeuren. Het probleem bij deze aannemer - die overigens wel goed werk levert - is dat hij heel slecht communiceert. Hij zal ongetwijfeld wel bezig zijn voor mij, dat hoor ik dan nog zo wel hier en daar, maar hij brieft mij niet direct. En dat vreet aan me. Nu hebben wij hem een soort 'ultimatum' gegeven van donderdagavond en als er dan nog niets is gebeurd, dan ga ik reclameren. Ik heb niet echt een deadline, maar het zou wel prettig zijn als ik geen máánden in de rotzooi zit.

Ik hoor nu bijvoorbeeld van de man die mijn nieuwe parket gaat leggen, dat dit pas gaat gebeuren als alle werkzaamheden achter de rug zijn. En dat was nieuw voor mij! Niet dat ik het erg vind, maar het is wel prettig als ik dat ook weet. Ik vind het eigenlijk wel bijzonder fijn dat iemand anders alles voor mij doet. En ik heb nu zoiets van: nou ja, goed. Dan doe ik gewoon mijn ding en probeer klaar te staan, maar onderneem verder niets. Maar ik kan het natuurlijk niet allemaal op z'n beloop laten want ik moet toch een beetje mijn budget in het oog houden en liefst ook de planning omdat wij zelf toch ook dingen willen doen als misschien even ertussen uit en in het najaar hebben wij onze 'grote' vakantie gepland. Dat duurt nog wel even, maar ik zie het allemaal maar steeds dichterbij komen en ik ben al vanaf februari bezig met (de voorbereidingen van) de verbouwing, dus dan begin je het wel een beetje zat te worden.

Toch heb ik er alle vertrouwen in dat het goed komt en dat het ook mooi wordt. Het is gewoon even flink doorbijten dit jaar. Hopelijk kan ik op een gegeven moment zeggen dat het achter de rug is en dat ik tevreden ben!

Zien we het nog zitten?

Vandaag heb ik even de behoefte om wat van me af te schrijven. 

Op zich is het prima overleven in een onaf huis en voelde ik mij ook een stuk geruster toen ik gisteren de bevestiging kreeg van de aannemer dat hij de regie overneemt. Echter vanmorgen na een vergadering op kantoor, werd ik gebeld door de loodgieter of hij vanmiddag al terecht kon om de radiator weg te halen en de gaten te boren voor de nieuwe radiator. Maar aangezien dat wellicht de planning van de aannemer in de war schopt, zie ik liever dat hij dat regelt met de aannemer. En ondanks dat hij nogal liep te pushen omdat hij spijkers met koppen wilde slaan, heb ik hem toch gezegd dit met H. te overleggen. Als ik de regie uit handen geef, moet ik dat ook 100% doen. Anders zit ik maar in H's vaarwater. 

Vrijwel direct daarna werd ik gebeld door de fabrikant van de nieuwe kozijnen voor in mijn nieuwe badkamer en ook een nieuw kozijn in de berging, om de kozijnen in te meten, maar ook dat moet met de aannemer worden besproken. Ik kan er wel bij zijn, maar of H. dat lukt dat kan ik niet zeggen. Andersom kan dat wel: als H. zegt, ze komen dan-en-dan, dan kan ik zorgen dat ik erbij ben, mocht dat nodig zijn.

Nu, dat was vanmorgen en ik heb tot op heden verder niets meer gehoord dus ga ik gevoeglijk van uit dat het wel goed komt. Ik zit met niets op de schopstoel en ik kan leven in mijn huis, ondanks de 'beperkingen'. 

Het is wel raar om op kantoor te zitten en niet te weten of er iets in je huis gebeurt. Ik heb gisterenavond alles uit de keuken gehaald, maar je weet nooit of er wat is gedaan en hoe je dan je woning terug vind, of je nog eerst moet gaan schoonmaken of meteen je prakkie kunt opwarmen.

Het valt niet mee om 'gewoon' te gaan werken en je huis zo achter te laten. Ik kan het knagende gevoel niet van me losschudden. Ik weet niet hoe ik dit moet bewerkstelligen. Ik weet best dat ik me geen zorgen hoef te maken, niet persé. Maar toch voel ik mij niet op mijn gemak. 

Als ik mijn 'glazen bol' kijk, dan zie ik ook een vreselijk warrige toekomst. Een beeld van diverse houten bruggen die overhoop liggen maar nog wel beloopbaar zijn. Ik heb geen benul van tijd en denk bijvoorbeeld niet van hé, volgende week gaan we naar een event. Nee, dat is op die-en-die datum en ik heb daar geen gevoel bij. Dan ineens is die datum 'in zicht' en denk ik, o ja, verrek, dat zouden we ook nog doen. Ik heb zelfs niet eens het benul wat voor dag het vandaag is. 

Nu hoop ik dat dit komt doordat er zoveel om me heen gebeurt en niet dat er veel meer aan de hand is, als bijvoorbeeld een burn-out. Ik moet toegeven dat ik niet veel kan hebben, maar het kan ook komen doordat ik in de overgang zit. Dat is erg lastig te zeggen. Ik was in week 16 voor het laatst ongesteld en het is nu week 23, dus ik wil maar zeggen... Ik loop al een hele poos in een soort PMS-toestand en dat is voor mijzelf al erg lastig te handelen, laat staan voor een ander. Ik ben moe, kan ieder moment in huilen uitbarsten en ik moet enorm uitkijken om mijn geduld te bewaren. Om het minste geringste loop ik flink te vloeken.

Nu zijn er ook een aantal factoren die dit triggeren - of die mij juist nu enorm irriteren omdat ik zo ben, dat is ook lastig te zeggen - en dat is natuurlijk mijn eigen verbouwing en dan meer de onduidelijkheid over de planning, maar ook de enorme herrie en chaos nu sinds afgelopen maandag vanwege die verbouwing aan de overkant van de supermarkt en dat vanaf zes uur in de ochtend! Vanmorgen ook vier, vijf vrachtwagens tegelijk in de straat, containers overal, echt chaos. Ik kan al vrij slecht tegen lawaai, zeker 's morgens, maar als je zo je dag moet beginnen, is dat al geen goede start. Dan steken mijn toch ietwat latente autistische trekjes de kop op. Ik spreek mezelf meerdere malen op een dag geruststellend toe, maar echt helpen doet het niet. Ik heb 's avonds erg veel last van RLS, wat mij natuurlijk doorgaans ook altijd parten speelt als ik eens even lekker een dutje zou willen doen in het weekend of gewoon even relaxt op de bank ga zitten 's avonds, want zodra ik me ontspan dan begint dat geleuter met mijn benen. 

Kortom, ik heb het gevoel alsof het me even niet mee zit hoewel ik in feite niets te klagen heb. Ik weet het ook niet.... 

Weer aan het werk

Gisteren moesten zowel Jan als ik weer gewoon aan het werk. Ons weekje 'vakantie' zat er weer op. Nu was het voor iedereen een erg kort weekje, dus we zijn niet erg gemist denk ik zo.

We waren er al vroeg uit, want Jan moest naar Nederlandse les eerst en het was buiten nogal een lawaai van jewelste. Vanwege de ombouwing van de C1000 naar een Jumbo krioelde het in de toch al smalle straat van de vrachtwagens en dat al vanaf ver vóór zeven uur die morgen. Niet te geloven! 

Ik stond rond tien voor acht op het punt om naar kantoor te rijden, toen de bel ging van ons hek en onze aannemer H. op de stoep stond. 'Kijk eens aan', zei ik nog. Gelukkig had hij een iets beter humeur dan vorige week toen hij hier was en hij heeft nog voor een groot deel zaken met ons doorgenomen. Jan moest op een gegeven moment echt weg; ik ben wat flexibeler natuurlijk dus heb verder dingen met hem doorgenomen. Als het goed is gaat hij deze week de rest van het valse plafond boven de keuken weghalen en gaat hij de muurtjes maken voor het nieuwe toilet. Dat zou mooi zijn.

Toen ik maandagmorgen op kantoor kwam, was het eerste wat mij opviel dat het daar zo 'schoon' was. Geen stof, alles aan de kant en netjes opgeruimd. Dan merk je toch dat je thuis wat aan het kamperen bent. Ik vond het op zich niet echt erg om weer aan de slag te gaan. Even je gedachten verzetten en niet de hele dag dat knagende gevoel. Nog wel wat zaken geregeld vanachter mijn buro - dat gaat dan op kantoor een stuk beter omdat je beter zit - en dan weer de toezegging dat de aannemer nu de regie overneemt van ons. In feite waren wij er alleen om te slopen. Dat vind ik ook zonde van het geld om dat door een aannemer te laten doen. Toch zes dagen. Dus reken maar uit.

Gisterenavond weer eens boodschappen gedaan en ik ben nu drie hamstertjes rijker (joepie!). Nog twintig te gaan....

De keuken, leeg.

Eenmaal thuis was er niets gedaan, maar dat had ik ook niet verwacht. Ik wist dat hij vandaag ergens anders bezig was. Ik heb mijn eten gemaakt, het gebruikelijke snel-klaar-hapje, maar o zo lekker en gezond (geroerbakte biologische biefstukreepjes met Japanse groenten en mie met Teriyakisaus) en daarna heb ik alles wat in de keuken staat, dus niet in de kasten, opgeruimd. De keuken is nu als het ware leeg en klaar voor H. om het plafond eruit te halen. Ik weet niet precies wanneer hij dat gaat doen, maar het is er klaar voor. Nog even gestofzuigd, want vuil is het niet thuis. Het is enkel dat je een beetje kampeert in een onaf huis.

Dan een bak thee en een beetje computeren en dan zo rond half tien naar boven. Douchen, mijn daily challenge (!) doen in bed - Temple Run 2 - en dan oogjes toe en snaveltjes dicht. Morgen weer een dag.

Toiletmuur weg, pot blijft staan

Vrijdag - de dag ná Hemelvaart - zijn wij eerst op ons gemak naar de markt gegaan om eten in te kopen voor het weekend. Langs de groenteman, de visboer (sardientjes!) en aardappelman. Dan nog de kruidenier die op de kleintjes let en met zwaar overbelaste fietsen weer terug naar huis, terug naar de tuin vol containers en een huis vol stof.

Na het inruimen van de boodschappen onze oude kleding weer aangetrokken. Vandaag hebben we de muurtjes rondom het toilet beneden afgebroken. Nu staat enkel de pot er nog. Die moesten we nog laten staan van de aannemer en als het moet kan je deze nu dus nog gebruiken, ondanks dat-ie behoorlijk lekt als je doortrekt. Wel even een soort gordijn om je heen trekken, dan zit je 'lekker privé'  ;-)

Toiletmuren afbreken

De aannemer had ook een lang weekend en wij hebben gewoon datgene weggehaald wat weggehaald moest worden. 's Avonds hebben we boven op de BBQ lekker de sardientjes opgegeten die ons uitstekend smaakten. 

Donderdag hadden we de ingezaagde muur voor het nieuwe toilet weggehaald. Dat was in feite niet zo heel veel werk, maar het moest wel omzichtig gebeuren en beheerst.

Al met al ondervind ik toch wel best wat stress van deze verbouwing. Het is niet alleen de onzekerheid over wat wanneer gaat gebeuren, het commentaar wat je krijgt over je doe-het-zelf capaciteiten, maar ook dat knagende gevoel van 'komt het wel goed en wordt het niet groter dan mijn budget'. Het zelf regelen en op elkaar afstemmen van diverse partijen, is niet mijn ding en ook daar heb ik kopzorgen over. 

Het leven in een huis wat helemaal niet meer jouw huis is in verband met de troep en dat niets meer op z'n plaats staat, overal stof en rotzooi, het behelpen, het blijven schoonmaken....Het valt niet mee en dan ben je nog maar vier dagen bezig.

Wat wel weer leuk is dat de zon regelmatig begon te schijnen die dag en we de opbrengst van onze zonnepanelen goed konden volgen. Erg leuk om de meter van 0 naar 3 te zien veranderen, en hopelijk nog een flink groter getal in de toekomst natuurlijk.

Het nieuwe kozijn voor het nieuwe toilet.

Zaterdag waren wij al vroeg wakker want de C1000 bij ons aan de overkant gaat weg. Daar komt een Jumbo en vandaag ging alles voor 50% weg en de winkel was al om 07.00u geopend. Hordes koopjesjagers waren al paraat om zeven uur en dat veroorzaakte flink wat drukte. Wij hadden onze Magnums Mini's al ingeslagen en zijn de C1000 niet in geweest. Pffft, moet er niet aan denken!

Vandaag heeft Jan voornamelijk gewerkt aan de elektra en heb ik wat wasjes gedraaid in ons buiten washok. Dat gaat best. Het is wat behelpen maar het gaat. Tegen één uur zijn wij zo'n beetje gestopt omdat we waren uitgenodigd voor mijn neef z'n verjaardag die op 3 juni 18 wordt. Daar hebben we een zalige zeebaars van de BBQ op, maar we waren best moe en zijn ook op tijd weer naar huis gegaan.

Zondagmorgen ben ik eerst wezen hardlopen, maar dat ging niet zo goed. Omdat we die avond ervoor dus zo calorie-arm hadden gegeten, had ik een ontzettende honger en liep ik echt op mijn reserves die ochtend en bovendien was het best warm. Afin, ondanks dat toch acht kilometer met twee korte pauzes gelopen. Jan heeft de elektra verder gedaan en is daarna in de middag gaan lopen. Dan nog even snel twee avocado's gehaald bij een supermarkt verderop, guacemole gemaakt en op ons gemak even gerelaxt op ons nieuwe dakterras. Met twee Margarita's. 

En morgen wieder an die Arbeit....