Mijn spannend leven

Ik word een klein beetje social media moe. Tamelijk vaak loop ik met het idee rond om alles wat met SM - Social Media dus - te maken heeft uit mijn leven te bannen. Misschien alles, behalve deze blog, omdat je deze blog aan niemand opdringt. Hier komen mensen spontaan langs, lezen, klikken weg of blijven hangen. Wie interesseert het ook het leven dat ik leid, mijn gedichtenspinsels, mijn commentaar, mijn mening?

Mijn leven is niet per definitie boeiend of spannend. Het is denk ik een leven wat iedereen zou kunnen leiden. Voor mij is deze blog een uitlaatklep waarvan sommigen vinden dat het soms wel eens wat té persoonlijk is, maar geloof me: ik laat hier nooit het achterste van mijn tong zien hoor. Daar heb ik dan nog steeds een (handgeschreven) dagboek voor.

Eigenlijk ben ik niet alleen SM-moe, maar ik ben gewoon überhaupt moe. Zal wel met het jaargetijde te maken hebben. Gelukkig is de kortste dag alweer voorbij en gaan we nu weer de goede kant op.

Afgelopen woensdagnacht werd ik weer 'overvallen' door een aanval van BPPD oftewel - hou je vast - Benigne Paroxysmale Positieduizeligheid. Jawel, mond vol. Hetzelfde euvel wat ik jaren geleden eens had toen ik in Zweden was op vakantie in 2010. Toen kreeg ik het ook heel plotseling van het ene op het andere moment. Dat heeft toen minstens een jaar geduurd voordat ik daar vanaf was. Nu dus weer. Werd daar zelfs wakker van. De hele kamer draaide. Donderdag wel naar kantoor geweest, maar ik had hoofdpijn en dan die duizeligheid, dus tegen de middag weer naar huis mijn bed in. Maar overdag slapen kan ik niet dus na twee uur er maar weer uit en op de bank maar wat gaan zitten. Voelde me niet bepaald goed die dag. 's Avonds met een flinke dosis drogerende middelen mijn bed in om te kijken of ik me vrijdag beter zou voelen en dat was op zich wel zo, en met de nodige pijnstillers heb ik mij de dag door geworsteld.

Die avond namelijk hadden we ons jaarlijkse kerstdiner van de zaak, dus kon daar dan moeilijk wegblijven. Gelukkig voelde ik mij die vrijdag wel wát beter en had ik alles al geregeld, inclusief mijn eigen outfit. Ik ben om 14.00u naar de kapper gegaan om mijn haar te laten opsteken - op de fiets, want er werd mij afgeraden om met BPPD auto te rijden en even wat frisse buitenlucht kan mijns inziens nooit kwaad - en moest me zelfs haasten om op tijd weer thuis te zijn om dan om half vijf klaar te staan voor de taxi, want er was in allerijl een taxi voor mij geregeld om naar de locatie te rijden van het kerstdiner. En die locatie was Huis ter Duin in Noordwijk dus ik voelde mij wel een VIP achter in de met lederen bekleding gestoffeerde luxe Mercedes! 

Zo achteraf gezien heb ik mij kranig gehouden hoewel het niet echt van harte ging en ik op een gegeven moment wel erg moe werd. Alleen in het begin een glaasje champagne en de rest van de avond water. Het eten was top, maar had van mij wel iets meer mogen zijn. Jan was rechtstreeks vanuit België daarheen gereden dus ik vond het wel fijn dat hij er de hele avond en bij me was. Al met al was het toch weer één uur eer we thuis waren. Het wordt toch altijd weer laat. Die laatste uren tijdens dat diner zijn voor mij nooit zo leuk, omdat ik altijd bij het cadeau 'moet' staan om uit te delen en te laten tekenen. Ik kan dus nooit gezellig napraten, maar sta altijd 'buiten' de rest van de groep. Dit wil ik nu toch wel eens anders gaan regelen, want het is ieder jaar zo. En zeker nu, nu ik mij niet zo top voelde, had ik graag wat eerder weg gegaan.

Afin. Ik heb die nacht goed geslapen en was toch weer vroeg wakker. Te vroeg. En we hebben eerst de boodschappen gedaan voor de komende dagen en wel bij mij aan de overkant (waar ik niet graag kom). Maar nu even vanwege mijn 'gestel' en toch nog niet in orde en voor het gemak. Dan met de bus naar Haarlem om daar nog wat kleinere dingetjes te kopen en een beetje rond te lopen. Haarlem is érg leuk. Dit keer stond dan ook 3FM met Serious Request op het plein. Daar gingen we dan niet voor, maar we moesten om bij Simon Léveldt te komen wel het plein over, dus we hebben wel een glimp opgevangen van het huis maar er verder niet bij stil gestaan.

Maar moest het wel bekopen 's avonds en lag er al om negen uur in. Steenmoe.... Zondagmorgen ook het hardlopen maar even overgeslagen. Toch tegen de middag wel even een wandeling gedaan - gewapend met verrekijkers om de eendjes te determineren - en dat heeft me wel deugd gedaan. Vandaag op kantoor voel je je ook nog niet helemaal 100%, maar dan is het vooruitzicht van een heerlijk avondje op de bank al iets om naar uit te kijken.

Cursus Jacht en Faunabeheer

Nootka Trail - Canada

Wellicht dat je niet zo snel uit mijn blog kunt opmaken dat ik van nature een natuurmens ben. Helaas - ? - werk ik fulltime en heb weinig tijd om van de natuur - of van het 'buitengebeuren' - te genieten. Natuur is natuurlijk een té groot woord voor de plukjes groen in Nederland wat voor natuur zou moeten doorgaan, dus gebruik ik dat woord wat terughoudend. Echte natuur vind je hier niet meer, daarvoor moet je naar landen als Rusland, Polen misschien, maar zeker Canada, Alaska... nou ja, al dat soort landen waar je écht niemand tegen komt en waar jij als mens net zo goed prooi bent als enig ander gemiddeld weerloos wezen. Waar de natuur zichzelf reguleert en de mens daar zeer zeker onderdeel van uitmaakt, net zo goed als een grizzly, een wolf of een vos. Omdat de mens daar nog niet massaal aanwezig is.

Ik pretendeer niet dat ik weet hoe het is in de natuur. Van die twee expedities die ik heb gedaan in Canada, de paar keer kamperen in Alaska en de wandelingen in Grand Teton en Yellowstone, ben ik geen 'survivor'. Ik heb misschien wat meer confrontaties gehad met wild dan de gemiddelde Nederlander - want die kamperen niet meer in kleine tentjes - en heb mijn oren dus iets meer op stokjes als ik een wandeling doe, maar haal mijn eten wel gewoon in supermarkt (jammer genoeg).

Ik weet niet waar mijn bovenmatige interesse voor de natuur vandaan komt. Ik ben opgegroeid in de stad en ben met mijn veertiende verhuisd naar Lelystad waar ik voor het eerst ben geconfronteerd met verschillende soorten eenden, terwijl ik dacht dat er maar één soort eend bestond. Ik had wel een bovenmatige interesse in biologie en verslond boeken over wolven (ben opgegroeid met een Saarloos Wolfhond) en verhalen die zich in de natuur afspeelden ('Caro en Tamara in Suriname', 'Kek de jonge Koper-eskimo' en niet te vergeten alle boeken van Arendsoog!). Maar waar ik ben opgegroeid was geen enkele associatie met 'natuur'. 

Met mijn opleiding ben ik ook totaal de andere kant opgegaan, dus geen biologie, natuur- of scheikunde in mijn pakket, maar alle talen, economie en boekhouden. Met als gevolg een kantoorbaan.

Waar wil ik naar toe met dit verhaal? Door mijn werk en mijn interesse voor het actief buitenzijn, ben ik in aanraking gekomen met een 'jager'. Toen nog een jager met fototoestel en telelens gemonteerd op een houten kolf voor meer bewegingsvrijheid. Deze fotojager is later de jachtcursus gaan doen en is ook echt gaan jagen. Vóórdat ik deze persoon leerde kennen, was ik, net zoals vele Nederlanders met mij, pontificaal anti-jacht. Door de verhalen die deze man mij vertelde en zijn liefde voor en kennis van de natuur is mijn mening over jacht drastisch bijgesteld. Want ook ik (wij) at vlees en vis en mijn vader kwam soms zelfs thuis met een wild konijn of een gans. Dus hoe hypocriet kun je zijn als je vlees eet of andere dierlijke producten - of een carnivoor als huisdier hebben! - en dan anti-jacht zijn.

Weer door mijn werk ben ik in aanraking gekomen met échte jagers en ik ben wel eens mee geweest op drijfjacht op de hazen, ik bestel wild bij een jager en luister met open mond naar de verhalen. Al een aantal jaren loop ik met het idee om ook de jachtcursus te gaan volgen, maar of geen tijd of geen zin of geen gelegenheid. Maar dit jaar dan ben ik er eindelijk mee begonnen.

Afgelopen zaterdag was onze eerste dag (want Jan doet ook mee, hoewel meer om mij een plezier te doen dan om het echte willen). Wij doen de weekendlessen, dus zes sessies van een volle zaterdag met daarin twee of drie lessen van docenten. En een bomvolle zaal. Wel meer dan honderd cursisten! Niet te geloven! En het merendeel mannen met een handjevol vrouwen. Want wij vrouwen - Diana's in jagersjargon - zijn begonnen met een opmars....

Voor het eerst zo'n dag is even 'inkomen'. Tussen de middag van twaalf tot twee een ronde schieten, want je moet ook kunnen schieten wil je je diploma halen. Jan en ik werden helaas uit elkaar gehaald, omdat ik al een paar keer op de baan had geschoten, weliswaar recreatief. Dat was niet zo leuk natuurlijk, hoewel ik iets te gespannen was om daar iets van te zeggen. Achteraf gezien hadden we helemaal niet ieder apart hoeven te schieten. Overigens ging mijn schieten best goed. Ik was niet ontevreden.

Een volle, drukke, leuke en leerzame dag, hoewel dat 'leuk' nog iets meer vorm moet krijgen. Ik denk dat als wij ook samen hadden geschoten het nog iets leuker was geweest. 

Dus. Ik. Jager in spé. En hopelijk kan ik dat te zijner tijd ook een keer in de praktijk brengen, hoewel ik nu eerst zoiets heb van mocht ik uitgenodigd worden ik eerst zonder wapen mee wil een paar keer en dan misschien ooit eens een keer een poging wagen. Maar voorlopig heb ik geen wapen en ik durf nu ook nog niet te zeggen of die er ooit komt. Hoewel het wel leuk is een eigen wapen te hebben, want schieten op een schietbaan kan altijd en dan is een eigen wapen wel zo prettig, net zoals je ook je eigen duikuitrusting heb. Dus 's zomers duiken en 's winters schieten (of jagen).

Spam je blog! | De Boon in de Tuin

Spam je blog! | De Boon in de Tuin

Eindejaarsstress

Je zit nog geen uur op kantoor en de hele hectiek begint weer. Ik voel zo de spanning weer opkomen in mijn lijf! Afgelopen vrijdag ben ik even door het lint gegaan hier, omdat ik hier alles moet doen en dan ook nog op hetzelfde moment en liefst zo snel mogelijk. Het is weer december, dus de wereld vergaat op de 31e en alles moet nog 'even' gedaan worden. Dat werd mij vrijdag wat te veel. Dat getrek en geduw aan je.  

Ik heb tot nu toe ook nog geen eens tijd gehad om ook maar iets in kerstsfeer te brengen thuis. Nu heb ik niets meer, geen ballen of wat dan ook, en in theorie moet ik alles opnieuw gaan kopen. Maar ik heb er geen tijd voor en als ik thuis ben mis ik het ook niet, dus laat ik het maar voorbij gaan dit jaar. Ik heb niet eens tijd voor kerstkaarten! :-(

Doordat ik gisteren mijn huis voor het eerst sinds een week pas weer bij daglicht zag, merkte ik ook dat ik lekkage heb rondom de ventilator in de badkamer. We hebben gisteren in de badkamer de toiletrolhouder opgehangen, de wc-borstel, mijn make-up spiegel, dé spiegel - nou ja, een voorlopige die ik nu maar even boven de wastafel heb gehangen - en nog een vintage kapstokrekje. Ik heb gisteren de gordijnen gewassen die eerst voor de deur naar het dakterras hingen en die ik nu voor de deur van de badkamer heb gehangen, want het geld is op en ik moet weer even wat vlees op de botten krijgen om de wat grotere dingen af te werken, waaronder de eventuele deuren zo hier en daar.

Overigens heb ik nog een spiegel van zo'n 1.96x0.78m, dus als er nog iemand interesse heeft. Spiegels zijn enorm duur, dus grijp je kans. Nieuw kost deze negentig euro. En als je 'm op komt halen kost het je vijftig euro....

Maar ook die kleine dingetjes dragen enorm bij aan mijn gevoel van welbehagen en kunnen mij blij maken. Gisterenavond heb ik bij toeval een herhaling gezien van het programma Focus en dat ging over 'Hoe word je een zorgeloos mens' en dat kan geen toeval zijn eigenlijk: het ging gewoon over mij. Gelukkig werd in dat programma ook een behandeling onderzocht die dus je welbehagen kan beïnvloeden en dat is niet alleen een hele simpele maar ook een goedkope behandeling en je hoeft de deur er niet voor uit en dat is meditatie. Nu doen wij dat op yoga al én ik heb een aantal weken 'les' gehad in meditatie, dus het pad naar het ook echt doen ligt open voor mij. Maar het moet wel elke dag en minstens tien minuten. Vanavond beginnen?

Hardlopen

Wat kan je je toch anders voelen ná je hardlooprondje! Zo soort van depri als ik was in de morgen, zo heerlijk voelde ik mij na mijn zeven kilometer hardlopen. En dat nog aan een tempo wat alweer een stuk hoger lag dan de keren ervoor, hoewel ik heb gelezen dat langzaam lopen eigenlijk véél beter is.

Nu is mijn sombere bui van gisteren, mijn ongeduldigheid en mijn hoofdpijn weer goed te verklaren: vandaag dan is het weer zover. Mijn lichaam weigert zich aan te passen aan mijn leeftijd en we blijven vrolijk doormodderen met de gebruikelijke symptomen die dat nu eenmaal met zich meebrengt. Ik heb er nooit zo'n moeite mee. Wel met de periode ervóór maar als het eenmaal zover is dan is de druk eraf (soms bijna letterlijk) en dan duurt het vier dagen en dan is het weer voorbij.

Maar genoeg daarover. 

Vanavond kan ik weer strepen. Weer één streepje minder voor deze week. Nog twee te gaan. En volgende week wordt weer vrij chaotisch, zeker de vrijdag gevolgd door een nóg chaotischer week. En dáárna, ja daarna, kan ik misschien weer opgelucht ademhalen. Dan is het jaar ook weer voorbij en kunnen we weer fris en vrolijk opnieuw beginnen, met een schone lei.

Het idee om ooit nog eens wat minder te gaan werken, lijkt met de dag meer onhaalbaar te worden. Ik heb het tegenwoordig zo druk, dat ik de hele dag kan vullen. Was dat eerst enkel als de persoon waar ik voor werk 'in the house' was, tegenwoordig heb ik het zowaar druk als hij er niet is. Nu kan dat ook aan de tijd van het jaar liggen, maar ik merk dat ik wat meer wordt betrokken bij andere afdelingen binnen ons bedrijf - wat ik overigens wel leuk vind - en dat vult mijn dagen natuurlijk ook. Voel me ook wat minder moe sinds een paar maandjes, eigenlijk sinds ik toen in dat huisje ben gegaan tijdens de verbouwing. Vanaf die dag kon ik ook alles beter naast me neer leggen.

Ik mis wel het hardlopen in de duinen. Was ik vroeger zo 'autistisch' wat mijn hardlooprondjes betrof, tegenwoordig loop ik maar wat en pak ik veel onverharde paadjes mee. Dat is wat zoeken in het 'bos' waar ik doorgaans loop en het zijn dan natuurlijk ook weer steeds dezelfde paadjes, maar dat lukt nog best. Behalve als het zwaar heeft geregend, want dan zijn die paadjes voor een groot deel onbegaanbaar. Gisteren heb ik weer zo'n ad hoc route gelopen en dan kom je ook aan wat meer kilometers dan wat in feite je doel was. Maakt allemaal niet uit. Ik had echter wel weer hoofdpijn gisterenavond na het lopen en ik slaap daardoor niet helemaal lekker. Vandaag voel ik mij toch wel redelijk met nog wat lichte hoofdpijn, maar het had beter gekund. 

En ondanks dat het fors waait schijnt de zon tenminste nog af en toe en dan is mijn stemming automatisch al beter.

Donkere dagen

De donkere dagen beginnen zich langzaam te laten gelden bij mij. Tot nu toe ging het nog best aardig, maar het is nu zo aardedonker 's morgens als je van huis weg gaat en als je weer thuis komt, dat je het idee hebt dat je niet echt leeft. Overdag zit je de hele dag op kantoor, dus enkel in de weekenden zie je je huis bij daglicht.

Toen ik gisteren even thuis was om de man van de gemeente te ontvangen, zag ik dat de ramen nodig moeten worden gezeemd. Die zijn nog niet schoongemaakt sinds de verbouwing. Dus je kunt wel nagaan hoe dat eruit ziet. Het heeft geen enkele nut om dit 's avonds te doen en bovendien lukt mij dat niet meer sinds mijn RSI. Ja, het lukt me wel, maar ik heb daarna dan minstens weer een week pijn in mijn hand.

Donkere dagen hebben dus z'n voor- en nadelen: de voordelen zijn dat je niet ziet dat je huis stoffig is en je ramen smotsig zijn en het altijd een verrassing is wat er nu weer is veranderd als je je huis wel eens bij daglicht ziet. Nadelen dat je je een mol voelt en er aardig depressief van kan worden dat de dagen zo kort zijn, het weer zo nat en de mensen zo gehaast en agressief, dat je fietsers nauwelijks ziet totdat ze bijna op je motorkap liggen en niets van je omgeving ziet.

Weinig voordelen dus.

Je kunt je afvragen hoe de mensen die nog noordelijker wonen het volhouden. Mij lijkt het al half zo erg als er buiten dan nog een berg sneeuw ligt. Maar dan wel die sneeuw die in het noorden ligt: droge sneeuw. Niet van die papperige die hier altijd ligt. En dan mag het van mij best donker zijn. Dan zet je iedere avond van die buitenkaarsen in de sneeuw. Dat is gezellig. Dat geeft sfeer. Maar hier is het het altijd nét niet. 

Zoals nu met een strakblauwe lucht en een laag zonnetje is het heerlijk. Dan mag het óf heel koud zijn óf lekker warm. Hier word je dan wel weer wat vrolijker van.

Maar vandaag voel ik mij wat somber. Dat begon gisterenavond en dat heb ik zo bij tijd en wijle. Daar doe je niets aan. Dat zijn denk ik de hormonen. Of het gemis van je partner. Want zoals nu, dat we elkaar enkel op zaterdag en zondag zien, is niet erg leuk. Vrijdagavond is hij pas laat bij mij en zondag moet hij alweer direct na het eten weg. En dan moet je alles in die twee dagen proppen. De kleine klusjes in huis gaan mondjesmaat, maar het gebeurt wel. Ik heb daar geen haast mee. Dat komt allemaal wel.

Algehele malaise dus. Dat gevoel. Die laatste dagen van december komen altijd zo op me af. Dat is waarom ik het niet zo leuk vind om iets te organiseren. Het wordt mij dan te druk. Te chaotisch. Afstrepen.

Weer een afstreepweek

Ik ben weer aan het afstrepen. Vaak als ik een 'drukke' week heb, dan ga ik de dingen één voor één afstrepen.

Gisterenmiddag was het dan de tandarts. Die heeft nu het restant van mijn kies waar eerst de oude kroon op zat zodanig geprepareerd dat er nu een nieuwe kroon op kan komen. Dus moest ik gisteren ook twee keer happen: één keer de bovenkant en één keer de onderkant. Ik heb nu een kaal piefje in mijn mond, dus zonder voorlopige kroon en dan wordt volgende week maandag de definitieve kroon geplaatst. Deze nieuwe tandarts - Roelf Meinardi - is best een leuke tandarts. Zat in het begin nog even te twijfelen of ik naar een andere tandarts zou gaan - eentje dichter bij mij in de buurt - maar nu na drie keer is hij best ok. In ieder geval een stuk relaxter dan mijn vorige tandarts, die ook wel goed was, maar mij soms dingen aanpraatte waar ik het niet helemaal mee eens was.

Het duurde wel lang gisteren eer dat de verdoving was uitgewerkt en volgens mij had hij zijn hele spuit in mijn kaak leeg gespoten. Ik was er om 14.00u en om 19.00u was de verdoving eindelijk uitgewerkt. Afijn. Nu is de verdoving dan helemaal verdwenen en het stukje kies is een klein beetje gevoelig, maar niet zodanig dat ik er iets omheen moet of zo. Ben per slot van rekening nog steeds wel een bikkel!

Het tweede afstrepen was deze morgen, toen ik bezoek kreeg van iemand van de Gemeente. Want ik heb weer een scheur in mijn woning op dezelfde plaats als waar er al één zat. Maar nu ik natuurlijk net alles opnieuw heb laten stucen, had ik gehoopt dat de scheur niet meer zou terugkomen, maar helaas, hij zit er weer. Lastig verhaal natuurlijk, dat begrijp ik ook wel. De ambtenaar kon er ook niet veel mee. Het is voor mij veel te moeilijk om te bewijzen dat deze scheur door de trillingen komt van de drempel. Hij vond echter het aantal van meer dan veertig vrachtwagenbewegingen per dag ook wel erg veel, dus daar kan ik dan misschien nog wel iets mee. We kunnen het altijd proberen.

Het derde afstrepen is donderdagmiddag, als ik een kerstborrel heb van de plaatselijke ondernemersvereniging en waar ik dit keer naar toe ga, omdat ik bij het bedrijf waar het wordt gehouden het kerstgeschenk voor onze medewerkers heb geregeld. Gewoon iets kleins: moeten per slot van rekening een beetje gaan afbouwen met geschenken want volgend jaar, als de werkkostenregeling van kracht gaat, is het afgelopen met de cadeautjes. Je mag als bedrijf dan maar 1,2% van het fiscale jaarloon besteden aan onbelaste giften voor de werknemers. Alles daarboven wordt - schrik niet - voor 80% belast! Er blijft dan waarschijnlijk nog best wat over, maar de rem moet er toch op.

Dus die donderdag kan ik ook niet naar yoga en ben ik wat later thuis dan normaal.

En dan aan het einde van de week wordt er nog meer afgestreept...

Ieder begin van de week - of iedere keer als ik zo'n 'afstreepweek' heb - denk ik: en nu wordt het rustig. Maar helaas. Die laatste weken in december moeten altijd om één of andere reden druk zijn. Er is altijd veel werk op kantoor - alsof de wereld ophoudt met draaien op 31 december - en dan is er privé ook nog de nodige 'druk'. Normaal gesproken is Jan vrij de week voor kerst, maar dit keer niet, dus moet er weer het één en ander goed worden voorbereid. Eerste kerstdag zijn wij dan - tegen de oorspronkelijke planning in - toch thuis, maar ik weet niet of ik dan écht iets ontzettend ingewikkelds ga klaarmaken met eten. We zijn dan gewoon met z'n tweeën en de 24e moet ik 'gewoon' werken. 

Oorspronkelijk was het plan om de 25e richting België te rijden en kerst een beetje aan ons voorbij te laten gaan. Persoonlijk hou ik er niet zo van om juist met die dagen iets extra's te doen met eten omdat daar zoveel druk op ligt, nog extra benadrukt door de media. Het zijn maar twee (vroeger zelfs vier!) dagen die door één of andere keizer en aantal bisschoppen zijn bestempeld als 'kerstmis' omdat dit goed uitkwam om de heidense feestdag - meestal op 21 december (zonnewende of Yule) - te kerstenen. Het is jammer dat het nu vooral een commercieel feest is geworden en dat het voor mensen die werken een gepas en gemeet is om het een beetje in goede banen te leiden. Tegenwoordig zijn de supermarkten gewoon open op deze dagen (jammer genoeg) dus is er altijd wel wát te eten.

Ik vind het zo jammer dat de kans op sneeuw altijd zo klein is! Goh, als er sneeuw ligt dan is het pas écht Yule (ik haat het woord kerstmis...)

Een vol weekend

Hoera! Het is weer maandag!

Zou ze het menen? Het is überhaupt niet zo'n goed idee om te bloggen op maandagmorgen terwijl ik mijn koffie nog niet eens heb gehad.

En ik heb dan nog wel een lang weekend gehad. Want vrijdag was ik vrij. Ik had vrij genomen omdat ik om half twaalf naar de tandarts moest omdat er een kroon is afgebrokkeld. Daar was niet veel meer van over. Daar moet dus een nieuwe kroon op. Toen dacht ik, waarom niet de hele dag vrij, dan kan ik op mijn gemak boodschappen doen en even gewoon thuis zijn.

O jongens. Heerlijk dat zonnetje! Dáár word ik nu vrolijk(er) van! Ondanks dat-ie laag staat, schijnt-ie heerlijk mijn kamer in. Als je dan thuis bent en de zon schijnt zo door de ramen, zie je pas dat er dringend gezeemd moet worden! Er is nog hier en daar wat (verbouw)stof en -resten die nog niet zijn opgeruimd. Zo af en toe kom ik weer iets tegen - zoals bijvoorbeeld schoenen die al die tijd in een schoenenkast hebben gestaan en nu wit zijn van het stof - maar langzaamaan wordt het allemaal schoon.

Afijn. Vrijdag dus even naar de tandarts - waarvoor ik overigens vandaag voor moet terugkomen - dan even naar de markt, maar ik was al niet meer vrolijk - alsof ik dat al was die dag! (hormonen!) - dus met een volle en vooral zware tas achterop de fiets weer naar huis. Dat fietsen is dan wel weer heerlijk in die koude! Daar fleur ik toch altijd weer van op. Thuis even broodje eten en dan nog even naar een kleiner winkelcentrum, was nog wat kleine dingen vergeten en dan is zo'n dag alweer snel voorbij. Ik had die dag ook de trap eens goed geboend en die zag er alweer een stuk beter uit.

Mijn nieuwe combi...

Zaterdag hebben we eerst gewacht op BobShop.nl met mijn nieuwe wasdroger en -machine en vriezer. Was keurig netjes gebeld wanneer ze bij mij zouden zijn en ze waren met twee en ze namen de oude apparaten mee terug. Hoppa! Weg ermee. De wasmachine hadden ze meteen aangezet op een soort spoelprogramma en 's middags heb ik er mijn eerste was in gedraaid. Het is even wennen aan het geluid wat-ie maakt: bij het centrifugeren lijkt het alsof hij zo kan opstijgen. Beetje turbo-jet herrie. 

De vriezer staat nog onaangesloten in de berging, omdat we nog geen eten hebben om erin te doen. Dat moet allemaal nog komen. Meestal bestellen wij in grote hoeveelheden zoals een half (of heel) biologisch lam, een ree, of een kilo of tien Schotse Hooglander. Wij zijn heel selectief met wát voor vlees wij bestellen en het is dan ineens wel een uitgaaf, maar uiteindelijk zijn we goedkoper uit en weet ik ook precies waar het eten vandaan komt. Hopelijk nog eens een keer dat ons eigen (geschoten) vlees erin komt! Dat zou wat zijn. Aanstaande zaterdag onze eerste jachtles!!! Spannend!!!

Na de HH-apparatuur kwam dan ook nog TNT met een nieuwe HD-tuner voor de Interactieve TV van KPN. Ik had vrijdag op hun facebookpagina gemeld dat ik mijn Motorola tuner wel twee keer per week moest resetten en dat-ie enorm traag was geworden met de nieuwe interface en ik kreeg als antwoord dat ik een nieuwe HD tuner kon krijgen, of ik even met telefoonnummer nog wilde doorgeven. En hoppa, de volgende morgen, keurig op tijd weer, de man met het nieuwe bakkie. Moest wel het oude bakkie mee terug geven. Het enige wat ik nieuw moest kopen wat een kabel voor de aansluiting op onze versterker. En hij deed het direct en is echt een verademing: stukken en stukken sneller. Pluim voor KPN hoor. Ik snap überhaupt al niet waarom iedereen zo'n moeite heeft met KPN: ik heb nooit problemen met ze. En als ze er al zijn, worden ze altijd keurig opgelost. 

Boekenplanken van Indeo Interieur

Dan alle puin wat nog in de tuin stond beetje op maat gemaakt - het was vooral hout en oude isolatieplaten en wat ferro-materiaal - zodat het in mijn Tuppertrutje 107 past en naar de vuilstort gereden. Het kan maar weg zijn. Alle rotzooi is nu weg. Er staan alleen nog twee kruiwagens van de aannemer. Mogen van mij ook weg, hoor.

En zaterdag heeft Jan de planken in de keuken opgehangen die wij alweer geruime tijd geleden hadden besteld bij Indeo Interieur Eindhoven. Kost wat maar dan heb je ook wel erg mooi afgewerkte planken die nog wel geschilderd moeten worden. Onze keukenmonteur had destijds gezegd dat de planken van Ikea de beste waren, maar dat betwijfel ik ten zeerste! Deze planken zijn tot in de puntjes afgewerkt met een hele stevige stalen ophangconstructie met bouten en een mal bijgeleverd. Toppie!

Zaterdag heb ik dan 's middags een liter of tien erwtensoep gemaakt én ook de reepeper. Jan is naar de kapper geweest, heeft nog wat kleine dingen meegenomen als brood en 's avonds hebben we lekker reepeper gegeten met aardappelkroketjes (helaas geen verse) en stoofperen. 

Zondagmorgen zijn we gaan hardlopen, maar het ging niet echt lekker bij mij. Ik had al hoofdpijn bij het wakker worden en ik voelde mij wat stijf bij mijn linkerschouderblad. Bovendien zijn mijn 'jongens' weer enorm pijnlijk en gespannen en ik had daar last van tijdens het lopen. Het was fris, met een fors windje, maar toch iets meer dan vijf kilometer gelopen op een voor mijn doen nog wat traag tempo (7.14 pace in plaats van gebruikelijk 7). Maar dat is niet zo belangrijk, het gaat erom dat je nog lekker loopt. Ik vind het alleen wat vervelend voor Jan, omdat hij zo enorm zijn tempo moet aanpassen aan dat van mij, maar natuurlijk wel enorm lief.

Zondag natuurlijk heerlijk ontbeten met scrambled eggs (zo lekker!) en dan daarna even naar de Gamma. Wat kleine afwerk dingen gekocht en toch weer meer dan honderd euro kwijt :-( maar dan heb ik zo'n douche ding waar je shampoo en je zeep in kan staan, en we hebben in die enorm handige kast tóch latjes gemonteerd voor de schappen zodat er niets uit kan vallen.

Afbrokkelende kroon

Wellicht al eens eerder geschreven dat ik in 2013 mijn zorgverzekering flink heb versobert. Ik ben van het compleet uitgebreide pakket van aanvullende verzekeringen helemaal terug gestapt naar de basisverzekering plus één aanvullend pakket. Daarbij heb ik mijn eigen risico opgeschroefd naar achthonderdvijftig euro. Dat alles bij elkaar scheelde mij zeventig euro premie per maand. Nu ben ik wel zo slim geweest om die zeventig euro iedere maand apart te zetten, in een apart spaardoel. Dat heeft een aardig potje opgeleverd. Helaas heb ik vanaf juni niet meer gespaard naar dat doel vanwege mijn verbouwing, maar zodra ik die kosten heb gehad, gaan we daar weer lekker mee aan de slag.

Het enige is nu dat ik een kies heb die langzaamaan afbrokkelt. En volgens mij is dat een kroon. Dus zal daar een nieuwe kroon op moeten komen. Daar gaat mijn potje! Vorige week vrijdag ben ik naar de tandarts geweest voor controle en 's avonds brak er gewoon een stuk af van die kies. En vanavond een tweede stuk. Er blijft niet veel van over, van die kies.

Gelukkig heb ik nu een afspraak voor morgen, maar ik weet in feite wel wat er gaat gebeuren. Het is niet anders...Maar het neemt niet weg dat ik er van baal.

Vandaag dan mijn wasmachine, droger en vriezer bij een ander bedrijf besteld dan waar ik hem in eerste instantie had besteld, omdat ik maar niets hoorde van de persoon. En ik wil mijn apparatuur toch graag nu eindelijk eens hebben. Dus heb ik het nu besteld bij de Bobshop.nl en ik heb nu de apparatuur die ik in eerste instantie ook wilde hebben. En ik ben nog goedkoper uit ook. Nog een pluspunt: ze bezorgen ook op zaterdag en dat is wel zo prettig. Hoef ik niet naar huis te komen en bovendien is Jan er dan en kunnen we alles goed op z'n plaats zetten en direct testen. Dus ik heb daar wel zin in. Dan nemen ze meteen die oude meuk weg en kan ik weer 'vrij' kijken en m'n tuintje weer een beetje fatsoeneren.

De aannemer heeft inmiddels wat van zijn materiaal wat hier nog stond meegenomen maar zijn twee kruiwagens - die het meest in de weg staan - zijn er nog. Nou ja, misschien even een ritje naar de vuilstort zaterdag als daar gelegenheid voor is. Je kunt het maar kwijt zijn.

De verbouwing en de afwerking

En weer tijd voor de geneugten des levens..

Afgelopen weekend was onze eerste weekend thuis na lange tijd. Vrijdag heb ik eerst de boodschappen gehaald voor dat weekend wat gevuld was met veel lamsvlees omdat a. dit op moet en b. de vriezer leeg moet. Dus drie dagen lang vlees, te beginnen met lamskarbonaadjes op vrijdag, lamsgehakt in de moussake op zaterdag en lamsshoarma met frietjes op zondag. Normaal gesproken eten wij niet elke dag vlees, maar nu 'moest' het even.

Alle boodschappen halen voor het weekend op vrijdag vind ik prettig want dan hoef je de zaterdag er niet nog eens tussenuit en dat geeft mij altijd veel rust. Boodschappen doen vind ik niet leuk om te doen met al die chagrijnige en haastige mede-boodschappers. Afgelopen vrijdag zat ik nog een beetje met mijn hoofd in de Antilliaanse wolken, dus dan maakte ik me daar minder druk over. Het gebruikelijke kopje koffie wat we meestal nemen bij Barista als we samen boodschappen doen, ben ik totaal vergeten. Komt wel weer.

Zaterdag eerst een was gedraaid in mijn buiten-wasstation en daarna heeft Jan de hoek in de badkamer waar de nieuwe wasmachine en -droger komen te staan eerst in de voorzeik gezet, en later gewit. Als het goed is komt daar komende week nieuwe apparatuur. De rest van de badkamer komt nog wel. Hij heeft ook alle tegels schoon gemaakt wat nog een rotklus is en waarvoor ik speciaal product had gekocht. Ze zien er nu mooi schoon uit.

In de tijd dat Jan in de badkamer bezig was, ben ik begonnen met het herindelen van (wat er nog over is van) de schuur. De vriezer staat nu in een vrij donker hoekje en dat met mijn steeds slechter wordend gezichtsvermogen (lees: heb een leesbril) is het al een hele opgaaf om met slecht licht in een donker hoekje de etiketten op de stijf ingevroren en dus onherkenbare vleesproducten te lezen. Zelfs met leesbril op valt het haast niet te lezen. Dus komt de nieuwe energiezuinige vrieskist in de hoek onder het raam te staan. Alle rotzooi dus uit de schuur en met de meest mogelijke doordachtheid weer ingeruimd en daarbij alles wat we niet meer nodig hebben weggegooid. Het ziet er nu een stuk beter en toegankelijker uit. Meteen een nieuwe lamp erin gemaakt met een goede verlichting en dan komt later een betegelde vloer om het dan compleet af te maken. 
De oude vriezer is leeg gehaald en staat inmiddels al buiten, in afwachting om meegenomen en gerecycled te worden.

Dan nog even de troep die nog in de tuin staat - een hele stapel isolatiemateriaal - netjes op elkaar gestapeld en de twee kruiwagens van onze meneer De Aannemer aan de kant gezet, en nu maar hopen dat hij deze snel komt ophalen, want zo groot is ons landgoed niet. 

Zondagmorgen in de kille ochtendmist hardgelopen. Dat ging matig: mijn snelheid was nog niet je-van-dat, maar dat komt wel weer en is ook niet zo belangrijk. 's Middags nog even naar de Ikea geweest. Geen goed idee. Niet doen op zondag.... Bovendien waar we voor gingen was toch eigenlijk allemaal brol. Bij de Gamma hebben ze beter spul - accessoires voor de badkamer - maar dat kost dan direct ook wel drie keer zo veel. Bij de Ikea dan toch twee handdoekenrekken gekocht die Jan aan de zijkant van het badkamermeubel heeft geschroefd. Voor de overige accessoires ga ik op mijn gemak rondkijken en proberen daar wat creatief mee om te gaan. Het is allemaal al duur zat.