Facebook - meldingen - tips and tricks

Ik blog, ik zit op Twitter, ik zit op Facebook, ik heb een Google+ account, ik Skype (met mijn moeder...). Je kunt zeggen dat ik (privé) vrij actief ben op Social Media.

Ik ken iemand die dit allemaal onzin vindt. Zij klaagt dat zij van haar Facebookvrienden allerlei meldingen krijgt die haar helemaal niet boeien. Waarom moet je in vredesnaam op internet allerlei dingen vertellen over jezelf? Zij zegt: 'Een vriend plaatst dan op facebook dat zijn broer is overleden. Dat zet je toch niet op facebook? Dan krijgt hij allerlei reacties als: oh, wat erg en gecondoleerd! Wat gaat mij dit nu aan?' Of dat iemand heeft gesport, of gegeten of wat dan ook. Allemaal informatie waar zij niet op zit te wachten.

Op één of andere manier snapt zij niet dat je op facebook dit soort meldingen kunt uitzetten. Ik vind persoonlijk dat je op facebook mag zetten wat je wilt. Als de ander zich daaraan stoort dan kan die ander jou 'ontvolgen' zonder te ontvrienden. 

Ik heb bijvoorbeeld mijn vrienden gecategoriseerd. Zie de afbeelding hieronder (Afb 1).


Afb. 1
Vervolgens kan je je vrienden ook nog 'ontvolgen'. Dat betekent dat je geen meldingen van die personen in je tijdlijn krijgt. Je moet dan bewust die persoon in de balk rechts aanklikken en zijn of haar tijdlijn openen (let wel: ik heb het over facebook op je computer, niet op je telefoon).
Als je dus al je vrienden één voor één categoriseerd en vervolgens per vriend van wie je dat nodig vind ontvolgt, dan heb je het zelf in de hand wanneer je van iemand een melding wilt zien.

Afb. 2

Ontvolgen doe je zo: je gaat met je muis over de persoon in de rechterbalk. Vervolgens verschijnt een pop-up venster van die vriend, dan klik je op dat pop-up venster. De 'pagina' van die vriend verschijnt met alle posts die die persoon heeft gepost. Als je dan vervolgens naar boven gaat zie op de bannerfoto het vakje 'volgend' staan (afb. 2). Als je vervolgens met je muis over dat vakje gaat, verschijnt er meer informatie. Als je dan klikt op '[persoon] niet meer volgen', dan krijg je geen meldingen meer op je tijdlijn en je blijft nog steeds vriend. 


Een voordeel van het categoriseren van je vrienden, is dat je een bericht kan plaatsen op facebook en die categorie kunt uitschakelen. Dit kan ook per vriend overigens. Als ik post dat ik weer heerlijk heb hardgelopen met Runkeeper, dan klik ik in het vakje waar nu 'vrienden' staat (afb 3) en kies 'aangepast'. Daar kan je aangeven wie het bericht kan zien en wie niet (wel: vrienden. niet: collega's, werkrelaties). Super handig! Krijg je ook geen commentaar en kan je óók overdag op Facebook. Tip: zet al je collega's in één categorie en hou je posts naar die groep oppervlakkig.


Afb. 3
Nog een tip als je werkt: zet overdag je chatfunctie uit. Je kunt deze voor bepaalde vrienden - bijvoorbeeld je partner - wél open houden. Dit doe je als volgt: ga met je muis over het balkje helemaal rechts onder de kolom waar je vrienden staan (Afb 4). Klik vervolgens op 'opties'. Klik op 'geavanceerde instellingen'. Er verschijnt een scherm waarin je kunt aangeven of je chat open wilt houden ja of nee (ik heb de tweede optie aangevinkt) en voor wie dan wel ('chat uitschakelen voor vrienden behalve....'). Hele handige functie. Zo kan je facebook open houden terwijl je aan het werk bent [gnagna...].
Afb. 4


Het vervelende van zo'n persoon die zich zo ergert aan facebook, is dat je zelf de neiging hebt om je in te houden. Bijvoorbeeld iemand feliciteren via facebook. Ik bedoel, hoe handig kan dit zijn! Dat vindt die persoon óók not done. Zij vindt dat je dan moet bellen in plaats van zo 'onpersoonlijk' te feliciteren. Het is gewoon niet leuk dat in principe al jouw vrienden kunnen zien wie jij feliciteert en wat jij leuk vind. Héél irritant. Vroeger kon je dat uitzetten, maar tegenwoordig zie ik dat nergens meer. Als je al ontvolgt, krijg je die meldingen - voor zover ik weet - ook niet meer.

Ik hoop in ieder geval dat die persoon nooit mijn blog ontdekt én mijn Twitter-account. Zeker op Twitter kom ik uit voor mijn persoonlijke visies en meningen, retweet ik of geef ongezouten commentaar. En ik vind dat dat moet kunnen. We leven per slot van rekening in een vrij land...

Investeren en opofferen

Soms moet je in je leven dingen doen waar je minder plezier aan hebt dan je zou willen: investeren en opofferen. Als je dit niet doet is dat een keuze, maar moet je zelf de consequenties daarvan accepteren.

Ik moet momenteel één keer per maand een investering in tijd doen voor een nieuwe hobby. Ja, hobby, want ik verdien er niet mijn brood mee. Sec bekeken zou ik er wel mijn eten mee kunnen verdienen, maar dat ligt wat gecompliceerder. Ik heb het over jagen waarvoor ik sinds oktober vorig jaar mijn jachtakte heb en erg veel moeite heb moeten doen om deze dit jaar te kunnen verlengen.


Ik heb geen eigen grond (om op te jagen) dus ik ben 'afhankelijk' van uitnodigingen: mensen (mannen) met een eigen stuk grond die daarop mogen jagen en/of beheren en/of schadebestrijding mogen doen. Kretelogie in de jachtwereld die ieder een eigen betekenis hebben. Voor de leek is het enkel jagen wat een jager doet, de jager doet veel meer dan dat en aan elke kreet hangt aparte wetgeving.


Voor die uitnodigingen moet je als het ware lobbyen, netwerken. Iets waar ik echt heel goed in ben (not) en wat ik ook graag doe (not). Toen ik mijn jachtakte bemachtigde, kreeg ik van een goede vriendin een uitnodiging om lid te worden van een jachtsoos. Dé plek natuurlijk om te netwerken. Ik ben gelukkig niet erg verlegen, maar het valt niet mee om je op je gemak te voelen tussen mensen die elkaar al járen kennen - zo lijkt het - en ook nog eens in een compleet ander wereldje leven. Iedereen komt (natuurlijk) in het groen en het zijn voor 80% mannen. Ik weet (nog) niet of de vrouwen die er zijn aktief zelf jagen of voorjager zijn. En een voorjager is meestal iemand met een jachthond die deelneemt aan de jacht met zijn of haar hond maar niet zelf schiet. Maar de vrouwen zijn duidelijk in de minderheid. 


Dus twee uur per maand investeren in tijd. Tijd wat ik normaal op de dinsdag aan yoga besteed. Een beetje kletsen, een beetje luisteren, vooral dát en heel, heel langzaam vind je dan wat aansluiting bij deze of gene. En hopelijk krijg je dan een keer een uitnodiging om mee te gaan.

Oostende - Koningin der Badsteden II

Afgelopen weekend waren we weer in Oostende. Ervan geprofiteerd dat we er dan iets langer dan een weekend konden zijn want paasmaandag. We hadden verder niets bijzonders op stapel staan vanwege pasen, want dat hele pasen zegt mij niets en ik vind het meer en meer een commerciële kapstok worden om allerlei onzinfrutsels en 'je moet weer veel en duur eten' aan op te hangen. De supermarkten haken daar maar weer wat gretig op in. Zoals een paasboom. Wie dat nu weer heeft verzonnen...Het ergste is nog: we hebben niet één paasei op! Dat vind ik dat wel in en in triest. In het land van de chocola en niet eens een paasei gegeten... 

Zaterdag met de moeder van Jan geluncht bij Bistro Mathilda. Dat had ze nog tegoed. De vorige keer hebben we dat moeten afzeggen omdat ik zo enorm ziek was die nacht. Argh, als ik dáár nog aan denk...



Het eten was op zich niet slecht, maar de bediening wat stijfjes. Het interieur is wel strak en modern. 

Via de Achiel met de fiets vol boodschappen terug naar huis. Dan weer snel naar buiten. Het weer viel weliswaar tegen, maar binnen zitten kan altijd nog.



En bij de renbaan een Easter Bunny....


Door de gebeurtenissen op Zaventem, hadden wij in Oostende wel meer last van de vliegtuigen. We zitten weliswaar er een eindje vandaan, maar de vliegtuigen stegen naar het zuiden op en dat was goed te horen vanwaar het appartement ligt. Omdat we lekker hadden geluncht 's avonds een simpel soepje met brood gegeten.

De volgende morgen scheen zowaar de zon, dus hardloopspullen aan en gaan met die banaan. Naar de dijk, eerst 4 km wind tegen, dan naar beneden en langs de vloedlijn de andere 4 km, heerlijk met de wind in de rug en zon in het smoeltje. Ja, sorry dat ik er niet zo flitsend bijloop, maar ik zal binnenkort een fel oranje, geel, roze of groen hemdje kopen...



Na het gebruikelijke roereitje en bakken koffie hebben we een heerlijke wandeling langs het strand gemaakt. Het was mooi weer, wel keiharde wind. Even lekker uitwaaien.









Even een lekkere koffie gescoord bij De Familie Jansen - aanradertje voor als je in Oostende bent. Doet wat on-Oostends aan wat positief is. De meeste tentjes in Oostende zijn nogal stijf en blijven steken in de jaren vijftig wat dan wel weer positief is voor Café du Parc wat de jaren dertig uitstraalt met art deco interieur. En als je dan toch in Oostende bent, even naar 't Botteltje om één van de honderden bieren te proeven. Ik ging voor de Arthurs Legacy en Jan nam een Kwak in zijn bijzondere glas met houten handvat. Het mini bakje nootjes was snel op.

We hielden het helaas niet droog terug naar huis, tegen de wind...






En als ze zeggen dat ik Jan altijd zo op een voetstuk plaats, dan hebben ze gelijk...


Het leven gaat door

Het lijkt wel dat naarmate je ouder wordt je de dingen meer aangrijpt dan als je jonger bent. Gisteren natuurlijk een zwarte dag voor België. Ja, de zon is toch weer gewoon opgekomen vanmorgen. Nou ja, dat is ook niet helemaal waar: de aarde heeft haar draai weer gemaakt op een zodanige manier dat deze morgen de zon weer boven onze horizon is verschenen. Hoewel dit keer wel verstopt achter grijze wolken. De vogeltjes floten ondanks dat dat het een lieve lust was. Ja, zelfs bij mij.



Buiten het feit dat nieuws je harder aangrijpt op latere leeftijd, kijk ik nu ook met afgrijzen naar de digitale cijfertjes op mijn weegschaal. Het verval heeft nu toch echt z'n intrede gedaan. Ik ben niet aan de lijn - douw net m'n tweede Verkade Digestiefje weg - maar het moet nu wel stoppen. Volgens mijn Eetwijzer, die ik allang niet meer trouw iedere dag invul, eet is zelfs minder dan ik dagelijks 'mag'. Dat wil zeggen: minder dan 1900 kcal per dag. En dan is mijn beweging daar nog niet eens bijgeteld.

"Maar als je meer traint, krijg je ook meer spieren," zei mijn hubby afgelopen weekend. Had vorige week natuurlijk 8,5km gelopen wat toch beduidend meer is dan ik normaal loop. Een fijne tactische opmerking waar ik me dan maar aan vastklamp. Vanmiddag nog maar even een poging wagen om wat kilocaleriën eraf te lopen (en er 's avonds net zo hard weer bij te eten...).

Goed. Er zijn (dus) ergere dingen in de wereld. Was er gisteren toch wel een beetje door van slag. Ik ben toch iets meer betrokken bij België dan anderen. Jan z'n broer woont midden in Brussel, maar met hem is gelukkig alles ok. Niet dat ik me nu erge zorgen maakte, maar het is toch wel fijn om 's avonds net voor de yoga te horen dat hij 'gewoon' aan het werk was. 

Verder gaat het leven hier door alsof er niets is gebeurd. Vliegtuigen stijgen en dalen, vogeltjes zijn een beetje hyper van de hormoontjes en op het werk is het weer business as usual. Ja. Wat moet je anders....

Terras

Ik dacht gisteren: ik maak nog even een foto van mijn dakterras. Mooi opgeruimd, spullen (nog) aan de kant en de plek waar ik mijn Brabantia wasrek heb opgehangen. En ja, die andere gevel is van de buren. Mijn dakterras grenst aan het hunne. Ik woon nu eenmaal (nog) niet in een vrijstaand huis omringt door bossen of weilanden. Hun woning staat nog in de steigers.

Het opgeruimde terras. Dat witte ding moet nog weg.

De plek van mijn droogrek nu.

En verder heb ik nog niet veel zin om vrolijke verhaaltjes te vertellen met al wat er nu gebeurt in Brussel. Wat een verrotte wereld is het toch...!

Een ei, een kat en een fiets

Ik werd deze morgen blij verrast met een ei! Nee, niet op bed, maar bij de Slechtvalken. Ja, ik ben er ook zo eentje die gluurt bij de vogels via Beleef de Lente, maar ik kijk alleen maar, ik geef geen commentaar. Ik wil mij niet mengen in dat geleuter in het clubhuis. Ik vind het gewoon super om naar te kijken en te zien hoe vier van die pluizebolletjes opgroeien tot prachtige slechtvalken.

In mijn tuin is een koppeltje Turkse Tortels bezig met een nest. Ik zie telkens één van die twee met een takje een struik induiken. Staat naar mijn bescheiden mening niet echt heel gunstig voor een nest, maar goed. Wie ben ik.... We zullen wel zien hoe het afloopt, want het is niet de eerste keer en de vorige keer zat ze wel te broeden maar is op een gegeven moment weer verdwenen.


Ja, dit is een merel...

Buiten vogels zitten er ook veel katten in mijn tuin. Ik woon op een hoek (met toch aan weerzijden buren, want het is een hoek van een vierkant, zeg maar) en mijn tuin is een soort doorgangsweg voor katten. Rode, zwarte, zwartwitte, grijze. Er komt van alles langs. We hebben ook een buurtkat die wat vaker komt: een erge mooie maar brutale kater die van ons dan een beetje melk krijgt en af en toe iets extra's. In dit geval een duivenkarkas. Jan heeft vrijdag bouillon gemaakt van kippenbotten en -resten en een duivenkarkas en die mocht hij - de kat dan - oppeuzelen. De kat - volgens mij heet hij Gizmo - is niet van mij. Ik vind het wel leuk zo'n buurtkat. Hij komt enkel maar voor een drup melk. Dan is tie ook weer snel verdwenen. 


Lekker hè, zo'n duivenkarkasje!

De gevel is af en is erg mooi geworden. Ik heb weer een nieuw huis. Ze moeten enkel nog impregneren, maar dat kan pas als het buiten boven de tien graden is. Natuurlijk kan ik niet wachten om alles weer op orde te brengen, maar moet nog even wat geduld hebben. We hebben zondag wel het dakterras proper gemaakt: plantenbakken wat verplaatst en het droogrek opgehangen. Die hing eerst tegen de muur van het dakterras en nu hangt deze aan de steigerbuis op een iets betere plek zodat we van de zomer niet half onder de was hoeven te zitten.

Want ook wij zijn minimalistisch bezig. Ja, althans we proberen het. Gaan bijvoorbeeld op de fiets naar de Gamma om met een steigerhouten plank van twee meter weer terug te fietsen. Op de fiets naar het tuincentrum - toch 5 km fietsen -, op de fiets naar het 'gewone' centrum en ik hang mijn was zoveel mogelijk te drogen op een droogrek. We maken onze eigen bouillon van botten, onze eigen mayonaise, pinda- , hollandaise, tomaten- en currysaus... Bij mij vind je geen pakjes of zakjes "een beetje van jezelf en een beetje van Maggi", roerbakpastazakjes of andere bende waar meer zout in zit dan wat anders. En allemaal zo gemakkelijk en minstens even zo lekker zelf te maken. O ja, en sinds kort maal ik ook handmatig mijn eigen koffiebonen...



Keukenapparatuur heb ik ook niet veel: enkel een Kitchen Aid blender  - voor de smoothies voor mij iedere morgen - en zo'n Kitchen Aid keukenrobot - met name voor het brood. We hebben wel goede messen en goede pannen. Een ui fijn snijden met een mes gaat sneller met de hand en geeft minder afwas dan met zo'n ingewikkelde plaatsvretende keukenmachine met tig onderdelen.
Eh ja, ik heb wél een afwasmachine, maar mocht deze ooit stuk gaan (even afkloppen..), dan ga ik niet halsoverkop een nieuwe kopen. Doordeweeks draait-ie hooguit twee keer. In het weekend, als Jan er is, iedere dag. Dan is-ie ook stampvol. 

Ik heb natuurlijk wel een wasmachine, maar die draait hooguit twee à drie keer per week, en een droger, zo'n warmtepompdroger die over het algemeen enkel in de winter wordt gebruikt. Met acht zonnepanelen op het dak had ik dit jaar een vrij lage energierekening! En op sommige dagen wek ik meer op dan ik verbruik. Lang leve de zon!


Ik zou ook iedere dag op de fiets naar mijn werk kunnen. Het is maar zeven kilometer. En waarom doe ik dat dan niet - en nu komen de excuses:

  • het is een enorm saai stuk om te rijden
  • 's morgens heb ik zon in de rug
  • 's middags heb ik ook zon in de rug :-\
  • m'n haar zit dan niet meer goed
  • heb niet de juiste kleding
  • ik heb te veel te doen ná mijn werk:
    • maandag na werk boodschappen doen
    • dinsdagavond yoga dus vroeg eten
    • woensdagmiddag loop ik hard
    • donderdag .... dan heb ik niets.
    • vrijdagmiddag rij ik langs de boer voor melk, yoghurt en eieren.
Hoe langer ik naar dat lijstje staar, hoe meer ik denk: ja waarom niet eigenlijk. Nu de dagen weer lengen, kan ik best wat vaker op de fiets...


Les excuses sont fait pour s'en servir... et les idiots pour les croire...

Hapje doen bij The Lodge

Gisterenavond zijn wij uit eten geweest in Noordwijk. Dat doen wij niet vaak: zo maar uit eten gaan. Ondanks dat het best heel gezellig is en een beetje de sleur doorbreekt. Iedere avond bankhangen schijnt toch wel heel saai te zijn (zegt men). Ik ken iemand in mijn omgeving die minstens één of twee keer per week uit eten gaat. Naar tenten als Loetje, The Lodge, Breakers Beachclub en nog diverse anderen. Ik heb ook zo'n tijd meegemaakt dat ik bijna iedere avond uit eten ging en dat ik blij was dat ik een keer andyvie stamppot met een gehaktbal kon eten. Thuis.



Het is niet zo dat wij nooit uit eten gaan. De laatste tijd vinden wij uit lunchen gaan wat leuker dan een diner. Dan duik je niet zo met een volle maag je nest in en bij een lunch ben je ook niet zo vermoeid wat je vaak bij een diner wel bent en kan je erna nog een lekkere wandeling doen.

Zomaar even uit eten vinden wij in feite gewoon best duur. Een hoop geld voor even gezellig. Je bent met twee toch snel tegen de honderd euro kwijt. Komt nog bij dat wij meestal alleen in het weekend tijd hebben daarvoor en op vrijdag ben ik vaak zó moe, dat ik dan halverwege de avond instort en op zaterdagavond vind ik niet zo leuk. Vandaar dus lunch of gewoon thuis. Doordeweeks uit eten is veel leuker.



Dus gisterenavond op aanraden van een collega naar The Lodge in Noordwijk. Echt een super leuke tent. Lekkere harde muziek - maar wel goede muziek - gezellig ingericht, lekker huiselijk en leuke bediening. Mocht iets meer aandacht, maar het was druk. Leuk sfeertje. En het eten was zelfs ook goed. Het heeft ons gesmaakt. En het schijnt hier altijd afgeladen stampvol te zitten. 



En nee: ik heb mijn eten niet gefotografeerd. Daar was het trouwens toch te donker voor. 

Vandaag maar even een 'balans' dag - haha. 

Rare dromen

Ik heb vannacht zó raar gedroomd! En het gekke van dromen is altijd dat je ze nooit goed kunt navertellen laat staan opschrijven. Wat ik wel weet is dat ik bijna verbaasd wakker werd en dacht: oef, gelukkig maar een droom. Ging over dat de aarde verging, met een hele grote donkere schokwolk - of zoiets - en dat we allemaal op die fatale golf zaten te wachten, en dat dan op het laatste moment die golf toch niet zo erg bleek als werd gezegd....Heel beklemmend.



Afijn. Wazig as ever. Dan nog een droom over een kat die ik op mijn arm had en die in de loop van die droom soort van veranderde in een baby of het was een kat met een babygezicht... Hoe kóm je erop...

Misschien moet ik geen 8,5 kilometer meer hardlopen, als ik er zo vreemd van ga dromen. Wel lekker gelopen trouwens, dit keer weer zonder foto's onderweg. Echt me geconcentreerd op het lopen. Had natuurlijk absoluut geen zin, maar het is net of ik word overgenomen want thuis loop ik direct naar boven en begin me om te kleden en voor ik het weet sta ik in het park en druk ik op 'Start Vrije Training' - ik loop met Runkeeper - omdat ik van te voren me zelf niet wil vastpinnen op een afstand. En als ik dan 1 kilometer in de benen heb dan denk ik: o ja, als ik dan zo-en-zo loop dan kom ik langs daar-en-daar en dan heb ik denk ik wel zo'n beetje 7 km of zo... Want ik vind het niet zo heel leuk om bijvoorbeeld twee keer een rondje te lopen van 4 kilometer. Ik loop liever één rondje van 8 km. Kan ik ook niet terug krabbelen...

Het was natuurlijk wel prachtig prachtig weer! Wel een wat stevige oostenwind maar vond die niet hinderlijk.

Het afwerken van de gevel staat momenteel even stil. Ze waren zaterdag nog wel bezig geweest, maar meer met de buren, niet bij mij. Er moet bij mij nog een rand van een meter ongeveer gevoegd worden. Snap niet waarom ze niet verder gaan.

Nog wel even staan praten met de baas van dat voegbedrijf. Blijkt een Irakees te zijn die al sinds 1998 in Nederland woont. Gevlucht vanwege de oorlog. Hoe werelds kun je zijn: ik had nog nooit gesproken met iemand die gevlucht was of überhaupt iemand uit Irak. Je komt er gewoon niet mee in aanraking. Aardige vent, bewondering voor zo'n man. Toch een eigen bedrijf. En dan ook nog commentaar hebben op de hedendaagse vluchtelingen. Hij was blij dat hij nog leefde: de nieuwe vluchtelingen klagen als er geen wifi is.


Verpest

Ik moet het toegeven: ik ben verpest. Ik heb drie dagen een Leica Q mee gehad, en nu ben ik verpest. Ik vind nu dat ik me moet 'behelpen' met mijn Canon 30D, ondanks het mooie Tamron 16-300 objectief. Maar dit tipt niet aan die Leica...


Dooptafeltje (Leica Q)

In mijn beleving fotografeerde ik vroeger meer dan tegenwoordig. Maar dat kan een verkeerd idee zijn. Misschien komt het ook omdat de afgelopen maanden nogal somber waren: veel regen en hoop grijs. Nu de dagen weer wat zonniger worden, krijg ik ook wat meer zin om mijn camera weer eens te pakken. Natuurlijk is het voordeel van het objectief wat ik heb dat je niet bovenop je onderwerp hoeft te staan. Ik ben een beetje gek op macro-fotografie en met deze lens kom je daarin best ver. Natuurlijk heb je speciale objectieven voor macro-fotografie, maar ik ben niet zo'n fotograaf die met een tas vol objectieven loopt te zeulen. Ik fotografeer omdat ik het leuk vind en niet per definitie om de allermooiste foto te maken.


Hommel op bloem in mijn tuin (Canon 30D)

Wij hebben drie camera's: een Canon 30D dus met Tamron objectief voor het 'betere' werk; een Leica D-Lux 4 voor het snapshot gebeuren en een Olympus Pen EPL5 voor onderwaterfotografie, dus met onderwaterhuis en flitser. Overigens ook een mooi cameraatje met als grote voordeel dat je je lenzen kunt verwisselen (dat kan op het Leica toestel niet).


Grotduiken in Chania (Olympus PEN)

In één van mijn vorige blogs heb je kunnen lezen dat ik geen last heb van blog-clichés als honderden foto's maken voor op mijn blog. Meestal blog ik en zoek daar dan foto's bij. Soms heb ik gewoon geen foto's over het onderwerp waar ik over schrijf. Dan is het wel leuk om in het digitale archief te duiken en een foto 'uit de oude doos' te plaatsen, toen ik nog niet in RAW fotografeerde. 


Een probeersel uit 2004

We bewaren al onze foto's op een AirPort Time Capsule van Apple. Ik ben echter pas recent begonnen met het taggen van foto's, dus soms is het best zoeken naar een bepaalde foto, ondanks dat ik ze wel heb gerubriceerd. Wij noemen ons Joany Photography, maar dat is meer om ze te kunnen voorzien van een watermerk dan dat we hier iets commercieels mee willen. En Joany is een samentrekking van onze namen. 

Wordt tijd dat het we weer op vakantie gaan. Kan ik weer los met mijn fototoestellen...

Nog een ouwe uit 2003


Happy

Waar ik blij van word:
- van de zon
- van het geluid van vogeltjes in de ochtend, een merel die zingt.
- een self cleaning house...
- een kop koffie met een koekje
- van 'mogen'
- van buiten zijn
- kunnen doen wat je wil
- de wereld onder water


Zonsondergang Bonaire


Waar ik triest van word:
- van (veel) regen
- van het geluid van vrachtwagens vanaf zeven uur in de morgen tot zeven uur in de avond
- overal stof, hoevaak je ook stofzuigt
- een kop koffie zonder koekje
- van moeten
- van de hele dag binnen
- van verplichtingen
- de mensenwereld boven water

Ik ben opgegroeid in de stad, maar ik ben geen stadsmeisje. Hoe kan dat? Waar komt dat vandaan? Geboren in een herenhuis op de eerste verdieping hartje Dordrecht, opgegroeid als peuter en klein meisje op een gallerij boven een winkelcentrum, verhuisd naar zo'n moderne flat jaren zeventig vlak langs de A16. In de weekenden naar onze stacaravan in Borkel en Schaft. Alle vakanties zaten we daar. Een klein dorpje aan de Dommel. Zwemmen in de Dommel. Een huis maken in het tarwe. Mais pikken. Konijntjes kijken met de auto in het donker, toen mak van de mixamatose. 

Dan verhuizen. Naar Lelystad. Godzijdank niet naar de Bijlmer waar we ook een pracht van een flat hebben bezichtigd, toen zo hot als kweeniewat. Pionieren in de polder. Het was 1975. Op een gegeven moment studeren in Amsterdam. Met de bus over de dijk langs het IJsselmeer. Hé, wat zijn dát voor vogels? Eerste vogelboekje. Eerste wandelvakanties. Eerste expeditie/backpack vakanties. Hé, dat vind ik leuk! Wakker worden als de zon opkomt. Weekendje prehistorisch doen. Ik word rustig van rust om me heen. 

Mijn eerste kennismaking met de jacht. De jacht met de camera wel te verstaan. Voor dag en dauw opstaan om reeën te spotten. Vakanties naar Canada, naar Amerika, naar Zweden, Noorwegen. Met de tent. Weer opstaan als de zon opkomt. Uhm, en als die niet onder gaat...? Dieren spotten in hun natuurlijke omgeving.


Baby eland (Alaska)



I picture myself:
a little house by the lake with a ramp, the sun sets on the horizon. I drink my tea. Mosquitos buzz in the orange sunset. A loon howls at the lake. It is the only sound I hear. My Belgian Sheppard curls around my feet. My cat finds his place on my lap. My husband puts some more wood on the fire. I am happy. 


Huis met tuin in Alaska

Vrijdag boodschappendag

Aangezien ik boodschappen doen haat, beperkt ik dat tot hooguit twee keer per week: maandagavond en vrijdagmiddag. Gewapend met lijstje loop ik als een paard met oogkleppen op me kapot te ergeren aan mede-lotgenoten de meest voordelige en dus snelste route door de grootgrutter. Om dan halverwege tot de ontdekking te komen dat je iets bent vergeten van dat lijstje en je weer helemaal terug moet. Grrrr.

Gelukkig heeft de plaatselijke AH zelfscan dus ben ik over het algemeen binnen een kwartier weer weg. Met boodschappen voor de hele week. En vrijdags halen we eten voor het weekend. Dan leven we ons meestal wel uit. 

Als ik geluk heb is mijn mannetje op vrijdag eerder thuis dan ik (zoals vandaag....). Dan doet hij de meeste boodschappen op de markt. Ik hou niet van markten. Van die nauwe paadjes en slenterende mensen die alle tijd van de wereld hebben. Waar je constant moet bukken anders loop je met je hoofd tegen zo'n houten balk aan. Waar moeders met kinderwagens op je hielen rijden....De enige markten die ik nog wel te behappen vind, zijn die in het buitenland.

Markt in Collioure - Frankrijk

En dat geldt ook voor de supermarkten. Vooral die in Frankrijk zijn helemaal top! Dan wou je dat je kon blijven eten met al dat lekkers wat uitgestald ligt!





Maar er gaat natuurlijk niets boven de kleine, zelfstandige detaillisten met hart voor hun zaak en hun produkten en oog voor de klant. Helaas ontbreekt bij mij de tijd om dáár alles te halen.

Versche Vis - Oostende

Zomaar....

Drink geen vermouth als je vermoed dat je nog ver moet.

Overigens zijn dit Mojito's..



Reizen

Reizen. 
Ja, ik reis graag. Of nee, laat ik anders zeggen: ik verruim graag mijn horizon. Het reizen op zich vind ik soms niet zo leuk en dan ligt het er ook nog aan hoe. Vliegen --> noodzakelijk kwaad. Opgepropt in zo'n overvolle cilinder waarin je geen kant op kunt. Auto --> ja, heerlijk. De vakantie begint het moment dat je het tuinhek dicht doet. 

De laatste jaren gaan wij zelden nog met de auto weg. Sinds wij duiken - sinds 2011 - is de wereld ineens een stuk groter geworden en ga je naar bestemmingen die je eerst links liet liggen. Zoals Bonaire. Als je niet duikt en - zoals wij - niet houdt van de hele dag bakken in de zon, ben je snel uitgekeken op Bonaire. Twee weken hooguit, maar dan heb je iedere hoek van het kleine eiland wel gehad. Dan kan je beter naar Griekenland of Spanje en dan is het eten en de sfeer ook nog eens duizend maal beter. 

Spanje - Calella de Palafrugell

Lekker eten in Calella de Palafrugell


Spaanse katers hebben het zoooo zwaar....

Het nadeel van duiken is dat het zo vreselijk verslavend is, dat je iedere vakantie daarop afstemt. En als je dat niet doet, dat je dan toch daar waar je bent gaat kijken óf je er kunt duiken. Al is het maar voor één dag. Heel naar.

Dit jaar zouden we oorspronkelijk naar Amerika gaan. Laatste keer was naar Alaska in 2008. Maar we zijn daarna nog naar Nieuw-Zeeland geweest en in Nieuw-Zeeland hebben we gedoken. Een paar keer. Was wel super. Nieuw-Zeeland is gewoon super.

Roos in de botanische tuin in Christchurch.
 



Nieuw-Zeeland onder water

We houden van rond rijden, kamperen, primitief doen, wandelen, buiten zijn. En zo min mogelijk mensen. Maar door Jan zijn studie gaat Amerika niet door dit jaar. Gaat gewoon niet. Dus gaan we naar Bonaire. Voor de vijfde keer. Bekend terrein maar daarom niet minder aangenaam. En wat minder primitief...




IK GA VERHUIZEN!!!

Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...