Nieuw bos en oude natuur

Gisterenmiddag, na het werk, had ik geen zin om direct naar huis te rijden: het was té mooi weer (= de zon scheen). Als je in een polder woont is het niet evident dat je dan even ergens heerlijk kunt wandelen want alles is zo vlak als een biljartlaken en zeker hier is het voor 80% landbouwgrond met van die kaarsrechte wegen erdoorheen.

Woensdag was ik even bij Park21 en gisterenmiddag ben ik maar weer even die kant op gegaan. Vlakbij het honkbalstadion is een stuk land wat een soort bos moet gaan worden denk ik. Allemaal nog van die staakjes van bomen maar het zag er wel redelijk woest uit. Toen ik daar in reed zag ik een pracht van een fazanthaan maar terug lopen met de camera in de hand is bij voorbaat al verloren moeite: dat beest is dan allang weg. 

Het nieuwe bos

Dus eventjes door de woestenij gelopen en ik meen zelfs - maar weet dat niet zeker - dat ik een paartje patrijzen heb gezien! Er vlogen in ieder geval kort twee vogels op, bruinig van kleur en ietwat kleiner dan fazanten. Dussss. Dat zou heel mooi zijn! Patrijzen, fazanten, hazen. Allemaal een teken dat het 'woest' genoeg is voor deze prachtige dieren. In Nederland mag niet worden gejaagd op patrijzen. Het is nu niet zo dat bij ieder dier wat ik zie het water bij mij in de mond loopt, maar je ziet de natuur toch net even van een wat andere kant dan een doorsnee wandelaar. Door je kennis let  je wat meer op de biotoop en bent allerter op wat er zit. 

Uitgelopen katje

Waar de doorsnee wandelaar met hond zich niet van bewust is! Loslopende honden zijn echt funest voor dit soort wild. Gisteren in dat zelfde stuk zag ik twee mensen met drie loslopende honden, precies dus naar die plek waar ik de fazanthaan zag. Honden struinen door bosjes, gras, ruigtes. Dat vinden ze heerlijk. En terecht. En dat zijn nu juist de plekken waar dit wild zich kan schuil houden. Nu zeker met alle pullen en jong spul is het zaak om de honden aangelijnd te houden, hoe suf dat ook is. Ik hoor zoveel verschrikkelijke verhalen, ook met reekalfjes. Maar het opschrikken van bijvoorbeeld de ouderdieren laat het jonge spul onbeschermd achter en dus heel kwetsbaar. Niet iedere ouder is zo dapper om haar kroost te beschermen. 

Krentenboompje

Hazen bijvoorbeeld krijgen een stuk of drie, vier haasjes per worp die dan 'ergens' in het veld verstopt liggen. Mama haas komt één keer per dag even in de buurt, roept haar kroost wat dan bij haar kan drinken (het appèl der overlevenden) en daarna is ze weer weg. Dit om de kans op overleven zo groot mogelijk te maken. Ieder hazenkind ligt op een ander plekje. Ze liggen dus niet bij elkaar. Je kunt je voorstellen wat voor schade een loslopende hond kan aanrichten, maar het merendeel van de haasjes valt ten prooi aan kraaien. Dat zijn echt klotebeesten. Pikken gewoon om beurten de ogen uit van een net geboren lammetje zodat het blind is en dan pikken ze het diertje gewoon dood, te beginnen bij de weke delen (dus het achterwerk/buik). Doen ze ook bij haasjes. Het is de natuur, maar het is wel wreed.

Van het verdwijnen van natuur krijgen vaak landbouwers de schuld, maar vergeet de recreatiedruk niet. Die is echt zóveel meer dan vroeger! Met daarbij de loslopende honden geeft dat enorme onrust in de nog resterende stukjes groen waar vaak veel wild zit. 


Hetzelfde zie je nu heel veel met verwilderde (huis)katten. Die hebben het vooral gemunt op de jongen van de weidevogels én de Wilde Eend. Zie mijn foto nogmaals hieronder. Het is dat wij er bij stonden, anders had deze lieve huispoes wel een pulletje te pakken gehad (er liepen er een stuk of vijf bij voordat mamma-eend het water in ging). En het gaat al niet zo goed met de Wilde Eend in Nederland.




Mensen die op de buiten wonen met loslopende katten mogen wel uitkijken, want jagers mogen schieten op deze katten (afhankelijk van de Provincie), juist ter bescherming van de (weide)vogels en hazen. Ze kunnen niet zien of dit een verwilderde kat is of een huiskat. Dus je kat voorzien van een (opvallend) halsbandje liefst met een belletje of zo, is dan geen overbodige luxe. Katten zijn leuk, katten zijn lief, maar het blijven roofdieren!

Dus laten we zuinig zijn op het beetje 'natuur' wat we nog hebben zodat we er met z'n allen nog lang van kunnen genieten.

Zomaar een konings-woensdag

Zo. Mijn vrije dag is weer voorbij. Vandaag moest ik weer aan de bak. Vanwege de slechte weersverwachting had ik zelfs nog even aan gedacht om te gaan werken gisteren, want ik 'vier' Koningsdag alleen: Jan zit in Brugge voor zijn opleiding en daar hadden ze geen Koningsdag. Maar ik heb het niet zo druk op het werk dus is het soms ook best lekker om thuis te zijn.

Het gekke is alleen dat op zo'n dag midden in de week ik in eerste instantie gewoon echt niet weet wat ik moet gaan doen. Zeker als het weer niet zo denderend is. Ik heb altijd plannen zat - die schrijf ik dan op - maar als de dag er dan is, doe ik niets. Gewoon, omdat ik er geen zin in heb. Het is gewoon heel raar om zo alleen te zijn op zo'n dag. Dus hoe heb ik mijn dag doorgebracht.

Ik werd laat wakker: tegen half negen. Uit bed, joggingbroek aan, smoothie gemaakt. 



Laptop op tafel en gekeken naar de gebeurtenissen bij Beleef De Lente. Ik ben een stille kijker. Me losgerukt van het scherm, gedoucht, aangekleed en ik heb van het overgebleven eiwit van dinsdag - voor de Hollandaise saus voor over de asperges (alweer? Ja, alweer) - getracht voor de honderdste keer om schuimpjes te maken. Het schuim ziet er fantastisch uit en smaakt ook lekker, maar het lukt me steeds niet: verbrand. Misschien de oven die als laagste stand 100ºC heeft. Ik heb bij de aanschaf heel bewust voor een gasoven gekozen, maar voor gebak en schuimpjes dus (blijkbaar) werkt dat niet zo goed. Dus echt lekker waren ze niet. In de prullenbak..




Toen was het inmiddels een uur of één en na het opvouwen van de was van eergisteren, gekeken op buienradar en heb de fiets maar gepakt. Ik zag dat het tot 15.00u droog bleef. Het had bij mij de hele ochtend al geregend en gehagelt. En ik wilde toch wel even naar buiten.








Dus een mooi tochtje gefietst in de wind en de koude gewapend met fototoestel en even wezen kijken bij het nieuw te ontwikkelen Park21



Het is nog één grote kale vlakte en ik hoopte stiekem dat ik in de verte een veldleeuwerik zou horen, maar helaas. Ik meende er namelijk wel eentje te horen toen ik bij het tuincentrum was vorige week.




Dat fietstochtje was meteen een mooie test om te zien of mijn lies het houdt. En ik voelde het wel, maar ik heb er niet echt last van gehad. Geeft goede hoop.




Het is altijd even lekker om buiten te zijn en ik heb zelfs nog even in de zon gezeten. Maar tegen 15.00u begon het weer te regenen, toen was ik al weer thuis, en toen maar thee gezet en een beetje TV gekeken met een boek op schoot. Zo gaat dat altijd als ik alleen ben: TV aan en boek op schoot.





En dan zeker op dagen als deze zou ik willen dat ik in mijn droomhuisje woonde en een hond had. Dat ik hout moet hakken voor de kachel, de hond moet uitlaten, brood moet bakken (ga dat recept van Gerlinde eens proberen als ik weer alleen thuis ben!), de kippen eten moet geven, de moestuin moet onderhouden, de kat af en toe een kriebel onder z'n buik moet geven en een beetje in de tuin kan zitten onder het genot van gezang van vogeltjes, geroffel van een specht, het Gekriekrie van een fazant en de geur van brandend hout.... 


K E E P  O N  D R E A M I N G

Blessure en vakantievoorpret

Misschien moet ik eens opschrijven hoe ik me voel nu ik geveld door een blessure niet kan hardlopen. Ik had gedacht dat ik me mega rot zou voelen en het niet zou kunnen aanzien om anderen te zien hardlopen. 

Maar het valt eigenlijk wel mee. In feite geeft het mij een hoop rust. Eventjes dan, want over een tijdje zal die drang wel weer komen. Het is best lekker om niets te 'moeten'. Dat moeten komt dan wel van mij zelf, maar ik kan heel dwingend zijn.

Ik heb mij voorgenomen om tot juni niet hard te lopen. Dat betekent niet dat ik niets doe, want ik ben nu heel voorzichtig bezig mijn liesspieren te testen, voelen hoe het ermee staat. Als ik dat wat regelmatig doe, versterk ik mijn spieren en dan kan ik er langzaam wat meer oefeningen bij gaan doen. Deze oefeningen haal ik hier vandaan.

Ook even geen yoga omdat die blessure is ontstaan juist door yoga. Voordat ik er echt 'doorheen' ging had ik al wat last van mijn lies dus die spier was al een beetje geïrriteerd. Dus weet ook nog niet helemaal zeker of ik ermee door ga of dan misschien gewoon thuis. Video's genoeg op You Tube, moet alleen nog even de 'juiste' vinden.

En terwijl buiten de ene bui de andere opvolgt en het niet warmer is dan een graad of acht, komt de vakantie steeds dichterbij. Zonder te zeggen precies wanneer - want dan maak je slapende inbrekers wakker zeggen ze - kan ik wel zeggen dat de voorpret de halve pret is. Ik maak altijd ruim van te voren mijn valies, maar voor Bonaire is dat zo gedaan natuurlijk. Ik bedoel, wat heb je nodig behalve je bikini, korte broek en wat topjes? Het is daar constant een graad of 28. Het meeste werk gaat zitten in ons duikgerief en dan nog: mocht je wat vergeten dan is dat daar altijd te huur.



Wij nemen dus altijd onze eigen spullen mee. Wij vliegen met KLM en dan ben je wat beperkt in de hoeveelheid bagage: je mag maar 23kg meenemen. Bagage bijboeken kan altijd maar is niet goedkoop. Huren daarentegen is ook niet goedkoop. Dus nemen wij alles mee behalve natuurlijk de flessen en het lood (duh...). Het is ook prettig want je bent gewend aan je eigen uitrusting en weet alles blindelings te vinden (want 'blind' ben je onder water). 



We komen meestal net aan de 23kg. Beetje overwegen of je van hier je shampoo en douchegel mee moet nemen, want met een grote Van Den Tweel aka Albert Heijn kan je dat daar ook kopen. Het is allemaal echter wat aan de prijzige kant daar, dus is het een afweging: bagage bijbetalen of het gewoon daar kopen. 

Dus ook niet te veel souveniers meenemen van daar. Ik ben niet zo'n souvenierjager en mijn souveniers zijn meestal van natuurlijke aard, dus zaken wat je daar vind. Nu is het helaas zo dat je niets mee mag nemen van Bonaire. Geen stukje koraal, geen schelpje. De opritten voor de huizen waar de auto's overheen rijden, zijn gemaakt van (dood) koraal, maar je mag niets meenemen. Ik bedoel dus, dat wat lijkt op stenen op de foto hieronder, is allemaal koraal. Overal, zover als je kunt kijken. Maar je mag nog geen milimeter meenemen.



Natuurlijk op zich goed, ik begrijp het ook wel, daar gaat het niet om, maar het is wel suf. 

Afijn. Als het eenmaal zover is, merken jullie dat snel genoeg. Zal proberen te bloggen als we op vakantie zijn.

Theater en Oosthuizen

Afgelopen vrijdag zijn wij naar theater geweest. Wij gaan gemiddeld zo één keer in de twee jaar naar theater :-) We zijn dus geen theaterbeesten. En iedere keer als we dan in theater zijn, zeggen we tegen elkaar: we moeten eens wat vaker gaan.

Ja.


Koffie vóór de voostelling

't Is wel super druk...

Trap naar boven - Leidse Schouwburg

We waren daar voor het gezelschap Kommil Foo, een Vlaams cabaretduo. We zijn daar al drie keer naar toe geweest. Ik heb echt onwijs zitten lachen dit keer. Het is - vind ik - wel een ander soort humor dan die ongenuanceerde kwetsende humor van de gemiddelde Nederlandse cabaretier, waar ik ook hartelijk om moet lachen (behalve Youp. Die vind ik geen reet aan).

Afijn. Zaterdag zijn wij naar Oosthuizen gereden. De plaatselijk slager - Waterlant's Weelde - waar wij altijd regelmatig vlees halen had er een open dag en ik was wel nieuwsgierig. Vooral het uitbenen van een lam vonden wij wel interessant om te zien (en zoals altijd: klik op de foto voor een vergroting).




Het lam, nog heel

Het lam - in stukken





Ja, wij rijden 45km om bij deze slager heerlijk en eerlijk vlees te halen! Zaterdag hier ook 5kg van weggehaald - lamsvlees natuurlijk. Hij was toch bezig. Hier halen wij ons lams en varkensvlees. En voor ons rundvlees - Schotse Hooglanders - rijden we zelfs nóg verder: naar Kraggenburg. Maar we kopen wel 10 of 20kg in één keer en meestal combineren wij dat met een bezoekje aan m'n moeder en/of de schietbaan.

Via een toeristische route - via de Zuiderzeedijk en Edam - terug naar huis. Het was baggerweer en superkoud, dus erg veel zin om uit te stappen of rond te lopen hadden we niet. Super Hollands landschap natuurlijk, heel vlak vol slootjes en weilandjes, en héél veel fazanten(hanen) gezien!


Lammetjes - nog levend...
Prachtig huis in Oosthuizen


Stelling van Amsterdam - let op de fazant!

Deze kleine eendjes hadden geluk!


Oosthuizen
Leuk uithangbord
Typische Zaanse huizen

Hollandse landschap

Sluis bij Edam - baggerweer!

Sluis Edam

Onderweg véél bussen vol met toeristen die van het corso kwamen en dan meteen Edam, Volendam en Monnikendam even meenemen. Jammer dat het zulk slecht weer was!

Omdat ik nog niet ga hardlopen vanwege mijn blessure, afgelopen zondag wederom geen roerei, maar gewoon (zelfgebakken) brood met kaas en koffie verkeerd (met heerlijke volle rauwe melk van de boer). Jan heeft zijn auto leeg geruimd en alles opnieuw ingeruimd, want hij had alles mee uit Den Helder en moet nu weer naar België. Vanmorgen vroeg - om 05.00u - is hij richting Brugge gereden waar hij vandaag moest zijn. Vanavond is hij dan weer in zijn eigen huisje. Ja. Zo gaat dat.

Maar gisteren dus nadat hij zijn spullen in orde had gemaakt, ook de regenpijp in orde gemaakt want die hing nog los te bengelen na de gevelreiniging. De oude ton er maar weer onder gezet, hoewel die zo lek is als een mandje, maar het staat wel leuk.

Tussen de buien door nog even wat fotootjes gemaakt.







Als de zon scheen was-ie best aangenaam. Gelukkig is het vandaag niet gisteren, want het regent hier nu aan één stuk door... Jak...

Een Prince in de marine

Hè. Het is vandaag weer zo'n butdag dat ik me er echt toe moet zetten om een vrolijke noot te schrijven. Ik voel me lichtelijk droevig. En dat om verschillende redenen:

  • er is wéér een stukje jeugd dood: Prince.
  • er komt een eind aan ons luxe leventje.
  • de werkdag begon niet goed.

Prince was in feite maar anderhalf jaar ouder dan ik, maar hij maakte, net als Freddy Mercury, Michael Jackson en David Bowie, onderdeel uit van mijn jeugd. 
Het is niet zo dat helemaal weg was van zijn muziek, ben ook nog nooit naar een concert van hem geweest evenmin als de overige drie musikanten, maar het is meer het besef dat hij (of zijn muziek) deel uitmaakte van je jeugd en dat dat langzaam afbrokkelt. Ik ben nog steeds wel bezig met muziek en kan de radio nog steeds op tien zetten als ik een goed nummer hoor, maar een Radio538 of Slam!FM staat bij mij nooit op. Ik ben een NPO2 luisteraar. Eh ja, suf, ik weet het, maar dat krijg je op mijn leeftijd...

En dat luxe leventje. Jan zijn opleiding in Den Helder is vandaag ten einde wat betekent dat na twee jaar lange weekenden samen - de eerste anderhalf jaar omdat de Louise-Marie waar hij toen op zat, voor onderhoud in Den Helder lag en de laatste maanden vanwege de opleiding van Jan - we nu weer in ons oude regime vallen van betrekkelijk korte weekenden en zelfs hele weekenden elkaar niet zien. Kan niet zeggen dat ik me daar op verheug. Zijn opleiding heeft zijn vervolg nu in België en op de diverse schepen van de Belgische Marine waardoor hij in augustus zelfs zes weken weg is.... 

Thuiskomst Jan na 4 mnd (dec 2009)

De Louise_Marie, dec. 2009 (Zeebrugge)

Ik ben helaas niet in de gezegende omstandigheden dat ik bulk van de vrienden en de hobby's, dus het zal weer even zoeken worden om mezelf bezig te houden. Concreet betekent dat de eerste dagen vooral troost-aankopen en met tegenzin m'n avondeten klaarmaken. Misschien moet ik die weekenden gebruiken om dingen te doen die Jan niet leuk vindt, maar alleen is maar alleen en ik heb dat tien jaar lang moeten doen - tijdens mijn 'single' tijd - dus je begrijpt dat ik daar niet meer zo op zit te wachten. 

Het zal er wel op neer komen dat ik weer veel boeken uit zal lezen. Ik heb mijn eReader weer gereanimeerd en ben in deel 1 van de Donkere Toren cyclus van Stephen King begonnen. Misschien lees ik de boeken van Diane Gabaldon nog wel uit, maar ik vind het verhaal toch wel wat langdradig. Dan kijk ik de boeken liever als serie Outlander waar wat meer vaart in zit (en naar Jamie Fraser alias Sam Heughan kijken is ook geen straf!). 



Toch?

Afijn. Over het derde punt van mijn lijstje bovenaan zullen we het maar niet hebben. Er waren mensen aan vakantie toe, zullen we maar zeggen.

Zwanen en bollen

Omdat ik te kampen heb met een liesblessure - die overigens goed verloopt - ben ik gisterenmiddag niet wezen hardlopen. In plaats daarvan ben ik even naar het tuincentrum gereden. Ja, ik weet het: duur. Maar ik ben niet in zo'n luxe positie dat ik midden in de natuur woon en daar allerlei mooie plantjes uit kan halen (wat overigens in Nederland in principe verboden is, in ieder geval voor de beschermde soorten waaronder bijvoorbeeld ook daslook!).

Dus rij ik naar het tuincentrum. Ik heb er wat plantjes gekocht voor de bakken op balkon en daarna even met de camera op pad want er broedt een zwaan op het terrein van dat tuincentrum. De plek is weliswaar afgezet maar je kunt er tot op nog geen twee meter in de buurt komen. Ze - de dame zat op het nest dit keer - houdt je weliswaar goed in de gaten, maar als je rustig bent en niet al te prominent dichtbij komt, gaat dat wel even.




Vlak naast het tuincentrum liggen een aantal bollenvelden, maar helaas kon ik niet IN het veld komen. Ik had bovendien nog mijn werkkloffie aan - nette schoenen - en dan ga ik ook niet lopen stunten om dat wél te doen. Het ziet er bijzonder vrolijk uit, zo'n tulpenveld!





Hoewel ik op fietsafstand van Lisse woon, kom ik daar bar weinig - voor de bollen bedoel ik dan hè. In 2014 zaten we in Noordwijkerhout in zo'n vakantiepark vanwege de verbouwing, en dan is het toch van hé. Nederland is soms best mooi. De plek waar ik woon in nu niet direct het toonbeeld van gezelligheid, maar even de polder uit en je bent in een andere wereld. 



Eenmaal thuis de plantjes in de bakken gezet, het druppelsysteem op het dakterras weer in orde gemaakt, wat gedroogde koeienstront aangelengd met water en bij de planten die daar staan gegoten in de hoop dat het toch wel weer wat wordt, want planten in bakken op terras of balkon is erg lastig. In één van de bakken heb ik hop, en ik zag gisteren dat die aardig begint uit te schieten. Als het even meezit zal die hop mijn hele dakterras overwoekeren. Lijkt me leuk.

En..... 's avonds 500 gram versche witte asperges geschild, gekookt en opgepeuzeld met ham en spaghetti met pestoroomsaus. Helemaal alleen! Of is dat asociaal??

Werken en Kinderen

Oh, wat is het toch zalig zalig zalig voorjaarsweer! En oh, wat is het toch jammer jammer jammer dat ik er niet ten volle van kan genieten…. 

Iemand vraagt zich bloggend af wat ze deden toen ze nog geen kinderen hadden. Nou. Werken! Zorgen voor je eigen inkomen, je eigen toekomst zeker stellen en niet afhankelijk zijn van je partner. Want niets is zeker. Zeker je eigen partner niet. ‘Met hem word ik oud,’ denk je nog heel naïef als je in een vaste relatie en in een nieuw huisje zit. Maar het werkt helaas zo niet altijd.





Onder andere daardoor heb ik geen kinderen. Nu ben ik altijd al geen fan van kinderen geweest en heb ik nooit echt een kinderwens gehad. Ik had vroeger zoiets van: nu even niet en toen ik er uiteindelijk – voor een verkeerde reden – voor open stond, is het god-zij-dank niet gelukt. In die zin heb ik nooit last gehad van het OhJeeNuMoetHetWantStraksKanHetNietMeer-hormoon. Ik zag me zelf niet in het ideaalbeeld van een kinderwagenduwende moeder.
Dus werk ik. Fulltime. Al vanaf mijn 19e. Voordeel is dat ik volledig onafhankelijk ben en ik straks een goed pensioen heb.


Begrijp me niet verkeerd: ik benijd deze moeders soms wel eens. Zeker als ze het goed voor elkaar hebben, dus dat ze een hecht team zijn. Lekker de hele dag thuis, koffie drinken, beetje boodschappen doen, knutselen, bloemschikken, beetje wassen, beetje strijken [ik chargeer...]. Maar ik maak het ook van heel dichtbij mee dat de (jonge) ouders uit elkaar gaan en er vaak wordt verzucht: ‘Als ik het allemaal had geweten….!’ Als ik een jong koppel op TV zie vol met gezamenlijke toekomstdromen, kan ik het nooit nalaten te denken: ‘Ja. Wacht maar.’ Zoals Stromae ook zingt in zijn liedje Formidable. 

‘Mij overkomt het niet.’ Yeah. Right.
En daarom ben ik wat stellig dat vrouwen zich over het algemeen zo afhankelijk maken van hun partner. Bij mij is het zo gegroeid, maar ik vind het toch een prettige gedachte dat ik op financieel vlak niemand nodig heb. En kinderen? Tja, ik heb ze nooit gemist. Mijn vader drukte mij vroeger op mijn hart: ‘Je moet wel kinderen nemen hoor, anders is er niemand die voor je zorgt later!’ Alsof dat een garantie is.


Je leeft je leven zoals het komt, ieder op z’n eigen manier. Ik heb kinderen nooit gemist, anderen missen mijn vrije manier van leven niet, dat ik kan gaan en staan waar en wanneer ik maar wil, dat ik mijn eigen beslissingen kan nemen. 

Behalve dan zoals op een dag als vandaag dat ik moet werken. Maar ja, zolang ik mijn droomhuisje nog niet heb en dus niet dagen lang lekker in een grote tuin kan wroeten, terwijl mijn hond om mijn benen krult – ik wilde eerst persé later een Saarloos Wolfhond maar nu ik jaag neig ik meer naar jachthonden – en de kat achter de mollen aan zit, weet ik eigenlijk niet wat ik de hele dag thuis zou moeten doen. Komt tijd, komt raad….


IK GA VERHUIZEN!!!

Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...