Weer thuis....

Zo. We zijn weer terug in het kikkerlandje. In feite ben ik niet weggeweest: ik ben technisch gezien gewoon in Nederland gebleven. Alleen had dit Nederland een iets warmer klimaat maar wel 10 dagen lang windkracht 6 of zo. Bovendien kan je in dát Nederland iets beter duiken dan in dit Nederland. In ieder geval warmer.

(Klik op de foto's voor een vergroting)



We zijn zaterdagmorgen weer terug gekomen na een vlucht van bijna twaalf uur: we vlogen met een tussenstop op Aruba. Daarna was het negen uur lang niets doen. Een film kijken en dan slapen.

We hebben het zalig gehad. Veel gedoken. Mijn tweehonderdste duik gedaan deze vakantie! Wel met een bijzonder suffe doch nuttige duik - ik zag het pas achteraf dat het mijn tweehonderdste was - maar goed. 

Bonaire is heerlijk! Na vijf keer zijn we er wel een beetje verslaafd aan het raken. Ik zou er niet willen wonen, denk ik. Ik zou niet weten wat ik daar de hele dag moet doen. Iedere dag dezelfde temperatuur! Beetje afwisseling met de seizoenen vind ik lekker, ondanks het feit dat ik de winter hier steeds minder begin te waarderen. 




We hebben daar vrijwel iedere dag windkracht 6 gehad, dus dames, mocht je ooit die kant op gaan: een föhn of krultang is overbodige bagage, je haar zit daar voor geen meter. Zeker als je van dat dunne haar hebt als ik is een rieten hoedje geen overbodige luxe om die haartjes uit je ogen te houden. Plus waterproof mascara, twee korte broeken en twee hemdjes. Meer niet.




O ja, en ik heb tóch zonne-uitslag gehad. Komt waarschijnlijk ook omdat je na het duiken je bescherming toch voor een groot deel hebt weggespoeld. Maar nu zitten we weer zalig (ahum) binnen, dus zal binnen no-time weer weg zijn. En geen last meer gehad van mijn oren. 

We hadden een heerlijk huisje. Het heet Coral Sea Appartments en het terras lag heerlijk op de wind. Als je dat niet hebt daar, dan ga je dood. Van de hitte én van die takke-mugjes. Die kleine, geniepige zwarte ettertjes. We hadden er weinig last van dit keer. De bulten die we opliepen kregen we op plekken waar dus geen wind stond.




Verder hebben we weer veel gezien: zeepaardjes (een zwangere man én het vrouwtje), een inkt spuitende inktvis die niet blij was met onze aanwezigheid, veel, heel veel vis in de vorm van diverse baitballs, en heel veel schildpadden. Geen dolfijnen gezien, wel gehoord.




Het was een heerlijke periode om te gaan. Niet druk, zelfs erg stil wat wij niet erg vonden in tegenstelling tot de detailhandel en een droge warmte. Heel anders dan november, waarin we meestal gingen (om mijn verjaardag te mijden....). We komen beslist weer terug. We kunnen niet anders. We are hooked.

We hebben erg veel foto's gemaakt en dat kost ons zeeën (leuke woordspeling) van tijd om ze te bewerken. Gelukkig heb ik er wel een paar gedaan tijdens de vakantie.




Van bloggen is ook niet veel gekomen. Ik had daar gewoon geen zin meer in. We waren iedere dag rond half zeven uit bed, maar lagen er 's avonds al rond half tien in. En er gaat toch aardig wat tijd kruipen in dat duiken. Wij duiken vaak een uur tot anderhalf uur per keer, en dat twee keer per dag. Dan nog je flessen omwisselen, je setjes opbouwen, je aankleden, er weer uit, weer spoelen. Met één duik ben je zo'n tweeënhalf tot drie uur bezig. Dan is je dag aardig om als je 'klaar' bent. Dan nog eten maken - we kookten over het algemeen zelf, uit eten gaan is erg duur daar - afwassen, even bijkomen en dan kwam Klaas Vaak en doken we in onze (gekoelde) slaapkamer en sliepen als rozen. 




Ja. Maar het is weer voorbij. Het gevoel vasthouden. Maar hoe doe je dat? Ik droom nog van koraal en vissen, maar dat komt door de jetlag. Hoe lang duurt het voor ik weer in die spiraal zit? Gelukkig is het hier over een dikke maand schoolvakanties en begint die heerlijke rustige periode weer. Kan daar nu al naar uitkijken!



Zaterdag...

Met de slaap nog in de ogen - het is hier 07.00u - zit ik buiten op ons terras in de wind, de laptop op tafel, uitkijkend op palmbomen en met mijn mannetje in het zwembad(je) - hij is net terug van hardlopen, de gek - even een blogje.

Ik vind het zelf heerlijk dat we het zo volhouden om zo vroeg wakker te zijn iedere morgen. Nu gaan we ook niet echt laat naar bed: hooguit half tien en dan sluipen we onze slaapkamer in. Airco aan en dutten. We zijn bekaf iedere avond.

Gisteren zijn we naar het Nationaal Park Boka Slagbaai geweest. Dat is in het noorden van Bonaire. Daar moet je entree betalen normaal gesproken, maar omdat je als duiker een verplichte bijdrage moet doen aan het Marine Park (STINAPA) hoef je niet nóg een keer te betalen. Het Nationaal Park is een beschermd stuk Bonaire met een onverharde vrij uitdagende weg er doorheen. Het brengt je langs het ruige deel van Bonaire - de oostkust -, langs salina's - zoute binnenmeren - met flamingo's en andere zeldzame vogels en langs idyllische stranden met blauwe zee en witte stranden. Het is nu de droge periode dus de bomen zijn wat dor en droog, en de cactussen bloeien ook niet. Maar als je in de goede periode bent, is het park best mooi - en mooi is een rekbaar begrip met voornamelijk cactussen en acacia's als vegetatie.

Er zitten parkieten en gisteren zagen we een Caracara. Verder héél veel hagedissen en leguanen. Die kwamen op onze auto af toen we ons klaarmaakten om te duiken bij Playa Funchi en toen we daar er weer uit kwamen, wemelde het van de reptielen die allemaal afkwamen op het water wat lekte uit onze waterzak. Je kunt ze hier gewoon water voeren.

Boka Slagbaai is zo'n erg mooi zandstrand met een paar gerestaureerde huisjes waar soms een restaurant geopend is. Nu dus niet. Deze baai ligt vrij beschut en werd vroeger gebruikt als slachtplaats voor geiten (vandaar de naam slagbaai). 

Omdat er al twee bootjes in de baai lagen, had ik al een vermoeden dat daar ook een zogenaamde baitball zou zijn. We hebben dit al eens eerder gehad hier. Dus wij erin en ja hoor, na ongeveer een minuut of 10 zwemmen zagen we een zwarte schaduw en even later de bait ball. Daar hebben we geloof ik wel drie kwartier tussen, in, onder en boven gehangen. In tegenstelling tot de andere bait ball, waren hier zo'n tien tarpons (hele grote roofvissen) en tonijnen tussen aan het .... jagen (?) of als herdershonden de bal bij elkaar aan het houden? In feite weet ik niet goed wat ze doen maar het zijn rovers dus blijven ze wel in de buurt van een lekker hapje. 

Op de terugweg kwamen we nog een octopus tegen die dacht dat ik 'm niet had gezien. Ah, vette pech, want ik zag 'm wel omdat ik 'iets' over de grond zag 'lopen' en normale vissen lopen niet over de oceaanbodem. Ferm weggestopt en zo later bleek met een enorme krab tussen de poten. Even later gaf hij het verstoppertje spelen op en repte zich weg, voelde zich bedreigd, liet de krab vallen en spoot een flinke hoeveelheid inkt naar ons toe. Het was niet helemaal mijn bedoeling dat-ie zich zo bedreigd voelde en ik hoop dat hij zijn maaltje later weer heeft opgehaald. 

Overigens hadden wij bij Playa Funchi een gigantische kreeft gezien. En zo'n joekel! Echt enorm. Nu lijkt alles wel groot onder water, maar wij vermoeden dat deze kreeft zo groot was als een onderarm. We kregen spontaan honger... haha.

De foto's bij deze blog volgen nog, dus stay tuned!

Wakker worden

Het is altijd lekker wakker worden in een huisje voor je alleen, alles op de begane grond, geen verkeer, geen gillende kids, alleen maar zon en wind, duifjes, suikerdiefjes en de airco. De airco alleen in de slaapkamer hoor en alleen als we er slapen. Overdag alles open. Zonde van de stroom anders. Je hebt mensen genoeg die dag en nacht de airco aan laten, vooral Amerikanen. Toen wij een keer op St. Maarten waren hadden we een HUIS met wel vier airco's en die bleven dus dag en nacht loeien. Afijn, dat vonden wij toen niet ons probleem - dat is overigens wel een verhaal apart: klik op de tag St. Maarten als je het wilt lezen - maar hier is het toch anders omdat stroom en water niet vanzelfsprekend zijn.



Dus ontbijten met iced-coffee - gemaakt met liefde van mijn mannetje (moest ik schrijven van hem...) en smoothie gemaakt met papaya. Ja, onze staafmixer mocht mee op vakantie.

Zo. Now let's wait what the day will bring....

No stress. We are on Bonaire...

Verbazingwekkend hoe het weer kan omslaan. Zo zit je in 25 graden, daalt het kwik van de één op de andere dag naar 11 en de dag erop zit je in één keer in 29 graden en een forse wind! En dat allemaal in Nederland! Ja, het is mogelijk. Voor die 29 graden hebben we dan wel iets van twaalf uur moeten vliegen maar dan heb je ook wat.

(Klik op de foto's voor een vergroting)


Vertrek uit Amsterdam
Boven de havens van A'dam

Tussenstop Aruba

De schoenen mogen weer aan
Ons tijdelijke huisje



Ons uitzicht


De porch

Dus we zitten op Bonaire. Een Nederlandse gemeente. Een eiland met aan de ene kan de proletariërs met hun dure villa's en aan de andere kant de Bonairianen die die villa's bouwen. Voor ons de vijfde keer dat wij hier komen dus zijn wel een beetje bekend met Bonaire, ondanks dat we hier niet echt iemand kennen.




De eerste keer zaten we in Bridanda, de tweede keer in Djambo, de derde en vierde keer in een huisje en nu in Coral Sea Appartments (omdat het huisje bezet is). Ik moet zeggen: het is hier wel uit te houden. De vliegreis een noodzakelijk kwaad om hier te komen. Je zit ruim negen uur op je krent: de laatste twee uurtjes is de tussenlanding op Aruba en de 25 minuten durende vlucht van Aruba naar Bonaire. Gelukkig kan je films kijken (op het lange stuk dan). Dan gaat de tijd een beetje snel.

Dus terwijl het hier donker is - het is hier nu 20.00u - zit ik buiten op onze 'porch' met een heerlijk windje en een temperatuurtje van een graad of 26, mijn huid voelt wat warm aan maar niet verbrand (dankzij die zonnebrand! Echt hoor, geen grap!) en een beetje een aanwezig rechteroor wat zoveel wil zeggen dat ik wat last heb van mijn rechteroor. Bij het duiken namelijk moet je klaren. Dat komt omdat de druk onder water hoger is dan op zeeniveau. Daardoor wordt je trommelvlies naar binnen geduwd. Als je niet klaart, kan je trommelvlies scheuren. Hetzelfde heb je als je vliegt, maar dan gaat je trommelvlies de andere kant op. 

Omdat ik niet iedere dag duik, moet mijn trommelvlies er een beetje 'in' komen. Een beetje flexibeler worden dus. Althans, dat hoop ik dan maar. Misschien kan ik het het best omschrijven dat ik spierpijn heb in mijn trommelvlies. 

Afijn. Het is altijd weer even wennen. We hebben sinds aankomst drie keer gedoken. Vandaag maar één keer vanwege dat oor. Eergisteren zijn we naar een zogenaamde 'bait ball' gedoken, oftewel zo'n visbal. Een kluwen vissen die gezamenlijk een bal vormen of een andere organische vorm. Het zijn net van die spreeuwenwolken maar dan met vissen en onder water. Magnifiek om daar tussen te zitten. Je blijft kijken. Het is net alsof je mee mag doen in een grandioos ballet. Ze zwemmen onder je, boven je, naast je, rondom je. Echt super. Op bepaalde momenten zie je je buddy niet eens meer, alleen de bellen. 




Van het werk had ik een Leica X-U meegekregen en vandaag heb ik deze getest onder water. De camera is maar tot 15 meter gegarandeerd waterdicht, dus moest ik mijn computer op deze diepte instellen. Je hoort dan een alarmsignaal als je dieper gaat. We zijn speciaal wezen duiken bij een vrij ondiepe duikstek en die heet Salt Pier. In feite is dat een grote pier waar grote schepen aanleggen om zout in te slaan. Op Bonaire wordt veel zout geproduceerd. Ik denk dat dit samen met het toerisme de belangrijkste inkomstenbron is van Bonaire. Als er een schip ligt aan de pier, mag je niet duiken, maar dit komt niet zo heel veel voor. 


De Salt Pier

Er zit altijd heel veel vis

Dit is een Lizzard Fish 

Een Puffer Fish (beetje driehoekige vis)

En een prachtige dikke Scorpion Fish
(steenvis of schorpioenvis) die denkt
dat ik 'm niet zie

Het is er erg mooi onder water tussen die palen waar de pier op rust. Er ligt weliswaar ook wel wat rommel als autobanden en ander oud staal, maar verder wemelt het van de vissen. Ze zitten daar mooi beschermd natuurlijk. Een hele populaire duikstek ook: er staan altijd veel auto's.

De andere duikstekken zijn ook allemaal prachtig en in feite gaat het nooit echt vervelen. Geen dag is hetzelfde, je ziet iedere dag weer wat anders. Ik hoop altijd nog op een groep dolfijnen of een walvis of een haai. Schildpadden zitten hier genoeg en hebben wij al meerdere keren gezien. Vandaag trouwens ook. Blijft allemaal nog steeds bijzonder. 

Het is en blijft een wonder dat je deelgenoot mag zijn van die mooie onderwaterwereld en dat het leven onder water jou ook accepteert (mits je je gedraagt). Het is eigenlijk hetzelfde als zou je bóven water ongestoord mee kunnen huppelen met de konijntjes, de hazen en al het andere wild wat nu hard voor je wegloopt. Ze blijven weliswaar alert, je kunt ze niet aanraken (mag ook niet) maar ze 'hollen' ook niet echt voor je weg. Tenminste, niet allemaal.

En nu maar hopen dat het morgen beter gaat met mijn oor.

BBQ Event - 2



Vanmorgen werd ik vroeg wakker en las dat 'wij' op de elfde plaats zijn geëindigd op het songfestival en Belgie op de tiende plaats. Ik heb het dus niet afgekeken, want ik vond er niet veel aan, zoals ik het al jaren niet veel meer aan vind. De keuze van het winnende liedje is altijd politiek gekleurd, dat blijkt deze keer ook wel weer.

Na het ontbijt naar Schiphol om vrienden van ons op te halen die een weekje waren duiken op Bonaire. Ja, wij gaan daar ook naar toe.... Zij hebben het water vast voorverwarmd voor ons. Even hun auto die ze bij ons in bewaring hadden gegeven door de wasstraat gehaald want die was geel in plaats van donkerblauw.

Daarna met de fiets naar het H'meersebos naar het BBQ-event waar we net op tijd waren voor de pulled porc. Het was gezellig druk, dus niet té druk - vanwege het weer waarschijnlijk - en de lucht was gevuld met heerlijke luchten. Dus overal wel wat kunnen proeven, beetje rondgelopen en tegen half drie was het soort van afgelopen want alle gerechten waren bij de jury geweest en dan beginnen ze al met het afbreken van de standjes. Was best even leuk.

Nieuw soort wiegje?
Restjes

Dutch Oven

Detail van een customed BBQ

Fraaie customed BBQ

Kooltjes


Roasted (miss) Piggy

Oortjes en snoetje afgedekt



In de kou weer terug naar huis en een beetje rond gelummeld. Die Max Verstappen doet het verdorie goed. Ben niet zo'n enorme Formule 1 fan, maar dit is dan toch wel leuk voor dat ventje. In feite heb een klein beetje een zwak plekje voor hem sinds de reclame van die provider met z'n oVerstappenWeken. Doet-ie wel schattig. Verder ga ik het niet volgen hoor. 

Kopje thee? Lekker...

BBQ Event

Gisteren dacht ik nog terwijl ik heerlijk in het zonnetje zat: morgen maar elf graden? Nee, zal wel een grapje zijn. Maar in de loop van de middag voelde je wind al kouder worden en helaas ja, vandaag dus gewoon KOUD! We zijn vandaag toch even met de fiets erop uit geweest. Een mooi constructief en productief rondje: eerst naar de Fixet en dan door naar de duikclub annex winkel. Een mooi tochtje van 26 kilometer. We vertrokken in een bui en kwamen thuis in een bui, maar daar tussen in - we zijn drie uur weg geweest - was het afwisselend bewolkt en als het zonnetje scheen was het nog best lekker ook.

Er is een BBQ event in het Haarlemmermeersebos en we hebben onze fietsroute daarop afgestemd. We waren daar pas tegen vijven, maar het rook er heerlijk - veel kraampjes, veel BBQ's - veel Green Eggs.... We waren verrast, want het is dat Jan daar vanmorgen langs hardliep, anders hadden we het niet eens geweten. Dus weten we wat we morgen gaan doen. Dus. 


Een smoker met bijl als handvat

Lekker proeven. Wat een prachtig
stuk vlees zeg!


Die wil ik ook wel....



En ik ben stiekem net als Nederland helemaal in de ban van het Eurovisiesongfestival - terwijl ik dit tik is net Italië op TV - net als heel vroeger, toen ik als kind keurig een lijstje bijhield voor mijn moeder, die altijd rond deze tijd moest werken. Zij was toen demonstratrice voor Enkhuizer Banket - wat sinds 1998 al niet meer bestaat - en stond zo'n zes keer per jaar tien dagen lang op een beurs. En dan bleef ik met mijn vader en broertje van vijf jaar jonger alleen thuis [snif]. Eerst vroor mijn moeder voor iedere dag een maaltijd in, later begon mijn vader te koken en op een bepaald moment kookte ik. Ik was toen ik het koken van mijn vader overnam denk ik een jaar of dertien, veertien. 

Ik kan mij eerlijk gezegd niet echt veel meer herinneren van die dagen dat we alleen waren. Denk te veel met mezelf bezig, want puber, maar ik weet wel dat wij mijn moeder altijd gingen halen op de laatste dag van de beurs en dat ze dan altijd kilo's koek mee had. Die kwamen op een gegeven moment echt onze neusgaten uit. Ik lust nu nog geen Jodenkoeken.... bah. Och, en die mergpijpjes! Nou ja, die vond ik dan nog wel lekker maar als je die elke dag eet een week of twee lang, ben je die ook wel snel zat.

Dus vroeger kwam ik dan ook nog regelmatig op de huishoudbeurs, want op dat soort beurzen stond ze dan en dan zag je al die nieuwe snufjes op huishoudelijk gebied. Jaren zeventig... Ik kom daar nooit meer. Echt vreselijk dat soort beurzen.

Hieronder nog wat foto's van mijn tuin, die nu langzaam verandert in een jungle. 


Akelei en korenbloem en..... :-)

Akelei

Akelei met luis

Korenbloem

Korenbloem

Dus misschien morgen foto's van BBQ's en barbecues en bar-bi-kjoes en misschien ook van Green Eggs. Die overigens nog steeds boven aan ons verlanglijstje staat. 

Dat wordt watertanden....

Goedkoop

Bij sommige winkels kom ik zelden tot nooit. Ik heb daar weinig te zoeken. Winkels als de Action, Lidl, Aldi, Kwantum, Zeeman, Primark. Meestal valt aan de kwaliteit en oorsprong te twijfelen, maar daar is de prijs ook naar. Ik vind het nogal sfeerloze winkels. En daar ben ik geloof ik heel eenzaam in.

Nu ben ik eigenlijk al jaren op zoek naar stoeltjes voor aan mijn buiten-eettafel. Als je dan gaat googelen op tuinstoeltjes, krijg je een hele rits meestal vrij dure stoelen in allerlei soorten en maten voorgeschoteld. Je hebt dan zo'n speciaal stoeltje in gedachten maar kan die nergens vinden. Ik zag een héél leuk tuinstoeltje op een foto van Westwing, maar dat stoeltje werd niet aangeboden. Dus ga je zoeken naar iets soortgelijks wat je dan natuurlijk niet vind.

Nu heb ik gisterenmiddag bij de Kwantum - zo'n winkel waar ik dus nooit kom - twee simpele, goede maar goedkope tuinstoeltjes gekocht. Het verbaasde mij dat er gewoon zo'n leuk, simpel stoeltje voor weinug bestond. Eerst via het internet opgezocht natuurlijk en dan even life gaan kijken of het wat is. Meteen twee van die kussentjes erop ook voor weinug, nog een bijzettafeltje, ook voor weinug en ik kan er weer tegenaan deze zomer.



Mijn dakterras deze morgen.

Ze hadden daar ook van die schattige plantenpinnen. Kijk, voor dit soort dingen stel ik mening graag bij en stap ik misschien wat vaker bij de Kwantum naar binnen.




Nu is het ook zo dat ik vind - maar ja, wie ben ik - dat de Lidl het fijnste toiletpapier heeft. Misschien niet voor heel weinig: ik geloof 12 rollen voor 3 euro nog wat, maar er zit véél op en is stevig en lekker zacht. Moest daarvoor gisteren dus bij de Lidl naar binnen en ik kom er gewoon niet graag. Zoals ik al eerder schreef: ik vind boodschappen doen niet leuk, en als je dan kan kiezen tussen zo'n dozenstapelaar of een winkel met prettiger uitgestalde waar met hier en daar een lekker hapje (en dit hoeft niet persé food te zijn....), dan ga ik liever naar die laatste. 

Zo kom ik graag bij Marqt maar die zit niet in mijn woonplaats en is bovendien érg prijzig. Maar het is heerlijk om daar doorheen te lopen met allemaal van die exotisch ogende biologische of macrobiotische produkten, grote groente- en fruitafdeling, verse vis (!), prachtig brood, heerlijke kaasjes en héérlijke makreelsalade. Maar als je voor vier laurierblaadjes 2,50 moet afrekenen, wat best wel heel erg fairtrade zal zijn, dan haal ik die dingen toch wel ergens anders, ondanks dat deze dan waarschijnlijk geplukt zijn door kinderhandjes.

Maar Marqt is wel goed bezig. Nu de plastic tassen verboden zijn hebben zij daar iets ludieks op gevonden: de recycle tas. 


De tas opgevouwen

De tas uitgevouwen

Een kunststof tas gemaakt van PET-flessen die je meerdere keren gebruikt en als die 'op' kan je inruilen voor een andere. Je betaalt éénmalig 1,19 en als je de oude kapotte tas inlevert, krijg je dus een nieuwe én 1,19 korting op je boodschappen. Het is niet veel, maar toch. De andere supermarkten zouden daarin kunnen volgen. Dat tasje heb je altijd bij je, want klein.



Hierboven het suikerdiefje. Wat die in dit verhaal doet? Ik zou het niet weten....

IK GA VERHUIZEN!!!

Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...