Nou, nou. Ik weet niet wat er met mij aan de hand is de laatste week. Pijn in mijn schouders, al anderhalve week lichte hoofdpijn die 's nachts op komt zetten, een weegschaal die iedere dag een kilo meer aanduidt, zelfs licht misselijk 's morgens.... 😱.
Een algeheel gevoel van onbehagen. Dus.
Vakantiestress?
Ik hoop het maar. 'Iets' anders lijkt mij redelijk stug. Gezien mijn 'situatie' (dat ik al 56 ben en ik 'het' al zo'n maand of 10 geleden voor het laatst had). En trouwens, vroeger, in die tijd dat ik nog wél probeerde het niet is gelukt (thank god).
Dit is overigens niet de eerste keer dat ik mij zo gammel voel vlak vóór de vakantie. Ben zelfs een keer naar de huisarts geweest en als medicijn gaf hij me mee met zo'n geruststellende dubbele knipoog: 'Ga eerst maar eens lekker op vakantie!'
En dat deed ik.
Maar toch. Ik ben vaak ziek tijdens mijn vakantie.
Een keer in Schotland: bronchitus.
Direct na mijn vakantie in Bretagne: griep.
Vaak zware hoofdpijn als ik 'long haul' vlieg.
Allemaal spanning wat er uit komt? Ik weet het niet. De huisarts adviseerde mij altijd om een week vóór mijn vakantie te beginnen met afbouwen. Alsof dat zo makkelijk is. Zit ik hier half hangend in mijn stoel te ontspannen.
'Mag ik je even storen?'
'Nee, nu niet. Ben aan het afbouwen....'
Ik moet eigenlijk zo'n twee weken van te voren beginnen met ópbouwen. Opbouwen van mijn wijntolerantie - die grens weer even naar boven verleggen, want ik drink nauwelijks thuis - en mijn trommelvliezen weer soepel maken, want die krijgen altijd een optater als ik weer ga duiken, stram als ze zijn. Het is net als met iedere sport, ook je trommelvliezen moeten weer even soepel worden.
Oordruppels en pijnstillers zijn dan ook mijn beste vrienden tijdens een duikvakantie.
Wat ik niet zo leuk vind aan dit soort vakanties (vliegen), vind ik het vliegen. En dan niet het vliegen zelf - dat vind ik echt fantastisch - maar meer die drukte bij het inchecken en dan dat op elkaar gepakt zitten met mensen die ik niet ken, die soms stinken, of soms mijn hele armsteun in beslag nemen, of soms zó breed zijn dat ik samengedrukt tegen de vliegtuigromp zit (één keer gehad..), of dat ze gaan klappen als het vliegtuig landt, of dat ze luidruchtig zijn, of hele hutkoffers of picknickmanden meenemen aan boord, of constant tegen je rugleuning aan zitten te rijen.
Ik heb het niet zo op dit soort drukke bedoeningen. Tijdens een concert geef ik er niet om, maar op reis... Het liefste vertrek ik met de auto op vakantie. Dan begint mijn vakantie als ik de sleutel omdraai. Dat vind ik zó relaxed en doet me zó denken aan vroeger, toen we altijd voor dag en dauw - als de merels net wakker waren - met de auto naar Frankrijk vertrokken. Wij - mijn broer en ik - zaten dan met onze kruin zowat tegen het dak want we zaten op alle vier de slaapzakken, een (zelfgemaakt) stoffen opbergzak met van die vakken vóór ons waar dan kleurboeken in zaten, spelletjes en de zomereditie van de Taptoe, én Muizemies, onze kat natuurlijk. Die zat niet in een vak [duh] maar die lag altijd prinsheerlijk op de rugleuning bij mijn vader in z'n nek. Hoofdsteunen kende men toen nog niet. Onderweg picknicken (nikspikken, noemde mijn vader dat), de kat even uitlaten aan een riempje, op weg naar.... ja, waar naar toe eigenlijk. We reden altijd op de bonnefooi, reserveerden nooit en stonden vaak op meest onogenlijke maar voor ons jong spul o zo interessante kampeerterreintjes. Met van die hurk wc's. En de kat? Die vond het allemaal prachtig. Als tie maar bij ons was. Wat een heerlijk beest was dat...
Ja. Leuk.
Maar een vliegvakantie begint bij mij zeg maar pas halverwege in de lucht na een glas wijn. Het begint al bij het inpakken, dat je je aan de limiet moet houden. En met ons duikgerief is dat best een uitdaging. Dan dat gesjouw....Nu woon ik op steenworp afstand van Schiphol en pakken we meestal de bus, maar toch. En wat wij nog al eens doen is de bagage met de auto alvast wegbrengen, dan weer naar huis en licht bepakt met enkel een tasje met de bus weer terug naar Schiphol. Super relaxed.
Ik heb ook altijd hoofdpijn als ik vlieg. Zodra ik die hal bij Schiphol (ná de controle dus) in stap, krijg ik koppijn. Als we lang vliegen, begin een dag van te voren al met het innemen van pijnstillers.
Schiphol boeit mij ook niet zo. 'Lekker shoppen', zegt mijn collega. Het enige wat ik koop is een luchtje. Gewoon omdat ik dat leuk vind, want echt veel goedkoper is het niet.
Verder zitten we een beetje onze tijd te verdoen op een rustig plekje, beetje proberen te lezen, maar meestal zit ik gewoon om me heen te kijken. Ik kan me moeilijk concentreren op een boek met zoveel gedoe om me heen.
Afijn. Wat een leed! Luxeproblemen zou ik zeggen.
Ik verheug me er enorm op en dan neem ik de zonnebrand en de zonne-uitslag ook nog voor lief.
